«Ανοίγουν μπαρ τέτοια εποχή;» Σε όποιον είπα ότι έχω εντοπίσει δύο νέα μέρη που φιλοδοξούν να γίνουν στέκια ‒και έχουν τα φόντα γι’ αυτό‒ με ρώτησε περίπου αυτό, σίγουρα με κοίταξε με την ίδια απορία στο βλέμμα.
Προφανώς δεν είναι σε πλήρη λειτουργία, όχι μόνο γιατί η έξοδος και η νύχτα βρίσκονται σε (δεύτερο) πολύμηνο lockdown αλλά και γιατί εδώ και έναν χρόνο έχουμε ξεχάσει πώς είναι να πίνουμε ποτό ακουμπώντας σε μια μπάρα, γιατί έχουμε σταματήσει να στριμωχνόμαστε μπροστά της, κάνοντας το μαγαζί ξαφνικά «ορθάδικο».
Όμως υπάρχουν αυτοί που σε μια δύσκολη περίοδο κουβαλούν μια ωραία τρέλα και είπαν να πάνε κόντρα στις δεύτερες σκέψεις που τους έλεγαν «περίμενε να δεις τι θα γίνει, πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση». Ένας από αυτούς είναι ο Σπύρος Πανόπουλος. Βρίσκεται τόσα χρόνια στην εστίαση, που αν τον ρωτήσετε «πόσα;», θα απαντήσει «είχαμε δραχμές». Έχοντας δουλέψει πολύ μετά τη δύση του ηλίου, αποφάσισε ότι το δικό του μπαρ θα ανοίγει από νωρίς το πρωί και θα κλείνει νωρίς το βράδυ, «λίγο πριν αλλάξει η Σταχτοπούτα».
Τα τελευταία χρόνια έχουμε επιστρέψει στις γειτονιές, θέλουμε να μπορούμε να πιούμε ποτό σε απόσταση που περπατιέται, να έχουμε ένα μαγαζί κοντά μας που να μπορούμε να επισκεφθούμε όλες τις ώρες.
Έτσι, λοιπόν, μέχρι να δούμε ποια θα είναι τα μέτρα της επόμενης μέρας για την εστίαση, ο Λάλος του Νέου Κόσμου ανοίγει δουλεύοντας με καφέ από την ελληνική Taresso Artisan Coffee Roasters και φτιάχνει χειροποίητα rolls που ξεφεύγουν από τα κλασικά cinnamon, τα κάνει αλμυρά με τυρί κρέμα, με αλλαντικά, με μαρμελάδα ντομάτας, με πέστο βασιλικού και με σπανάκι.
«Κάποτε ονειρευόμουν ένα ωραίο μικρό ροκόμπαρο στο κέντρο, να μαζεύονται οι φίλοι μου και να ακούμε τις μουσικές μας. Αλλά τα σχέδια με τον καιρό αλλάζουν, πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τις ανάγκες του κόσμου, αν θες η ιδέα σου να έχει ανταπόκριση και να μην είσαι απλώς βιρτουόζος. Τα τελευταία χρόνια έχουμε επιστρέψει στις γειτονιές, θέλουμε να μπορούμε να πιούμε ποτό σε απόσταση που περπατιέται, να έχουμε ένα μαγαζί κοντά μας που να μπορούμε να επισκεφθούμε όλες τις ώρες».
Η νέα πιάτσα που έχει αρχίσει να δημιουργείται στον Νέο Κόσμο, στους δρόμους πίσω από τη Στέγη, απέχει ελάχιστα από το πολυσύχναστο Κουκάκι, λίγο παραπάνω από το κέντρο. Αλλά μέχρι πέρσι, που άνοιξε εκεί το Naif, η περιοχή δεν φημιζόταν για τα μπαρ της. «Είχε ανάγκη από μέρη στα οποία θα πιεις κάτι ποιοτικό και θα φας κάτι ωραίο σε μια προσιτή τιμή. Τα all-day bars είναι παρεξηγημένα τα τελευταία χρόνια, νομίζω ότι κούρασε η υπερπροσπάθεια. Εγώ έχω επικεντρωθεί σε απλά και γνώριμα πράγματα. Oύτε ο καφές μου έχει τόσες οξύτητες, ώστε να ξενίσει κάποιον, ούτε έχω φτιάξει έναν κατάλογο με άγνωστα ποτά. Το θέμα είναι να περνάμε καλά στα μαγαζιά, αλλά να νιώθουμε και άνετα σ’ αυτά».
Έχοντας ειδίκευση στην τεκίλα και στο μεσκάλ, ο Σπύρος Πανόπουλος φτιάχνει κοκτέιλ που ήδη αγαπάμε, Νegroni και Campari Spritz, Margarita και Paloma, βάζοντάς τους τα δικά του, πολύ μικρά twists. Ίσως κάθε μήνα να βγάζει και ένα ακόμα signature, «θέλω να δω πού θα με πάει ο κόσμος όταν επιστρέψουμε», όπως λέει.
«Ήθελα να κάνω ένα οικείο μπαρ, να μπορείς να πάρεις αποδώ τον πρώτο καφέ, να ζητήσεις μια μπίρα μετά τη δουλειά, να φέρεις το πρώτο σου ραντεβού, να πιεις το πρώτο σου ποτό πριν από την έξοδο του Σαββάτου, να φας πρωινό την Κυριακή. Θέλω να είμαστε το ξεκίνημα είτε της μέρας είτε της βραδιάς σου. Δεν ξέρω τι έρχεται, πώς θα συνεχίσει η εστίαση και πώς θα βγαίνουμε, ξέρω ότι τα μπαρ δεν μπορούν και δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν».
Στο μαγαζί, που έχει χωριστεί χρωματικά έτσι που όταν καθίσετε στο κόκκινο τραπέζι του να έχετε από πάνω σας ένα κόκκινο φωτιστικό και απέναντί σας μια κόκκινη πρίζα, έχει γραφτεί με νέον το «talk dirty to me» των Poison, ενώ κάποια στιγμή άκουσα να παίζει το «Get down on it» από Kool & the Gang, έτσι, για να καταλάβετε λίγο πού θα κινηθεί μουσικά. Η ένταση δεν θα καλύπτει ποτέ τη φωνή μας ‒ ο Λάλος, που έχει για σήμα του μια ντουντούκα, θα χαμηλώνει τα φώτα, θα σερβίρει πίτσα για bar food και θέλει να γίνει ένα σημείο συνάντησης που θα τιμά το όνομά του, ένα μέρος για να πούμε όσα δεν έχουμε καταφέρει όλους αυτούς τους μήνες.
ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ φημισμένης της καντίνας, δίπλα στην κίνηση της Μιχαλακοπούλου, αλλά με ένα μικρό πάρκο να το χωρίζει από αυτή, το Junior Does Wine ανοίγει πιο αργά από το νέο μπαρ του Νέου Κόσμου, τις καθημερινές από τις 4 μ.μ. και τα Σαββατοκύριακα από τις 2 μ.μ. Προς το παρόν, έχει μια μαζεμένη λίστα με δώδεκα ετικέτες κρασιών σε ποτήρι, ενώ σκοπεύει να διαθέτει περίπου εξήντα κρασιά από τον εγχώριο και τον διεθνή αμπελώνα, από τον παλαιό και τον νέο κόσμου του κρασιού. Από την Ελλάδα θα συναντήσετε ονόματα όπως αυτά του Αναστασίου, του Τετράμυθου, του Μυλωνά, του Πατιστή, του Δρούβα, του Μπουγιούρη και του κτήματος Κιντώνη.
«Μπορεί να ακούγεται τρέλα να ανοίξει κάποιος μπαρ τώρα στην Αθήνα, αλλά, αν δεν είχαμε ζήσει την πρώτη καραντίνα, δεν θα είχαν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να συζητήσουμε και να κινητοποιηθούμε, να βγούμε, να περπατήσουμε και να βρούμε τον χώρο μας».
Ο Γιώργος Κατσαρός, ο Νίκος Δούσης και ο Χρήστος Σπυρόπουλος γνωρίστηκαν ως φοιτητές και παραμένουν φίλοι από τότε. Όλοι τους των θετικών και τεχνολογικών επιστημών, συνήθιζαν να βρίσκονται σε wine bars και να κανονίζουν βραδιές αυθόρμητης γευσιγνωσίας σε σπίτια, η αγάπη τους για το κρασί, δε, γεννήθηκε μέσα από την κατανάλωση και τις πολλές δοκιμές. Γι’ αυτό αποφάσισαν ότι το μαγαζί που θα ανοίξουν μαζί θα είναι αφιερωμένο σε αυτό που τους ενώνει, ενώ παράλληλα αποτελεί ανερχόμενη τάση.
«Κάποτε άκουγες κόσμο να ζητάει απλώς ένα “ποτήρι λευκό” στα εστιατόρια και τα μπαρ, αλλά αυτό πλέον έχει αλλάξει, θα ακούσεις και το “έχετε Μαλαγουζιά;”. Η Αθήνα πίνει και ξέρει περισσότερα για το κρασί, πιστεύουμε ότι είναι το μέλλον, τόσο λόγω των δυνατοτήτων των παραγωγών όσο και των μαγαζιών, που τους μελετάνε περισσότερο».
Πράγματι, έχουν δίκιο ότι η Αθήνα έχει αρχίσει να γνωρίζει περισσότερα γύρω από το κρασί, τα νέα καλά εστιατόρια έχουν ξεφύγει από τις ατελείωτες λίστες που δεν ανανεώνονταν ποτέ, ενώ εμείς χανόμασταν σε αυτές, το πολυσυζητημένο «νεο-τραντίσιοναλ» σουβλατζίδικο του Mίμη στο Παγκράτι προτείνει τα τυλιχτά του με σοδειές ήπιας παρέμβασης, ακόμα και τα πιο ποιοτικά καφέ του κέντρου φέρνουν πλέον και δίνουν για έξω κορυφαία ελληνικά κρασιά.
Ο χώρος του καινούργιου wine bar της πόλης είναι ένα πρώην φωτοτυπάδικο που μεταμορφώθηκε σε ένα μπαρ με κατακόκκινη πρόσοψη, ρετρό αναφορές, ένα ζεστό πατάρι και μια υπέροχη καμπυλωμένη μπάρα που ταλαιπώρησε τον μαραγκό, αλλά άξιζε τον κόπο. Θα βγάλουν τραπεζάκια έξω, όπως και ο Λάλος. Μαζί με τα πέντε λευκά, τα τρία ροζέ και τα τέσσερα κόκκινα κρασιά τους, το Junior Does Wine φτιάχνει ένα σωστό Spritz Veneziano και ένα χωρίς αλκοόλ, δίνει με take-away τρεις νόστιμες μπρουσκέτες και το «τσιμπητό» του, ένα kit με γραβιέρα, σαλάμι, ελιές, μέλι και κριτσίνια.
Εκεί δεν θα δείτε ποτέ προτάσεις από μεγάλα κτήματα, ενώ η τριάδα θα φροντίσει τα κρασιά της να παραμείνουν προσιτά. «Το μεγαλύτερο κλισέ γύρω από το κρασί, που θέλουμε να βοηθήσουμε να ξεπεραστεί, είναι η αυστηρότητά του, ότι θα πας σε ένα wine bar και θα βαρεθείς, έχοντας κάποιον από πάνω σου να σου μιλάει με λέξεις και όρους που δεν καταλαβαίνεις. Όταν με το καλό ανοίξουμε, θα είμαστε χαλαροί, θα δημιουργήσουμε ένα παρεΐστικο κλίμα, θα προσφέρουμε απλώς καλό κρασί. Φυσικά, αν θέλετε να ρωτήσετε κάτι γι’ αυτό, εδώ θα είμαστε».
Λάλος, Ευρυδάμαντος 19, Νέος Κόσμος, 210 9373987
Junior Does Wine, Μαιάνδρου 5, Ιλίσια, 210 7222883
