ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ποιος ξέρει; Αύριο μεθαύριο μπορεί να πολλαπλασιαστούν. Η παράνοια είναι μεταδοτική.
Το παρανοϊκό είναι να δούμε αντιεμβολιαστές να φορούν μάσκες και να τηρούν ευλαβικά τη φυσική απόσταση. Σύμφωνα με μια θεωρία που ξεφύτρωσε (πού αλλού;) στους αμερικανούς αντιεμβολιαστές, οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν επικίνδυνες πρωτεΐνες στους μη εμβολιασμένους, οι οποίες απορρυθμίζουν τον εμμηνορροϊκό κύκλο και προκαλούν στειρότητα. Θεωρία απολύτως συνεπής με τη γενική συνωμοσιολογική θεωρία ότι η covid-19 είναι μέσο μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού και τα εμβόλια μέσο μαζικής εξολόθρευσης...
Η αντιμετώπιση των απεκκρίσεων από τους εμβολιασμένους εξαρτάται από το ποιος μιλάει. Κάποιοι προτείνουν τη μάσκα (διότι, πλην των πρωτεϊνών, οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν το mRNA ορισμένων εμβολίων), άλλοι τη φυσική απόσταση, και ορισμένοι μάλιστα προτείνουν οι εμβολιασμένοι να τεθούν σε καραντίνα και να φέρουν διακριτικό σήμα.
Η συμμετοχή γιατρών στην κωμική αυτή ιστορία δεν προκαλεί έκπληξη. Εμβόλιο για την παράνοια δεν έχει βρεθεί. Άλλωστε, έχουμε και παραδείγματα στη χώρα μας.
Πηγή: VICE / Santé
• • •
ΜΙΑ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ
Η 17χρονη μαθήτρια σε σχολείο της Αϊόβα, Ντέσια Τέιλορ, ήταν μία από τους 40 φίναλιστ στον φετινό Regeneron Science Talent Search, τον παλιότερο και μεγαλύτερου κύρους διαγωνισμό στην επιστήμη και τα μαθηματικά για μαθητές στις ΗΠΑ.
Η Τέιλορ είχε διαβάσει ότι ράμματα επικαλυμμένα με αγώγιμο υλικό μπορούν να αντανακλούν την κατάσταση των πληγών, και αυτή η πληροφορία να μεταφέρεται μέσω κινητών τηλεφώνων ή υπολογιστών από τους ασθενείς στους γιατρούς. Αυτό είναι χρήσιμο σε χώρες με διαδεδομένα τα κινητά, αλλά σε όχι σε χώρες μέσου ή χαμηλού εισοδήματος.
Το ερώτημα που έθεσε στον εαυτό της ήταν αν θα μπορούσε να υπάρξει μια φτηνή και αποτελεσματική λύση για τις φτωχές χώρες. Ειδικότερα, η Taylor εστιάστηκε στα ράμματα καισαρικών τομών στα οποία ένα 11% μολύνονται, συγκρινόμενα με 2-4% στις ΗΠΑ.
Η ιδέα της ήταν να χρησιμοποιηθεί στα ράμματα φυσικό υλικό από παντζάρια, το οποίο αλλάζει χρώμα ανάλογα με το pH. Αφού δοκίμασε διάφορα υλικά, τελικά κατέληξε σε ένα σύνθετο νήμα από βαμβάκι και πολυεστέρα που συγκρατούσε τη βαφή με χυμό παντζαριών.
Η Τέιλορ δεν ήταν στους 10 νικητές του διαγωνισμού. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα μέχρι να γίνει τελικό προϊόν. Ήδη ξεκίνησε η συνεργασία της με το πανεπιστήμιο και η προσδοκία της είναι ότι θα ξεπεράσει η ιδέα της με επιτυχία όλα τα στάδια του ελέγχου. Ωστόσο, οι φίναλιστ ψήφισαν να απονεμηθεί στην Τέιλορ το Seaborg Award, που την κατέστησε εκπρόσωπο τής ομάδας τους.
Το σημαντικό με τη μαθήτρια είναι ο συνδυασμός μιας έξυπνης λύσης και της ευρύτερου στόχου να βοηθηθούν φτωχοί άνθρωποι αποτελεσματικά δίχως ιδιαίτερο κόστος. Αυτό είναι ήδη πολύ για ώριμο ερευνητή, πόσω μάλλον για ένα 17χρονο κορίτσι.
Πηγή: Smithsonian Magazine, Society for Science
• • •
ΚΑΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΓΙΑ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
Κυκλοφόρησε το βιβλίο του Αμπιτζίτ Μπάνερτζι και της Εστέρ Ντουφλό (αμφότεροι νομπελίστες στα Οικονομικά το 2019) «Καλά Οικονομικά για Δύσκολους Καιρούς» (Εκδόσεις Επίκεντρο, 2021). Αντιγράφω από τον πρόλογό μου.
Η κεντρική και γοητευτική θέση του βιβλίου είναι ότι τα μόνα που διαθέτουμε για να αντιπαλέψουμε τις κακές ιδέες που μας περιτριγυρίζουν είναι η εγρήγορση, η αντίσταση στη γοητεία του «προφανούς», ο σκεπτικισμός σε υποσχέσεις θαυμάτων, η εντιμότητα απέναντι στο τι γνωρίζουμε και στο τι όχι. Επί παραδείγματι, δεδομένα και μελέτες για τη μετανάστευση δείχνουν ότι οι άνθρωποι ούτε μετακινούνται (ποσοστιαία, η μετανάστευση βρίσκεται στα επίπεδα του 1960) ούτε βρίσκονται σε ανταγωνισμό με τους γηγενείς εργαζόμενους, όπως πιστεύουν πολλοί. Απεναντίας, και σε αντίθεση με την πεποίθηση των οικονομολόγων, δεν βρίσκεται μακριά από την αλήθεια η διαισθητική, επίσης, άποψη πολλών ότι το διεθνές εμπόριο βλάπτει τη ζωή τους.
Αυτό που αγνοούν τα στερεότυπα είναι το «κόλλημα» των ανθρώπων, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να ξεριζωθούν. «Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι είναι συχνά ανίκανοι ή απρόθυμοι να μετακινηθούν, εντός ή εκτός της χώρας τους, για να εκμεταλλευτούν τις οικονομικές ευκαιρίες». Οι απλοί άνθρωποι θέλουν να μείνουν στον τόπο τους. Οι οικονομολόγοι νομίζουν ότι το εμπόριο είναι ευπρόσδεκτο, επειδή, θα μπορούσε μεν να βλάψει κάποιους, αλλά οι άνθρωποι θα μετακινηθούν σε άλλες δουλειές σε άλλα μέρη. Εντούτοις οι άνθρωποι είναι πολύ απρόθυμοι να το κάνουν. Δεν θέλουν να πάνε σε διαφορετικό κλάδο, και σε διαφορετικό τόπο, και σε διαφορετική ζωή.
Το βιβλίο είναι χρήσιμο και συναρπαστικό. Η εγκυρότητα των στοιχείων που παραθέτει δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Προφανώς, ουδείς είναι υποχρεωμένος να συμφωνεί με τους συγγραφείς, οι οποίοι πρώτοι μάς επισημαίνουν ότι θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να μη δεχόμαστε άκριτα το δήθεν προφανές, διότι οι κακές απόψεις αφθονούν τριγύρω μας. Και επίσης διότι: «Οι ιδέες είναι ισχυρές. Οι ιδέες κινούν την αλλαγή. Τα καλά Οικονομικά από μόνα τους δεν μπορούν να μας σώσουν. Αλλά χωρίς αυτά, είμαστε καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του χθες. Η άγνοια, η διαίσθηση, η ιδεολογία και η αδράνεια συνδυάζονται για να μας δώσουν απαντήσεις που μοιάζουν αληθοφανείς, υπόσχονται πολλά, και τελικά μας προδίδουν».
Αυτό είναι το επιστημονικό ήθος που διαπερνά το βιβλίο. Εξαρχής, φροντίζουν να ξεκαθαρίσουν το αξιακό τους σύστημα και την ηθική στάση που τους καθοδηγεί: η επαναφορά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στην κεντρική της θέση. Η επαναφορά αυτή μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία επαναξιολόγησης των οικονομικών προτεραιοτήτων και «των τρόπων με τους οποίους οι κοινωνίες φροντίζουν για τα μέλη τους, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε ανάγκη». Και είναι αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα.
• • •
ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ
Αυτή η πιτσιρίκα εξασφάλισε ήδη μια θέση στον Παράδεισο.
— People born to make us laugh (@FunnyPeopIe) May 15, 2021
• • •
ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΜΕ ΜΕΘΟΔΟ ΑΝΕΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ
Ήταν πριν από 100 χρόνια, το 1921, που οι Φρέντερικ Μπάντινγκ και Τσαρλς Μπεστ ανακάλυψαν την ευεργετική επίδραση της ινσουλίνης στη ρύθμιση του σακχάρου των διαβητικών στο πανεπιστήμιο του Τορόντο, σώζοντας εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.
Συμπτωματικά, το 1921 γεννήθηκε και η Εύα Σαξλ (1921–2002) στην Πράγα. Το 1940, η Εύα μαζί με τον σύζυγό της Βίκτωρα εγκατέλειψαν την κατεχόμενη από τους Ναζί Τσεχοσλοβακία και εγκαταστάθηκαν στη Σαϊγκόν. Αμφότεροι ήταν Εβραίοι και κινδύνευαν στη χώρα τους. Την επόμενη χρονιά, η Εύα διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1, αλλά δεν προέκυψε κανένα πρόβλημα, επειδή υπήρχαν μεγάλες ποσότητες εισαγόμενης ινσουλίνης.
Μετά το Περλ Χάρμπορ τα πράγματα δυσκόλεψαν στην κατεχόμενη από τους Ιάπωνες Κίνα, και οι εισαγωγές ινσουλίνης σταμάτησαν. Τότε η Εύα και ο Βίκτωρ διάβασαν ένα βιβλίο, το οποίο μεταξύ μεταξύ άλλων περιέγραφε πώς οι Μπάντινγκ και Μπεστ αποσπούσαν και καθάριζαν την ινσουλίνη από το πάγκρεας σκύλων και αγελάδων.
Αφού αγόρασαν πάγκρεας βουβαλιών, στρώθηκαν στη δουλειά, παρασκεύασαν ινσουλίνη που δοκίμασαν σε κουνέλια, και οι δοκιμές τους πήγαν καλά. Έπρεπε, όμως, να δοκιμαστεί σε άνθρωπο, και η Εύα ήταν βεβαίως η πρώτη υποψήφια. Όλα πήγαν μια χαρά, και η Εύα θυμάται: «Ποτέ δεν ξεχάσω τη μέρα που ο άντρας μου μού έκανε την πρώτη ένεση της νέας ινσουλίνης, που είχε δουλέψει με τα κουνέλια. Βοήθησε: Μπορείτε να φανταστείτε την ευτυχία και την ανακούφισή μας;».
Το ζεύγος ξεκίνησε μια κλινική ινσουλίνης σε ένα τοπικό νοσοκομείο στο οποίο περιέθαλψαν κάπου 400 διαβητικούς μέχρι την απελευθέρωση της πόλης από τους Αμερικανούς. Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν υπήρξαν παρενέργειες από την ινσουλίνη τους.
Η ευφυία, η ανάγκη και προπαντός η αγάπη μπορούν να κάνουν θαύματα.
• • •
H OΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΚΑΘΙΣΜΑΤΩΝ
