Ο ΝIKOΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ στο βιβλίο του «Ο Καπετάν Μιχάλης» γράφει πως: «Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος –αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ’ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος– σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται».
H μεγάλη νικήτρια του φετινού ριάλιτι είναι η Μαργαρίτα! Έτσι, κερδίζει τον τίτλο της πρώτης Ελληνίδας MasterChef, το τρόπαιο και τις 50.000 ευρώ!
Το χάρηκα λες και το κέρδισε ένα δικό μου παιδί.
Τη χρονιά που τη βιώσαμε καθηλωμένοι μέσα στα σπίτια μας τόσους μήνες, όμηροι μιας εκτός τόπου και χρόνου κατάστασης από όλες τις πλευρές, βλέπαμε το πρόσωπο της νικήτριας στην οθόνη και ήταν σαν να μας κάνουν μια ένεση αδρεναλίνης κατευθείαν στην καρδιά, και σαν την Ούμα Θέρμαν, επανερχόμασταν στη ζωή και γεμίζαμε συναισθήματα.
Προς την πρωινή εκπομπή της παραγωγής του Star, μια παράκληση. Μην κάνετε τη Μαργαρίτα μας μια ακόμα Βέφα. Οι προηγούμενοι που έχετε καθημερινά κάνουν μια χαρά αυτήν τη δουλειά. Αφήστε το κορίτσι μας να πάει στην υψηλή γαστρονομία. Εκεί είναι το μέλλον της.
Ο τελικός ξεκίνησε στο πλατό με την επιστροφή των top 5 παικτών του παιχνιδιού, εκτός του Ιωάννη, ο οποίος δεν μπορούσε να έρθει, λόγω φόρτου εργασίας. Έτσι απολαύσαμε την Μαργαρίτα μας να χοροπηδάει σαν λαγουδάκι, αντικρίζοντας για μια ακόμη φορά τον Τζιοβάνι. Ακόμη κι αν της τον έκλεψε ο αντίπαλος, παίζοντας «στρατηγικά», με αποτέλεσμα να χάσει εκείνος παταγωδώς.
Έτσι, Μαργαρίτα, Μαρίνα και Παύλος έφτιαξαν έναν ατελή σύνδεσμο, που κατέρριψε όλα τα μέχρι τώρα ταμπού του ανδροκρατούμενου ριάλιτι. Η ομάδα είχε ψυχάρα και κέρδισε πανηγυρικά. Αυτός ο πόντος είναι που της έδωσε και την τελική νίκη. Από τη δοκιμασία η Μαρίνα και ο Παύλος κέρδισαν από 5.000 ευρώ ο καθένας. Καλοφάγωτα και στους δυο σας.
Ο Κουτσόπουλος γενικά ήταν κάπως εκείνη τη μέρα του τελικού, σε σημείο που το Twitter βούιζε ότι οι κριτές είναι τσακωμένοι μεταξύ τους, αλλά ειδικά σε αυτήν τη δοκιμασία ήταν πραγματικά τρομακτικό. Σχεδόν δεν άνοιξε το στόμα του σε όλο το επεισόδιο, δεν είπε ούτε μια ατάκα, δεν μίλησε ποτέ με κάποιον άλλο κριτή. Όταν ο Κοντιζάς βρήκε το γαρυφαλλάκι που είχε ξεχάσει ο Τζιοβάνι, παρέμεινε μουγγός. Έμοιαζε να είναι αλλού.
Το τηλέφωνό μου χτύπαγε συνεχώς να με ρωτάνε αν ξέρω τί έχει συμβεί μεταξύ τους. Παιδιά, εγώ πού να ξέρω τι έχει πάθει ο σεφ; Δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο. Μια φορά είχα πάρει το θάρρος να του συστηθώ μέσα στην «παντόφλα» Πάρου-Αντιπάρου, καθώς τον ταγκάρω κάθε βδομάδα στο Twitter με το άρθρο μου, και μου είχε απαντήσει ότι δεν το έχει διαβάσει ποτέ του, ούτε καν με έχει ακούσει. Μόνο το κυπαρίσσι στον κήπο της καρδιάς μου, σεφ Ιωαννίδη, ξέρω προσωπικά, από τη συμμετοχή του στο «Top Chef». Τον δε Κοντιζά, αν και είναι ο μόνος από τους κριτές που έχω φάει στα εστιατόρια του, δεν τον έχω γνωρίσει ποτέ μου. Εύχομαι ολόκαρδα ό,τι κι αν συνέβη στον θείο Λεωνίδα να μην ήταν σοβαρό.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ακόμη κι οι κριτές κουράστηκαν πάρα πολύ φέτος. Το παιχνίδι έμοιαζε σαν να μην έχει τελειωμό. (Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω στην παραγωγούλα ότι δεν αντέχουμε να βλέπουμε αυτήν τη μιζέρια. Αγοράστε στα παιδιά άλλο ένα τσίλερ. Τόσα λεφτά βγάλατε με το ξεχείλωμα του φορμά.)
Το ριάλιτι θύμιζε μια Οδύσσεια, με την Ιθάκη της, που ήταν όμως τελικά Ιλιάδα, καθώς φτάσαμε στο τέλος οι τηλεθεατές σχεδόν να μην ξέρουν γιατί γίνεται ο πόλεμος και η κάθε μάχη να μοιάζει όλο και πιο ανούσια. Κάτι παρόμοιο και με τη σύγχρονη Ιλιάδα του Καζαντζάκη, τον «Καπετάν Μιχάλη».
Την επομένη ημέρα, οι δυο φιναλίστ μεταφέρθηκαν στο Sani Resort. Έναν προορισμό διαμάντι, που χρόνια πρωτοπορεί στην ελληνική γαστρονομία. Δεν υπάρχει άνθρωπος στη βόρεια Ελλάδα που να του αρέσει το fine dining και να μην έχει πάει να φάει σε κάποιο φεστιβάλ Sani Gourmet. Εκεί έχει μαγειρέψει στο εστιατόριο Asian, στην ενότητα «Rising Stars», και ο ίδιος ο Σωτήρης Κοντιζάς, στην προ-ριάλιτι εποχή του.
Είμαι σίγουρη κι εύχομαι και η Μαργαρίτα να πάει στο ίδιο φεστιβάλ σύντομα.
Το επεισόδιο το οποίο ονομάστηκε «δοκιμασία με τοπικούς παραγωγούς» ήταν η μεγαλύτερη μούφα όλων των MasterChef.
Ντράπηκα τόσο πολύ που δεν σεβάστηκαν το Sani. Αν δεν το έλεγαν και το ξαναέλεγαν, είχα αποφασίσει να μη γράψω τίποτα επ’ αυτού, γιατί ήθελα το άρθρο να είναι αφιερωμένο μόνο στη Μαργαρίτα. Αλλά το άκουσα ακόμα και στο live από το στόμα του Κοντιζά. Το άκουσα από το στόμα της Κατερίνας Καραβάτου στο Star: «Η δοκιμασία με τα τοπικά προϊόντα».
Δεν γίνεται να το παίζουμε κι εμείς τρελοί. Γιατί εμείς δεν πληρωνόμαστε για να το παίζουμε τρελοί και κινδυνεύουμε όντως να τρελαθούμε, αν το παίζουμε τρελοί στο ξεκούδουνο.
Κατέληξα λοιπόν ότι καλό θα κάνει και στη Μαργαρίτα μας να τα ακούσει.
Από σήμερα η ζωή της αλλάζει εντελώς και θα πρέπει να είναι ευασθητοποιημένη σε περιβαλλοντικά θέματα για να μπορέσουμε να αφήσουμε κάτι στην υφήλιο, να μαγειρεύουν κι οι επόμενες γενιές των σεφ. Τα πιάτα της από εδώ και στο εξής καλό θα είναι να αναδεικνύουν την αυθεντικότητα και την ποιότητα των υλικών, αλλά πάντα με σεβασμό στη φύση και τη βιωσιμότητα.
Στο επεισόδιο ξεκάθαρα εμφανίζεται ένα μικρό ροφουδάκι, μήκους σίγουρα κάτω του επιτρεπτού, που είναι τα 45 εκατοστά. Ποιος ψαράς έφερε το ψάρι εκεί; Ή μήπως ο ροφός ήταν από το Ομάν, απ' όπου εισάγει ψάρια ο χορηγός, και απλά τα πάσαραν για ντόπια; Συμπεραίνω ότι ήταν από άλλη χώρα γιατί και από λαχανικά είδα φόρα παρτίδα dragon fruit, αντίβ Ολλάνδίας, ιταλικές ρέβες ένα μέγεθος να, με το συμπάθιο. Ε, δεν νομίζω να καλλιεργούν τέτοια μεγέθη στη Χαλκιδική.
Έχουμε μια κυβέρνηση που με νόμο απαγορεύει το ψαροντούφεκο και το ψάρεμα με παραγάδι τον Μάιο, με πρόσχημα την αναπαραγωγή των ψαριών. Έλα όμως που αυτόν τον μήνα αναπαράγονται μαρίδες, γόπες κ.ά. που δεν αφορούν ούτε τον ψαροντουφεκά, ούτε τον ερασιτέχνη που ρίχνει παραγάδια. Η λογική λέει, όπως μου έγραψε ο Μανώλης Λεονάρδος από τη Σαντορίνη, να απαγορεύεται η αλιεία της γόπας με κάθε τρόπο σε όλο το μήκος και πλάτος της Ελλάδας κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής της, που τυγχάνει να είναι ο Απρίλης και όχι ο Μάης. Τελεία και παύλα. Και ακόμα καλύτερα, να απαγορεύεται η πώλησή της σε οποιοδήποτε μέρος, ψαραγορά, ταβέρνα κ.λπ., με ελέγχους αγορανομίας.
Το νέο νομοσχέδιο που απαγορεύει άδικα τον Απρίλη (εκτός τους Μαΐου) είναι ακόμα προς διαβούλευση. Ως ενεργοί πολίτες, θα περίμενα, κι ειδικά και από τον κ. Κουτσόπουλο που γυρνάει το Αιγαίο με το φουσκωτό του, να λάβει θέση. Και όχι να συναινεί στην παρανομία της αλιείας του μικρού ροφού. Στο κάτω κάτω της γραφής, κανένας ερασιτέχνης ψαράς δεν δέχεται να πάει σπίτι του έναν ροφό που δεν είναι τουλάχιστον τέσσερα κιλά, βάρος που του επιτρέπει να έχει αποθέσει αυγό έστω μια με δύο φορές, πράγμα εξαιρετικά σημαντικό. Ο μικρός ροφός που πήρε η Μαργαρίτα, ούτε καν κιλό δεν θα 'ταν καλά-καλά. Που σημαίνει πολύ μακριά από το να έχει επιτελέσει έστω και μια φορά αναπαραγωγικό ρόλο.
Εξολοθρεύσατε τα ντόπια ψάρια, που σημαίνει ότι παρανομήσατε και καλό θα ήταν το υπουργείο να επέμβει; Ή είπατε ψέματα για την προέλευσή τους; Ξέρω ότι απάντηση δεν θα πάρουμε. Αλλά ας μαθαίνουν οι νέοι σεφ τους νόμους καλά, για να μην βάφουν τα χέρια τους με αίμα, στερώντας στα ψαράκια μας το πιο πολύτιμο πράγμα, την ίδια τη ζωή μέσω της αναπαραγωγής. Ας μελετήσουν την δράση που έχει κάνει η WWF, με πρωταγωνιστή τον Ηλία Μαμαλάκη, «Άσε τον γόνο να γίνει γονιός».
Οι καλεσμένοι σεφ του τελικού δεν με εντυπωσίασαν. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Θα προτιμούσα να έβλεπα τη Γεωργιάννα Χιλιαδάκη στο τελικό. Πιο μικρή και χωρίς καμία βοήθεια έχει πάρει στο τσακ μπαμ τα αστέρια της. Μια γυναίκα με συναισθήματα, που μάλιστα δεν ντράπηκε να τα δείξει on camera. Και ειλικρινά, το πιάτο που είχε κάνει στον ημιτελικό ήταν σαφώς πιο εντυπωσιακό από αυτό του Jason Atherton, του πάλαι ποτέ δεξιού χεριού του Gordon Ramsey. O oποίος ξεκάθαρα πλήρωσε αδρά για τη συμμετοχή του στον τελικό για να προωθήσει το μαγαζί του.
Επειδή είπαν στην πρωινή εκπομπή του Star ότι ο Χρήστος δουλεύει κι αυτός στη Μύκονο φέτος ως ζαχαροπλάστης, το μόνο που ελπίζω είναι να τον πήρε εκεί για δουλειά. Ο Χρήστος ίσως να μπορεί να το βγάλει το γλυκό, γιατί ο σεφ Atherton, από ό,τι έψαξε και βρήκε το πανέξυπνο ελληνικό Twitter στον λογαριασμό του σεφ στο Instagram, κι αυτός σπασμένη τη βάζει την μαρέγκα.
Αλλά όταν μιλάμε για τον Jason Atherton, μιλάμε για έναν άνθρωπο που μαθήτευσε δίπλα στον Gordon Ramsey, μέχρι που σκοτώθηκαν. Μετά ο Atherton βρήκε πανεύκολα έναν επενδυτή και έκανε καριέρα. Δεν πρόκειται περί του head chef του Gordon Ramsey, όπως μας ενημέρωσε η εκπομπή του Star «Στη φωλιά των Κου Κου», στο ειδικό αφιέρωμα του τελικού. Αλλά περί του πιο άσπονδου εχθρού του.
Και, ως γνωστόν, με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις.
Να, αυτά τρέμω για τα δικά μας παιδιά, τον Χρήστο και τη Μαργαρίτα. Θα βρουν σωστούς επενδυτές; Υπάρχουν τέτοιοι στην χώρα μας; Ή θα παρασυρθούν από τη δίνη της τηλεόρασης;
Προς την πρωινή εκπομπή της παραγωγής του Star, μια παράκληση. Μην κάνετε τη Μαργαρίτα μας μια ακόμα Βέφα. Οι προηγούμενοι που έχετε καθημερινά κάνουν μια χαρά αυτήν τη δουλειά. Αφήστε το κορίτσι μας να πάει στην υψηλή γαστρονομία. Εκεί είναι το μέλλον της.
Ο Σωτήρης Κοντιζάς κάθισε χρόνια δίπλα στον Πέσκια, προτού αποφασίσει να κάνει το επόμενο βήμα μπροστά. Το κυπαρίσσι στον κήπο της καρδιάς μου, Πάνος Ιωαννίδης, μόλις πριν μας χτυπήσει ο κορωνοϊός αποφάσισε να ανοίξει το Ovio.
Mαργαρίτα μου, η αγωνία που σε έφαγε μέχρι το τελευταίο λεπτό ήταν η ιστορία μιας προδιαγεγραμμένης πορείας επιτυχίας. Η νίκη σου ήταν σίγουρη, από την πρώτη σου κιόλας εμφάνιση. Το σύμπαν δεν χρειάστηκε καν να συνωμοτήσει. Τις ηθικές βάσεις τις πήρες από τη μητέρα σου, την οποία εξήραμε όλοι για τις αρχές που σου έχει μεταδώσει.
Δεν είναι τυχαίο που δεν μας έδειξες ποτέ τη στενάχωρη πλευρά της ζωής.
Για να σου αφιερώσω ένα τραγούδι, αφού ο Χρηστάκος σου ντρεπόταν να το κάνει στο πλατό, συμβουλεύτηκα τον φίλο μου Θέμη Παπαπαναγιώτου, μουσικό παραγωγό που εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια, καθώς λίγοι άνθρωποι ξέρουν το ελληνικό τραγούδι σαν κι αυτόν. Δεν είναι τυχαίο που ο γιος του, ο Άγης, έγινε μουσικός. Κι από όσο μαθαίνω θα παίξει και στον γάμο σας.
Ήθελα κάτι ιδιαίτερο που να ταιριάζει στο ντόμπρο και σταράτο στυλ σου.
Κατέληξα στο «Η τελευταία μου αγάπη είσαι εσύ».
Ένα τραγούδι γραμμένο από τον Μίνω Μάτσα, λίγα χρόνια μετά από τότε που είχε γυρίσει από το βουνό που κρυβόταν από τους Ναζί κι έγραφε στίχους με ψευδώνυμο το όνομα της γραμματέα του, Πιπίτσας Οικονόμου, και σύνθεση του Ζακ Ιακωβίδη. Ο γάμος του ιδρυτή της Minos Matsas & Υιός ήταν πολύ επιτυχημένος και το ίδιο ελπίζω να είναι κι ο δικός σας, όπως και του Μίνω Μάτσα του νεότερου, φίλου μου, που μόλις παντρεύτηκε κι αυτός!
Αν με ρωτήσεις τι σου βρίσκω δεν το ξέρω
Κι όμως τρελά σε λαχταρώ και υποφέρω
Θέλω κοντά μου να σε βλέπω και να σ’ έχω
Κάθε σου λέξη, κάθε βλέμμα να προσέχω
Η τελευταία μου αγάπη είσαι εσύ
Είσαι η χαρά της ζωής μου η χρυσή
Το τελευταίο μου το καρδιοχτύπι
Που της ψυχής μου διώχνει κάθε λύπη
Η τελευταία μου αγάπη είσαι εσύ
Σε σένα βρήκα ό,τι ζητούσα στη ζωή
Τ’ όνειρό μου το τελευταίο
Ό,τι ποθούσα πιο γλυκό και πιο ωραίο
Τα δύο σου μάτια τα παράξενα λατρεύω
Όπου σταθώ όπου βρεθώ αυτά γυρεύω
Όταν με βλέπουν σαν παιδάκι πια τα χάνω
Αν θα μου λείψουν κάποια μέρα θα πεθάνω
Εσύ, Μαργαρίτα μου, ξέρω ότι έχεις πάρει σωστές μαγειρικές βάσεις, με την ολιστική κατανόηση της γαστρονομίας, από τον πιο μεγάλο Έλληνα σεφ, τον Έκτορα Μποτρίνι, και τον δικό του head chef, τον Νίκο Μπίλλη, που έχει κερδίσει μάλιστα τον τρομερά σημαντικό κι αληθινό μαγειρικό διαγωνισμό, αυτόν του San Pellegrino Young Chef.
Μακάρι να κρατήσεις γερά όλες τις ρίζες που πήρες από την μπριγάδα του σεφ και να ανθίζεις πάντα μπροστά στα μάτια μας, όπως έκανες μήνες τώρα εκεί μέσα.
Ο σεφ Μπίλλης μού έστειλε ακριβώς αυτό το κείμενο, εξ ολοκλήρου αφιερωμένο σε εσένα, Μαργαριτάρι μας.
Μίνα: Νίκο μου, θέλω μια συνταγή.
Νίκος: Ωχ (πώς θα πω πάλι όχι)
Μίνα: Θέλω τη συνταγή για όταν με το καλό φύγει η Μαργαρίτα.
Νίκος: Μμμμ, μην ανησυχείς, έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας γιατί είμαι σίγουρος πως θα φύγει τελευταία, οπότε κάτι θα ετοιμάσω μέχρι τότε.
Κάπως έτσι ήρθε η ώρα που έγινε πραγματικότητα αυτό που ελπίζαμε όλοι, η Μαργαρίτα νικήτρια του ΜasterChef.
Όποιος είχε δει έστω και λίγα επεισόδια, νομίζω θα το καταλάβαινε εύκολα ότι η Μαργαρίτα θα ήταν η νικήτρια του διαγωνισμού.
Η μαγειρική σε διαγωνισμό χρειάζεται άγνοια κινδύνου, αυθορμητισμό, μνήμη, ευελιξία, υπομονή, ένστικτο, όχι συνταγές. Και όλα αυτά η Μαργαρίτα τα έχει σε μεγάλο βαθμό.
Γνώρισα τη Μαργαρίτα (Νίνα) πριν 7-8 χρόνια, κοριτσάκι ακόμα, από τη σχολή, ώστε να έρθει για πρακτική σε ένα από τα εστιατόριά μας.
Λαμπερό χαμόγελο, μάτια να γυαλίζουν και αυθόρμητο και πολύ χαρακτηριστικό γέλιο (πιστέψτε με, δεν ξεχνιέται, όσα γέλια και να έχεις ακούσεις στη ζωή σου). Από τότε έχει υπάρξει πολλές φορές μέλος των ομάδων μας και μετά από τόσα χρόνια μια πολύ καλή φίλη μου.
Επειδή τυχαίνει να ξέρω τον αδαμάντινο χαρακτήρα της εξαιρετικά καλά, θεωρώ τεράστιο φάουλ των ανθρώπων του μοντάζ τη μη αναφορά του ονόματος του Έκτορα και των μαγαζιών του, που η Μαργαρίτα θα είχε αναφέρει πολλές φορές.
Σε αυτά τα πρότζεκτ οι άνθρωποι του μοντάζ θα πρέπει να ξέρουν παρά πολύ από μαγειρική ώστε να καταλάβουν ότι ο Έκτορας δεν είναι ένας τηλεοπτικός ανταγωνιστής, αλλά ένας από τους καλύτερους σεφ της χώρας μας εδώ και 20 χρόνια.
Πάμε στο δύσκολο κομμάτι: Σχεδόν πότε δεν δίνω συνταγές για να δημοσιευτούν. Υπάρχουν τόσες πολλές στο διαδίκτυο που δεν νομίζω να λείπει μια δικιά μου.
Μόνο για τη Μαργαρίτα, η παρακάτω συνταγή είναι ιδέα του Βαλάντη Τσακαλίδη και ήταν καθημερινή προετοιμασία της Μαργαρίτας και της Μαρίας Ζήνα στο Etrusco, το 2015, και καθημερινό «βάσανο» για όλους εμάς δίπλα τους.
Η συνταγή θέλει σίγουρα ζυγαριά (άρα δεν πρέπει να τη δώσουμε στη Μαργαρίτα). Είναι αφιερωμένη στη Μαργαρίτα από όλα τα παιδιά της σεζόν 2015.
Για το κρακερ
400 γρ. πουρές ρεβίθι
100 γρ. πέρλα ταπιόκα
200 γρ. νερό
20 λεπτά στο thermomix. Προσθέτω λίγη σκόνη ντομάτας, λίγο κύμινο, φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο στο τέλος και αλάτι, πιπέρι.
Για τη φάρσα
Καρέ ντομάτα
Φρέσκο και ξερό κρεμμύδι
Μαϊντανό
Δυόσμο
Σκόρδο
Όλα πολύ ψιλό μπρινουάζ.
Χαίρομαι πολύ που η Μαργαρίτα έγινε η πρώτη γυναίκα MasterChef στην Ελλάδα, το ίδιο όμως ακριβώς θα χαιρόμουν και για ένα αγόρι μαθητή μας.
Το τι φύλο θα γεννηθούμε ούτε το διαλέγουμε, ούτε το αποφασίζουμε εμείς. Εμείς αποφασίζουμε ότι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής, χρώματος, θρησκευτικών πεποιθήσεων κ.λπ., είναι όλοι ακριβώς ίσοι με όλους.
Εύχομαι στη Μαργαρίτα αλλά και σε όλα τα παιδιά του διαγωνισμού να πραγματοποιήσουν όλα τους τα όνειρα.
