Άρης Σερβετάλης: Ο φόβος τρώει τα σωθικά

Άρης Σερβετάλης Facebook Twitter
Πόσο λάθος να ανοίγει ένας διάλογος από έναν άνθρωπο που έρχεται να μας πει ότι είναι ο μόνος που «είδε» το κοινό, ενώ οι ομότεχνοί του, τα «μουλάρια», οι αντιδημοκράτες θέλουν να αποκλείσουν τον κόσμο. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η είδηση ότι ο Άρης Σερβετάλης αποχωρεί από τον «Ρινόκερο» και ότι η παράσταση κατεβαίνει κάνει τον γύρο του διαδικτύου.

Και των θεάτρων. Για την ακρίβεια ο Άρης Σερβετάλης δεν αποχωρεί από την παράσταση ως ένας ηθοποιός που δεν συμφωνεί με τα μέτρα –άρα θα μπορούσε να αντικατασταθεί–, αλλά κατεβάζει την παράσταση ως πρωταγωνιστής. Γιατί χωρίς αυτόν δεν γίνεται η παράσταση. Αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική θέση από αυτήν του μέλους ενός θιάσου. 

Η απόφαση που πήρε εδώ και λίγες ημέρες –μόλις ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα–, την οποία κάποιος παρατηρητικός θα μπορούσε να προβλέψει, αν έβλεπε ότι δεν υπάρχουν ανοιχτές παραστάσεις στον φορέα που προωθεί τις προπωλήσεις, αντανακλά το πιστεύω και την προσωπική του άποψη.

Αν κάνετε μια «βόλτα», θα διαπιστώσετε με λύπη ότι η κίνηση αυτή λειτουργεί μόνο υπέρ αυτών που στέλνουν μηνύματα μίσους στους ανθρώπους που λειτουργούν τα θέατρα. Υπέρ των φανατικών αντιεμβολιαστών, των συνωμοσιολόγων και αυτών που δεν δίνουν δεκάρα για την υγεία, την προστασία των γύρω τους, την ίδια την κοινωνία, που επικαλούνται ότι υπέρ της αποφασίζουν.

Είναι μια άποψη που προασπίζεται τη δημοκρατία, όπως ισχυρίζεται, ότι όλοι πρέπει να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην τέχνη, αλλά δεν πάρθηκε δημοκρατικά. Δεν ψήφισαν οι εργαζόμενοι και ο θίασος, που δεν θα μιλήσει γιατί πιθανώς φοβάται να μιλήσει και που μπορεί να μην αποζημιωθεί ποτέ, τελικά, αυτόν τον πολύ δύσκολο χειμώνα. Δεν είναι δημοκρατική πράξη γιατί συνέβη από κάποιον σε «θέση ισχύος». Η παραγωγή, όμως, του πρότεινε να συνεχίσει τις παραστάσεις μέχρι αρχές Ιανουαρίου και στη συνέχεια η παράσταση να κατέβει και να πληρωθούν οι ηθοποιοί κανονικά μέχρι τη λήξη της θεατρικής σεζόν. Ο πρωταγωνιστής αρνήθηκε.

Η τέχνη είναι αληθινά δημοκρατική και σε αυτήν μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι όταν είναι δωρεάν. Ας μη γελιόμαστε, δεν έχουν όλοι είκοσι ευρώ – γιατί ο «Ρινόκερος» εν γνώσει του πρωταγωνιστή δεν έχει φθηνό εισιτήριο.

Υπάρχουν πολλοί ομοϊδεάτες του Σερβετάλη, τους οποίους δεν κρίνω, σε μια περίοδο που οι άνθρωποι στα θέατρα έχουν κληθεί να πάρουν πολύ δύσκολες αποφάσεις, από το να αποδείξουν ότι είναι πιο ασφαλείς χώροι από την εστίαση, όπου κάθεσαι πάνω από ένα τραπέζι χωρίς μάσκα και τρως και πίνεις και γελάς, έχουν να καρδιοχτυπάνε κάθε μέρα μήπως έχουν κρούσμα στον θίασο και δεν μπορούν να συνεχίσουν, έχουν να μετρήσουν τους ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν εμβόλιο για χίλιους λόγους και αυτούς που έχουν κάνει εμβόλιο και δεν θέλουν να καθίσουν δίπλα τους και μέχρι σήμερα δεν έχω δει κανέναν να έχει πάρει την απόφαση για τη λειτουργία του χώρου του άκοπα, ανέμελα, αναίσθητα. Κανέναν.

Πόσο λάθος να ανοίγει ένας διάλογος από έναν άνθρωπο που έρχεται να μας πει ότι είναι ο μόνος που «είδε» το κοινό, ενώ οι ομότεχνοί του, τα «μουλάρια», οι αντιδημοκράτες θέλουν να αποκλείσουν τον κόσμο. Αλλά κανένας δεν θα του απαντήσει γιατί, όπως εγώ, θέλουν να δείχνουν σεβασμό στην πίστη του άλλου και τα πιστεύω του. Αναρωτιέμαι όμως υπέρ ποιου είναι αυτή κίνηση, αυτήν τη στιγμή.

Αν κάνετε μια «βόλτα», θα διαπιστώσετε με λύπη ότι η κίνηση αυτή λειτουργεί μόνο υπέρ αυτών που στέλνουν μηνύματα μίσους στους ανθρώπους που λειτουργούν τα θέατρα. Υπέρ των φανατικών αντιεμβολιαστών, των συνωμοσιολόγων και αυτών που δεν δίνουν δεκάρα για την υγεία, την προστασία των γύρω τους, την ίδια την κοινωνία, αν και επικαλούνται ότι υπέρ της αποφασίζουν. Όλοι αυτοί βρήκαν έναν φυσικό αρχηγό στο πρόσωπο του Σερβετάλη και αυτός είναι ο ρόλος που τον αδικεί περισσότερο από όσους έχει επιλέξει να παίξει. Όπως η εξίσου επιλεκτική, με όσους κατηγορεί, «αγάπη του προς τον συνάνθρωπο».

«Ο Ρινόκερος είναι ένα έργο που αποκαλύπτει τις κοινωνικές αρρώστιες που με άλλοθι τις ιδεολογίες μεταμορφώνουν τον άνθρωπο σε επιθετικό ζώο», έγραφε προφητικά ο Ιονέσκο. Όλα όσα γράφει είναι η εποχή μας. Είμαστε ζώα, πιο μοναχικά από ποτέ και πιο επιθετικά. Έχουμε 105 νεκρούς, 7.287 κρούσματα και 608 διασωληνωμένους σε 24 ώρες, αν οι αριθμοί μας λένε κάτι. 

Και φόβος μάς τρώει τα σωθικά.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζέφρι Σακς: «Η κατάληψη των πανεπιστημίων από τον Τραμπ δεν θα πετύχει»

Οπτική Γωνία / Τζέφρι Σακς: «Η κατάληψη των πανεπιστημίων από τον Τραμπ δεν θα πετύχει»

Ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια σχολιάζει στη LiFO τη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει μεταξύ της κυβέρνησης Τραμπ και των αμερικανικών πανεπιστημίων και πώς βλέπει την επόμενη μέρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αθήνα: Τα ηλεκτρικά πατίνια και το χάος της μικροκινητικότητας/ Πώς θα μπει τάξη στο χάος με τα ηλεκτρικά πατίνια στην Αθήνα;/ «Δεν γίνεται να μην έχουμε πατίνια γιατί είναι επικίνδυνο να κυκλοφορήσουν»

Ρεπορτάζ / Τι θα γίνει επιτέλους με τα ηλεκτρικά πατίνια στην Αθήνα;

Τα ηλεκτρικά πατίνια είναι η νέα τάση μετακίνησης στην πόλη αλλά προς το παρόν δημιουργούν αρκετά προβλήματα και προκαλούν αντιδράσεις. Πώς θα μπουν όρια στην άναρχη κυκλοφορία τους και τη στάθμευσή τους και ποιες υποδομές χρειάζονται;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τα μεγάλα έργα που αλλάζουν τη χώρα: Ποια προχωρούν και ποια καθυστερούν

Ρεπορτάζ / Τα μεγάλα έργα που αλλάζουν τη χώρα: Ποια προχωρούν και ποια καθυστερούν

Νέοι αυτοκινητόδρομοι, νέες γραμμές μετρό, νοσοκομεία, σιδηρόδρομοι, αεροδρόμια. Στις μακέτες όλα φαίνονται φανταστικά. Πότε όμως στ' αλήθεια παραδίδονται, πόσο κοντά στις μακέτες θα είναι η πραγματικότητα; Και ποια οφέλη μπορεί να προσφέρουν στην κοινωνία και την οικονομία;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η οικονομία από νέο κραχ;

Οπτική Γωνία / Έρχεται νέο παγκόσμιο κραχ;

Εμπορικοί πόλεμοι, γεωπολιτικές απειλές και ο κίνδυνος παγκόσμιας ύφεσης. Πόσο θα επηρεαστεί η Ελλάδα από τη νέα εποχή Τραμπ; Ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, Κώστας Μήλας, μιλά στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Οπτική Γωνία / Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Υπάρχει τελικά ασυμβίβαστο μεταξύ χριστιανισμού και φεμινισμού; Μπορούν οι δύο ταυτότητες να συνυπάρξουν ή πρόκειται για έναν αδύνατο συνδυασμό; Δύο γυναίκες παραθέτουν τα επιχειρήματα κάθε πλευράς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Ρεπορτάζ / Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Το πράσινο της πόλης μπορεί να είναι περιορισμένο, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αξιόλογο - και η άνοιξη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μαζί με τα προβλήματά του. Λύσεις υπάρχουν· το ζητούμενο είναι να εισακουστούν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ζωή, όπως Ζορό

Βασιλική Σιούτη / Ζωή, όπως Ζορό

Τιμωρός του κατεστημένου ή εκπρόσωπος μιας δήθεν αντισυστημικής ελίτ που παίζει με τα σπίρτα; Η δημοσκοπική εκτόξευσή της είναι γεγονός και όλοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο θα κρατήσει και ποιες θα είναι οι συνέπειες.   
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Πράγματι, μεγάλος αριθμός των Ένορκων Διοικητικών Εξετάσεων καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα»

Οπτική Γωνία / Οι ΕΔΕ στην Ελλάδα: Πόσες καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα;

Πότε διενεργείται μια Ένορκη Διοικητική Eξέταση; Είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός ΕΔΕ καταλήγουν στο αρχείο και τι πρέπει να αλλάξει στο ρυθμιστικό πλαίσιο; Μιλά στη LiFO ο δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Νίκος Βιτώρος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές Κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Ρεπορτάζ / Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Μια κραυγαλέα κατάχρηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων στα Ακαρνανικά Όρη αμαυρώνει τον θεσμό, παρακάμπτει την περιβαλλοντική νομοθεσία και αποκαλύπτει την αδυναμία της διοίκησης να ελέγξει την επιχειρηματική δραστηριότητα που βλάπτει το περιβάλλον και την οικονομία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ