Μάικλ Λόρενς: Από τη Ρώμη του Φελίνι και το Λος Άντζελες του Τζιμ Μόρισον στο αραξοβόλι της Ύδρας

Από την Ρώμη του Φελίνι και το Λος Άντζελες του Τζιμ Μόρισον στο αραξοβόλι της Ύδρας  Facebook Twitter
Ο Μάικλ Λόρενς. Φωτο: Ben Roberts
0

ΕΙΔΑ ΤΥΧΑΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ στα social media ότι πέθανε πριν από λίγες μέρες στην Ύδρα, όπου ζούσε ως μόνιμος κάτοικος τις τελευταίες δεκαετίες, ο καταξιωμένος Αμερικανός εικαστικός και συγγραφέας Μάικλ Λόρενς.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποχώρησε πλήρης ημερών όχι λόγω ηλικίας (ήταν 78 χρονών) αλλά λόγω της ζωής που έζησε, των τόπων που διέμεινε, των ανθρώπων που γνώρισε στην κόψη του περασμένου αιώνα.

Ήταν γιος του Μαρκ Λόρενς, άξιου καρατερίστα του παλιού Χόλιγουντ με ειδίκευση στους γκάνγκστερ και στους πάσης φύσεως «κακούς» (χαρακτηριστικός ο ρόλος του Ζίγκι στο Key Largo του Τζον Χιούστον, πλάι στον Μπόγκαρτ, την Μπακόλ και τον Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον), και της ποιήτριας Φάνια Φος.

Είχε μόλις κλείσει τα επτά του χρόνια όταν υπό την πίεση του φάσματος του μακαρθισμού η οικογένειά του μετακόμισε στη Ρώμη της Τσινετσιτά και του Φελίνι, καθιστώντας την παιδική του ηλικία ένα μαγικό και σουρεαλιστικό ταξίδι, μια εξερεύνηση των μυστικών της Ιστορίας με φόντο τα λαμπρά ερείπια και μνημεία της Αιώνιας Πόλης και τα συναρπαστικά πρώιμα σπαράγματα της Ντόλτσε Βίτα. Στα μέσα της εφηβείας του όμως επέστρεψε στο Λος Άντζελες όπου λίγο αργότερα γνώρισε τον συνομήλικό του και συμφοιτητή του στο Πανεπιστήμιο UCLA, Τζιμ Μόρισον.

Το νήμα της ζωής του Μόρισον κόπηκε νωρίς, ο Λόρενς όμως μόλις είχε ξεκινήσει την καλλιτεχνική του διαδρομή και έναν περιπατητικό κοσμοπολιτισμό χαρακτηριστικό της μποέμ διασποράς του προηγούμενου αιώνα, που θα τον έφερνε ξανά πίσω στην Ευρώπη αλλά και σε μέρη όπως το Αφγανιστάν ή η Ταγγέρη, όπου θα συναντούσε τον Πολ Μπόουλς.

Πριν από μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει κι ένα ωραίο βιβλίο απομνημονευμάτων του από εκείνη την περίοδο με τον τίτλο Tripping With Jim Morrison & Other Friends (το εισαγωγικό σημείωμα, μάλιστα, φέρει την υπογραφή του περιβόητου «γκουρού της ψυχεδέλειας» Τίμοθι Λίρι).

«Συνάντησα τον Τζιμ Μόρισον μια ζεστή μέρα του 1964 στο Πάρκο Χόλπμπι, κοντά στο UCLA» γράφει στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου. «Ήταν ο πρωταγωνιστής μιας φοιτητικής ταινίας. Τον είδα από μακριά να στέκεται στην κορυφή του λόφου και να ακούει τον σκηνοθέτη. Η στάση του ισορροπούσε ανάμεσα στην πλήρη προσοχή και στη νωχελική περισυλλογή –δεν περίσσευε ούτε μια ακατάστατη χειρονομία– ενώ άλλες στιγμές έμοιαζε σα να λιποθυμά αργά με τον τρόπο ενός σπουδαίου και γεμάτου χάρη μαέστρου που αποχαιρετά την ορχήστρα σαν Ζεν μοναχός που βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμου διαλογισμού».

Σε ένα άλλο σημείο περιγράφει τον τρόπο που ο Τζιμ Μόρισον «κουλουριαζόταν καθώς ρύθμιζε εμμονικά τα κουμπιά του ραδιοφώνου, σα να σκύβει μπροστά στο ιερό του ναού, σα να αποτελεί αυτή η αφοσιωμένη ακρόαση την πηγή όλων των συνδέσεων, σα να αναγνωρίζεται μ’ αυτόν τον τρόπο η ομορφιά όλων των πραγμάτων». 

Το νήμα της ζωής του Μόρισον κόπηκε νωρίς, ο Λόρενς όμως μόλις είχε ξεκινήσει την καλλιτεχνική του διαδρομή και έναν περιπατητικό κοσμοπολιτισμό χαρακτηριστικό της μποέμ διασποράς του προηγούμενου αιώνα, που θα τον έφερνε ξανά πίσω στην Ευρώπη αλλά και σε μέρη όπως το Αφγανιστάν ή η Ταγγέρη, όπου θα συναντούσε τον Πολ Μπόουλς.

Βλέποντας τον 20ό αιώνα να βαδίζει ασθμαίνων προς το τέλος του, αποφάσισε να μετοικήσει μόνιμα στην Ύδρα, όπου και παρέμεινε ως το τέλος, την ώρα που έργα του εκτίθεντο σε διάσημες γκαλερί και επιφανή εικαστικά ιδρύματα του πλανήτη.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Daily / Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Αν υπήρξε ένα ναδίρ στην μαζική χρήση του Chat GTP για τη δημιουργία εικόνων που μιμούνται την αισθητική του γιαπωνέζικου Studio Ghibli, αυτό ήταν μάλλον η «παιγνιώδης» οικειοποίηση του εργαλείου από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Daily / Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Έξι δεκαετίες μετά από την κλασική ταινία του Βισκόντι, το ιταλικό έπος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα αναβιώνει στο Netflix, σε μια άρτια και πολυτελή σειρά έξι επεισοδίων, λουσμένη στο σικελικό φως 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ