Από τον Σάμιουελ Μπέκετ, τον Ρενέ Μαγκρίτ, τον Τζέιμς Μπόλντγουιν και τον Μπάστερ Κίτον μέχρι τον Μοχάμεντ Άλι, τον Μπράντο, την Μπάρμπρα Στράισαντ, τους Velvet Underground και τoν Bowie, ο σπουδαίος λειτουργός του φωτογραφικού φακού Στιβ Σαπίρο, που πέθανε χθες στα 87 του, υπήρξε αδιαμφισβήτητα ένας ιδιοφυής πορτρετίστας επιφανών μορφών του 20ού αιώνα.
Το εξαιρετικό όμως στην περίπτωση αυτού του μεγάλου Αμερικανού φωτογράφου που φρόντιζε πάντα να κρατά μακριά από τη δημοσιότητα το όνομά του είναι ότι υπήρξε συγχρόνως και ο πιο σημαντικός φωτορεπόρτερ στα διάφορα συνταρακτικά επεισόδια του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ.
Το ακόμα πιο εξαιρετικό ίσως είναι ότι ο ίδιος θεωρούσε ως το πιο σημαντικό «πορτρέτο» του μια φωτογραφία όπου δεν υπάρχει πρόσωπο, μόνο ένα άδειο δωμάτιο.
Το εξαιρετικό στην περίπτωση αυτού του εξαίρετου Αμερικανού φωτογράφου που φρόντιζε πάντα να κρατά μακριά από την δημοσιότητα το όνομά του, είναι ότι υπήρξε συγχρόνως και ο πιο σημαντικός φωτορεπόρτερ στα διάφορα συνταρακτικά επεισόδια του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ.
Πρόκειται για το δωμάτιο του Lorraine Motel στο Μέμφις, όπου διέμενε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ όταν δολοφονήθηκε, και όταν έφτασε το ίδιο βράδυ στην πόλη ο Σαπίρο ως απεσταλμένος του περιοδικού Life, ζήτησε να το επισκεφτεί. Δεκαετίες αργότερα θα περιέγραφε κάπως έτσι την «απόκοσμη» εικόνα που συνάντησε και επιχείρησε να απαθανατίσει:
«Είδα τη βαλίτσα στο τραπεζάκι, τα ανακατωμένα πουκάμισα, τα πλαστικά κύπελλα του καφέ. Τότε ξαφνικά εμφανίστηκε η μορφή του στην τηλεόραση που ήταν κολλημένη στον τοίχο. Μου φάνηκε εξαιρετικά συμβολική η στιγμή. Ο άνθρωπος ως φυσική παρουσία είχε χαθεί για πάντα, κι όμως τα πράγματά του τον περίμεναν εκεί. Η αίσθηση ήταν ότι το πνεύμα του περιφερόταν από πάνω μας στο δωμάτιο. Ήταν μια από τις πολύ σπάνιες στιγμές που ένιωσα ότι έβγαζα μια πραγματικά σημαντική φωτογραφία. Το Life όμως τότε δεν τη βρήκε αρκετά ενδιαφέρουσα για δημοσίευση τη συγκεκριμένη εικόνα. Όπως έχω ξαναπεί, ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις τη σημασία μιας εικόνας την ώρα που την τραβάς. Ακόμα και τούτη την ώρα, μου είναι αδύνατο να κοιτάξω αυτήν τη φωτογραφία χωρίς να νιώσω ρίγος. Ένας σπουδαίος άνθρωπος είχε μόλις χαθεί, κι εγώ προσπάθησα να συλλάβω με τον φακό μου την απώλεια. Μάταιο, φυσικά.»
«Απόκοσμες» διαστάσεις –αν και σε πολύ φωτεινότερους τόνους αυτήν τη φορά– είχε λάβει με το πέρας του χρόνου και μια άλλη φωτογραφία του Σαπίρο που απεικονίζει έναν 21χρονο Μοχάμεντ Άλι (Κάσιους Κλέι ακόμα τότε) να κάθεται έξω από το πατρικό του το 1963, περιτριγυρισμένος από παιδάκια της γειτονιάς, ανάμεσά τους κι ένα 6χρονο κοριτσάκι που τον κοιτά με δέος στα μάτια. Είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια μετά, η μικρή τότε Λόνι θα γινόταν η τέταρτη και τελευταία σύζυγος του.