ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΜΑΚΡΟΝ ΚΑΙ ΝΤΡΑΓΚΙ
«Θα έχουμε μια ειρήνη να οικοδομήσουμε αύριο, ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Θα πρέπει να το κάνουμε με την Ουκρανία και τη Ρωσία γύρω από το τραπέζι (...) Αλλά αυτό δεν θα γίνει με άρνηση, ούτε με αποκλεισμό του ενός από τον άλλο, ούτε καν με ταπείνωση», δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος, Εμ. Μακρόν, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Νωρίτερα, κατά τη διάρκεια ομιλίας του, ο Μακρόν είχε επίσης πει ότι «όταν η ειρήνη επιστρέψει στο ευρωπαϊκό έδαφος, πρέπει να οικοδομήσουμε νέες ισορροπίες ασφαλείας» χωρίς «να υποκύψουμε ποτέ στον πειρασμό της ταπείνωσης ή στο πνεύμα της εκδίκησης».
Πρόσθεσε ότι «στο παρελθόν, έχουν ήδη καταστρέψει τα μονοπάτια της ειρήνης πάρα πολύ», παραλληλίζοντας τη Συνθήκη των Βερσαλλιών που συνήφθη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία σημαδεύτηκε από την «ταπείνωση» της Γερμανίας — σαφής αναφορά στις απόψεις του Τζον Κέυς που διατύπωσε στο βιβλίο του «Οι οικονομικές συνέπειες της ειρήνης» (1919).
Παράλληλα χθες στη συνάντησή τους στον Λευκό Οίκο, ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μάριο Ντράγκι, είπε στον πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, οι ηγέτες θα πρέπει να εργαστούν προς την κατεύθυνση «της δυνατότητας να επέλθει κατάπαυση του πυρός και να ξεκινήσουν, και πάλι, κάποιες αξιόπιστες διαπραγματεύσεις». Πρόσθεσε ότι «στην Ιταλία και την Ευρώπη τώρα, οι άνθρωποι θέλουν να βάλουν τέλος σε αυτές τις σφαγές και αυτή τη βία, αυτό το μακελειό».
Οι συγκλίνουσες αυτές απόψεις των δύο ηγετών σηματοδοτούν την ευρωπαϊκή πολιτική όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, η οποία δεν απέχει μεν πολύ, αλλά δεν ταυτίζεται με την πολιτική Μπάιντεν.
• • •
ΟΥΚΡΑΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΝΕΚΡΗ
Η Εθνική Ένωση Δημοσιογράφων της Ουκρανίας ανακοίνωσε στο Facebook τον θάνατο της δημοσιογράφου και μπλόγκερ, Oksana Haidai, η οποία σκοτώθηκε σε βομβαρδισμό του ρωσικού πυροβολικού βορειοανατολικά του Κιέβου, μεταξύ 11 και 12 Μαρτίου.
Ήταν γνωστή για τις ιστορικές της δημοσιεύσεις και τις αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το ψευδώνυμο «Ruda Pani», στις οποίες κατήγγειλε τον ιμπεριαλισμό της ρωσικής κυβέρνησης.
Σύμφωνα με την εφημερόδα Gazeta, είκοσι δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, μεταξύ αυτών και εκπρόσωποι ξένων μέσων ενημέρωσης.
Πηγή: Gazeta
• • •
ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΣΧΑ
Οι ρωσικές αρχές κήρυξαν την Τρίτη φυγάδα το μέλος των Pussy Riot, Μαρία Αλεχίνα, επειδή αρνήθηκε να εμφανιστεί σε ακρόαση δικαστηρίου της Μόσχας.
Γράφοντας στο Instagram, η καλλιτέχνιδα ανέφερε ότι δικάστηκε ερήμην διότι αφαίρεσε το ηλεκτρονικό της βραχιόλι, το οποίο έκοψε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Οι αρχές θεώρησαν την κίνηση αυτή ως «κακόβουλη παραβίαση» των όρων αναστολής που της είχαν δοθεί τον Σεπτέμβριο του 2021, όταν κρίθηκε ένοχη για την ενθάρρυνση άλλων να παραβούν τους περιορισμούς της covid-19, επειδή κάλεσε τους Ρώσους να διαμαρτυρηθούν υπέρ του φυλακισμένου επικριτή του Κρεμλίνου, Αλεξέι Ναβάλνι.
Η ακτιβίστρια καταδικάστηκε σε 12 μήνες «περιορισμένης ελευθερίας», απόφαση που απαγόρευε στην Αλεχίνα να βγαίνει από το σπίτι της τη νύχτα, να αναχωρεί από τη Μόσχα ή να συμμετέχει σε μαζικές εκδηλώσεις.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, η Αλεχίνα διέφυγε στο εξωτερικό.
Πηγή: The Moscow Times
• • •
Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχει καταντήσει κλισέ ότι η ήπια στάση της Γερμανίας, και ιδίως της Άνγκελα Μέρκελ, απέναντι στο Κρεμλίνο υπήρξε υπερβολικά αφελής, και εν πολλοίς ευθύνεται για τα σημερινά τραγικά γεγονότα.
Αποτιμήσεις αποφάσεων που εσκεμμένα αγνοούν το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο ελήφθησαν είναι προβληματικές, ιδίως όταν καλύπτουν περίοδο 30 ετών — από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την επανένωση των δύο Γερμανιών μέχρι σήμερα — και μπορούν να αδικήσουν κατάφωρα τους αποφασίζοντες εκείνης της εποχής.
Ο νέος τόμος με έγγραφα «για την εξωτερική πολιτική της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας» από το 1991, που δόθηκε στη δημοσιότητα περιέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με την ανατολική επέκταση του ΝΑΤΟ, την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας.
Δύο κορυφαίες προσωπικότητες της μεταπολεμικής γερμανικής και ευρωπαϊκής πολιτικής δεσπόζουν: Ο καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, και ο αντικαγκελάριος και υπουργός των Εξωτερικών, Χανς-Ντίντριχ Γκένσερ.
Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη και επικίνδυνη, καθώς άρχιζαν να αναπτύσσονται φυγόκεντρες δυνάμεις. Τα πράγματα θα μπορούσαν να ξεφύγουν και να εξελιχθούν σε εμφύλιες και εθνοτικές συγκρούσεις. Έχοντας εξασφαλίσει την επανένωση της Γερμανίας, ο Κολ εκτίμησε ότι «η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης δεν μπορεί να είναι προς το συμφέρον μας...». Όταν έγινε σαφές ότι η Σοβιετική Ένωση οδηγείτο προς διάλυση, οι Γερμανοί τάχθηκαν υπέρ της ένταξης της Ουκρανίας σε μια συνομοσπονδία με τη Ρωσία και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Ωστόσο, την αναγνώρισε ευθύς μετά το δημοψήφισμα στο οποίο το εντυπωσιακό 90% ζήτησε την ανεξαρτησία της.
Παράλληλα, σταθερή ήταν η άρνηση των Κολ και Γκένσερ για επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Όπως λέει ο Γκένσερ το 1991: «Αρχικά, οι πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας επεδίωκαν την πρόθεση να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Σε εμπιστευτικές συζητήσεις αποθαρρύνθηκαν να το πράξουν».
Το δημοσίευμα του Spiegel αναφέρει ότι αποχαρακτηρισμένα έγγραφα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον Πούτιν υπέρ της θέσης του ότι υπήρξε «υπόσχεση» για μη επέκταση του ΒΑΤΟ προς ανατολάς. Ενδεικτικά αναφέρει: «Την 1η Μαρτίου 1991, ο Γκένσερ δήλωσε στις ΗΠΑ ότι ήταν αντίθετος με την ανατολική επέκταση του ΝΑΤΟ με την αιτιολογία ότι ‘κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων των 2+4 (δύο Γερμανίες, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, ΕΣΣΔ) οι Σοβιετικοί ενημερώθηκαν ότι δεν υπήρχε πρόθεση επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά’». Επίσης, στις 18 Απριλίου, ο Γκένσερ είπε στον Έλληνα ομόλογό του ότι είχε πει στους Σοβιετικούς: «Η Γερμανία θέλει να παραμείνει μέλος του ΝΑΤΟ ακόμη και μετά την επανένωση. Σε αντάλλαγμα, δεν θα επεκταθεί προς τα ανατολικά ...».
Εν πάση περιπτώσει, τόσο ο Κολ όσο και ο Μιτεράν και ο πατήρ Μπους ήταν πολύ επιφυλακτικοί για βιαστικές αποφάσεις που αφορούσαν την ανεξαρτησία χωρών, και οι δύο πρώτοι και για το ΝΑΤΟ. Ο λόγος είναι προφανής. Οι κίνδυνοι ήταν μεγάλοι να οδηγηθεί η Ευρώπη σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και συνεπώς απαιτείτο σωφροσύνη. Βεβαίως, σήμερα είναι εξαιρετικά απλό καθένας να παίρνει «αποφάσεις» για εκείνη την εποχή.
Πηγή: Spiegel
• • •
Ο ΩΡΑΙΟΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ
Χαζεύοντας στο διαδίκτυο έπεσα σε ένα άρθρο της Κριστίν Ζενίν στη Libération που εκθείαζε μια ποιήτρια του 19ου αιώνα, ονόματι Λουίζ Ακερμάν (1813 – 1890).
Το πρώτο που με εντυπωσίασε ήταν ένα πορτραίτο της. «Ήταν μια ηλικιωμένη κυρία με ταπεινή εμφάνιση. Το χοντρό μάλλινο πλεκτό, που τύλιγε τα μάγουλά της, έκρυβε τα λευκά μαλλιά της, το τελευταίο στολίδι που περιφρονούσε όπως περιφρονούσε όλα τα άλλα. [...] έμοιαζε με ενοικιάστρια καθισμάτων», γράφει ο Ανατόλ Φρανς στη νεκρολογία της.
Αυτή η ήσυχη, αθόρυβη γυναίκα, μια νοικοκυρά στην εμφάνιση και τον τρόπο ζωής της, προκάλεσε διπλό σκάνδαλο με την ποίησή της και τα γραπτά της. Ούτε η γυναικεία ποίηση μπορούσε να γίνει αποδεκτή αν δεν ήταν λυρική, ούτε μια γυναίκα που τολμά να ομολογήσει δημόσια την αθεΐα της, αφού θεωρείτο αυτονόητο ότι το θρησκευτικό συναίσθημα είναι «έμφυτο στις γυναίκες».
Ο συντηρητικός Τύπος την αποκάλεσε «προυντονική Πυθία» και «θηλυκό Σατανά», ενώ κορόιδευε την εμφάνιση και την ηλικία της. Οι προοδευτικοί την επαίνεσαν μεν, αλλά με λίαν ανδροπρεπές λεξιλόγιο. Ο Ζιλ Μπαρμπέ ντ' Ορεβιγί θαυμάζει αυτά τα «ασεβή, αθεϊστικά, — αποφασιστικά αθεϊστικά — θλιβερά, λυπηρά και υπέροχα» ποιήματα, εκφράζοντας παράλληλα την έκπληξή του ότι αυτή η «απλή και σοβαρή κυρία» έγραψε «τον ωραιότερο λογοτεχνικό τρόμο που έχει γραφεί μετά τα «Άνθη του Κακού» του Μπωντλέρ. Και είναι ακόμη πιο ωραίο, επειδή στο κακό — το απόλυτο κακό — είναι πιο αγνό». Ο Ορεβιγί την κάνει σχεδόν άντρα («αυτός ο θηλυκός Ωριγένης, κατάφερε να σκοτώσει μέσα της το φύλο της και να το αντικαταστήσει με κάτι ουδέτερο και φρικτό, αλλά ισχυρό»)· ή μια από τις «Διαβόλισσες» του («κάτι σαν δαίμονας, και, ηθικά αλλά και αισθητικά, είναι ενδιαφέρον, ένας δαίμονας!») που δημοσίευσε την ίδια χρονιά και το οποίο της αφιερώνει: «Στη μεγάλη διαβόλισσα, οι μικρές».
Πηγή: Libération
