Οι εικονογράφοι είναι οι designers που κάνουν τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης πράγματα ξεχωρίζουν, δίνοντάς τους ένα παραπάνω τουίστ, που σχεδιάζουν εμπειρίες και δίνουν ζωή στις σελίδες των βιβλίων. Είναι εκείνοι/-ες που καθορίζουν πόσα πράγματα αποκαλύπτει μια εικόνα. Με τεχνικές και υλικά όπως τα χαρτιά, τα χρώματα, οι μαρκαδόροι, οι ξυλομπογιές, οι υπολογιστές, οι γραφίδες και τα ποντίκια οι εικονογράφοι δημιουργούν ερεθίσματα που συντροφεύουν τις εμπειρίες, μέσα από τα έργα τους ενισχύουν την αφήγηση. Ποιες όμως είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν και τι σημαίνει να είσαι εικονογράφος σε μια τόσο μικρή αγορά όσο η ελληνική; Δέκα εικονογράφοι μιλούν για την έμπνευση, τις δυσκολίες και τις ομορφιές της τέχνης τους.
Βασίλης Γεωργούλας
O Βασίλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γρεβενά. Σπούδασε ζωγραφική στη Θεσσαλονίκη στη Σχολή Καλών Τεχνών, πέρασε μια μικρή βόλτα από το ESACM στο Clermont-Ferrand και αυτήν τη στιγμή κάνει το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών στην ΑΣΚΤ. «Δεν ξέρω πώς ακριβώς θα χαρακτήριζα το ύφος της δουλειάς μου, γιατί είναι εμφανώς αστικό, αλλά ταυτόχρονα έχει πολλές καταβολές από την επαρχία», λέει. «Νομίζω πως η σύνδεση είναι το ανθρωποκεντρικό στοιχείο. Είτε έχεις μεγαλώσει στα Εξάρχεια είτε στα Γρεβενά, τελικά τα ίδια πράγματα σε απασχολούν. Εμπνέομαι από από τους φίλους μου, τη ραπ, το σινεμά και όλα τα παράλογα που γίνονται και λέγονται τη νύχτα. Το να κάνεις τέχνη είναι δουλειά. Όταν χτυπάς δεκάωρα για χρόνια στο στούντιο ή στον υπολογιστή σου, σίγουρα δεν είναι χόμπι. Και η αλήθεια είναι ότι από το illustration μπορείς να βγάλεις πάρα πολύ καλά χρήματα. Το να είσαι νέος καλλιτέχνης (γενικά) στην Ελλάδα σημαίνει πως θα δουλέψεις στην εστίαση, τουλάχιστον μέχρι να βρεις την άκρη σου. Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Νομίζω πως η μεγαλύτερη δυσκολία είναι οι πολλές τζάμπα η πάρα πολύ κακοπληρωμένες δουλειές που πρέπει να κάνεις μέχρι να χτίσεις ένα descent portfolio, ώστε να μπορείς να ζητάς τα χρήματα που αξίζουν στη δουλειά σου. Νομίζω πως αν πατάς στη γη, έχεις λίγο ταλέντο στο socialising και φυσικά έχεις δουλέψει πολύ, είναι αρκετά εύκολο να σου έρχονται συχνά δουλειές. Νομίζω πως αισθητικά το illustration δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από καμία άλλη χώρα».
@vasilis_georgoulas
Βασιλική Βελέντζα
Η Βασιλική, αλλιώς veventzas, έχει τελειώσει γραφιστική στο ΙΕΚ του ΑΚΤΟ και έχει κάνει τρία χρόνια γραφιστική στη Βακαλό. «Ενδιάμεσα έκανα και ένα εργαστήριο visual art στη Βακαλό και με ξεμπλόκαρε αρκετά», λέει.
«Γενικά, το στυλ μου έχει περάσει από πολλές φάσεις, από ρεαλιστικό σε αφαιρετικό και μονόχρωμο. Αυτήν τη στιγμή θα το χαρακτήριζα πιο ναΐφ, με αρκετό χρώμα και flat, δηλαδή όπως θα ζωγράφιζε η μικρή Βασιλική, αλλά με λίγο περισσότερη σκέψη και ανάλυση. Επηρεάζομαι καθημερινά από πολλά πράγματα, σίγουρα από τις παιδικές ζωγραφιές, την τεχνική, τις πινελιές και τα χρώματά τους. Είμαι πολύ φαν του κινήματος Heta-uma που είχε εμφανιστεί στην Ιαπωνία τη δεκαετία του ’70. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “κακό, αλλά ωραίο”, κάτι αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί. Τελευταία χαζεύω και τον Raymond Lemstra, τρομερό καλλιτέχνη.
Επηρεάζομαι αρκετά και από τη μουσική γιατί μπορεί να με βάλει κατευθείαν μέσα σε αυτό που θέλω να δημιουργήσω αλλά και το τι θα ήθελα να πω μέσα από αυτό που θα φτιάξω, είμαι ανοιχτή σε όλα τα είδη. Τελευταία ακούω πολύ Sexy Sushi, για μένα είναι μια μορφή τέχνης. Στη συνέχεια μπορεί να γίνει και δουλειά, απλώς με περισσότερους περιορισμούς και απαιτήσεις. Στην Ελλάδα πιστεύω είναι ακόμη λίγο δύσκολο να ζήσεις αποκλειστικά και μόνο από το το illustration, έξω, απ’ όσο ξέρω, είναι πιο σύνηθες, σε αρκετά καλό σημείο. Βλέπω πολύ συχνά νέα άτομα να δημιουργούν και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό, μακάρι να συνεχίσει έτσι. Η τέχνη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν».
@veventzas
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Tania Cimatti
Η Τάνια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία της Ιταλίας, σπούδασε Ιllustration στο Norwich της Αγγλίας και Visual Communication στη Γλασκώβη με ειδίκευση στην εικονογράφηση και τις τεχνικές του printmaking. Μένει και εργάζεται στην Αθήνα. «Δεν ακολουθώ μια συγκεκριμένη τεχνική, γι’ αυτό πιστεύω ότι το ύφος της δουλειάς μου αλλάζει από πρότζεκτ σε πρότζεκτ», λέει. «Όμως προσπαθώ πάντα να κρατάω μια “φυσικότητα” και αμεσότητα στα έργα μου. Μου αρέσει όταν οι εικόνες, πέρα από αυτό που συμβολίζουν, δείχνουν μια άγνοια, μια ευκολία. Μεγαλώνοντας στην Ιταλία, η αρχιτεκτονική επηρέασε αρκετά την ευαισθησία μου, όπως και η επαφή με την τέχνη γενικώς και το design. Στην καθημερινότητά μου εμπνέομαι κυρίως από τη φύση και τους ανθρώπους γύρω μου.
Στο illustration βρήκα μια γέφυρα μεταξύ “αγίας τέχνης” και καθημερινότητας. Κακά τα ψέματα, η αρχή της καριέρας ενός illustrator είναι πολύ δύσκολη ή τουλάχιστον ήταν για μένα. Αν, για παράδειγμα, έχεις τελειώσεις Ιατρική, ο κόσμος καταλαβαίνει ότι είσαι γιατρός. Μου έχει συμβεί πολλές φορές να με ρωτάνε με τι ασχολούμαι και όταν απαντώ illustrator, συνεχίζουν “ναι, αλλά τι δουλειά κάνεις;”. Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται αρκετά illustration στη γραφιστική, αλλά δεν διαχωρίζεται απαραίτητα και πολλές φορές λειτουργεί διακοσμητικά. Σε σχέση με άλλες χώρες, θεωρώ ότι τα γούστα του μέσου κοινού προτιμούν ακόμα μια λίγο παλιά πλέον αισθητική, όπως το digital vector illustration ή το ρεαλιστικό σχέδιο. Αλλά δεν λείπουν και οι εξαιρέσεις!».
@a_golden_tan
Φίλιππος Αβραμίδης
Ο Φίλιππος γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα, σπούδασε Γραφιστική το ΤΕΙ Αθηνών και από το 2016 ασχολείται με την εικονογράφηση περιοδικών και βιβλίων. «Η δουλειά μου δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο ύφος, καθετί που σχεδιάζω προσπαθώ να κουμπώνει με το θέμα που έχω να εικονογραφήσω, δεν μπορώ να έχω ένα ύφος για όλα, ειδικά όταν κάθε έντυπο πρέπει να έχει έναν δικό του χαρακτήρα», λέει. «Βέβαια, η δουλειά μου βασίζεται σε έναν κώδικα, από τον οποίο ξεκινώ. Από κει και πέρα, δουλεύω με παραπάνω από μία τεχνική. Επηρεάζομαι απ’ όσα διαδραματίζονται γύρω μου καθώς, τις περίεργες ιστορίες που ακούω στις ειδήσεις, από ταινίες, βιβλία, εικονογράφους παλιούς και σύγχρονους, εκθέσεις, κλασικά πράγματα δηλαδή. Το illustration για μένα είναι δουλειά, αφού ζω από αυτό αποκλειστικά. Προσπαθώ, όσο γίνεται, να το κάνω πιο καλλιτεχνικά, πάντα λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του πελάτη.
Στην Ελλάδα η εικονογράφηση συχνά ταυτίζεται με τα παιδιά και πολλοί την αποφεύγουν, προτιμώντας τη φωτογραφία. Ευκαιρίες υπάρχουν. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς, με ανακάλυψαν ‒ ο πρώτος μου εργοδότης είδε μια εργασία που έκανα όσο ήμουν στη σχολή μου στο διαδίκτυο κι έτσι ξεκίνησα να δουλεύω. Υπάρχουν εκείνοι που αναγνωρίζουν αυτό που κάνεις και σε ανταμείβουν και εκείνοι που σε λένε “καλλιτέχνη”. Το ιδανικό είναι να έχεις πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές. Προσωπικά, πάντως, ζω αξιοπρεπώς. Ευτυχώς, υπάρχουν εξαιρετικοί εικονογράφοι. Υπάρχει αγορά, έστω και μικρή, και βγαίνουν πολλές καλές δουλειές π.χ. παιδικά βιβλία και εξώφυλλα, καλλιτεχνικά δρώμενα, αλλά σε μεγάλο βαθμό η παραγωγή περιορίζεται εκεί. Στα πολύ θετικά είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει φεστιβάλ εικονογράφησης στην Ελλάδα. Συμμετείχα στο πρώτο ως ομιλητής».
@philippos_avramides
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Bassment Rats
Ο Bassment Rats γεννήθηκε στις αρχές του ’89 σε ένα προάστιο της Αθήνας, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Αποφοίτησε απ’ το Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο και σπούδασε στην Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών Ορνεράκης. «Από πολύ μικρός μου άρεσαν η μουσική, τα κινούμενα σχέδια, τα κόμικς και η γκράφιτι/χιπ-χοπ κουλτούρα», λέει. «Εκτός από τα καθημερινά γεγονότα, η μουσική είναι ένα κύριο μέσο έμπνευσης για μένα. Ένας στίχος τραγουδιού μπορεί εύκολα να δημιουργήσει μια εικόνα στο μυαλό μου και ένα beat ή μια μελωδία μπορεί να φτιάξει την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να σχεδιάσω.
Βλέπω πως τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα απ’ ό,τι ήταν πριν από δέκα χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν αρκετά θέματα που δυστυχώς δεν πιστεύω ότι θα διορθωθούν σύντομα. Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει κάποιος που θέλει να ασχοληθεί τώρα με αυτό το αντικείμενο είναι να αποδεχτεί ότι μάλλον δεν θα είναι από τους πρώτους που θα πάνε ταξίδι στον φεγγάρι. Εύκολο δεν είναι τίποτα. Ό,τι κι αν διαλέξεις να κάνεις, θέλει δουλειά και υπομονή μέχρι να το φέρεις σε ένα ανεκτό στάδιο, αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αν σου αρέσει αυτό που κάνεις, ξυπνάς λίγο πιο ήρεμος και αυτό βοηθάει αρκετά στην αντιμετώπιση των προβλημάτων σου. Όσον αφορά το σχέδιο, πιστεύω ότι είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο, όσον αφορά τη δουλειά, ισχύει ό,τι ισχύει και στα περισσότερα επαγγέλματα στη χώρα μας».
@bassmentrats
Δανάη Γιατράκη
Η Δανάη έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Γραφιστικής στο Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (πρώην ΤΕΙ Αθήνας) και εργάζεται ως graphic designer σε ένα creative agency, ενώ παράλληλα ασχολείται και με δικά της πρότζεκτ και συνεργασίες. «Το στυλ μου θα το χαρακτήριζα ναΐφ, παιχνιδιάρικο και ποπ», λέει. «Έχω μια έντονη, φωτεινή χρωματική παλέτα ως οδηγό και από κει και πέρα πειραματίζομαι με διαφορετικούς τόνους και αποχρώσεις, ανάλογα με το πρότζεκτ. Η χρωματική σύνθεση είναι κάθε φορά πρόκληση, κάνω πολλές δοκιμές μέχρι να φτάσω στο τελικό αποτέλεσμα. Οι επιρροές μου είναι από την καθημερινότητά μου και την επικαιρότητα, από μουσική, ταινίες, κοινωνικούς και προσωπικούς προβληματισμούς. Η εικονογράφηση λειτουργεί ως προέκταση των σκέψεων και της διάθεσής μου. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία εκφράζομαι και εκτονώνομαι συναισθηματικά, είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία.
Το καλλιτεχνικό επίπεδο έχει ανέβει εντυπωσιακά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ή απλώς προβάλλεται πολύ περισσότερο πλέον μέσω των social media. Οπότε υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και αλληλοϋποστήριξη και ενθάρρυνση. Είμαστε μια μεγάλη κοινότητα δημιουργικών ατόμων που γνωριζόμαστε οι περισσότεροι, κυρίως όσοι μένουμε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη. Συναντιόμαστε σε εκθέσεις, παρακολουθούμε workshops, ζωγραφίζουμε πάνω σε κεραμικά ή δημιουργούμε πίνακες και πόστερ για τους φίλους μας, κάνουμε τα illustrations μας τατουάζ. Παρατηρούμε, συζητάμε και εξελισσόμαστε διαρκώς.
Τα τελευταία χρόνια, άνθρωποι όλων των ηλικιών ή διαφορετικών επαγγελματικών πεδίων έχουν εξοικειωθεί με τον όρο “illustration” και αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητα και την αξία του σε τομείς όπως η διαφήμιση, η τηλεόραση, το σινεμά, ο σχεδιασμός συσκευασίας, αφίσας κ.λπ. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ζήτηση για εικονογράφηση απ’ ό,τι παλιότερα, και περισσότερες θέσεις σε δημιουργικά/γραφιστικά/διαφημιστικά γραφεία ή στο freelance. Χαίρομαι πολύ που το illustration έχει καθιερωθεί ως επαγγελματική λύση και επιλογή και που όλο και περισσότεροι νέοι στρέφονται στον τομέα της τέχνης, ακολουθώντας την καρδιά τους και την κλίση τους, σε αντίθεση με μια δεκαετία πριν. Γίνονται πολύ ωραία πράγματα στην Ελλάδα και νομίζω το μέλλον είναι πολλά υποσχόμενο».
@danaillama
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Γιώργος Καραγιώργος
Ο Γιώργος Καραγιώργος (aka Yokanima) σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τα εικαστικά μέχρι το 2010. Έκανε μεταπτυχιακό σε Media Art and Design στο Bauhaus University της Βαϊμάρης με υποτροφία του ΙΚΥ και μέχρι το 2021 ζούσε και εργαζόταν στο Βερολίνο. Τώρα κινείται μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου.
«Εργάζομαι ως animator/illustrator, που πάει να πει ότι το μεγαλύτερο μέρος του design που κάνω χρησιμοποιείται σε animation πρότζεκτ», λέει. «Σε αντίθεση με αρκετούς illustrators, θα έλεγα ότι μάλλον δεν έχω ένα διακριτό ύφος. Αυτό συμβαίνει γιατί, πρώτον, μου αρέσει να αλλάζω ύφος ανάλογα με το πρότζεκτ, αλλά και επειδή τα πρότζεκτ τα ίδια είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Γενικότερα θα έλεγα ότι με χαρακτηρίζουν τα έντονα φωτεινά χρώματα, οι όχι πολλές λεπτομέρειες ή υφές, και μια ποπ αισθητική. Τα τελευταία χρόνια περιορίζω την παλέτα μου κι αυτό με έχει βοηθήσει αρκετά. Η έμπνευση έρχεται από πολλές και διαφορετικές πηγές. Από την τέχνη, από άλλους illustrators, από τυχαία σκίτσα ή γκράφιτι στον δρόμο αλλά και από το product design, τη μόδα, το interior design. Φορμαλιστικά αυτές είναι οι περισσότερες αναφορές μου. Από κει και πέρα, εμπνέομαι πολύ και από τη μουσική. Θα έλεγα ότι καμιά φορά διαμορφώνει αυτό που κάνω. Επίσης, οι ταινίες με επηρεάζουν πολύ στο αφηγηματικό κομμάτι.
Το illustration είναι εκ των πραγμάτων μια εφαρμοσμένη τέχνη και απαντά συνήθως σε ένα brief. Προσωπικά, όμως, δεν ξεχωρίζω μια εικονογράφηση από ένα έργο τέχνης, εφόσον, βλέποντάς τα, αισθάνομαι πράγματα. Και νομίζω ότι εδώ και αρκετά χρόνια βλέπουμε εικαστικές εκθέσεις στις οποίες συμμετέχουν illustrators ή product designers. Έχει ενδιαφέρον το ότι ανοίγει αυτό το κάπως κλειστό κύκλωμα της τέχνης.
Μάλλον διαφοροποιούμαι λίγο επειδή το design μου είναι πολλές φορές άρρηκτα δεμένο με κάποιο animation project, όμως απολαμβάνω τις καθαρά illustration δουλειές, είναι πιο ξεκούραστες, με την έννοια ότι μπορείς να επικεντρωθείς στο design. Το κλίμα στην Ελλάδα νομίζω ότι βελτιώνεται. Θα έλεγα ότι ως illustrator έχω μόνο καλές εμπειρίες μέχρι στιγμής.
Χωρίς να έχω πολύ σαφή εικόνα της αγοράς, θα έλεγα ότι είμαστε λίγο πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Γι’ αυτό ευθύνεται κατά πολύ το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλές παραγωγές που να μπορούν να ενσωματώσουν εικονογραφήσεις από πλευράς budget. Μάλλον στην Ελλάδα η εικονογράφηση περιορίζεται περισσότερο στο product design και ίσως σε κάποιες καμπάνιες, και λιγότερο σε ακριβές και καλοδουλεμένες εκδόσεις. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, σίγουρα το εγχώριο επίπεδο είναι πολύ καλό».
@yokanima
Άννα Τζώρτζη
Η Άννα μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. «Η εικονογράφηση με ενδιέφερε από το πρώτο έτος της σχολής, δεν είχα όμως την ευκαιρία να ασχοληθώ σοβαρά με αυτήν, καθώς δεν υπήρχε αντίστοιχο εργαστήριο στη σχολή», λέει. «Κατά τη διάρκεια του Erasmus που έκανα στην Κρακοβία, παρακολούθησα το εργαστήριο “Η τέχνη του βιβλίου”. Μετά από αυτή την επαφή με τον κόσμο του εικονογραφημένου βιβλίου άρχισα να κατασταλάζω, ότι τελικά αυτό ήταν που ήθελα να κάνω, και να αφοσιώνομαι αποκλειστικά στην εικονογράφηση. Τα τελευταία πέντε χρόνια εργάζομαι αποκλειστικά ως εικονογράφος στον Τύπο και στο παιδικό βιβλίο. Συνήθως μου αρέσει να σχεδιάζω με γνώμονα το χρώμα. Έχω μια περιορισμένη χρωματική παλέτα όπου το χρώμα δεν έχει ρεαλιστική απόδοση και δημιουργεί γεωμετρίες. Όμως αυτό διαφοροποιείται ανάλογα με το πρότζεκτ στο οποίο δουλεύω. Στο βιβλίο δουλεύω σκεπτόμενη πάντα την ατμόσφαιρα, ενώ στο έντυπο την ιδέα και την αμεσότητα με την οποία θέλω να λειτουργήσει η εικόνα μου. Η έμπνευσή μου πηγάζει από πολλά ετερόκλητα πράγματα. Η παρατήρηση του φυσικού κόσμου είναι μια ανεξάντλητη πηγή. Έχω την τύχη να μένω κοντά στη θάλασσα και αυτό με ενεργοποιεί πολύ, όπως και οι μεγάλες βόλτες στη φύση, και η μουσική. Μου αρέσει πολύ να αγοράζω εικονογραφημένα βιβλία και, φυσικά, έχω κρατήσει όσα είχα ως παιδί. Έχω καταλάβει ότι και τα ταξίδια έχουν επίδραση πάνω μου. Όχι ότι θέλω οπωσδήποτε να ζωγραφίσω όταν ταξιδεύω, αλλά τότε παρατηρώ πιο πολύ τα πράγματα γύρω μου με αποτέλεσμα να νιώθω το μυαλό μου να γεμίζει με νέες παραστάσεις και συναισθήματα. Επίσης, δεν μπορώ να αντισταθώ στη δύναμη του internet και των social media. Οι περισσότεροι εργαζόμαστε ως ελεύθεροι επαγγελματίες με όλες τις δυσκολίες και επιβαρύνσεις που αυτό συνεπάγεται. Θέλει αρκετή υπομονή και επιμονή μέχρι να δεις τη δουλειά σου να δημοσιεύεται και να χτίσεις κάποιες σταθερές συνεργασίες. Γενικά, η εικονογράφηση δεν είναι πολύ διαδεδομένη και ο κόσμος τη συγχέει με την γραφιστική. Είναι πολύ βοηθητικό το ότι υπάρχει πια φεστιβάλ εικονογράφησης (illustradays) τα τελευταία δύο χρόνια. Νομίζω ότι το ενδιαφέρον για την εικονογράφηση αυξάνεται συνεχώς και ανεβαίνει και το επίπεδο των Ελλήνων εικονογράφων».
@anna.tzortzi
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Στέφανος Βέης
Ο Στέφανος είναι 28 ετών και σπούδασε Γραφιστική και Οπτική Επικοινωνία στη Βακαλό. «Γενικά, μου αρέσει να πειραματίζομαι με πολλά διαφορετικά στυλ», λέει. «Θα έλεγα σίγουρα ότι δίνω ιδιαίτερη έμφαση στη δημιουργία μιας καθαρής και “flat” εικόνας μέσω απλών σχημάτων και φορμών! Δουλεύω πολύ και με την custom τυπογραφία και μου αρέσει φουλ να συνδυάζω σχέδια με γράμματα! Εμπνέομαι από παντού, από κουβέντες και βόλτες στην πόλη, από παλιά και νέα κόμικς, από τη μουσική και το σινεμά και γενικότερα από το οτιδήποτε μπορεί να μου γεννήσει μια ιδέα για κάποιο illustration. Για μένα είναι και τέχνη και δουλειά και το γουστάρω πολύ αυτό! Σίγουρα δεν είναι τελείως τέχνη, μια και είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις κάποιο brief για να σχεδιάσεις. Από την άλλη, έχεις και μια μεγάλη ελευθερία να εφαρμόσεις τη δική σου αισθητική σε αυτό που παράγεις. Απ’ όταν ξεκίνησα, εργάζομαι σε δημιουργικά γραφεία. Σίγουρα τρέχω και δικά μου πρότζεκτ αρκετά συχνά, αλλά δεν ζω από αυτά. Αν το γουστάρει κάποιος, πρέπει να σχεδιάζει συνέχεια, να πειραματίζεται και κάποια στιγμή θα βρει τον δρόμο του! Ίσως κάποια στιγμή το δοκιμάσω, αλλά προς το παρόν το γραφείο με καλύπτει απόλυτα. Νομίζω ότι βρίσκεται σε πολύ καλή φάση το illustration. Υπάρχουν πάρα πολλά ταλαντούχα άτομα στον χώρο και συνέχεια εμφανίζονται και νέοι άνθρωποι με φοβερό potential. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε και μεταξύ μας, όποτε αυτό βοηθάει πολύ στην ανάπτυξη του illustration. Οι κουβέντες γύρω από αυτό, τα events, τα happenings, τα φεστιβάλ κ.λπ. θεωρώ ότι κάνουν πάρα πολύ καλό στον χώρο!».
@stefanos_veis
Ναταλία Μαυρωτά
Η Ναταλία ζει στη Θεσσαλονίκη, αλλά έχει μεγαλώσει και σπουδάσει στην Αθήνα, στο ΤΕΙ γραφιστικής. «Θα έλεγα ότι η δουλειά μου χαρακτηρίζεται από έντονα χρώματα, υφές και παιχνιδιάρικες φόρμες», λέει. «Συχνά έμπνευσή μου είναι οι φανταστικοί κόσμοι. Βέβαια, η απόλυτη μούσα μου είναι ο σκύλος μου. Συχνά τα όρια μεταξύ τέχνης και δουλειάς στο illustration είναι θολά. Illustration ή εικονογράφηση είναι η δημιουργία μιας εικόνας ώστε να μεταφερθεί ένα μήνυμα. Για μένα η διαφορά έγκειται στο αν η ιστορία που μεταφέρει ο δημιουργός είναι κάτι δικό του ή για κάποιον άλλο ‒ μπορεί να είναι και τα δύο. Η μεγαλύτερη δυσκολία θεωρώ ότι είναι πως το αντικείμενο της εικονογράφησης είναι ακόμα παρεξηγημένο. Δεν υπάρχει και κάποιο επαγγελματικό εγχειρίδιο για το πώς να πορευτεί κανείς, οπότε ο τομέας καταλήγει να είναι αρκετά αρρύθμιστος. Γι’ αυτό θεωρώ πολύ σημαντική τη γνωριμία με άλλους εικονογράφους και την επαφή με τα social media, που πλέον απευθύνονται σε ένα διεθνές κοινό. Πιστεύω ότι παρά τις δυσκολίες υπάρχει άνθηση. Παλιότερα η εικονογράφηση αφορούσε κυρίως το βιβλίο, τώρα είναι πιο εύκολο να τη δει κανείς π.χ. σε εικονογραφημένες συσκευασίες, murals αλλά και στον ψηφιακό κόσμο, χρησιμοποιείται πια σε site και σε social media. Γι’ αυτό ανέφερα παραπάνω ότι υπάρχει χώρος για εξέλιξη, όπως και πολλοί ενδιαφέροντες και ενεργοί Έλληνες δημιουργοί!».
@natalie_mavrota
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
