«Πάλι σκέφτομαι, πάλι το μυαλό μου ένα χάλι / μα λέω "χαλάλι" / καπνίζω όλη μέρα και ας ξέρω ότι με βλάπτει / φέτος ξες θα βάλω τον Κορυδαλλό στον χάρτη / το ποτήρι ξεχείλιζε, τώρα στάζει…», έτσι ξεκινάει το κομμάτι «Πού να με νιώσεις;» από το EP του OH6 (όου σιξ) που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ο OH6 είναι 17 χρονών, μαθητής, με πολυπλατινένιες ήδη επιτυχίες και διαχρονικές εφηβικές ανησυχίες στους στίχους του, με τους οποίους κάθε συνομήλικός του μπορεί να ταυτιστεί. Για ένα παιδί που γεννήθηκε το 2006 η λέξη «επίτευγμα», που χρησιμοποιεί όταν μιλάει για τη μουσική του πορεία, ακούγεται υπερβολική, αλλά δεν είναι.
Πριν από είκοσι χρόνια το να γράφει και να κυκλοφορεί μουσική ένας έφηβος μόνος του, χωρίς καμία βοήθεια από εταιρεία και χωρίς ολόκληρο επιτελείο να τον στηρίζει, ήταν κάτι αδιανόητο. Σήμερα, τα παιδιά που φτιάχνουν μουσική στο δωμάτιό τους με ένα λάπτοπ και ένα μικρόφωνο μπορούν να αποκτήσουν τεράστιο κοινό και να ζουν απ’ τα κομμάτια τους. Για τη μουσική βιομηχανία και για τους ανθρώπους των προηγούμενων γενιών που είχαν μάθει να ελέγχουν τα πάντα, τον τρόπο που δημιουργείται μια επιτυχία, τον τρόπο που δημοσιοποιείται και το πώς προωθείται στο μεγάλο κοινό το σοκ ήταν μεγάλο – κι ακόμα είναι.
«Παλεύω με πειρασμούς που με κρατάνε πίσω και με εμποδίζουν να είμαι παραγωγικός, προσπαθώ να γράφω όλη την ώρα μουσική, είτε παραγωγές είτε στίχους, και κάθε μέρα βελτιώνομαι όλο και περισσότερο».
Ο τρόπος που δημιουργείται η μουσική και φτάνει στοχευμένα στο κοινό που θα την ακούσει έχει δημιουργήσει μια νέα γενιά επιτυχημένων καλλιτεχνών που ίσως να μη φτάσουν ποτέ, ούτε καν ως πληροφορία, στα mainstream μέσα – είναι ένας παράλληλος κόσμος που φτιάχνει τα δικά του success stories. Ένας κόσμος άγνωστος, ανεξερεύνητος, που τον εντοπίζεις με δυσκολία αν δεν ανήκεις σ’ αυτόν. Ανεξέλεγκτος, ελεύθερος, που μιλάει γι' αυτά που τον απασχολούν με μια νέα γλώσσα και κώδικες που οι boomers έχουν ξεχάσει (ενώ δεν είναι καθόλου ακατανόητοι).
«Μάνα, μη ρωτάς αν ξενύχτησα, κοίτα τα μάτια μου, κατάμαυρα / μέσα στο μυαλό μου έχω τόσα πράγματα ανάκατα./ Σκοτεινός ο δρόμος που πρέπει να πάρω / είσαι σαν φακός, μη φύγεις απ' το πλάι μου / μπορεί να φοβηθώ, μα πρέπει να το κάνω / μωρό μου, συγγνώμη αν το παρακάνω», λέει ο OH6 στο «Ακούω φωνές [Tsele’s song]».
Η εμφάνισή του είναι εξωτική, στο εξώφυλλο του EP του ποζάρει σαν φιγούρα κόμικ με μπλε μαλλιά και στο background είναι ο ίδιος με κουκούλα, σαν υπερήρωας. Είναι ένα ευγενικό παιδί που μιλάει ήρεμα και προκαλεί έκπληξη στον Freddie F. όταν αναφέρει την ηλικία του. Συνειδητοποιεί ότι είναι 17 όταν τον ακούει να μιλάει για τις απουσίες που έκανε στο σχολείο.
«Γεννήθηκα το 2006 στον Πειραιά, έζησα κάποια χρόνια στη Νίκαια, αλλά τα πιο πολλά χρόνια της ζωής μου τα έχω περάσει στον Κορυδαλλό», λέει. «Προέρχομαι από πολύτεκνη οικογένεια, ο πατέρας μου εργάζεται ως ταχυδρόμος και η μάνα μου τηρεί τη δομινικανή παράδοση της νοικοκυράς, δεν εργάζεται.
Πάντα μα πάντα άκουγα μουσική, στο σημείο που πλέον είναι εθισμός. Όλα τα παιδιά λέγανε “α, εγώ θέλω να γίνω αστυνόμος, εγώ θέλω να γίνω αστροναύτης, εγώ ποδοσφαιριστής” και τα περισσότερα παρατήσανε τα όνειρά τους στην πορεία, αλλά εγώ είχα καταλάβει από μικρός ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική. Από την Δ’ Δημοτικού ήθελα να γίνω ράπερ.
Ξεκίνησα να γράφω beats στην ηλικία των 9, απέκτησα μόνος μου βασικές γνώσεις μουσικής θεωρίας και μου ήταν εύκολο, γιατί από πάντα μπορούσα να καταλάβω αν κάτι είναι παράφωνο. Παράλληλα, έγραφα και στίχους, έκανα από τότε freestyle με κάθε ευκαιρία, έγραφα diss tracks για πλάκα σε φίλους μου και δεν έχει αλλάξει τίποτα, still the same shit. Παλεύω με πειρασμούς που με κρατάνε πίσω και μ’ εμποδίζουν να είμαι παραγωγικός, προσπαθώ να γράφω όλη την ώρα μουσική, είτε παραγωγές είτε στίχους, και κάθε μέρα βελτιώνομαι όλο και περισσότερο.
OH6, Twelvee - Temptations
Αρκετοί άνθρωποι με έχουν επηρεάσει, είτε αρνητικά είτε θετικά, στη ζωή μου, στη μουσική μου: η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, η σχέση μου και κάθε άτομο που έχει περάσει απ’ τη ζωή μου. Πέρα από την οικογένειά μου, που με στηρίζει σε κάθε μου βήμα, μπορώ να ξεχωρίσω τον κολλητό μου τον Κόντο, που πάντα προσπαθεί να είναι ο “άγγελος στον ώμο μου”, τον WhiteShadow και τον Brando. Και οι δύο είναι φίλοι-συνεργάτες που με έχουν βοηθήσει αρκετά και παίρνουν συχνά τον ρόλο του προστατευτικού αδελφού (“Σταμάτα να κάνεις μαλακίες OH6”).
Οι φίλοι μου με έχουν επηρεάσει φουλ και έχουν παίξει αρκετά σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, ακόμα και αυτοί που δεν πλέον δεν κάνουμε παρέα. Από όλους έχω κρατήσει κάτι.
Είμαι πολυπλατινένιος παραγωγός στα 17 μου, άτομα από τη σκηνή που γουστάρω με γουστάρουν επίσης, άλλα, πέρα από τα μουσικά επιτεύγματά μου, το μεγαλύτερο απ’ όλα είναι το γεγονός ότι έχω σκεφτεί αρκετές φορές να τα παρατήσω όλα και δεν το έχω κάνει.
«Δεν έφερα αριστεία, μου φαίνονται αστεία γιατί / είτε είναι λεφτά είτε πτυχία, όλοι θέλουν χαρτί / άμα τα πάρω, θα τα κάψω, να πάει να γαμηθεί…».
«Πώς είναι η ζωή σου στην Αθήνα;»
«Παράνοια, με την καλύτερη πιθανή έννοια της λέξης. Η Αθήνα είναι ένα χάος κι εγώ έχω χαοτική προσωπικότητα, μου αρέσει που κάθε μέρα ξυπνάς και δεν ξέρεις τι θα σου τύχει, γι’ αυτό και μου αρέσει να κατεβαίνω στο κέντρο συχνά, με τραβά το μυστήριό της και αυτό πιστεύω ότι την κάνει μοναδική.
Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι μη δεν προλάβω να “ξεπληρώσω” τους γονείς μου για ό,τι μου έχουν προσφέρει. Τα 17 χρόνια που ζω με έχουν κάνει και συνεχίζουν να με κάνουν μάγκα, δεν γίνεται να μην το ανταποδώσω αυτό.
Μου αρέσει να ακούω μουσική (no shit), να βλέπω σειρές, να κοιμάμαι. Α, και πρόσφατα ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης (ήθελα να καλοφανώ στην κοπέλα μου γιατί της αρέσουν τα βιβλία και εν τέλει κόλλησα κι εγώ).
Δεν θα εκνευριστώ αν κάτι συμβεί και φταίω εγώ, άλλα θα εκνευριστώ αφάνταστα αν συμβεί κάτι και φταίει κάποιος άλλος, γιατί είναι λες και έχεις τη φωλιά σου καθαρή μόνο και μόνο για να σου τη χέσει κάποιος άλλος.
Πιστεύω πως από την πρώτη μου κυκλοφορία μέχρι την τελευταία είναι ξεκάθαρο το πόσο πολύ έχω βελτιωθεί, άλλα πού να δείτε τι ετοιμάζω! Το αγαπημένο μου κομμάτι απ' όσα έχω κυκλοφορήσει είναι το “Τι κοιτάς;”, όταν το έγραφα ένιωθα πραγματικά σαν ποιητής, είναι ένα κομμάτι που περιλαμβάνει κάθε πτυχή του εαυτού μου. Όσο για τις συνεργασίες μου, δεν δουλεύω με κόσμο που δεν γουστάρω μουσικά ή ως ανθρώπους. Η αγαπημένη μου συνεργασία είναι το “Temptations” με τον Twelvee. Το κομμάτι αυτό γράφτηκε στην ουσία εξ αποστάσεως γιατί δεν είχα γνωριστεί μαζί του μέχρι να έρθει Αθήνα, όπου και είπαμε να το κάνουμε βιντεοκλίπ τραβηγμένο από iPhone. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου άτομα στον χώρο και του έχω πολλή αγάπη.
Αν πω ότι έχω κάνει κάτι, το έχω κάνει. Θα αλλάξω καμιά λεπτομέρεια για να κάνει ρίμα, το πολύ. Αυτό γιατί έτσι είμαι σαν άνθρωπος, δεν μπορώ να εκπέμπω κάτι που δεν με εκπροσωπεί. Συνήθως αυτοί που θα κατηγορήσουν το ραπ ως είδος που προμοτάρει σεξισμό/ομοφοβία κ.λπ. είναι αυτοί που κάνουν τα ίδια και χειρότερα, let's not be hypocrites people, like please.
Ενώ παλιά ήταν δύσκολο το να βγάλεις τη μουσική σου, πλέον είναι το πιο εύκολο. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη δυσκολία των μουσικών είναι να κάνουν κάτι original. Ζούμε σε μια εποχή που βγαίνει μουσική πιο γρήγορα από ποτέ, και έχει βγει τόσο πολλή που θα αντιγράψεις κάτι ακόμα και να μην το θέλεις. Εξού και η φρασάρα του Γ. Σεφέρη “δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη”.
Γράφω κομμάτια όπως μου βγει: ή κάθομαι στο μικρόφωνο και ηχογραφώ κομμάτι-κομμάτι όπως μου έρθει στο κεφάλι, ή γράφω στίχους εκείνη τη στιγμή, ή θα ενώνω διάφορους που έχω γράψει ήδη για να κάνω άλλο κομμάτι.
Πιστεύω ότι έχω πολύ ξεχωριστό και εκκεντρικό ήχο, ο οποίος έχει επηρεαστεί από τα ακούσματά μου, Kanye, XXXTentacion, Eminem, Future, ακόμα και από καλλιτέχνες φίλους μου π.χ. τον Mel, τον Twelvee ή τον Dirty Harry.
Τα κομμάτια του "Σκάει Δίσκος" γράφτηκαν στο διάστημα από τον Οκτώβριο του ’22 μέχρι τον Ιανουάριο του ’23, εκτός από το "HARAM!", που γράφτηκε τον Αύγουστο. Την ηχοληψία τους την επιμελήθηκε ο Brando, τη μείξη και το master ο Echo. Στις παραγωγές συμμετείχαν οι Metronome, Alexkeyz, Zisiss, AyoAve, AyoReese, Alyx και εγώ, το "άρρωστο" εξώφυλλο ξεκίνησε με μια φωτογράφιση από τον Τίμο Κονιδιτσιώτη – είδε ένα όραμα ο Brando και έκανε ό,τι έκανε, δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς, είναι έργο. Είμαι πολύ χαρούμενος με το πώς βγήκε και με το πώς πήγε, αλλά δεν εφυσηχάζω, θα συνεχίσω να δουλεύω μέχρι να πετύχω τους στόχους μου.
Fun fact: Θα ονόμαζα τον δίσκο "Who got it", μέχρι που ο DDS μου έδωσε τη φαεινή ιδέα να τον πω "Σκάει Δίσκος" (από τις καφρίλες που ανέβαζα στο Insta και στο ΤikΤok). Shoutout DDS».
— Πες μου τον καλύτερο δίσκο που άκουσες τελευταία.
Είναι δύο, το «Almost Healed» του Lil Durk και το «Arcade» των Gxhan, Twelvee και Stolou.
— Τι ακούς τώρα;
Αυτήν τη στιγμή ακούω το «Deja Vu» του Eminem.
Μπορείτε να ακούσετε το EP «Σκάει Δίσκος» στο Spotify:
