Το στόρι του Brando δεν διαφέρει και πολύ από το στόρι κάθε άλλου ράπερ: χιπ-χοπ ακούσματα από πολύ μικρή ηλικία, με αναφορές στα Ημισκούμπρια, τους ΖΝ, τα Βόρεια Αστέρια και τους Terror X Crew, την «ιερή τετράδα» που έχει επηρεάσει όλη την ελληνική σκηνή, πάρκο, πλατεία, «κακές» πράξεις και μπλεξίματα με παρέες και ουσίες που μπορούν να σε σημαδέψουν οριστικά και για πάντα.
Παιδί της πόλης, με ενδιαφέροντα που προκύπτουν από την urban κουλτούρα (μπάσκετ στις αλάνες, γκράφιτι, κόμικς), γράφει κομμάτια από 12 χρονών, ενσωματώνοντας σε αυτά όλες τις εμπειρίες της καθημερινότητάς του. Το ενδιαφέρον είναι ότι στα 12 τραγούδια του νέου του άλμπουμ «Δεσμοί Αίματος», που μόλις κυκλοφόρησε, κάνει μια ειλικρινή κατάθεση ψυχής και αναπτύσσει ένα θέμα που δύσκολα επιχειρεί να αναλύσει τόσο βαθιά ένα παιδί της ηλικίας του: την οικογένεια, τις οικογενειακές σχέσεις και τον τρόπο που μπορούν να σε διαμορφώσουν ή να καθορίσουν την πορεία σου στη ζωή.
«Στα 12 αυτά τραγούδια καταπιάνομαι κατά βάση με τους δεσμούς της οικογένειας και κυριολεκτικά και μεταφορικά, γιατί ανά τα χρόνια είχα μια περίεργη σχέση με την οικογένειά μου γενικότερα. Ήταν μια περίεργη ιστορία: χωρισμένοι γονείς και περίεργες καταστάσεις με τα σόγια» λέει, εξηγώντας τη θεματική του άλμπουμ.
«Ουσιαστικά, είμαι εγώ που προσπαθώ να επαναπροσδιορίσω τον όρο "οικογένεια" και τι σημαίνει αυτός σήμερα, με τους ανθρώπους που έχω τώρα γύρω μου. Γιατί οι άνθρωποι που βρίσκεις αργότερα στη ζωή σου μπορούν να χαρακτηριστούν κι αυτοί "οικογένεια" και αυτή η οικογένεια έχει την ίδια αξία, μπορεί και περισσότερη. Αυτή είναι η βασική ιδέα του άλμπουμ. Στο πρώτο single, που κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα με αυτόν τον τίτλο, "Χριστούγεννα", ανατρέχω στις παιδικές μου αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα, που ήταν λίγο πιο ιδιαίτερες σε σχέση με τη στερεοτυπική απεικόνισή τους. Προσπάθησα να δείξω ότι υπάρχουν και αυτά τα πράγματα, τα οποία συμβαίνουν και τα συναντάς και σε άλλους ανθρώπους τριγύρω σου».
Στη γειτονιά άμα με βλέπανε λέγανε «χρόνια πολλά, τι θα κάνετε φέτος;» / κι απάνταγα πάντα κοφτά «Κάπου οικογενειακά ίσως πάμε δεν ξέρω» αλλά / ήθελα απλά να αποφύγω να πω πως «τώρα που φεύγει ο παλιός ο χρόνος / δεν μου 'χουν μείνει και τόσοι», του χρόνου ίσως να είναι λιγάκι διαφορετικά
Η μαμά μ' ήθελε έξυπνο ρεαλιστή γι' αυτό σκότωσε τον Αϊ-Βασίλη / την πρώτη χρονιά που κατέβηκε την καμινάδα κι από την πλευρά του μπαμπά / έρχονταν θείοι μ' ευχές που δεν έρχονταν όλον τον χρόνο να δούνε ποιος ζει ποιος πεθαίνει / κι όταν στο τραπέζι έβγαινε φαγητό, μόνο τότε έπαυαν οι φωνές
Κι η θεία Φωτεινή σκοτείνιαζε πριν να τελειώσουμε το ρεβεγιόν / πήγαινε για ύπνο αφού έπαιρνε τα χάπια του ψυχιάτρου σαν να 'ταν Depon / κι η κόρη της θα μάλωνε με κάποιον από τους τρεις που 'χαν μείνει σ' αυτό το τραπέζι / μέρες χαράς, λογικό που είναι κάπου αλλού με φίλους ο μπαμπάς
Κι έχω ένα σαλόνι άδειο / ένα άλμπουμ άδειο / λείπουνε φωτογραφίες κι ιστορίες γιορτινές / κι είμαι μόνος ψάχνω / πού θα βρω κουράγιο / πες μου εσύ αν νιώθεις μόνος στις γιορτές;
Στη γειτονιά μου φώτα / Μα πίσω απ' την πόρτα / κρύβουν όλοι κάτι κι όλοι ψάχνουνε χαρές / αλλά κάτι έχει αλλάξει / κι όταν θα χαράξει / έλα να μου πεις αν νιώθεις μόνος στις γιορτές
Brando - Χριστούγεννα [OFFICIAL VIDEO]
«Παρατήρησα ότι δεν έχει καταπιαστεί κανείς με αυτό το θέμα και μου φάνηκε περίεργο» λέει. «Έτσι, ήθελα να το προσεγγίσω γιατί θεωρώ ότι έχεις πολλά να πεις. Έχει ενδιαφέρον το πώς αντιδράει ένα παιδί μέσα σε όλο αυτό το πράγμα. Έτσι, πιάνω την ιστορία από την αρχή, όταν είσαι πολύ μικρός για να καταλάβεις τι συμβαίνει, οπότε εκεί δεν φιλτράρεις τα γεγονότα όπως πρέπει κι αυτά "κάθονται" μέσα σου. Οπότε, όταν φτάσει η εφηβεία, κάτι σου φταίει και δεν ξέρεις τι, οπότε εκεί βγάζεις μια αντιδραστικότητα.
Μετά την αντιδραστικότητα περνάς στην ενηλικίωση και σε κάποια φάση κάνεις και έναν απολογισμό γιατί βλέπεις ότι δεν είναι και τόσο τρομερό που σου συνέβησαν μερικά πράγματα, συμβαίνουν σχεδόν παντού, και κάνεις μια αποκωδικοποίηση. Καταλαβαίνεις από τις δικές σου εμπειρίες ότι για κάποιον λόγο έγιναν και σταματάς να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους. Συνειδητοποιείς ότι κι εσύ, αν ήσουν στη θέση κάποιων από τους ανθρώπους που έκαναν πράγματα που σε ενόχλησαν τότε που έγιναν και δεν μπορούσες να τα καταλάβεις, μπορεί να είχες κάνει τα ίδια και χειρότερα. Αυτή η κουβέντα γενικότερα ξεκίνησε όταν έμαθα ο πατέρας μου αρρώστησε και κατάλαβα ότι αυτό που πίστευα, ότι θα διορθωθεί η σχέση μας με τα χρόνια, μπορεί και να μην ισχύει, γιατί ο χρόνος που έχεις για να φτιάξεις τα πράγματα δεν είναι απεριόριστος».
Στο (εντελώς αυτοβιογραφικό) κομμάτι «Έξι μήνες», που ανοίγει τον δίσκο, κάνει έναν απολογισμό και ραπάρει:
Όσο η άμμος της κλεψύδρας λερώνει το πάτωμά μου / ακόμα δεν έκλεισα το ράγισμα από ανάγκη / έκανα λάθη μα αυτά μόνο γεμίζουν τα γραπτά μου / και μόνο αν γράψω αυτά ίσως μια μέρα βρω μια άκρη
Δεν πήγα στη σχολή μου / πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω μπας και πάρω καμία ευθύνη / άφησα πίσω χρέη και πονοκέφαλο στον Pak μοναχά / και γύρισα με πτυχίο στις κομπίνες και την κοκαΐνη
Γράφω ανεπαρκώς κι είμαι δειλός για άλλο ένα βήμα / γιατί το χειροκρότημα δεν θα πάρω στο μνήμα / κι αφού τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής / φόρεσα μαύρα γυαλιά / αφού χειροκροτάνε, αλλά την όψη της δεν είδαν
Ήταν ο πόνος της απώλειας που κρατώ / παίρνει από μένα έναν πατέρα και πήρε μια μαμά από τη Μαρσό / κι ενώ έλεγα «θα διορθωθεί η σχέση μας μέσα στα χρόνια» / προχθές μου παν πως σου δίνουν έξι μήνες ακόμα —
κι ο κόσμος έχει προσδοκίες από μένα / περιμένουν να τους μάθω να ελπίζουν / τι θα πουν και πώς θα ζήσουν / τον εαυτό τους να αγαπήσουν / με σκότωσα πριν από το αλκοόλ και από τις σκόνες / εγώ πρώτος πριν τα μάτια μου να κλείσουν / γατί στον κόσμο που 'ρθα ποτέ μου δεν προσαρμόστηκα / και τα ρίχνω σε μένα κάπου-κάπου / γιατί αν δεν είναι πρόφαση η τέχνη για λεφτά / και να εκμεταλλευτώ συναισθηματικά την κόρη κάποιου, τότε τι είναι;
Θέλω να φύγω μακριά / να καταστρέψω τα πάντα απ' την αρχή άλλη μια φορά / πού βρίσκεις το κουράγιο και μ' ακούς ακόμα / την εικόνα μου γιατί να θέλεις να τη δεις πιο καθαρά; / Σπέρνω αυτοκαταστροφή για να θερίσω χειροκρότημα / μαμά συγγνώμη, η ζωή δεν έχει νόημα / μπορεί, το πολύ-πολύ να βρω μια κοπέλα / να μας εξαθλιώσει ο χρόνος βίαια μαζί
Brando - Έξι Μήνες
Το άλλο θέμα που θίγει στα κομμάτια του άλμπουμ του είναι το πώς μπλέκεις με τα ναρκωτικά. Πόσο εύκολο είναι να μπλέξει ένας άνθρωπος νεαρής ηλικίας που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που ξεφεύγει από τη νόρμα – και πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγει από αυτά.
«Όταν η κόκα έχει γίνει all the rage και στα τραγούδια και παντού, είναι πολύ εύκολο να την πατήσεις και είναι πολύ ενδιαφέρον να το δεις από μέσα, πώς συνδέεται αυτό με το θέμα της οικογένειας και της ζωής στο πάρκο. Συνέχεια ακούς αυτό το "εμένα με δίδαξε ο δρόμος" και παρατηρώ ότι υπάρχει μια ρομαντικοποίηση του πάρκου, ειδικά στην κουλτούρα του χιπ-χοπ, η οποία θεωρώ ότι δεν είναι απόλυτα λάθος. Πολλοί από εμάς έχουμε περάσει χρόνια εκεί και έχουμε ζήσει πέντε πράγματα, απλώς θεωρώ ότι υπάρχει ο κίνδυνος να παρεκτραπείς εάν δεν έχεις ένα μέτρο και αφήσεις αυτό το πράγμα να γίνει σημαντικό στη ζωή σου.
»Στην Αμερική υπάρχει η γειτονιά, εδώ, επειδή δεν έχουμε γκέτο και blocks, έχουμε τις πλατείες και τα πάρκα, που είναι η δική μας πραγματικότητα. Και επειδή οι επιρροές μας είναι το αμερικανικό χιπ-χοπ κατά βάση, το έχουμε φέρει στα μέτρα μας κι έχουμε δώσει μεγάλη αξία σε αυτή την κουλτούρα. Είναι πολλοί αυτοί που τη θεωρούν σημαντική και ακριβώς επειδή μιλάμε για δρόμο, νύχτα και μικρές ηλικίες, αν δεν καταλάβεις κάποια στιγμή ότι το πάρκο μπορεί να σου διδάξει πράγματα, αλλά για προχωρήσεις στη ζωή σου πρέπει να φύγεις από κει, παίρνοντας μαζί σου αυτά που έμαθες, δεν πρόκειται ποτέ να ξεκολλήσεις».
— Πόσο υπεύθυνος αισθάνεσαι γι' αυτά που λες; Σε ενδιαφέρει το πώς θα τα εισπράξει το κοινό που σε θα ακούσει;
Είναι μεγάλη κουβέντα αυτή. Είναι πολύ σημαντικό να καταλαβαίνεις την ευθύνη που έχεις απέναντι στις ηλικίες που σε ακούνε. Είναι διαφορετικό να τα πεις για να δώσεις όντως ένα μάθημα και διαφορετικό επειδή είναι αυτό που πουλάει. Μέσα σε όλα πρέπει να ξεπεράσουμε το «α, εγώ λέω την ιστορία μου και...». Δεν είναι έτσι, αν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να μάθεις κάτι από την ιστορία σου, κάν' το, αλλά τουλάχιστον να είσαι ειλικρινής ως προς τους λόγους που το κάνεις.
— Πες μου για τον ήχο του άλμπουμ.
Είναι αρκετά new school. Είναι ένα κράμα που ηχητικά έχει πολλές αναφορές στον παλιό ήχο του χιπ-χοπ γενικά, αλλά υπάρχουν και πινελιές απ' ό,τι υπάρχει σήμερα. Έχει έναν δικό μας χαρακτήρα, τον οποίο έχουμε καθιερώσει τα τελευταία δύο χρόνια με έναν πειραματισμό πάνω στον ήχο, αλλά υπάρχουν και τα πιο κλασικά χιπ-χοπ κομμάτια. Έχω μεγαλώσει με χιπ-χοπ και αυτόν τον ήχο τον έχω αγαπήσει πολύ, αλλά δεν είχα την ευκαιρία να τον ψάξω περισσότερο...
Instagram: @sikonebrando
Ολόκληρο το άλμπουμ «Δεσμοί Αίματος» μπορείς να το ακούσεις εδώ
σχόλια