Δεν υπάρχει τίποτα στον ήχο του τελευταίου άλμπουμ του J.Gard που να το κάνει να διαφέρει από τραπ παραγωγές. Το «Saint II», που ανοίγει το άλμπουμ με τη συμμετοχή του Αμερικανού ράπερ Dre Murray, θα μπορούσε να είναι outtake του «Ergo 1 EP» του Bossikan, ενώ το χαρακτηριστικό «Lindo ρίχτο» του Lindo είναι εγγύηση για το καθαρόαιμο τραπ που θα ακολουθήσει (περιμένεις να «μπει» ο Thug Slime).
Αυτό που το κάνει να διαφέρει από ένα κλασικό τραπ άλμπουμ είναι οι στίχοι· το «bless God» και η «αναφορά στον Χριστό» ακούγονται μάλλον παράταιρα μέσα στους ήχους που έχεις συνηθίσει με διαφορετικές αναφορές.
Το «Saint II», αποκομμένο από τον όρο «χριστιανικό», είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που βγήκαν μέσα στο 2024, με repeat value που ελάχιστα άλμπουμ είχαν φέτος. Ο J.Gard θα μπορούσε να είναι σε μεγάλη εταιρεία και να κυνηγάει το χιτ, αλλά επέλεξε να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο – που δεν είναι καθόλου μοναχικός.
«Ξεκίνησα να ετοιμάζω ραπ κομμάτια με μια εταιρεία και έκανα αυτό που με συμβούλευαν, να πω αυτά που θέλει να ακούσει ο κόσμος για να αποκτήσω πολυάριθμο κοινό», λέει, «και στη συνέχεια θα μπορούσα να πω αυτά που ήθελα. Και το δοκίμασα. Ετοίμασα ένα κομμάτι και ένα βίντεο, αλλά όταν το είδα συνειδητοποίησα ότι αυτό που έδειχνε δεν είχε καμία σχέση με μένα, και λίγο πριν ανέβει στην πλατφόρμα ζήτησα να το πετάξουν. Αποφάσισα να κάνω μόνο κομμάτια που με εκφράζουν κι ας με ακούνε ελάχιστοι».
«Δεν κάνω debate, δεν προσπαθώ να αποδείξω κάτι, δεν θέλω με το ζόρι να πω σε κάποιον να ακούσει αυτό το πράγμα, απλά πιστεύω ότι με την πάροδο του χρόνου φαίνεται ποιος είναι ο καρπός όταν μιλάς για ελπίδα».
Αυτήν τη στιγμή συνεργάζεται με τη Logos Music, μια ελληνική εταιρεία που κυκλοφορεί gospel μουσική και έχει ήδη ιστορία 20 χρόνων. Η gospel δεν είχε ποτέ μεγάλο κοινό στην Ελλάδα, αλλά κερδίζει συνεχώς έδαφος τελευταία και η περίπτωση του Γιάννη δεν είναι εξαίρεση. Υπάρχει χριστιανική μουσική με ποικιλία ήχων, από ποπ, ροκ, ραπ, μέχρι και λαϊκό που δοξολογεί τον Θεό και μιλάει για ελπίδα με έναν τρόπο που δεν ακούγεται καθόλου διδακτικός.
J. GARD - BLESS GOD (Official Music Video)
Το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε ο Γιάννης είναι κατά πολύ υπεύθυνο για την αγάπη του για τον Χριστό και για την πίστη που τον συνοδεύει σε κάθε πράξη της ζωής του. «Οι γονείς μου με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ σε αυτό που είμαι σήμερα», εξηγεί.
«Ο πατέρας μου σχεδόν όλη του τη ζωή ήταν τραγουδιστής στη νύχτα – Γιάννης Γαρδέλης, είχε γεννηθεί το 1950. Όταν οι Beatles ήταν στα χάι τους, έκανε ένα συγκρότημα τέτοιας φάσης, αλλά μετά είδε ότι ως τραγουδιστής μπορούσε να βιοποριστεί μόνο από τα μπουζούκια. Πήρε κι ένα πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1987, αλλά κυρίως δούλεψε νύχτα. Κάποια στιγμή ένιωσε ότι αυτό το lifestyle το έντονο, του θεάματος, είχε φτάσει σε έναν κορεσμό και δεν τον γέμιζε τίποτα. Είχε κάνει τα πάντα, είχε βγάλει λεφτά, μιλάμε για εποχές στα μπουζούκια που τα μαγαζιά ήταν γεμάτα κάθε μέρα, όχι όπως τώρα, αλλά έπεσε ψυχολογικά και προσπαθούσε να βρει κάτι να του γεμίσει το κενό που δεν γέμιζε με όσα έκανε.
Ο πατέρας μου ήταν κολλητός με τον Φίλιππο Νικολάου, ο οποίος σε κάποια φάση γνώρισε τον Χριστό και άλλαξε η ζωή του. Είχε έναν ενθουσιασμό που μετέδωσε στον πατέρα μου. Πήγαν σε μια ευαγγελική εκκλησία που έπαιζε ωραία μουσική, και ως μουσικοί και οι δύο εντυπωσιάστηκαν από την μπάντα, από τις χορωδίες, κυρίως όμως ο πατέρας μου βρήκε εκεί αυτό το γνήσιο που αναζητούσε, βρήκε την αγάπη. Είχε μια εμπειρία πολύ δυνατή, και για το υπόλοιπο της ζωής του άλλαξε εντελώς, αφιέρωσε τη ζωή του στο να υπηρετεί τον Θεό, να προσφέρει και να τραγουδάει για Αυτόν. Όλα αυτά πριν γεννηθώ.
Μέσα από την εκκλησία ο πατέρας μου γνώρισε τη μητέρα μου, η οποία προέρχεται επίσης από τον κόσμο της τηλεόρασης, του θεάματος, κι αυτή είχε έντονο lifestyle και είχε φτάσει σε έναν κορεσμό, δεν άντεχε άλλο, και γνώρισε κι αυτή τον Θεό. Από αυτούς τους ανθρώπους γεννιέμαι το 1998, και μεγαλώνω σε ένα περιβάλλον στο οποίο υπάρχει, προφανώς, πάρα πολύ η μουσική, αλλά και η πίστη. Ως παιδί υπάρχουν καταστάσεις που τις βιώνεις ως καταπίεση, αλλά στη συνέχεια κατάλαβα ότι όπου υπάρχει το πνεύμα του Θεού υπάρχει ελευθερία, το λέει και στην Αγία Γραφή, “όταν γνωρίσεις την αλήθεια, η αλήθεια θα σε ελευθερώσει”.
Ο Χριστός έδειξε με το παράδειγμά του την ανιδιοτελή αγάπη, χωρίς όρια, χωρίς τους όρους που βάζουμε εμείς όλη την ώρα, “σ’ αγαπάω επειδή μου δίνεις κάτι”. Ως έφηβος ήθελα να γνωρίσω κι άλλα πράγματα, κι οι γονείς μου ποτέ δεν μου έλεγαν να μην κάνω κάτι, αν δεν μου εξηγούσαν το γιατί. Το έκαναν από αγάπη, αλλά έκαναν και λάθη, προφανώς, πολλά.
Ο πατέρας μου εκτός από τραγουδιστής ήταν και μουσικός, οπότε έμαθα να παίζω κιθάρα από παιδί· γράφω μουσική, αλλά κυρίως τραγουδάω και γράφω στίχους. Ωστόσο, έπαθα πλάκα όταν στην εφηβεία μου μού έφερε ένας φίλος ένα CD με αμερικανικό gospel rap του T-Bone, ενός τύπου που ήταν σε συμμορίες με τον 2Pac. Kι αυτός γνώρισε τον Θεό και άρχισε να μιλάει στους ανθρώπους στο γκέτο και να τους λέει να αλλάξουν ζωή. Τους έλεγε ότι αν εναποθέσεις την ελπίδα σου σε άνθρωπο θα απογοητευτείς, ενώ ο Θεός δεν σε πληγώνει ποτέ.
Μεγαλώνοντας άκουγα τα πάντα. Στα ’00s ξεκίνησα ακούγοντας πολύ εμπορικό ελληνικό ραπ, Going Through, γούσταρα όλα αυτά, κι ακόμα είμαι μέρος αυτής της κουλτούρας, γιατί η μουσική που κάνω είναι ραπ. Θα μου πεις, είσαι Χριστιανός ράπερ, κάνεις christian rap… ράπερ είμαι, αλλά όπως όλοι εκφράζουμε ελεύθερα αυτό που πιστεύουμε, κι εγώ αυτό που πιστεύω θέλω να το βάλω στη μουσική μου. Τόσο απλά. Η ταμπέλα που μπαίνει στη μουσική μου είναι παρεξηγήσιμη, αλλά αργά ή γρήγορα θα φανεί τι είναι γνήσιο και τι όχι.
Το χριστιανικό ραπ δεν έχει καμία σχέση με τη βυζαντινή μουσική και τη θρησκεία, άσε που κανείς δεν χρησιμοποιεί σήμερα τη βυζαντινή μουσική για να εκφράσει αυτό που έχει μέσα του. Έχουμε βγάλει τον Θεό από τη ζωή μας γενικότερα, οπότε μας φαίνεται περίεργο οτιδήποτε ακούσουμε που έχει μέσα τον Θεό. Θωρείται απόλυτα φυσιολογικό να μιλάμε για τον πόνο, να μιλάμε για τα οπαδικά και να λέμε “θέλω να σκοτώσω όποιον υποστηρίζει την άλλη ομάδα”, αλλά είναι πολύ περίεργο και παρεξηγήσιμο να μιλήσω για την πίστη μου.
Αν ανοίξεις τυχαία στη μέση την Αγία Γραφή, το πιο πιθανό είναι να πέσεις στους Ψαλμούς του Δαβίδ του Ψαλμωδού, ο οποίος απλά έγραφε για αυτά που πέρναγε εκείνη την περίοδο, για τον πόνο του, το παράπονό του και τη χαρά του. Ο χαρακτηρισμός που έχει μείνει για αυτόν τον άνθρωπο είναι “ο άνθρωπος κατά την καρδιά του Θεού” και όχι επειδή ήταν ο καλύτερος βασιλιάς· υπήρχαν πολύ καλύτεροι βασιλιάδες απ’ τον Δαβίδ, αλλά αυτό που ήθελε να εκφράσει ερχόταν κατευθείαν μπροστά στον Θεό και το έλεγε με τον τρόπο που ήξερε, ακόμα κι αν ήταν παιδιάστικος.
J. Gard, Lindo - Yannis
Αυτό θέλω να κάνω κι εγώ· ο πόνος πουλάει πιο πολύ, αλλά θέλω να μιλήσω για την ελπίδα και το φως – γιατί το φως είναι μεταδοτικό. Όταν μου περιέγραψε ο πατέρας μου την αλλαγή, είδα ουσία μέσα σ’ αυτό το πράγμα, και τώρα που έχει φύγει από τη ζωή μπορώ να εντοπίσω κάτι αυθεντικό, το αναγνωρίζω όλο και περισσότερο μεγαλώνοντας».
«Δεν ξέρουν τι κάνω / με βλέπουνε στο δρόμο να γυρνάω / με τσακάλια από το δρόμο να μιλάω / το ’χω πάρει στον ώμο και προχωράω / η πόλη φλέγεται κι ακόμα τραγουδάω» ραπάρει στο αυτοβιογραφικό «Yannis».
«Έχω το μήνυμα από τον ουρανό / όλοι φτιαχτήκαμε να μοιάζουμε με το Θεό / αλλά αμαρτήσαμε και παίζουμε από τότε κρυφτό / με την αλήθεια που πονάει, δεν το θέλουμε αυτό. / Είμαι πόσα χρόνια μέσα σ’ αυτό / πριν το κάνει ο Kanye, μιλούσα για το Χριστό / στο σχολείο με κορόιδευαν κι ακόμα το ζω / δισκογραφικές να μου γυρνάνε πλάτη γι’ αυτό / κι όμως εγώ προσπάθησα να γίνω πιο αρεστός / να βγάλω το Θεό από τη μουσική μου, σαφώς / έβαλα τη φήμη πάνω από Εκείνον που δίνει / την πνοή και μου ’φυγε η ανάσα, έχασα το φως / ξέρω ποιος είναι, ξέρω τι αξίζει αληθινά / έχω αποφασίσει να μη ζω για αυτά / που θα χαθούν και θα καταστραφούν, σα χόρτα θα καούν / όμως η αλήθεια μένει στον αιώνα, πάλι καλά...».
— Έχει θέση ο ύμνος στο σημερινό ραπ και το r’n’b; Μπορεί να υπάρχει σύγχρονο urban με αυτή τη θεματολογία;
Αν λάβουμε υπόψη ότι δεν καταλαβαίνεις καν τι ακούς σε μια λειτουργία, είναι σε μια νεκρή γλώσσα, ναι, έχει θέση το ραπ. Εφόσον θέλουμε να υπάρχει ελευθερία έκφρασης και γνησιότητα και να σου μένει κάτι από αυτό που άκουσες. Στην Αγία Γραφή βλέπεις ότι ανά εποχή ο καθένας ήθελε να μιλήσει για τα θέματα που απασχολούσαν τους ανθρώπους. Ο Χριστός μιλούσε με παραβολές και αναφερόταν σε πράγματα που ήταν κατανοητά, που υπήρχαν στην κουλτούρα τους, όταν είπε την παραβολή του σπορέα μιλούσε σε αγρότες. Σήμερα που το ραπ είναι το νούμερο ένα είδος μουσικής, δεν είναι λογικό να χρησιμοποιήσω αυτό το είδος μουσικής για να πω αυτά που θέλω;
Πρώτα απ' όλα, είναι μια μουσική που με εξέφραζε πριν καν γίνει τόσο δημοφιλής στην Ελλάδα, αυτή άκουγα. Είναι ένα εργαλείο, μια γλώσσα που μπορώ να χρησιμοποιήσω για να μιλήσω στη γενιά μου γι’ αυτό που πιστεύω. Το τραπ έχει κάποια χαρακτηριστικά που είναι πολύ ελκυστικά για μικρές ηλικίες, μιλάει για το hussle, τον αγώνα να επιβιώσει κάποιος και να επιβληθεί. Έδωσε φωνή στους ανθρώπους του περιθωρίου και αυτοί μίλησαν για αυτά που συνέβαιναν γύρω τους και αυτά που ήθελαν, μπόρεσε έτσι πολύς κόσμος να ταυτιστεί. Οι ύμνοι μπορούν να γίνουν ελκυστικοί για έναν πιτσιρικά, να του «μιλήσουν» και να μπορέσει να ταυτιστεί;
— Ακούς ελληνικό ραπ;
Φυσικά. Το παρακολουθώ, το ακούω γιατί είναι ο παλμός της κοινωνίας, κι εγώ με αυτά τα ερεθίσματα θα γράψω, δεν είμαι κλεισμένος όλη μέρα να διαβάζω την Αγία Γραφή, θέλω να αγγίζει το σήμερα αυτό που γράφω. Τους ακούω σχεδόν όλους.
— Ακούς αρνητικά σχόλια γι' αυτό που κάνεις;
Υπάρχουν σίγουρα και αρνητικά σχόλια. Έχω παρατηρήσει ότι όταν κάτι γίνεται viral και ξεφεύγει από το κοινό που με παρακολουθεί επειδή του αρέσει αυτό που κάνω, υπάρχουν αρνητικά σχόλια επειδή αναφέρομαι στην πίστη μου. Μετά υπάρχει και η ερώτηση «είσαι αιρετικός;». Οτιδήποτε δεν είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει δέχεται αρνητικά σχόλια, αλλά τα περισσότερα γίνονται από ημιμάθεια και από προκαταλήψεις. Δεν μπορείς να αγγίξεις το σήμερα με ψαλμωδίες.
Επειδή υπάρχει ανοδική πορεία σε αυτό που κάνουμε, είμαστε σε ένα στάδιο που τρώμε όλο το hate, αλλά, δόξα τω Θεώ, μπορώ να το διαχειριστώ, έχω περάσει από διάφορες δυσκολίες και έχω μάθει, έχω ομάδα γύρω μου, έχω συνεργάτες, έχω τη γυναίκα μου… Ξέρουμε τι κάνουμε και γιατί και το αν υπάρχει αυθεντικότητα και ουσία σε αυτό που κάνουμε θα το δείξει ο χρόνος. Δεν θα το δουν όλοι προφανώς….
J. Gard, Lindo - Church Boy (Official Audio)
— Σε μια χώρα όπου οτιδήποτε χριστιανικό ταυτίζεται με την ορθοδοξία, πώς μπορεί να συνυπάρξει η σύγχρονη μουσική με το χριστιανικό συναίσθημα;
Σε φεστιβάλ που έχουμε παίξει με ρωτούν οι άλλοι καλλιτέχνες «τι κάνεις, βυζαντινή μουσική;». Ανέκαθεν οι άνθρωποι τραγουδούσαν γι’ αυτό που είχαν μέσα τους, κυρίως για τον πόνο, αλλά γιατί να μην εκφράσεις και το συναίσθημά σου που αφορά την πίστη σου; Οι παραδόσεις καλές είναι, απλά αυτό που θα μας κρατήσει είναι η ουσία και όχι οι τελετουργίες και οι παραδόσεις.
— Πώς είναι το κοινό που έρχεται στα live σας;
Κάνουμε πιο πολύ νυχτερινές συναυλίες σε μαγαζιά και έρχεται κόσμος που είναι Χριστιανοί, αλλά έρχονται και άτομα τα οποία ακούν αυτήν τη μουσική και τους κάνει εντύπωση και θέλουν δουν τι είναι. Πολλοί θα μείνουν γιατί θα δουν ότι είμαστε μια παρέα φίλων –η μπάντα μου είναι οι καλύτεροί μου φίλοι– που θέλουμε να γνωρίσουμε όποιον έρχεται στη συναυλία μας, να βγούμε από την άνεσή μας, την κλίκα μας, και να ανταλλάξουμε απόψεις.
Δεν τα ξέρουμε όλα, σε καμία περίπτωση, επικοινωνούμε την εμπειρία μας, την οποία δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανένας. Το κοινό είναι αρκετά ενθουσιώδες, έχουμε ένταση, είναι μια ραπ συναυλία, απλά θα ακούσεις το θέμα της πίστης και της ελπίδας. Η αισθητική δεν είναι διαφορετική από του υπόλοιπου ραπ, και εξελίσσεται μαζί με την αισθητική του ραπ γενικότερα· είναι φρέσκια, αυτή που θέλουμε να έχουμε στη μουσική μας.
Έχω συνεργαστεί με άτομα τα οποία μπορεί να μην πιστεύουν στον Θεό, τους περισσότερους ράπερ τους γνωρίζω και προσωπικά, έχω περάσει από όλα τα στούντιο, έχουμε κάνει συζητήσεις, έχουμε συνεργαστεί… Στον δίσκο μου συμμετέχουν παραγωγοί που συνεργάζονται με την Capital Music και έχουν δουλέψει με τους πιο μεγάλους καλλιτέχνες, όπως είναι ο Lindo, που συνεργάζεται με τον Thug Slime, με τον Light.
— Πες μου για το άλμπουμ σου.
Λέγεται «Saint II» που σημαίνει άγιος, μια παρεξηγημένη έννοια. Είναι παραγωγή του Lindo και του DJ Benz –που είχε ξεκινήσει την Offbeat Records μαζί με κάποια άλλα άτομα και τώρα κάνει άλλα projects– στους οποίους «μιλάει» κάπως αυτό που κάνω και θέλουν να συνεισφέρουν. Έχουμε γίνει φίλοι και παράγουμε μαζί μουσική.
Ο δίσκος είχε συνεργασία και με έναν ράπερ από την Αμερική, τον Dre Murray, ο οποίος είναι πάρα πολύ γνωστός σε αυτό το είδος εκεί. Του φάνηκε απίστευτο το ότι δεν υπάρχει βιομηχανία gospel εδώ, χριστιανικής μουσικής, οπότε συνεργάστηκε επειδή κατάλαβε ότι αυτό που κάνουμε είναι γνήσιο και αυθεντικό.
— Δεν υπήρξε όντως ποτέ γκόσπελ μουσική στην Ελλάδα;
Υπήρξε, αλλά για μικρό κοινό, δεν έφτασε ποτέ στα αυτιά των περισσότερων. Ο Μιχάλης Λιτσικάκης έτρεχε για 20 χρόνια τη Logos Music, τη δισκογραφική.
— Έχει κοινό γι’ αυτήν τη μουσική η Ελλάδα;
Έχει ένα κοινό που είναι μικρό, αλλά βλέπουμε ότι έχει ανοδική πορεία. Πλέον το ίντερνετ είναι η κινητήρια δύναμη και εκεί επενδύουμε, στο site μας, στα social media μας. Στο Spotify υπάρχει πλέον όλη η δισκογραφία μας. Δεν κάνω debate, δεν προσπαθώ να αποδείξω κάτι, δεν θέλω με το ζόρι να πω σε κάποιον να ακούσει αυτό το πράγμα, απλά πιστεύω ότι με την πάροδο του χρόνου φαίνεται ποιος είναι ο καρπός όταν μιλάς για ελπίδα. Σε έναν κόσμο όπου υπάρχει αρκετό σκοτάδι, αρκετός πόνος, αρκετοί πληγωμένοι άνθρωποι, πιστεύω ότι το φως από μόνο του θα λάμψει και όποιος θέλει θα το βρει.
J. GARD - ORIA (Official Music Video)
— Με τι άλλο ασχολείσαι, εκτός από τη μουσική;
Έχω σπουδάσει μάρκετινγκ και επικοινωνία στην ΑΣΟΕΕ και για καιρό δούλεψα σε διάφορες εταιρείες, αλλά είδα ότι αυτή την ικανότητα της επικοινωνίας θέλω να τη χρησιμοποιήσω σε κάτι που το πιστεύω. Κι εκεί ήρθε αυτός ο άνθρωπος, ο Μιχάλης Λιτσικάκης, που είχε για 20 χρόνια τη δισκογραφική Logos Music και μου ζήτησε να συνεργαστούμε. Χάρηκα πολύ, θεώρησα ότι είναι πολύ καλή ευκαιρία, γιατί το όνειρό μου ήταν να ασχοληθώ με αυτήν τη μουσική. Το πάθος μου είναι η μουσική, είναι αυτό που δεν με αφήνει να κοιμηθώ το βράδυ, και να που ήρθε αυτή η εταιρεία και εδώ και δύο χρόνια είμαι υπεύθυνος για αυτή.
— Τι παράγει αυτήν τη στιγμή η Logos Music;
Παράγει γκόσπελ μουσική από διάφορους καλλιτέχνες, ποπ, αλλά και πιο παραδοσιακό λαϊκό, είναι και οι χορωδίες… Επίσης φέρνουμε και αρκετούς καλλιτέχνες από το εξωτερικό, έρχονται μεγάλες χορωδίες από την Αμερική. Θα φέρουμε και μία το Μάρτιο με την οποία θα κάνουμε τουρ σε όλη την Ελλάδα.
— Στη φυλακή της Άμφισσας τι κάνατε;
Για πάρα πολλά χρόνια ήθελα να κάνω μια συναυλία μέσα σε μια φυλακή και τώρα ανοίχτηκε η πόρτα. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία, από το να περνάς από τον έλεγχο μέχρι το live. Είχα έναν φόβο για το πώς θα ανταποκριθούν εκεί πέρα οι άνθρωποι, οι φυλακισμένοι, γιατί έχουν τα δικά τους βάρη, έχουν περάσει πολύ σκληρές καταστάσεις και δεν ήξερα πώς θα αντιδράσουν σ’ αυτό το πράγμα, το να πάμε να μιλήσουμε για τον Θεό μέσα από τη μουσική μας και να τους δώσουμε ένα μήνυμα ελπίδας. Ήξερα ότι δεν μπορώ να τους δώσω κάποια συμβουλή για τη ζωή, δεν έχω περάσει αυτά που έχουν περάσει αυτοί, απλά ό,τι έχουμε μάθει μέσα απ' τα κομμάτια ελπίσαμε να είναι χρήσιμο γι’ αυτούς.
Υπήρξε τεράστια ανταπόκριση, μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συχνά ευκαιρία για τέτοιου είδους εκδηλώσεις, γι' αυτό και η διευθύντρια της φυλακής και οι φύλακες ήταν ευγνώμονες και χαρούμενοι. Πήγαμε με δικά μας έξοδα, με δικό μας υλικό και κάναμε κάτι γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Τους φυλακισμένους τους ξεχνάμε γιατί είναι εκεί μέσα και δεν τους βλέπουμε. Ο Χριστός όμως λέει «μην ξεχνάτε τους φυλακισμένους και αυτούς που υποφέρουν γιατί μπορεί μια μέρα να βρεθείτε κι εσείς σε αυτή την κατάσταση»…
SAINT II (feat. Dre Murray & Lindo)
Logos Music: linktr.ee/logosmusicgr
J. Gard: linktr.ee/saintgard
