«στη Μάγδα Φύσσα» του Χρήστου Διαμαντή
καμιά φορά
με πιάνει
η αντρική μου φύση
και σκέφτομαι
πόσο θα ήθελα να είχες πει
όχι
εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη
μα
θέλω εκατό από τις καρδιές τους
στα πόδια μου
δεν θα χρειαζόταν χρόνια
και δικαστήρια, εφετεία κλπ
θα είχαμε τελειώσει τη δουλειά
το ίδιο βράδυ
όμως, έρχεται η ηρεμία
και καταλαβαίνω αυτό που κατάλαβες
και σε ευχαριστώ
που με προστάτεψες/που τους προστάτεψες
προστατευμένοι όλοι
(μαζί)
κι εμείς/αυτοί
Και όλες οι μάνες
μπας και τα καταφέρουμε
μαζί (και πάλι)
Από τη συλλογή Απλότητα, εκδόσεις Θράκα
