Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024
ΕΚΤΡΟΦΗ ΠΡΟΒΑΤΩΝ, ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ, ΑΒΟΡΙΓΙΝΕΣ ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ: ΜΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΦΙΝΑΛΙΣΤ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ AUSTRALIAN LIFE 2024.
FacebookTwitterElvis Rugby. Κάθε χρόνο, η αγροτική κοινότητα του Parkes ξεσκονίζει τις στολές της και γιορτάζει τη ζωή, τη μουσική και τον θρύλο του Elvis Presley. Μία από τις πιο δημοφιλείς εκδηλώσεις είναι ο ετήσιος αγώνας ράγκμπι, ο οποίος πάντα διεξάγεται μέσα σε πνεύμα συντροφικότητας και χαράς. Φωτ.: David Cossini
FacebookTwitter Fluffle. Το Sydney Gay and Lesbian Mardi Gras, γιορτή υπερηφάνειας και προόδου, φέρνει μια φορά τον χρόνο στην πόλη του Σίδνεϊ έκρηξη χρωμάτων, ενέργειας, ενότητας και ποικιλομορφίας. Γιορτή της κουλτούρας και του αγώνα του queer έρωτα, η παρέλαση πραγματοποιείται κάθε χρόνο από το 1978 για την προώθηση της ευαισθητοποίησης σε θέματα γκέι, λεσβιών, αμφιφυλόφιλων και τρανς ανθρώπων. Φωτ.: Jenny Evans FacebookTwitter Καυτό και σκονισμένο ηλιοβασίλεμα. Μέσα στην καυτή ζέστη μιας καλοκαιρινής ημέρας στο αγροτικό Queensland, ο νεαρός Κόναν ανακαλύπτει την ομορφιά τού να παίζεις έξω στο ηλιοβασίλεμα. Καθώς η θερμοκρασία επιτέλους πέφτει, τα ζωντανά χρώματα του ουρανού συνθέτουν ένα εντυπωσιακό σκηνικό. Φωτ.: Rhebeka Stangret FacebookTwitter Η Κάτια στο πορτοκαλί δωμάτιό της. Η performer και βοηθός βιβλιοθήκης Κάτια, στο ηλιόλουστο δωμάτιό της στο σπίτι της στο Belmore. Η φωτογραφία αποτυπώνει πλήρως το πληθωρικό της στυλ. Φωτ.: Carlos Gomes FacebookTwitter Ο Jon Odams κατακτά την πρώτη θέση στην πρώτη διοργάνωση του Psychocross. Ένας μη εγκεκριμένος, ακατάτακτος και εντελώς ανεπίσημος αγώνας όπου μερικοί από τους καλύτερους ποδηλάτες της χώρας αγωνίζονται για το δικαίωμα να καυχιούνται και μια εξάδα μπίρες. Φωτ.: Bryce Waters FacebookTwitter Made in Hell. Η εικόνα ενός καλλιτέχνη του δρόμου σε ξυλοπόδαρα που τραβήχτηκε στις 3 Μαρτίου 2024, στο ετήσιο φεστιβάλ δρόμου Sydney Road, στο Brunswick Victoria. Εκείνο που τράβηξε την προσοχή μου, εκτός από τη χρυσή κάπα, ήταν ένα τατουάζ στο πίσω μέρος του ποδιού του που έλεγε «Μade in hell». Πολύ ωραίο, σκέφτηκα. Φωτ.: Renata Filippi FacebookTwitter Πέναλτι. Όλο το έθνος, συμπεριλαμβανομένων των καλεσμένων αυτού του γάμου, κράτησε την αναπνοή του για 17 λεπτά κατά τη διάρκεια της επικής διαδικασίας των πέναλτι στον αγώνα της Εθνικής εναντίον της Γαλλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών. Φωτ.: Henry Paul FacebookTwitter Βικτοριανά βαμπίρ. Μια σειρά φωτογραφιών που διήρκεσε επτά χρόνια και αποτυπώνει τη ζωή μου με τις δύο κόρες μου, εισάγοντάς τες στον φωτογραφικό μου κόσμο. Εδώ είμαστε ντυμένες βικτοριανοί βρικόλακες στον ξενώνα Victoria and Albert Guesthouse. Τα κορίτσια ήθελαν να ντυθούν βρικόλακες και να επιλέξουν οι ίδιες τα κοστούμια τους. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Μεταμφιέσεις, διασκέδαση και χρώμα. Φωτ.: Chrissie Hall FacebookTwitter Αίθουσα μπιλιάρδου. Στις 7 το απόγευμα μιας Παρασκευής, μια παρέα παίζει σε μια συνοικιακή αίθουσα μπιλιάρδου. Μεταξύ πρωταθλητών και ξενύχτηδων, μια νεαρή γυναίκα, της οποίας το όνομα ξέχασα να ρωτήσω ή ξέχασα να θυμηθώ, παίρνει τη θέση της στο τραπέζι του μπιλιάρδου. Φωτ.: Kristina Kraskov FacebookTwitter Δηλωμένη. Η Φράνσις είναι μια νεαρή μητέρα που μεγαλώνει το μωρό της που έχει ειδικές ανάγκες σε μια απομακρυσμένη κοινότητα στη Βόρεια Περιφέρεια. Όπως πολλοί αυτόχθονες, δεν είχε ποτέ πιστοποιητικό γέννησης, πράγμα που δεν της επέτρεπε να πάρει επίδομα αναπηρίας για την ανατροφή του μωρού της και την ανάγκαζε να ζει σε σκηνή. Η φωτογραφία τραβήχτηκε λίγα λεπτά αφότου έλαβε επιτέλους, σε ηλικία 21 ετών, το πιστοποιητικό γέννησής της. Η ανακούφιση της Φράνσις ήταν πασιφανής καθώς πριν από λίγες εβδομάδες είχε πέσει συγκλονισμένη στα γόνατα όταν άκουσε ότι επιτέλους θα μπορούσε να εκδοθεί το πιστοποιητικό γέννησής της. Φωτ. : Anabel Litchfield FacebookTwitter Περιφέρεια Kardu Yek Diminin. Οι δύο ξαδέλφες Shauna και Bridget Perdjert, από τη φυλή Kardu Thithay Diminin και τη γλωσσική ομάδα Murrinhpatha, κάθονται στον λόφο Air Force Hill μετά από τελετουργική καύση στην περιφέρεια Kardu Yek Diminin, Wadeye. Η φωτογραφία προέρχεται από τη σειρά και τη μονογραφία του Ferguson, «Big Sky», όπου καταγράφει τη συρρίκνωση των μικρών πόλεων, τη σύνδεση των Αβοριγίνων με την ύπαιθρο, την κτηνοτροφία, τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης και τις αντιξοότητες της κλιματικής αλλαγής. Φωτ.: Adam Ferguson FacebookTwitter Φεστιβάλ Σιχ. Γνώρισα την κουλτούρα της κοινότητας των Σιχ, τους μίλησα και με κάλεσαν πολύ φιλικά να τραβήξω φωτογραφίες. Πρόσεξα μια ομάδα αγοριών, τα πλησίασα και άρχισα να φωτογραφίζω. Το διασκέδασαν και ο καθένας αντέδρασε διαφορετικά. Φωτ.: Mun Chin FacebookTwitter Πολεμιστές και παραμυθάδες. Ο Kobie Dee μαζί με την οικογένεια και τους φίλους του στο πρώην καταφύγιο και την ιεραποστολή των Αβοριγίνων La Perouse, στην περιοχή Bidjigal, όπου οι οικογένειες των Αβοριγίνων ζουν για περισσότερο από 7.500 χρόνια. Η τοποθεσία αποτελεί σημαντικό σύμβολο δύναμης και επιβίωσης για τους Αβορίγινες μετά την ευρωπαϊκή εισβολή. Ο Kobie Dee ανήκει στους Gomeroi, είναι ράπερ και αφηγητής. Είναι απολύτως αφοσιωμένος στην κοινοτική εργασία και τους αγώνες των δικαιωμάτων της κοινότητάς του. Η μουσική και τα μηνύματά του εμπνέουν την επόμενη γενιά νέων να κυνηγήσει τα όνειρά της. Φωτ.: Tristan Stefan FacebookTwitter Τελετουργικό μετά το σχολείο. Κάθε δεύτερη εβδομάδα μετά το σχολείο, η δεκάχρονη Sophie και ο μόλις επτά ετών Harry πηγαίνουν με τις μοτοσικλέτες τους στο σπίτι του πατέρα τους, που βρίσκεται σε μια φάρμα στη Myalla, NSW. Τους ακολουθεί η Lilly, το Jack Russell τους, που συνήθως τους περιμένει δίπλα στις μοτοσικλέτες μέχρι να τελειώσουν το μάθημα. Φωτ.: Dillon Mak FacebookTwitter Boyca και Daisy. Ο Boyca Durrurrnga είναι ένα νεαρό αγόρι της συνάθροισης Αβορίγινων των Yolŋu, γεννημένο στο Gove, NT και ζει στην κοινότητα Ramingining, στο βορειοανατολικό Arnhem Land. Του αρέσει να κυνηγάει μπαραμούντι, σαλάχια και καγκουρό. Το 2024 ο Boyca ξεκίνησε το δεύτερο ταξίδι του μακριά από τις πατρίδες του, φτάνοντας μέχρι το Byron Bay για την έκθεσή του, The Boy From Ramingining. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος συνδέθηκε στενά με την Daisy, το αφγανικό μου κυνηγόσκυλο, με το οποίο επικοινωνεί συχνά μέσω FaceTime. Φωτ.: Cassandra Scott-Finn FacebookTwitter Νησί ακραίων θερμοκρασιών. Ο δεκαεξάχρονος Joshua Shadad έχει καταρρεύσει μετά από μια έντονη προπόνηση μπάσκετ με φίλους του στο Mount Druitt. Οι επιπτώσεις της ακραίας ζέστης είναι ήδη εμφανείς στο δυτικό Σίδνεϊ, λόγω του συνδυασμού της γεωγραφικής του θέσης, της κλιματικής αλλαγής και της αποψίλωσης των θάμνων για να ανοίξει ο δρόμος για τα νέα αναπτυξιακά έργα - επιδεινώνοντας το φαινόμενο της «αστικής θερμικής νησίδας». Φωτ.: Matthew Abbott FacebookTwitter Brooke και Terry. Η συγκατοίκηση αποτελεί για πολλούς Αυστραλούς μέρος της ενηλικίωσης. Η νέα γενιά ενηλίκων εξετάζει πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο της συγκατοίκησης ως μακροπρόθεσμης επιλογής διαβίωσης. Αν και για πολλούς δεν είναι η ιδανική συνθήκη, η κοινή στέγη επιτρέπει στους ανθρώπους να δημιουργήσουν ισχυρές κοινότητες εκτός της παραδοσιακής πυρηνικής οικογενειακής μονάδας. Αυτή η εικόνα από τη σειρά «Home for a time» καταγράφει την παροδική φύση της συγκατοίκησης και τη ροή νέων ανθρώπων. Φωτ.: (Nur) Aishah Kenton FacebookTwitter Στο χείλος της ανάπτυξης. Η Lorely Iacullo, η μητέρα της, Juana Petkoff, και ο γιος της, Luciano, νοικιάζουν σπίτι στο Rouse Hill όπου εκτρέφουν πρόβατα προς πώληση. Το σπίτι έχει πουληθεί για να κατεδαφιστεί και να αντικατασταθεί από μία από τις άπειρες πανομοιότυπες κατοικίες αυτής της πρώην ημιαγροτικής περιοχής του βορειοδυτικού Σίδνεϊ. Η οικογένεια πρέπει τώρα να βρει κάπου αλλού να ζήσει. Φωτ.: Janie Barrett FacebookTwitter Μέσα στη νύχτα. Μόλις είχα ολοκληρώσει τη φωτογράφιση του μουσικού και τραγουδιστή Kirin J Callinan στο πάρκο Sam Fiszman. Όταν ο Kirin απομακρύνθηκε, παρατήρησα ότι το τοπίο, που έτσι κι αλλιώς ήταν παράξενο, φαινόταν ακόμα πιο παράξενο μέσα στη νύχτα. Η ενοχλητική αρχιτεκτονική της δεκαετίας του '80 /‘90 και τα φώτα νέον των δρόμων ξεχώριζαν μέσα στην αρχαία γη των Αβοριγίνων. Φωτ.: Jessica Hromas FacebookTwitter Η μητέρα μου και ο Adelchi. Μερικές εβδομάδες πριν πεθάνει, η μητέρα μου μού είπε ότι περίμενε ένα πουλί να την πάρει μακριά. Δεν έμαθα ποτέ αν το πουλί ήρθε, αλλά μου αρέσει να φαντάζομαι ότι ήρθε και ότι χάιδεψε την ψυχή της τόσο απαλά όσο χαϊδεύει το πρόσωπο του γιου μου σε αυτήν τη φωτογραφία. Φωτ.: Aletheia Casey