Ο ΟΡΟΣ «ΠΟΓΚΡΟΜ» στοίχειωσε τις επικεφαλίδες διάφορων δυτικών μέσων –ανάμεσά τους και ελληνικά, που δείχνουν μια ιδιαίτερη προθυμία στο αναμάσημα του «αντισημιτικού» αφηγήματος που προωθεί η ισραηλινή κυβέρνηση– μετά τις συμπλοκές και τα επεισόδια που σημάδεψαν τον αγώνα ανάμεσα στον Άγιαξ και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Άμστερνταμ.
Διαβάζοντας κανείς κάποιες ανταποκρίσεις, θα πίστευε ότι οι αθώοι και αγνοί Ισραηλινοί φίλαθλοι που βρέθηκαν στην Ολλανδία για να στηρίξουν την ομάδα τους δέχτηκαν βάναυση και εντελώς αναίτια επίθεση από ντόπιους πωρωμένους νεοναζί / αντισημίτες / ισλαμιστές / χούλιγκαν του Άγιαξ που συνασπίστηκαν δημιουργώντας μια «νύχτα των κρυστάλλων στους δρόμους του Άμστερνταμ», όπως περιέγραψε τα επεισόδια ο ίδιος ο Νετανιάχου.
Ακόμα και μετά την εμφάνιση διάφορων βίντεο που έδειχναν τις προκλήσεις και τις επιθέσεις των Ισραηλινών χούλιγκαν (ναι, έχει και το Ισραήλ χούλιγκαν, παρότι υπήρξε μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι αποκλειστικά ως θύματα ή και ήρωες ακόμα), το αφήγημα περί «πογκρόμ» συνεχιζόταν ακάθεκτο.
Επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί όσο γινόταν το γεγονός, ο Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι θα στείλει αεροπλάνα επανδρωμένα με στρατιώτες και ιατρικό προσωπικό στο Άμστερνταμ για τη «διάσωση» των συμπατριωτών του, τελικά όμως αυτό δεν συνέβη ποτέ και οι φίλαθλοι της Μακάμπι επέστρεψαν σπίτια τους κανονικά με πτήσεις της El Al.
Επιχειρώντας μια εξήγηση ή ένα ξεκαθάρισμα του τι ακριβώς (ή περίπου έστω) συνέβη, χθες, τόσο ο Guardian όσο και οι New York Times δημοσίευσαν «explainers» για τα γεγονότα του Άμστερνταμ, με βάση τα στοιχεία και τις μαρτυρίες που μπόρεσαν να επαληθεύσουν, αλλά και τις σχετικές επίσημες αναφορές των αστυνομικών αρχών.
Σύμφωνα με την αστυνομία λοιπόν, τα επεισόδια ξεκίνησαν το προηγούμενο βράδυ όταν συγκεντρωμένοι οπαδοί της Μακάμπι φώναζαν συνθήματα όπως «γαμιέται η Παλαιστίνη», «θα γαμήσουμε τους Άραβες», και «δεν υπάρχουν πια σχολεία στη Γάζα γιατί δεν υπάρχουν πια παιδιά» (σ’ αυτό λένε την αλήθεια, τουλάχιστον). Επίσης σύμφωνα με την αστυνομία, κάποιοι εξ αυτών κατέβασαν από ένα μπαλκόνι μια παλαιστινιακή σημαία και ακολούθως την έκαψαν τελετουργικά στη μέση του δρόμου. Κάποιοι άλλοι ξυλοκόπησαν έναν μουσουλμάνο ταξιτζή και βανδάλισαν το ταξί του, ενέργεια που είχε ως αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν πολλοί ταξιτζήδες έξω από ένα καζίνο όπου βρίσκονταν καμιά 400αριά Ισραηλινοί οπαδοί, πριν επέμβει η αστυνομία και διαλύσει την συγκέντρωση.
Οι συμπλοκές κλιμακώθηκαν το επόμενο βράδυ, μετά τη λήξη του αγώνα, στην αρχή του οποίου οι οπαδοί της Μακάμπι δεν σταμάτησαν να βροντοφωνάζουν τα συνθήματά τους κατά τη διάρκεια του ενός λεπτού σιγής για τα θύματα στη Βαλένθια (αυτό δεν χρειαζόταν να το επιβεβαιώσει η αστυνομία, το είδαμε στην τηλεόραση). Πέντε άνθρωποι κατέληξαν στο νοσοκομείο και καμιά εικοσαριά τραυματίστηκαν ελαφρά, ένας απολογισμός πολύ ηπιότερος από μια μέση οπαδική συμπλοκή που συμβαίνει κάθε τόσο στα γήπεδα της Ευρώπης. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν συνιστά «πογκρόμ», ασχέτως αν κυκλοφόρησαν στα διεθνή μέσα ακόμα και εντελώς ανυπόστατες φήμες ότι υπήρχαν οπαδοί της Μακάμπι που αγνοούνται ή έχουν απαχθεί (!) και κρατούνται όμηροι.
Επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί όσο γινόταν το γεγονός, ο Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι θα στείλει αεροπλάνα επανδρωμένα με στρατιώτες και ιατρικό προσωπικό στο Άμστερνταμ για τη «διάσωση» των συμπατριωτών του, τελικά όμως αυτό δεν συνέβη ποτέ και οι φίλαθλοι της Μακάμπι επέστρεψαν σπίτια τους κανονικά με πτήσεις της El Al.
Αυτά συνέβησαν σε γενικές γραμμές, και το γεγονός ότι υπήρξαν Ισραηλινοί οπαδοί που ξυλοκοπήθηκαν μόνο και μόνο λόγω της καταγωγής τους (και όχι απαραίτητα λόγω της «φυλής» τους) δεν αλλάζει τον ντροπιαστικό, επιπόλαια μονόπλευρο και αντιδεοντολογικό τρόπο που κάλυψαν διάφορα μέσα τα επεισόδια.