28.9 Σαββατο
Ξεφυλλίζω το νέο τεύχος του «Lucky Peach». Έχω μια αδικαιολόγητη εμμονή με αυτό το έντυπο. Αδικαιολόγητη για τα δικά μου γούστα. Και φαίνεται πως με αυτό το τεύχος η γοητεία που ασκεί πάνω μου κάπως εξαντλείται. Εξηγούμαι. Είναι ένα εξαιρετικό έντυπο. Υπέροχα, τολμηρά θέματα, περιπετειώδεις συγγραφείς και σεφ που δοκιμάζουν τα πάντα, απίστευτες, σπάνιες εικόνες από τις τέσσερις γωνιές της Γης, πειραματισμοί που δεν τους φαντάζεσαι και εξαιρετικά δοκίμια, που σου πέφτει το σαγόνι. Όμως, δεν νομίζω να υπάρχει έστω και ένας αναγνώστης αυτού του περιοδικού που να το διαβάζει και να θέλει μετά να μαγειρέψει ή να φάει.
Το τεύχος που μόλις κυκλοφόρησε ονομάζεται «The Gender Issue» και είναι χωρισμένο στα δύο. Το μισό γράφτηκε από άντρες και έχει αντρική, ας πούμε, θεματολογία και το άλλο μισό γράφτηκε από γυναίκες. Λοιπόν, στο γυναικείο section υπάρχει ένα πολυσέλιδο θέμα με φωτογραφίες, κομπλέ κ.λπ. για το πώς να μαγειρέψεις το πέος και τα γεννητικά όργανα ενός γουρουνιού. Μετά, έχει γυναίκες που δουλεύουν σε κρεαταγορές της Ασίας, φωτογραφημένες μπροστά από τα σφάγια με τον πιο graphic τρόπο που μπορείς να φανταστείς, έπειτα έχει ένα θέμα με συνταγές από γαλακτοκομικά προϊόντα με τίτλο «Ό,τι σου δίνει το στήθος» κ.λπ. Για να μην το αδικήσω το «Lucky Peach», να πω πως έχει κι άλλα θέματα. Μια απίστευτη συνέντευξη με την Alice Waters και στο αντρικό section άντρες σεφ που μαγειρεύουν με λουλούδια κ.ά. Προφανώς είναι και όλος αυτός ο ρεαλισμός που μας περιβάλλει που με κάνει να μην αντέχω άλλο ρεαλισμό, ειδικά στο θέμα που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο. Οπότε, όχι, δεν με νοιάζει καθόλου πώς μυρίζουν τ' αρχίδια του χοίρου πριν τα ψήσουν κάτι γυναίκες εκεί πέρα, ούτε θέλω να δω εικόνες από τις χειρότερες κρεαταγορές του κόσμου για να κατανοήσω τι είναι αληθινό φαγητό. Θέλω την παραμύθα που σου δίνουν τα καλά γαστρονομικά περιοδικά, γιατί αυτή θέλω να αναπαράγω στα πιάτα μου. Και δεν με αφορά καθόλου αυτού του είδους η τόλμη.
Το έχω ξαναγράψει πως δεν εμπιστεύομαι ούτε ελάχιστα όλο αυτό τον σύγχρονο τρόπο προσέγγισης όσον αφορά το φαγητό στα μίντια. Έχω ξεφυλλίσει και διαβάσει πολλά. Αισθητισμός, υπερβολικό στάιλινγκ, καθόλου χρηστικότητα και μίλια μακριά από το αντικείμενο. Ποιο είναι το αντικείμενό σου, άραγε, όταν κάνεις μια πολυτελή φωτογράφιση με θέμα όλα τα παράγωγα που μπορείς να βγάλεις από ένα κοτόπουλο («The Gourmand»); Και γιατί πρέπει να βλέπω φωτογραφίσεις σε στυλ σκανδιναβικό στην Ελλάδα, όταν έξω από το παράθυρό μου ο ήλιος καίει τις πέτρες και οι λαϊκές έχουν ντομάτες και ζαρζαβατικά που ούτε στο όνειρό τους δεν θα δουν ποτέ εκεί πάνω; Θα μου πεις, είναι καλύτερα τα άλλα που τα δείχνουν όλα τέλεια; Ναι, είναι καλύτερα κατά τη γνώμη μου. Πρέπει να σέβεσαι τη μαγειρική σου, να φανατίζεσαι και να θες να είναι όλα τέλεια. Αυτό δεν γίνεται, αν τα περιοδικά που ξεφυλλίζεις έχουν συνταγές step by step για το πώς να μαγειρέψεις πέη χοίρου. Οπότε, αγαπητό «Lucky Peach», θα σε μεταφέρω από τα ράφια των βιβλίων μαγειρικής κάπου αλλού. Στα εναλλακτικά έντυπα, να μην μπερδευόμαστε κιόλας.
1.10 Τριτη
Σε άλλα νέα, πέθανε η Marcella Hazan. Θρυλική υπερδιάσημη μαγείρισσα που έμαθε την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο να μαγειρεύει ιταλικά φαγητά. Υπέροχη! Ανακαλύπτω ξανά τη στιβαρή της γνώση κι ετοιμάζομαι να μαγειρέψω συνταγές από το εξαιρετικό της βιβλίο.
Σάββατο πρωί πήγα στην Ύδρα με το γρήγορο και γύρισα Κυριακή βράδυ. Το πιο όμορφο μέρος στον κόσμο είναι η Ύδρα αυτή την εποχή. Και με πολύ φτηνό φαγητό. Στην ταβέρνα της Χριστίνας το πρώτο βράδυ έφαγα μπαρμπούνια πεντάφρεσκα, «υδραίικα», όπως μου είπε η ίδια όταν ήρθε να πάρει την παραγγελία. Ήταν όντως από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει. Τα ίδια και την άλλη μέρα, σε άλλη μοναδική ταβέρνα, σε ένα ξεχασμένο σημείο σε μια στροφή, πάνω από ένα περιβόλι. Σαρδέλες παντρεμένες με σκόρδο και μαϊντανό και πατάτες τηγανητές και ντοματοσαλάτα. Απλότητα, δυνατές γεύσεις, φρεσκάδα. Και πάμφθηνα, επαναλαμβάνω. Θα ήθελα να κάτσω άλλες δέκα μέρες τώρα που οι παραλίες είναι άδειες και στην Υδρονέτα κάθεσαι με άνεση πρώτο τραπέζι για να δεις το ηλιοβασίλεμα. Όμως, το βράδυ που γύρισα είχε ήδη αρχίσει να πέφτει η θερμοκρασία. Και τώρα που γράφω αυτά, δεν έχει χαράξει ακόμα και βρέχει καταρρακτωδώς.
Καλό μας φθινόπωρο, βγάλτε τις κατσαρόλες από τα ντουλάπια. Σας φιλώ!
σχόλια