Το φαγητό στην Αφρική λιγοστεύει συνέχεια, μετά από χρόνια ξηρασίας αλλά και ανθρώπινου "λάθους". Μπορούμε να μιλήσουμε για λάθη όταν παίρνονται αποφάσεις που είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν σε έλλειψη βασικών αγαθών στους πληθυσμούς;
Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα φαγητού (ακόμα), ούτε και η Νιγηρία (στην έκταση που το αντιμετωπίζει άλλο τμήμα της Αφρικής), όμως το φαγητό στη Νιγηρία λιγοστεύει, ενώ στην Ελλάδα ακριβαίνει. Το θέμα είναι τεράστιο και δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς στα μοντέρνα οικονομικά συστήματα, αυτό που σίγουρα ισχύει και στις δύο χώρες, είναι ότι η γεωργία έχει απαξιωθεί εντελώς: ο αγρότης είναι καταδικασμένος στη φτώχια, το όνειρο είναι μία δουλειά στο δημόσιο-ή τουλάχιστον, ήταν. Η συνέντευξη του David είναι αποκαλυπτική και δείχνει πόσο κοντά είμαστε με μία φαινομενικά μακρινή χώρα:
"Η γιαγιά μου ήταν αγρότισσα. Μόλις πήρε σύνταξη από το δημόσιο αλλά η γεωργία ήταν η προτεραιότητά της, το έκανε παράλληλα για επιπλέον υποστήριξη της οικογένειας. Κι εγώ ξέρω από αγροτική ζωή, αλλά δεν έχω δική μου γη. Θα ήθελα να το κάνω στο μέλλον, μου αρέσει να βλέπω φυτά να μεγαλώνουν.
"Ένας από τους λόγους που το φαγητό στη Νιγηρία ολοένα και λιγοστεύει είναι ότι οι νέοι δε θέλουν ν’ ασχοληθούν με τη γεωργία και ο πληθυσμός που ασχολείται γερνάει συνεχώς. Αν αποφάσιζα να γίνω αγρότης θα έπρεπε να αποφασίσω με ποιο είδος θα ήθελα να ασχοληθώ, σε ποιο κλίμα ευνοείται και μετά να ψάξω για κεφάλαιο. Δε θα χρειαζόταν να αγοράσω γη, θα μπορούσα να τη νοικιάσω για ορισμένη περίοδο, κάτι που συνηθίζεται στη χώρα μου.
"Άλλοι λόγοι για τους οποίους λιγοστεύει το φαγητό στη Νιγηρία είναι ότι η περιοχή στην οποία ζω εγώ λέγεται «το καλάθι τροφίμων της Νιγηρίας» επειδή τα καλύτερα προϊόντα (γλυκοπατάτες, φρούτα, λάδι κοκοφοίνικα, σόγια και άλλα) εξάγονται σε πολύ μεγάλες ποσότητες, μέχρι την Κίνα, αλλά ταυτόχρονα εισάγει πολλά βασικά προϊόντα, όπως ρύζι.
"Η αγροτική ζωή δεν χαίρει σεβασμού. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι αυτό είναι ένα επάγγελμα που κάνουν οι φτωχοί. Ο βασικός στόχος όλων είναι το χρήμα, με οποιοδήποτε τρόπο, κι αυτό εξηγεί το μεγάλο ποσοστό διαφθοράς.
"Βρέθηκα στο πανεπιστήμιο Γεωργίας του Makurdi μαζί με τα μέλη της Αctivista Benue όπου γνώρισα διάφορους φοιτητές. Την πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση όμως την έκανα με τον Felix, που είναι φοιτητής στο τελευταίο έτος.
"Στην επιστροφή προς την πόλη βρεθήκαμε μαζί στο ίδιο τρίκυκλο (ταξί). Για να σπάσω τον πάγο, του είπα: «Λοιπόν τι θα κάνεις μετά τη σχολή; Θα ασχοληθείς με τη γεωργία; Ως απόφοιτος ενός τόσο γνωστού πανεπιστημίου θα τα πήγαινες πολύ καλά.» Ο Felix χαμογέλασε και απάντησε: «Ποτέ δε θα γίνω αγρότης! Όχι επειδή με ενοχλεί το χώμα στα νύχια μου αλλά επειδή δεν αποφέρει κέρδος. Το να γίνεις αγρότης σ’αυτή τη χώρα είναι χάσιμο χρόνου, ενέργειας και κεφαλαίου. Η τρομοκρατία αποδίδει περισσότερο από τη γεωργία. Σκέψου το πρόγραμμα αμνηστίας – αυτοί οι πρώην τρομοκράτες θα πληρώνονται κάθε μήνα για να μην κάνουν τίποτα. Σκέψου και τι βγάζουν από μόνοι τους, το ποσό ξεπερνά κατά πολύ το μέσο εισόδημα ενός νιγηριανού αγρότη. Τώρα οι Boko Haram πετάνε βόμβες παντού και η κυβέρνηση τους καλεί για διαπραγματεύσεις. Αυτό που θέλουν είναι αμνηστία, λεφτά χωρίς κόπο. Είμαι σίγουρος ότι η κυβέρνηση θ’ αρχίσει να πληρώνει κι αυτούς. Το λέω σε όσους είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν. Δε θα γίνω ποτέ αγρότης, επειδή δεν αποδίδει.»
"Έμεινα άφωνος γιατί δεν είχα λέξεις για να απαντήσω. Όταν βρήκα τη φωνή μου, είπα: «έχεις κάποιο δίκιο, αυτά είναι τα εμπόδια που συναντούν οι νέοι αλλά αν κανείς δεν επιλέξει να γίνει αγρότης, τι θα τρώμε;»
«Κάποιος πρέπει να ασχοληθεί με τη γεωργία, αλλά γιατί αυτός ο κάποιος πρέπει να είμαι εγώ;» μου απάντησε.
Ο David Habba είναι μέλος του bloggerswarm και της Activista, της ομάδας νέων ακτιβιστών της ActionAid. Αγαπάει πολύ τη χώρα του και παλεύει για ένα πιο δίκαιο κόσμο. Εκτός αυτού, είναι και πολύ πολύ καλό παιδί (και είδε θάλασσα για πρώτη φορά το καλοκαίρι που μας πέρασε!)
σχόλια