26.11 Τρίτη
Μετά το τελευταίο μου ταξίδι στη Θεσσαλονίκη τα είχαμε πει για το πόσο μου άρεσε το Estrella. Αυτό που δεν θυμάμαι αν είχαμε πει είναι το πόσο υπέροχο είναι το αφεντικό του Τσέλιου, ο Δημήτρης Κοπαράνης. Ο Δημήτρης είναι ένας πολύ ταλαντούχος νεαρός σεφ, από τον οποίο θα δούμε πολλά στο μέλλον. Σ' εκείνο το ταξίδι ερωτεύτηκα ένα προφιτερόλ με τσουρέκι, σοκολάτα και κρέμα ταχίνι. Δεν το συνηθίζω να ονειρεύομαι πειραγμένα γλυκά. Αγαπώ τα προφιτερόλ όπως είναι στην κλασική τους μορφή, τα τσουρέκια επίσης. Λοιπόν, αυτό ακόμα το θυμάμαι. Ήτανε θαυμάσιο! Έδεναν όλα: αυτό που έχεις στο μυαλό σου για ένα τσουρέκι και για τον χαλβά μαζί με τη γενικότερη ιδέα του προφιτερόλ. Οι γεύσεις παραδοσιακές, οι υφές γαλλικές, η παρουσίαση ένα έπος. Ζήτησα τη συνταγή. Πέρασαν δύο μήνες και σήμερα ο αγαπητός Δημήτρης μου την έστειλε. Μια κανονική και μια πιο ψαγμένη. Σας τις παραδίδω με την άδεια του σεφ. Δημήτρη, ευχαριστώ πολύ, θα τα πούμε σύντομα!
Προφιτερόλ από τσουρέκι με κρέμα λουκούμι τριαντάφυλλο (Υλικά για τέσσερα άτομα)
Για τα προφιτερόλ:
500 γρ. τσουρέκι, 100 γρ. χαλβάς μπακάλη, 1 φλιτζανάκι ελληνικός καφές χωρίς ζάχαρη, κρύος.
Για τη διακόσμηση:
Πέταλα αποξηραμένης μολόχας (σε βοτανοπωλεία), δέκα κρύσταλλοι θαλασσινού αλατιού. Τα αλέθουμε μέχρι να έχουμε ένα μείγμα με υφή πούδρας.
Για την κρέμα τριαντάφυλλο:
500 γρ. λουκούμι τριαντάφυλλο, 50 ml χλιαρό γάλα.
Με ένα mixer χειρός πολτοποιείς μέχρι να γίνει μια παχύρρευστη κρέμα. Τη βάζεις στο ψυγείο μέχρι να τη χρειαστείς.
Για την κρέμα καφέ:
1 φλιτζάνι ελληνικός καφές, χωρίς ζάχαρη χωρίς το ίζημα, 500 ml σαντιγί άγλυκη.
Ανακατεύεις με τον καφέ και αφήνεις στο ψυγείο μέχρι το σερβίρισμα.
Σε ένα μπολ ζυμώνεις τα υλικά και πλάθεις μικρές μπάλες. Τις τυλίγεις στην πούδρα μολόχας. Σερβίρεις πάνω στην κρέμα ελληνικού καφέ, καλύπτεις με την κρέμα λουκούμι τριαντάφυλλο και διακοσμείς με αποξηραμένα πέταλα μολόχας.
Και η άλλη εκδοχή: Προφιτερόλ με ταχίνι και τσουρέκι
Η ιστορία αυτού του γλυκού ξεκινάει από τη γιαγιά μου, που είχε πάντα κρατημένο λίγο τσουρέκι στο ψυγείο κι έτρωγε μία μικρή φετούλα το απόγευμα με τον καφέ.
Για την κρέμα σοκολάτας:
500 γρ. σοκολάτα υγείας, 500 ml γάλα πλήρες χλιαρό. Τα λιώνεις σε μία γκανάς που βάζεις στο ψυγείο για κάνα δίωρο για να σφίξει.
Για τα σου με γεύση τσουρέκι:
Κάνεις τα σου όπως τα φτιάχνεις συνήθως και τα αρωματίζεις με τα αρωματικά του τσουρεκιού (μαχλέπι, κακουλέ, μαστίχα και πορτοκάλι). Αν βαριέσαι (η γρήγορη εκδοχή), κόβεις τσουρέκι έτοιμο σε μπουκιές. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο. Αν μπεις στον κόπο να κάνεις τα δικά σου σου, τότε θα είναι τρυφερά και πολύ πιο αρωματικά.
Για την κρέμα χαλβά:
500 ml κρέμα γάλακτος, 50 γρ. ζάχαρη, 50 γρ. ταχίνι. Τα χτυπάς όλα μαζί μέχρι να έχεις μια σαντιγί ταχίνι.
Θα γεμίσεις τα σου με την κρέμα και θα περιχύσεις με την κρέμα σοκολάτα.
Στη δική μου κουζίνα τώρα το βασικό πρότζεκτ των γιορτών είναι οι κουραμπιέδες. Δεν συνηθίζω να τους φτιάχνω. Όπως μου είπε σήμερα και η Αργυρώ: «Οι καλύτεροι κουραμπιέδες είναι αυτοί του εμπορίου!». Την πιστεύω. Οι κουραμπιέδες του εμπορίου και αυτοί που φτιάχνουν άλλοι. Παρ' όλα αυτά, άκουσα μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες σήμερα που ρώτησα και ζήτησα συνταγές. Μου εστάλη μία σκαναρισμένη σελίδα από το βιβλίο της Χρύσας Παραδείση. Ο φίλος που την έστειλε μου είπε πως η μαμά του αυτούς κάνει και είναι ένα αριστούργημα. Τη διάβασα, η κλασική συνταγή που ξέρουμε – λίγο πολύ όλοι την ίδια συνταγή κάνουν. Στα υλικά και στο χαρτί είναι μια πανεύκολη συνταγή. Όλα εξαρτώνται από αυτόν που τη φτιάχνει. Όλοι μιλάνε για χτύπημα βουτύρου (γάλακτoς) μέχρι να γίνει αφρός, για έναν κρόκο αυγού, για αμύγδαλα με τη φλούδα, χονδροαλεσμένα, ζάχαρη και λίγο αλκοόλ. Ανθόνερο, λέει, επίσης (ψηφίζω ναι). Κάποιος που εκτιμώ μου είπε να τους φτιάξω μόνο με βούτυρο, αλεύρι, ζάχαρη και αμύγδαλα. Χωρίς αυγό, χωρίς αλκοόλ. Μόνο με το άρωμα από το βούτυρο. Διάβασα και τη Βέφα που λέει να βάζουμε μαγειρικό λίπος. Μα, τι είναι το μαγειρικό λίπος; Το Βιτάμ; Θυμάμαι και τον πατέρα μου να φτιάχνει χιλιάδες κουραμπιέδες. Την άσπρη, πανάλαφρη ζύμη να ξεκουράζεται στον μαρμάρινο πάγκο. Τα καβουρντισμένα αμύγδαλα, τη γέμιση από χουρμάδες (ναι, το κάναμε και αυτό και ήταν τέλειο), θυμάμαι και τα βουναλάκια από αυτά τα όμορφα μπισκότα και τη ζάχαρη άχνη που τα χιόνιζε. Ωραίο πράγμα τα Χριστούγεννα. Μπαίνω στην κουζίνα, παιδιά. Σας φιλώ!
σχόλια