Δεν το'χουμε με την «όρθια κωμωδία» (standup comedy), είναι γεγονός. Κάτι πήγε ναξεκινήσει παλιά ο Χάρρυ Κλυνν, που είχεεπιστρέψει εκπαιδευμένος από τηνΑμερική, αλλά σύντομα το μετάλλαξε επίτο ελληνικότερο και λαϊκότερο. Μετά τοχάος... Λίγος Πανούσης και κάτι ομαδούλεςπεριορισμένης ατζέντας που μεταφράζουνάγαρμπα και κακόγουστα αυτό που μάθαμεκάποτε να αποκαλούμε «αμερικάνικοχιούμορ», χωρίς να καταφέρουμε όμωςνα το μεταφράσουμε στη δική μας γλώσσα,αντίληψη και κοινωνικοπολιτικήπραγματικότητα. Επίμονα συντηρητικήχώρα ακόμα σε μεγάλο βαθμό η δική μας,δεν καταπίνει εύκολα την ασέβεια καιτο μηδενισμό του «stand up». Ακόμα καικάτι αθώα επιθετικό να έβγαινε να πεικάποιος φέρελπις ντόπιος stand up κωμικός(π.χ. «Προτείνω να ενεργοποιηθεί ξανάο 4.000 και να κουρέψουν όλα τα emo γουλίστο Σύνταγμα»), θα του την έπεφτανόλοι: γονείς, νεολαίοι, αριστεροί, δεξιοί κλπ.
Ο ΤζορτζΚάρλιν είχε να αντιμετωπίσει κυρίωςτις αντιδράσεις της λεγόμενης χριστιανικήςΔεξιάς στην πατρίδα του («Δεν είναικωμικό το γεγονός ότι οι περισσότεροιαπό όσους διαδηλώνουν υπέρ του "δικαιώματοςστη ζωή", δηλαδή εναντίον των αμβλώσεων,είναι συγχρόνως και φανατικοί υπέρμαχοιτης θανατικής ποινής; Οι ίδιοι είναιπου απαγορεύουν τα ψεύτικα όπλα για ταπαιδάκια και επιτρέπουν τα αληθινά»).Αλλά οι παραστάσεις του φυσικά δενάφηναν τίποτε όρθιο. Κάποια στιγμήκατάφερε να γίνει και ο ίδιος μιασημαντική υποσημείωση στη νομική ιστορίατης χώρας -κάτι για το οποίο ήταν πάνταδιεστραμμένα υπερήφανος- αφού εκστόμισεμε πολύ εμφατικό τρόπο στον αέρα τις«επτά λέξεις που δεν μπορείς να πειςστην τηλεόραση» (shit, piss, fuck, cunt,cocksucker, motherfucker, tits - δεν χρειάζεταιμετάφραση νομίζω) και στη συνέχεια τοΑνώτατο Δικαστήριο τον δικαίωσε. Το2004 επίσης, μετά από μια μακρόχρονηκαριέρα στο κύκλωμα των performers στο ΛαςΒέγκας, αποφάσισε ότι δεν αντέχει άλλοτην παθητική ηλιθιότητα του συγκεκριμένουκοινού και τους την είπε στα μούτρατους: «Κατ' αρχάς σκέψου το πνευματικόεπίπεδο των ατόμων που πάνε διακοπέςστο Βέγκας. Να ταξιδεύεις εκατοντάδεςή και χιλιάδες μίλια για να προσφέρειςοικειοθελώς τα λεφτά σου σ' ένα χυδαίοκερδοσκοπικό οργανισμό είναι δείγμανοητικής καθυστέρησης». Φυσικάαπολύθηκε αυτομάτως. Ο αγαπημένος τουστόχος πάντως -φυσιολογικό για κάποιονπου «βρήκε τον εαυτό του» στη δίνητης αντικουλτούρας των ‘60's- ήταν τοαδιέξοδο, αχάριστο και μάταιο πολιτικόσύστημα: «Σταμάτησα να ψηφίζω ότανσταμάτησα τα ναρκωτικά. Στο μυαλό μουκαι οι δύο αυτές δραστηριότητες αφορούνσυμπεριφορές όπου κάποιος πλανάταιπλάνη οικτρά».
Ο Κάρλιντην είχε διαρκώς στημένη και με γεμάτοντουφέκι στην «παράξενη κουλτούρα»-όπως την αποκαλούσε- της χώρας του, αλλάείχε χρόνο εκτός σκηνής και για πιοτρυφερές παρατηρήσεις περί των ανθρώπινωνσχέσεων: «Αν το κάνουν οι δύο σωστοίάνθρωποι για τους σωστούς λόγους, τότεο γάμος είναι ένας υπέροχος τρόπος γιανα γνωρίσεις τη ζωή. Το σεξ χωρίς αγάπηέχει τη θέση του, συχνά περίοπτη, σ'αυτήν τη ζωή, αλλά όταν μπορείς να τοσυνδυάσεις με βαθιά αφοσίωση και σεβασμόκαι φροντίδα, τότε είναι εννιά χιλιάδεςφορές καλύτερο». Αυτά στις συνεντεύξειςτου, γιατί όταν έπιανε το μικρόφωνο οκωμικός που υπήρξε συνοδοιπόρος καιθαυμαστής του Λένι Μπρους αλλά και«πατρική φιγούρα» για όλους όσουςακολούθησαν μέχρι σήμερα (και κάνουνκαριέρα στο Χόλιγουντ), εστίαζε κυρίως(με ξεκαρδιστικό χιούμορ πάντα) στηνκαρδιά του κτήνους. («Υπάρχουν κάποιεςνύχτες που οι λύκοι σιωπούν και μόνο τοφεγγάρι ουρλιάζει» είχε πει κάποτεεπί σκηνής, προσθέτοντας μια άγριαπινελιά λυρισμού στο νούμερό του). Ιδούμερικοί από τους τίτλους των σκετς πουαποτελούσαν το τελευταίο «σπέσιαλlive σώου» που έκανε για το τηλεοπτικόκανάλι HBO: Ένας Σύγχρονος Άνθρωπος,Ακραία Ανθρώπινη Συμπεριφορά , Η Πυραμίδατων Καταδικασμένων, Το Τηλεοπτικό Κανάλιγια Αυτόχειρες, Ηλίθιοι Αμερικάνοι,Αυτό- Ερωτική Ασφυξία.
Ο Κάρλινήταν ένας πρόσχαρος πεσιμιστής (οξύμωρο;Ο ίδιος λάτρευε να μισεί τα οξύμωρα) καιστενοχωριόταν βαθιά όταν τον εκλάμβανανως κυνικό σκοταδόψυχο: «Παρακαλώ μηθεωρήσετε ότι οι απόψεις μου έχουν νακάνουν με κυνισμό. Οι πραγματικά κυνικοίάνθρωποι είναι αυτοί που σου λένε, μηνανησυχείς καθόλου, όλα θα πάνε καλά».
Αυτό πουήταν συγκινητικό τις μέρες που ακολούθησαντο θάνατό του από καρδιά πριν δύοεβδομάδες (ήταν το τρίτο και μοιραίοκαρδιακό επεισόδιο μιας έντονης ύπαρξης)ήταν η κατακλείδα της διαθήκης του (όπωςδημοσιεύτηκε στο προσωπικό του site) πουαφορούσε την post mortem διαχείριση τουσώματος αλλά και του πνεύματός του:«Επιθυμία μου είναι το σώμα μου νααποτεφρωθεί. Το πού θα ριχτούν οι στάχτεςμου (θάλασσα, στεριά, αέρας) θα καθοριστείαπό την οικογένειά μου (σύζυγος καικόρη), η οποία γνωρίζει τις προκαταλήψειςκαι τη φιλοσοφία μου σε θέματα γεωγραφίαςκαι πνευματικότητας. Δεν επιθυμώ σεκαμιά περίπτωση οι στάχτες μου νακρατηθούν από κανένα ή να θαφτούν σεσυγκεκριμένη τοποθεσία.
Δεν επιθυμώδημόσια τελετή οιασδήποτε μορφής. Δενεπιθυμώ καμία θρησκευτική τελετήοιασδήποτε μορφής. Θα προτιμούσα μιασυγκέντρωση φίλων στο σπίτι μου,επιλεγμένων από την οικογένειά μου. Ηακριβής φύση αυτής της συγκέντρωσης θακαθοριστεί επίσης από την οικογένειάμου (σύζυγος και κόρη). Θα πρέπει πάντωςνα είναι εξαιρετικά ανεπίσημη, η μουσικήπου θα ακούγεται θα πρέπει να είναιrhythm and blues, και θα πρέπει οι καλεσμένοινα γελούν πολύ. Αόριστες αναφορές σεπνευματικά ζητήματα θα πρέπει να είναιαποδεκτές και να ενθαρρυνθούν».
Για όποιονενδιαφέρεται να δει τον Τζορτζ Κάρλινστη σκηνή υπάρχει ένα ωριαίο σόου πουείχε κάνει για το HBO το 1988 (με τίτλο Whatam I doing in New Jersey) που μπορεί να τοπαρακολουθήσει κανείς ολόκληρο στοsite του περιοδικού «Vanity Fair»(Vanityfair.com).
σχόλια