Το National Board of Review είναι η πρώτη ένωση κριτικών των ΗΠΑ που ανοίγει τον χορό των βραβείων, όπως κάθε χρόνο στις αρχές του Δεκέμβρη. Τα μέλη της ψήφισαν ως καλύτερη ταινία το Up in the air, που δεν πρέπει να μπερδεύουμε με το κινούμενο σχέδιο Up της Πίξαρ. Το Up in the air έχει σκηνοθετήσει ο Τζέισον Ράιτμαν, ο οποίος πήρε το βραβείο σεναρίου. Από την ίδια ταινία επίσης τιμήθηκαν ο Τζορτζ Κλούνι στον πρώτο ρόλο και η Άνα Κέντρικ στον δεύτερο ρόλο.
Η ταινία αυτή θα προβληθεί στην Ελλάδα στις αρχές του 2010 και είναι μια από τις σοβαρές υποψηφιότητες για τη δεκάδα πλέον των Όσκαρ. Σε μια χρονιά που ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει ο προπορευόμενος, μένει να ξεκλειδωθούν δυο χαρτιά, μετά την απογοήτευση της ταινίας Παραδεισένια Οστά του Πίτερ Τζάκσον, δηλαδή να αποδειχθεί αν το μιούζικαλ Nine του Ρομπ Μάρσαλ είναι αρκετά σέξι για τους ψηφοφόρους και το Avatar του Τζέιμς Κάμερον κάτι παραπάνω από ριζοσπαστική τεχνολογία κι ένα εξαίσια σχεδιασμένο videogame, για να πλαισιώσουν τις περισσότερο καλλιτεχνικές ταινίες. Και ποιες μπορεί να είναι αυτές; Το Precious του Λι Ντάνιελς, ο Ανίκητος με θέμα τη ζωή του Μαντέλα, σε σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ, ο οποίος βραβεύτηκε στην κατηγορία του από το National Board, το Άδωξοι Μπάσταρδη του Ταραντίνο, το Outsider Hurtlocker της Κάθριν Μπίγκελοου αλλά και το Up. Από τα κινούμενα σχέδια, ευχαριστήθηκα τρελά το Fantastic Mr Fox, από έναν σκηνοθέτη που ποτέ δεν με έχει ξετρελάνει, τον Γουές Άντερσον (με τη φωνή των πανταχού παρόντων Κλούνι και Στριπ). Προσωπικά θα ήθελα και το Single Man του Τομ Φορντ, αλλά από αυτό φαβορί για την πεντάδα των ανδρών είναι ο πρωταγωνιστής Κόλιν Φερθ (τόσο κακός στο Μάμα Μία, τόσο σώψυχος και θανατερός εδώ), με συνοδοιπόρους τον Μόργκαν Φρίμαν ως Μαντέλα, τον Κλούνι φυσικά, τον Τζέρεμι Ρένερ στο Hurt Locker και τον καταπληκτικό Γούντι Χάρελσον στο Messenger του Ισραηλινού Όρεν Μόβερμαν, που είδαμε στη Βενετία. Ο εκπληκτικός Κριστόφ Βαλτς δεν είμαι σίγουρος αν θα προταθεί για πρώτο ή για δεύτερο ρόλο. Στη δεύτερη περίπτωση θα έχει δίπλα του έναν από τους δύο, ή και τους δύο κυρίους από το Μια κάποια εκπαίδευση που βγαίνει αυτή την εβδομάδα και στην Αθήνα, τον εραστή Πίτερ Σάρσγκαρντ και τον πατέρα Άλφρεντ Μολίνα. Συζητείται και ο Ματ Ντέιμον από τον Ανίκητο, αλλά και ο Άλεκ Μπόλντουιν, που παίζει δίπλα στην Στριπ και αγαπιέται πολύ στην Αμερική λόγω του τηλεοπτικού 30 Rock - χλωμό το βλέπω.
Στις γυναίκες, η Κάρι Μάλιγκαν ξεχωρίζει, η Σέρσα Ρόναν είναι ό,τι καλύτερο από τα Παραδεισένια Οστά, η Άμπι Κόρνις είναι εξαιρετική και subtle στο Λαμπερό Αστέρι της Τζέιν Κάμπιον, η Μέριλ Στριπ, για την τεχνίτικη μεταμόρφωσή της ως Τζούλια Τσάιλντς, ή για το γιορτινά αισθηματικό It's Complicated, και η παντελώς άγνωστη Γκαμπούρι Σιμπίντε από το Precious, μια κολοσσιαίου μεγέθους χιλιοπαθούσα στην ταινία, που μόνο να ωφεληθεί μπορεί από μια ταινία που πήρε διθυραμβικές κριτικές - ως ένα βαθμό υπερβολικές. Συζητιέται και η Έλεν Μίρεν για μια ταινία που δεν έχουμε ακόμη πάρει χαμπάρι, το Last Station, όπου υποδύεται την γυναίκα του Λέοντος Τολστόι/Κρίστοφερ Πλάμερ. Η Χίλαρι Σουόνκ, στον θεωρητικά καραμπινάτο για Όσκαρ ρόλο της τραγικής Αμέλια Έρχαρτ, είναι όλο σωστή πόζα και ευδιάκριτο υπολογισμό, όπως διαπίστωσα βλέποντας την ταινία, και δικαίως έχει απομακρυνθεί από την επισήμανση για βραβεία. Στον δεύτερο ρόλο, η Μονίκ από το Precious είναι η ίδια η ψυχή της ταινίας, ενώ η Τζούλιαν Μουρ κάνει ένα πολύ σύντομο αλλά αξέχαστο πέρασμα από το A single man, μεθώντας και αναπολώντας μια καταδικασμένη σχέση.
Επειδή δεν υπάρχει μεγάλη δυναμική, τουλάχιστον ακόμη, ας περιμένουμε διακρίσεις για κάποιες μη αμερικανικές ταινίες, που θα αποτελέσουν έκπληξη και θα φανούν ενδεχομένως από τις πιο υπολογίσιμες ενώσεις κριτικών. Από τις ταινίες που με απογοήτευσαν, ωστόσο παραμένουν δόλωμα για βραβεία, έχω απορία για το The Road του Τζον Χίλκοουτ, ενώ με τρώει η περιέργεια για τη «μικρή» ταινία των αδελφών Κοέν A serious man.
σχόλια