Κική Δημουλά, Ποιήτρια

Κική Δημουλά, Ποιήτρια Facebook Twitter
1

1. Μεσημέρι: Σ' ένα υπόγειο καφενείο, / που αφάνεια συμπαθητική προσέφερε, / ώρες μεσημεριάτικες / συντονιστήκαμε. / Σε λίγο / το έντονο φως του έρωτα φορέσαμε, / που όπως φαίνεται / μας πήγαινε πολύ. / Γιατί μια ζωγραφιά του Αβέρωφ / και μια φωτογραφία του ιδιοκτήτη / (που διέκοπταν ηρωικά / του τοίχου την ανία) / μας έτερπαν περίσσια. (Από τη συλλογή Έρεβος, που εκδόθηκε το 1956)

2. 1η Απριλίου: Ο Απρίλης / –φημισμένος κηπουρός– / πήδηξε το πρωί στον χέρσο κήπο μου / κι ένα εξαίσιο έμπηξε τριαντάφυλλο./ / Η άνοιξη, / κρυμμένη πίσω απ' το τριαντάφυλλο, / βλέπει την έκπληξή μου και γελάει, / ενώ με την απέραντη χαρά μου / παρασημοφορεί τον μάγο κηπουρό. (Από τη συλλογή Ερήμην, που εκδόθηκε το 1958)

Κική Δημουλά - Ποιήματα. Εκδόσεις Ίκαρος. Σελίδες: 4943. Υλικά: Εκεί που τελειών' η οδός Καλλιδρομίου / – τον δρόμο αυτό περίτεχνα χειρίστηκε / αγαπημένος ποιητής – / κατεδαφίζεται παλαιά οικία: με τα ενδόμυχά της, / με ό,τι η είσοδός της έφερε, / και τους λυγμούς ονείρων στα δωμάτια.// «Τα υλικά πωλούνται». Κι εκεί / ανάμεσα λίθων, κεράμων και ανθρωπίνων, το σώμα κάθεται μιας νέας γυναίκας / – εντοιχισμένο στην πρόσοψη έζησε / και στα διατρέξαντα – σώμα / εκ τερακότας και απορίας μεγάλης, / που περιττεύει πια / και δεν πωλείται... / Μένει στην άκρη του δρόμου / καταμεσής του πρωινού / και περιμένει / να περάσει ο ποιητής διά τα περαιτέρω. (Από τη συλλογή Επί τα ίχνη, που εκδόθηκε το 1963)

4. Οι πικροδάφνες (Λόφος Φιλοπάππου): Αλλά εδώ δεν ήρθαμε ποτέ. / Ο λόφος δεν σε ξέρει. / Λοιπόν σώζομαι από συσχετίσεις. / Κι έτσι μπορώ να σταθώ / στο ύψος μιας ρεμβαστικής ουδετερότητας / για να απολαύσω ανενόχλητα / αυτό το κάθαρμα τη δύση. (Από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου, που εκδόθηκε το 1971)

5. Τρέχα γύρευε: Πότε πότε μας θυμάται το μέλλον / όσο μακριά κι αν βρίσκεται, / όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε, / γραμμένο πάντα βιαστικά / γιατί διαρκώς αναχωρεί / για πιο μακριά ακόμα. / Τι να το κάνεις; / Γραφτά που μένουνε αδιάβαστα. / Κανείς δεν ξέρει από μας / να διαβάσει τι γράφει το μέλλον. / Παρεκτός κάτι ελάχιστες / γραμματιζούμενες ελπίδες. / Τρέχα γύρευε. (Από τη συλλογή Το τελευταίο σώμα σου, που εκδόθηκε το 1981)

6. Κονιάκ μηδέν αστέρων: Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων. / Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει / – έχει μεγάλη πείρα ο χαμός. / Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό / του ανώφελου. / Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη / να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας / σε ό,τι έχει πεθάνει. // Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής φωτογραφίας / που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της: / νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι / ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας. / Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος; / Θα πεις / και πού δεν ήταν τότε θάλασσα. (Από τη συλλογή Χαίρε Ποτέ, που εκδόθηκε το 1988)

7. Ηχογράφηση φειδωλότητας: Λοιπόν, μόνον Απρίλη Μάη / μπορώ ν' ακούσω από τα χείλη του πρωτότυπου / τη μεθυστική του συντομία // Δεν θα 'ρθω αποφάσισα. Δεν είναι πρωτότυπο κάτι να μη διαρκεί // Ενώ ετούτη η κασέτα θα παρατείνεται / τουλάχιστον όσο χειμώνας διαρκέσω εγώ. // Βάλε να την ακούσεις θάρρος. (Από τη συλλογή Η εφηβεία της λήθης, που εκδόθηκε το 1994)

Κική Δημουλά - Ενός λεπτού μαζί. Εκδόσεις Ίκαρος. Σελίδες: 668. Σαν μπλουζ: Τι μου χτυπούσες νύκτωρ από πάνω, Ύψιστε / το πάτωμα με το πάνθ' ορών μπαστούνι σου; / Το πιο σωστό να 'ρχόσουν να βοηθήσεις. / Δεν μ' έβλεπες; Μάζευα πεταμένη ανθρωπότητα / από το σκουπιδιάρικο ενός ντοκιμαντέρ – αποπνικτική / η πείνα ανάδινε θλίψη σκουρόχρωμης φυλής σου. / Δεν έβλεπες πόσο βαριά έκλειναν ένας ένας / οι μαύροι κύκλοι γύρω από τα μάτια της; // Καλά, τι έγιναν οι άρτοι; Ο Άγιος / φούρναρης που ζύμωσε τον πολλαπλασιασμό τους / και έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν μήπως ήταν ρατσιστής; // Κορίτσια –οικείο τρυφερό παιχνίδι / κατάλληλο δώρο για κούκλες μικρής ηλικίας– / κείνται στα φορεία του ήλιου. / Εβιάσθη η διάπλασή τους, όπου να 'ναι / θα αποκτήσουν αραπάκι χώμα νόθο / Συ, μάλλον, ο Πατέρας. / Βρέφη κρεμασμένα στη θηλή του γόου / κάτι πέτσες μάνες στύβουν στύβουν / την εικόνα να κατεβάσει γάλα. / Ισχνότης ζωγραφίζει επί διαφανούς μεμβράνης / ταχείς σκελετούς που πλέκουν αγόρια / Δεκάχρονα περίπου – σύγκρινε~/ στην ηλικία τους Εκείνος δωδεκαετής / εκήρυττε ναόν συσσιτιάρχην~/ απανταχού. // Δεν θα το πιστέψεις, ετούτα εδώ τα πλάσματα / μαζί με τον Χριστό όταν ακόμα ήτανε σταυρουλάκι / κόσμημα πανάλαφρο στον ανήφορο λαιμό / εγώ τα 'χω γεννήσει~ ρόδινα. Τότε που ήταν δυνατόν. / Τότε που συνελάμβανα ευθύς / με τον παραμικρό άγγελο τους κρίνους / μυρίζοντας απλώς και μόνο τον λευκό / παρθενικά ανύποπτον ακόμα ευώδη κόσμο. // Γι' αυτό κι εγώ~/ τρύπησε ο κουβάς της ματαιοπονίας / και δεν της αγοράζω έναν καινούργιο. (Από τη συλλογή Ενός λεπτού μαζί, που εκδόθηκε το 1998)

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια