Οι λόγοι που επέμενα εξαρχής να νοικιάσω σε αυτή την περιοχή είναι ότι από τη μία είναι μια πολύ ζωντανή γειτονιά που έχει τα πάντα –από τράπεζες, σούπερ-μάρκετ, φαγάδικα, ποτάδικα, αγορά (Λαρίσης) και σινεμά (Δαναός), μέχρι μοδίστρα, τσαγκάρη και άλλα τέτοια χρήσιμα– και από την άλλη, να 'ναι καλά το μετρό, είσαι μόλις λίγα λεπτά από το κέντρο αλλά και από τα βόρεια προάστια.
- Η αλήθεια είναι πως δεν το κάνω συχνά, αλλά, αν νιώσω ότι πνίγομαι, φεύγω από το σπίτι με ακουστικά στ' αυτιά και ανεβαίνω με τα πόδια στο Αττικό Άλσος Γαλατσίου. Είναι φοβερό – μόλις δεις λίγο πράσινο και χαζέψεις τα σπίτια από ψηλά, αποσυμπιέζεσαι εντελώς.
- Μένω μερικά στενά πάνω από την Πανόρμου, στο ύψος του μετρό. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι τα μόνα μαγαζιά της περιοχής είναι τα φοιτητικά στέκια στο στενό που ξεκινά από το Ποτοπωλείο, αλλά στην πραγματικότητα εκείνο το σημείο δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό κομμάτι της γειτονιάς.
- Δεν το ξέρατε, αλλά τον καλύτερο καφέ της Αθήνας τον κάνει το Yellow στη Λουκά Μπέλλου. Επίσης, είναι ιδανικό μέρος για μελέτη ή επαγγελματικά ραντεβού, γιατί έχει μεγάλα τραπέζια με πορτατίφ, πολύπριζα για λάπτοπ και easy-listening μουσική. Ωραίο είναι και το Lab στην Τριφυλλίας – αν αυτό το μαγαζί είχε ανοίξει στο κέντρο, θα ήταν τίγκα κάθε βράδυ, μέσα-έξω. Άλλα must είναι το BoutiqueKalamaki, που κάνει και delivery, αν είσαι πιτσιρίκι το Playce, που έχει ψαγμένα επιτραπέζια παιχνίδια απ' όλον τον κόσμο, και το κομμωτήριo της γειτονιάς, στο οποίο έχω στείλει όποιον ξέρω και δεν ξέρω, το Flat 20.
- Δεν είμαι σίγουρη αν θα το έλεγες ενδιαφέρον στοιχείο, αλλά η αρχιτεκτονική της γειτονιάς είναι πολύ μπερδεμένη. Σε κάθε τετράγωνο οι μισές πολυκατοικίες είναι νεόδμητες και μοντέρνες και οι άλλες μισές είναι αντιαισθητικά σαράβαλα...
- Δυστυχώς, το μόνο σύνθημα που διαβάζω καθημερινά βγαίνοντας από το μετρό, γραμμένο σε ένα παγκάκι στην πλατεία, η οποία έχει πάντα, μα πάντα, κόσμο και όπου ανά φάσεις γίνονται διάφορες συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, ομιλίες κ.λπ., είναι μια, εχμ, προσβολή για τους γαύρους.
- Δεν θυμάμαι να έχει συμβεί ποτέ κάτι δυσάρεστο στη γειτονιά. Η μόνη φορά που σπάστηκα ήταν όταν μου έστειλαν την αστυνομία σπίτι ένα βράδυ που έκανα πάρτι, αλλά ok, ήταν 5 τα ξημερώματα και ακούγαμε κάτι καμένα στη διαπασών – μπορεί να είχαν και δίκιο.
- Σαν τη λαϊκή της Δουκίσσης Πλακεντίας (όχι της γνωστής, έχουμε κι εμείς δικιά μας), δεν έχει.
- Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της γειτονιάς που μ' αρέσει πολύ είναι ο multi-culti χαρακτήρας της. Πολύ κοντά από εκεί που μένω έχουν μαγαζιά ένας Ινδός (το RedElephant με ινδική κουζίνα), ένας Ιταλός (την τρατορία Matagliati με χειροποίητα ζυμαρικά) και ένας Σκωτσέζος (την παμπ TheWeeDram). Και οι τρεις είναι πολύ φιλικοί και αν τους πιάσεις την κουβέντα, θα σου πουν ευχαρίστως την ιστορία τους.
- Το μόνο που μου λείπει –και που θα μπορούσε να γίνει και λόγος μετακόμισης– είναι ότι, κακά τα ψέματα, είναι πυκνοκατοικημένη περιοχή και κάποιες παλιές, παραμελημένες πολυκατοικίες είναι πολύ άσχημες. Ζηλεύω τα σπίτια με θέα!
- Αν ένα τραγούδι περιγράφει τέλεια πώς τα περνάμε στην Πανόρμου, αυτό είναι το «EasyLivin'» των UriahHeep.
σχόλια