Ασιατικό φαγητό και street food με άποψη

Ασιατικό φαγητό και street food με άποψη Facebook Twitter
Φωτό:Αλέξανδρος Ακρίβος / LIFO
0


Από την Ασία στη Γλυφάδα με αυθεντικό street food. 'Oταν το ασιατικό φαγητό βγαίνει από τις μεγάλες κουζίνες και τις πολυτελείς σάλες της κοσμικότητας, επιστρέφοντας εκεί από όπου ξεκίνησε, στον «δρόμο» και την κάλυψη των καθημερινών αναγκών διατροφής, τότε το αποτέλεσμα που προκύπτει είμαι κάτι τόσο αυθεντικό, προσιτό, άνετο και νόστιμο, όπως το ολοκαίνουργιο Momo της Γλυφάδας. Το ίδιο το εστιατόριο αυτοσυστήνεται ως asian street food και την προσέγγισή του αυτή υποστηρίζει με κάθε τρόπο, με τις γεύσεις του, τον χώρο του, τις τιμές του. Ο χώρος του Momo είναι όσο πιο απλός μπορεί να γίνει. Ανοιχτή κουζίνα, ξύλινα έπιπλα και μοντέρνες, διακοσμητικές πινελιές, με το ροζ χρώμα να δίνει τον τόνο ακόμα και στις χαρτοπετσέτες, ξύλινοι πάγκοι στο πεζοδρόμιο. Δημιουργοί του εστιατορίου είναι δύο νέοι σεφ ασιατικής καταγωγής, ο Τόνι Βρατσάνος και ο Δημήτρης Liem, οι οποίοι, πριν αποφασίσουν να κάνουν τη δική τους επιχειρηματική προσπάθεια, δούλεψαν για αρκετά χρόνια στις κουζίνες μεγάλων εστιατορίων ανά τον κόσμο. Η εμπειρία τους και η τεχνική τους κατάρτιση δένουν ιδανικά με την παράδοση και αυτό το διαπιστώνεις στα πιάτα τους, τα οποία, παρεμπιπτόντως, τα έχει γευτεί και ο περίφημος Nobu που επισκέφθηκε το μαγαζί. «Είναι γεύσεις που μας θυμίζουν τα παιδικά μας χρόνια και την κουζίνα της μαμάς μας», λέει ο Δημήτρης όταν τον ρωτάς για το είδος της κουζίνας που προσφέρει το Momo, και συνεχίζει «θέλουμε ο κόσμος να μάθει, εκτός από το σούσι, και τις ιαπωνικές σπιτικές γεύσεις. Σύντομα θα προστεθούν στο μενού και πιάτα από Ινδονησία και Ταϊλάνδη. Φαγητό προσιτό σε όλους σε ποιότητα εστιατορίου». Εδώ μην περιμένεις τραπεζομάντιλα και σερβίτσια. Θα χρησιμοποιήσεις χάρτινα και πλαστικά μπολ, πλαστικά πιρούνια και ποτήρια και κλασικά τσοπ στικς μιας χρήσης. Όμως ο πρώτος λόγος δεν ανήκει στην art de la table και στα ακριβά σκεύη αλλά στο περιεχόμενο. Όταν δοκιμάζεις τις πρώτες μπουκιές από το φαγητό, αφήνεσαι να παρασυρθείς από τις γεύσεις, που είναι μεστές, πλούσιες και πολυεπίπεδες, όπως αυτές που μόνο όσοι γνωρίζουν καλά την ασιατική κουζίνα μπορούν να πετύχουν. Η πράσινη σαλάτα (€3) απογειώνεται με ένα dressing που φτιάχνουν στο Momo με ταχίνι, πόνζου, σιρόπι βανίλιας, λάδι τρούφας και στεφανώνεται με φούντα τηγανισμένου ψιλοκομμένου πράσου. Τα ποπ-κορν γαρίδας (€8) δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από πολύ ακριβότερες αντίστοιχες προσεγγίσεις που σερβίρουν τα εξευγενισμένα ασιατικά εστιατόρια της Αθήνας. Το αλεύρι mix tempura αγκαλιάζει τις γαρίδες πριν περάσουν από το τηγάνι. Γεύεσαι ένα απολύτως τραγανό αποτέλεσμα, ακόμα και όταν αυτό βυθίζεται σε μια spicy μαγιονέζα, αρωματισμένη με σκόρδο και τσίλι. Πλούσια είναι η γεύση της πατατοκροκέτας (€1,50), ενισχυμένης με κομματάκια κιμά και περιχυμένης με σάλτσα από σόγια, μυρωδικά και ξίδι. Τα νουντλ με μοσχάρι (€8) ήταν άψογα βρασμένα και η πλούσια σάλτσα τους σε παρέπεμπε σε γεύσεις ταυτόχρονα οικείες και μακρινές. Ιδανικό στο τηγάνι ήταν το κοτόπουλο –απόλυτα τραγανή κρούστα που διατηρούσε την εσωτερική τρυφερότητα–, το οποίο συνοδευόταν στο πιάτο με ρύζι ατμού και ένα ασύλληπτο κάρι λαχανικών (€8) που αποκάλυπτε εξαιρετική τεχνική στην παρασκευή του. Το μενού είναι μικρό, αλλά καθημερινά μπορείς να βρεις πιάτα ημέρας που σε παραπέμπουν ευθέως σε ασιατικούς δρόμους. Ακόμη και αν δεν είσαι φανατικός της street food προσέγγισης στο φαγητό, το Momo θα σε «αναγκάσει» να πας και να ξαναπάς για να γευτείς την κουζίνα του. Οι γεύσεις του είναι εθιστικές και οι τιμές του επιτρέπουν τακτική επίσκεψη.

Momo Asian street food, Αρτέμιδος 1, πλ. Εσπερίδων, 210 8942114.

Ιταλικές γευστικές «παρανομίες». Σε ό,τι αφορά το φαγητό της ιταλικής μαφίας έχουμε γνωρίσει πολλές προσεγγίσεις ή, τουλάχιστον, εστιατόρια που είχαν ή έχουν στην ονομασία τους την αναφορά στη μαφία. Τώρα ήρθε η ώρα να συστηθούμε, γευστικά, και με μια πιο... φρέσκια προσέγγιση του ιταλικού οργανωμένου εγκλήματος. Ο λόγος για την Ndrangheta, ένα ισχυρό συνδικάτο εγκλήματος που άνθισε στην Καλαβρία τέλη της δεκαετίας του 1990 και αρχές της δεκαετίας του 2000. Αυτό το όνομα διάλεξε το νέο εστιατόριο που άνοιξε στο Ελληνικό, με προσανατολισμό το ιταλικό φαγητό – τι άλλο. Χαλαρός χώρος, με έμφαση στο ανοιχτόχρωμο ξύλο και με το παλιό τουβλάκι να δίνει τη διακοσμητική πινελιά στους τοίχους με αύρα άλλης εποχής. Μπάρα που φιγουράρει στο έμπα της σάλας, με εντυπωσιακή οροφή από «δάσος» με ποτήρια κι ένα ποδήλατο που ίπταται. Ολόγυρα μαύροι καπιτονέ καναπέδες που προσφέρουν άνεση για τις φιλικές παρέες και ταιριάζουν με τα ασπρόμαυρα νταμιέ πλακάκια του δαπέδου. Η μυστική αυλή είναι χάρμα. Βρίσκεται στο πίσω μέρος της σάλας πνιγμένη στα λουλούδια, με ωραίες ροτόντες και ρομαντικό φωτισμό, ό,τι πρέπει για να κρατήσεις δυνατή την ανάμνηση καλοκαιριού, όσο το επιτρέπει ο καιρός. Από την ονομασία και μόνο αντιλαμβάνεσαι ότι η κουζίνα είναι ευθυγραμμισμένη με την Ιταλία. Ο νεαρός σεφ Παναγιώτης Σπάθης μαγειρεύει με κέφι και ανοίγει αραχνοΰφαντο φύλλο για τις πίτσες. Δοκιμάσαμε την κλασική πίτσα μαργαρίτα (€7) με σάλτσα ντομάτας, φρέσκια μοτσαρέλα και φύλλα βασιλικού. Ανάλαφρη και γευστική, με καλή ισορροπία των υλικών και τραγανή βάση. Η σαλάτα Ceasars (€10) παίρνει μια διαφορετική γευστική διάσταση, με το iceberg, τα παξιμαδάκια λαδιού, το κοτόπουλο και περιχυμένη με dressing παρμεζάνας. Ο κατάλογος είναι μαζεμένος και προσφέρει επιλογές σε ριζότο, ζυμαρικά, τρεις προτάσεις σε κυρίως με μοσχάρι, κοτόπουλο και σε φρέσκα ζυμαρικά. Πήραμε γεύση από φρέσκο ραβιόλι γεμισμένο με μανιτάρια πορτσίνι και μια ελαφριά κρέμα μαύρης τρούφας (€12). Ελκυστικό πιάτο με γήινη, πληθωρική γεύση, al dente το ζυμαρικό και διακριτική η χαρακτηριστική ευωδιά της τρούφας. Θα φύγεις με τη γλυκιά γεύση του αληθινού, αφράτου τιραμισού (€5), όπως θα το φας στην πατρίδα του. Το δύσκολο στην προφορά του Ndrangheta (Ντρανγκέτα) είναι ένας all day χώρος που δείχνει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της περιοχής.

Ndrangheta, Ιασονίδου 10, Ελληνικό, 210 964 9092.

Γεύσεις του δρόμου. Ένα ταξίδι στις χώρες του κόσμου μέσα από τις γεύσεις του «δρόμου» ξεκίνησε πρόσφατα να προσφέρει το χαρούμενο all day μαγαζί Circus. Ακροβατεί ανάμεσα στα Εξάρχεια και στο Κολωνάκι και είναι ξώχαρο, όπως δηλώνει και η ονομασία του. Σάλα με εξωτικές, διακοσμητικές πινελιές, ανοιχτή κουζίνα, μαυροπίνακας με τις προτάσεις των κοκτέιλ και μπάρα πληθωρική που βγάζει εντυπωσιακά ποτά, τα οποία συνοδεύονται από κόκκινα μπολ με βουνά ποπ-κορν. Η παιχνιδιάρικη διάθεση περνάει και στα σουπλά, με τους Μπιτλς να σε κοιτούν από την ασπρόμαυρη φωτογραφία με τις κόκκινες μύτες των κλόουν. Η ατμόσφαιρα είναι ευχάριστη και την καλή διάθεση ενισχύουν οι παρέες των φοιτητών και οι μουσικές επιλογές του μαγαζιού με jazz, funky, modern pop. Ο κατάλογος είναι ελκυστικός και προσφέρει ωραίες και χορταστικές επιλογές, σε τιμές που δεν φοβίζουν το πορτοφόλι. Αρχή με σαλάτα El Paso, με δροσερές πρασινάδες που αναμειγνύονται με μπουκιές κοτόπουλο fajitas, ωραίο guacamole, καλαμπόκι και μαύρα φασόλια (€7,50). Ακολουθούν τα nachos bowl, που είναι tortillas καλαμποκιού με guacamole, sour cream, pico de gallo και chilli con carne (€4). Τρώγεται ευχάριστα, με τα υλικά να ισορροπούν όμορφα μέσα στην τραγανή τορτίγια. Το επόμενο πιάτο μάς πήγε μέχρι το Βιετνάμ: μέσα στη ζεστή, τραγανή μπαγκέτα ήρθε το μαριναρισμένο ψαρονέφρι σε σόγια και μέλι, που η διακριτική γλύκα του συναντά τη γευστική σάλτσα τσίλι με τζίντζερ που δρόσιζε το λεπτοκομμένο αγγούρι και καρότο (€5) – τρώγεται απνευστί. Το αργεντίνικο burrito (€4) αγκάλιαζε ηδονικά η βελούδινη τορτίγια: ζουμερό, ψιλοκομμένο κοτόπουλο, μαριναρισμένο σε φρέσκα μυρωδικά, λαχανικά, νύξεις από κόλιανδρο και κίτρινο τριμμένο τυρί. Εδώ, τα μαχαιροπίρουνα περιττεύουν. Χορταστικό πιάτο ήταν και τα αρωματικά φαλάφελ (€4) που ήρθαν μέσα σε tortilla, ενισχυμένα με σάλτσα ντομάτας, πουρέ μελιτζάνας και ωραία σος από ταχίνι με γιαούρτι. Πετυχημένο το κολασμένο σουφλέ σοκολάτας (€4,50), που η υγρή και πλούσια καρδιά του έκρυβε τη φλόγα του τσίλι που σβήνει το παγωτό. Με δυο λόγια, στο Circus θα περάσεις όμορφα. Η επιτυχημένη συνταγή του τα έχει όλα: καλοφτιαγμένο φαγητό σε προσιτές τιμές, ωραία ποτά, εξωτική ατμόσφαιρα, μουσικές και ανθρώπους που θα σε φροντίσουν με αληθινό χαμόγελο. Καθόλου τυχαίο που καθημερινά σφύζει από νέους ανθρώπους.

Circus, Ναυαρίνου 11, Κολωνάκι, 210 3615255.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Osteria Mamma 

Γεύση / Ένα νέο ιταλικό σερβίρει πιάτα που περιέχουν άγνωστες στην Αθήνα λέξεις

Θέλοντας να τιμήσει μια επιθυμία της μητέρας της, έπειτα από πολλά ταξίδια και γεύματα σε διαφορετικές ιταλικές πόλεις, η Ελένη Σαράντη ετοιμάζει στο Osteria Mamma πιάτα με μπόλικη comfort νοστιμιά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τα γλυκά των φετινών Χριστουγέννων 

Γεύση / Όλα τα νέα χριστουγεννιάτικα γλυκά σε μία λίστα

Τετράγωνοι κουραμπιέδες, κρητική αλλά και γαλλική βασιλόπιτα, πολλά προζυμένια πανετόνε: Σε αυτή τη λίστα δεν θα βρείτε τα κλασικά γλυκά της Αθήνας -τα ξέρετε ήδη- αλλά όλες τις φρέσκες ιδέες των τριτοκυματικών φούρνων και των πιο δημιουργικών ζαχαροπλαστών.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Γεύση / Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Ένα τοπόσημο της πόλης αλλάζει ριζικά, επενδύει σε μια dream team και σε ό,τι κλασικό, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την αρχιτεκτονική του, ακόμα και τη μουσική του μερικές φορές, και περιμένει τη νέα γενιά Αθηναίων, ακόμα κι εκείνους που δεν το είχαν στο ραντάρ τους μέχρι τώρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT