Ο θόρυβος γύρω από το όνομα και την τολμηρή, βίαιη, γλαφυρή γραφή της Han Kang είχε ξεκινήσει από τις αρχές του 2015, εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Άλλωστε, γιατί να γίνει τόσος ντόρος για ένα βιβλίο με τον τίτλο "The Vegetarian" που εστιάζει σε μια γυναίκα που αποφασίζει να πει όχι στο κρέας και κάπως έτσι να σκανδαλίσει την οικογένεια και τους φίλους της που εξισώσουν την απόφαση της, με ένα μεγάλο όχι στην ίδια τη ζωή;
Η συγγραφέας, η οποία είναι και ποιήτρια και υπέρμαχος της μικρής φόρμας στα διηγήματα, φαίνεται ότι ήταν το καλά φυλαγμένο μυστικό μιας χώρας, τους συγγραφείς της οποίας δύσκολα αποφασίζουν να ακουμπήσουν οι μεταφραστές. Άλλωστε, γι' αυτό η μεταφράστρια της, Deborah Smith, τιμάται μαζί της: έμαθε την κορεατική πριν από 7 χρόνια και αγκάλιασε με πάθος τις ασιατικές εκδόσεις, κάνοντας άνοιγμα σε μία άγνωστη θάλασσα που παράγει σοβαρή λογοτεχνία, αλλά κανείς δεν τολμά να την προσεγγίσει, ακριβώς λόγω της γλωσσικής δυσκολίας.
Όσο για τη συγγραφέα; Ποια είναι αυτή η ήρεμη δύναμη που στα φετινά Booker κατάφερε να παραγκωνίσει ακόμη και τον νομπελίστα Ορχάν Παμούκ;
Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να νιώσει τον πόνο όλων. Ακόμη και τον πόνο ενός κομματιού κρέας που πετάει κάποιος στο τηγάνι. Αλλά το κρέας δεν μπορεί να μιλήσει γιατί είναι νεκρό. Και δεν ξέρω γιατί, αλλά ήθελα να γίνω η φωνή του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το έκανα.
Κάποιοι τη συγκρίνουν ήδη με την Ντόνα Ταρτ ή τουλάχιστον με την αίσθηση που είχε προκαλέσει στα γράμματα η επίσης πολυβραβευμένη και πολυσυζητημένη "Καρδερίνα" της.
Όμως, η Kang είναι πιο ήρεμη και μεθοδική ως ιδιοσυγκρασία, προτιμά δε τον βαθμό δυσκολίας στην επιλογή των θεμάτων της. Το αμέσως προηγούμενο βιβλίο της, το "Human Acts", ήταν ένα σκοτεινό πρελούδιο στη μαζική σφαγή διαδηλωτών φοιτητών στην Νότια Κορέα του 1980 και οι περιγραφές της δεν ήταν απλώς αληθοφανείς, ήταν μία δοκιμασία αντοχής των αναγνωστών σε μια ρεαλιστική βουτιά, αιματοβαμμένων περιγραφών, που όμως ούτε μια στιγμή δεν φλέρταρε με το σπλάτερ ή με την πρόκληση για την πρόκληση και μόνο.
Στα 45 της, μητέρα ενός παιδιού και με πιστό αναγνωστικό κοινό εδώ και μερικά χρόνια, η Kang, επέλεξε αυτή τη φορά να πει μια ιστορία, με μάλλον σουρεαλιστικό τρόπο, για τις μορφές αντίστασης, για την ίδια την ύπαρξη που επιλέγει να ζήσει ως κάτι άλλο και για το πώς αυτή η ειρηνική απόφαση, μπορεί να προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις, πέρα από κάθε φαντασία.
Γι' αυτό, άλλωστε, το "αλλόκοτο μείγμα ομορφιάς και φρίκης", όπως το χαρακτήρισε και η κριτική επιτροπή, την τίμησε και η επιτροπή του Booker.
Η ιστορία, αν και αλληγορική, δοσμένη μέσα από τρεις διαφορετικούς αφηγητές, εστιάζει σε μία συνηθισμένη γυναίκα, που γίνεται χορτοφάγος, επειδή αναζητά έναν άλλο τρόπο για να υπάρξει, ακόμη κι αν χρειαστεί να ζήσει σαν δέντρο (!). Όμως, αυτή η απόφαση που διαταράσσει την διατροφική (και την παραγωγική εν γένει) αλυσίδα θα πυροδοτήσει τις βίαιες αντιδράσεις τόσο του συζύγου, όσο και του πατέρα της.
Η συγγραφέας ζει μαζί με τον έφηβο γιο της, λίγο έξω από τη Σεούλ. Όπως δηλώνει, κάνει μία κανονική ήσυχη ζωή και της αρέσει να ερευνά εξονυχιστικά τα πάντα γύρω από αυτό με το οποίο θα καταπιαστεί πριν ξεκινήσει να γράφει. Όσο για τις βίαιες, αιματηρές σκηνές της αλληγορικής ιστορίας της που ενθουσίασε την επιτροπή του βραβείου Booker;
Η Kang έχει άλλα να πει: "Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να νιώσει τον πόνο όλων. Ακόμη και τον πόνο ενός κομματιού κρέας που πετάει κάποιος στο τηγάνι. Αλλά το κρέας δεν μπορεί να μιλήσει γιατί είναι νεκρό. Και δεν ξέρω γιατί, αλλά ήθελα να γίνω η φωνή του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το έκανα"...
Με στοιχεία από Guardian, Telegraph
σχόλια