Aρχές της δεκαετίας του '80 ξεκίνησε μια μαζική καμπάνια για τη στροφή των καταναλωτών σε εγχώρια προϊόντα, προκειμένου να στηριχτεί η ελληνική οικονομία. Η ατάκα του κωμικού Νίκου Παπαναστασίου «ποιος είμαι, εισαγόμενος είμαι;» ήταν ό,τι πιο δημοφιλές εκείνα τα χρόνια. Σε λεωφορεία, τρόλεϊ και υπαίθρια διαφημιστικά πάνελ διάβαζες παντού «Ο Επιμένων Ελληνικά». Δεν ξέρω αν ήταν πραγματικά περίοδος ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία, σίγουρα όμως υπήρχε αίσθηση ευφορίας στην κοινωνία. Το αποτέλεσμα; Μετά το πάρτι έρχεται το hangover, κι έτσι, τρεις δεκαετίες μετά, ξαναγυρνάμε σε αντίστοιχες αξίες, ίσως με μια δόση υπερβολικής φιλοπατρίας εκ μέρους ορισμένων – όμως ο κόσμος έχει αλλάξει και τα ελληνικά προϊόντα είναι ελάχιστα πλέον στην αγορά. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν τα είδη διατροφής, που κυριολεκτικά διαπρέπουν σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ενθαρρύνοντας πρωτοβουλίες από οικογενειακές επιχειρήσεις, σας προτείνουμε ανώτερης ποιότητας προϊόντα, με νησιώτικη προέλευση.
Άγριο θαλασσινό αλάτι από την Κρήτη
Όσο αγνό κι αν πιστεύουμε ότι είναι το κοινό αλάτι που χρησιμοποιούμε, συνήθως πρόκειται για προϊόν βιομηχανικά επεξεργασμένο με προσθήκη ιωδίου. Αντίθετα, ο ανθός αλατιού συλλέγεται με το χέρι από τις τραχιές άκρες των βράχων και πρόκειται για τον εκλεκτότερο, από τα ανώτερα στρώματα. Δεν υφίσταται επεξεργασία, έχει κατάλευκο χρώμα και περιέχει δεκάδες μεταλλικά στοιχεία. Επιλέξαμε το «Alati mou» από την Κίσσαμο της βορειοδυτικής Κρήτης που κυκλοφορεί για απλή καθημερινή χρήση και μια εκδοχή του που καπνίζεται με ξύλο οξιάς και αποκτά φίνα καπνιστή γεύση. Δοκιμάστε τα στο επόμενο bbq και θα καταλάβετε πως το αλάτι μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Πριν από λίγους μήνες είχα την τύχη να παρευρεθώ σε μια γευστική δοκιμή με μέλια απ' όλη την Ελλάδα. Εκτός του ότι το λατρεύω και με ενθουσιασμό προσπάθησα να διακρίνω τις διαφορετικές εκφάνσεις του, μου έκανε τρομερή εντύπωση η πληροφορία ότι είναι ένα από τα πιο νοθευμένα προϊόντα που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Σημειώστε, δε, ότι αν αντιστεκόμαστε στο κρασί και στο λάδι αγνώστου ταυτότητας, με το μέλι τα πράγματα είναι ακόμα πιο ασαφή. Ξεχωρίσαμε το «Άρτεμις», ένα θυμαρίσιο μέλι με υπέροχο χρώμα και μοναδική γεύση από το νησί της Λέρου. Η παραγωγή μελιού στο νησί είναι περιορισμένη, γεγονός που οφείλεται στον ένα και μοναδικό ετήσιο τρύγο, λόγω των περιορισμένων βροχοπτώσεων, αν και το αυτοφυές θυμάρι και τα βότανα του ακριτικού νησιού δημιουργούν μοναδικό περιβάλλον για παραγωγή μελιού με υψηλή θρεπτική αξία.
Απόσταγμα φύλλων κίτρου από τη Νάξο
Ο κόλπος της Νάπολης φημίζεται για το Limoncello, το διάσημο αυτό ηδύποτο με γεύση λεμόνι. Η ελληνική απάντηση είναι το «Κίτρο Νάξου», και συγκεκριμένα της οικογένειας Βαλληνδρά, το οποίο έχει απαράμιλλη γεύση και 120 χρόνια ιστορία. Τα φύλλα κίτρου έχουν μεγάλη αρωματική συμπύκνωση. Μετά τη συλλογή, τη διαλογή και την ήπια επεξεργασία τους αποστάζονται σε χάλκινο άμβυκα. Από τις τρεις ετικέτες που κυκλοφορούν, προτείνουμε αυτή με το διάφανο περιεχόμενο στους 33 αλκοολικούς βαθμούς. Απολαυστικό σε κάθε περίσταση.
Κρασιά από Κύθηρα, Ικαρία και Κάλυμνο
Ο «Πελάγιος Ζέφυρος» έχει προέλευση από τον Ποταμό Κυθήρων και πρόκειται για ένα λευκό κρασί για καθημερινή κατανάλωση από Ροδίτη και Ασύρτικο, με το μεράκι και τη συνέπεια της Μαρίας Κοψαχείλη και του Γιάννη Κουλελή. Φρουτώδη αρώματα, δροσιστική οξύτητα και νοσταλγία για καλοκαιρινή ραστώνη στο ποτήρι μας.
«Άκρατος» οίνος κατά την ικαριώτικη παράδοση είναι ο δυνατός οίνος που πρέπει να τιθασεύσεις. Επιλέξαμε τον «Άκρατο» της οικογένειας Τσαντίρη από ιδιόκτητους βιολογικούς αμπελώνες, καλλιεργημένους σε πεζούλες στις απόκρημνες πλαγιές της βορειοδυτικής Ικαρίας. Βαθύ ερυθρό χρώμα, αρώματα κόκκινων φρούτων και γλυκών μπαχαρικών. Αισθητή οξύτητα και μακρά επίγευση.
Παραδοσιακά, στα ελληνικά αμπελοτόπια καλλιεργούνταν διάφορες ποικιλίες (λευκά και ερυθρά σταφύλια), συχνά χωρίς να γνωρίζουν οι ντόπιοι τις διαφορές. Ως εκ τούτου, ο τρύγος, η υποτυπώδης επεξεργασία και η οινοποίηση γίνονταν μαζί για όλα τα σταφύλια. Με τέτοια πολυποικιλιακή λογική, αλλά σύγχρονη γνώση, η οικογένεια Μάρακα από το Βαθύ Καλύμνου παράγει το «Miel du Soleil», ένα ρουστίκ επιδόρπιο κρασί από λιαστά σταφύλια.
Κλείνοντας, αξίζει να μοιραστούμε μαζί σας μια απρόσμενα ευχάριστη εμπειρία που είχαμε στο χωριό Καρβελάς το οποίο βρίσκεται μεταξύ Γυθείου και Αρεόπολης, στη Λακωνία. Εκεί, πριν από λίγα χρόνια, άνοιξε ένα παραδοσιακό οινοπαντοπωλείο με «πειραγμένες» γεύσεις. Κάποιους τους γοητεύουν τα ετερόκλητα πιάτα του, άλλοι ίσως τα θεωρήσουν «προσβολή» στη μανιάτικη παράδοση. Όμως, εάν δοκιμάσετε τις προτάσεις του Πιέρρου και της Σούλας, του αξιολάτρευτου ζευγαριού που δημιούργησε τον όμορφο χώρο στην πλατεία του χωριού, θα καταλάβετε με βεβαιότητα την αξία της πρώτης ύλης. Γεύσεις με λεπτότητα και φινέτσα, μακριά από περιττούς εντυπωσιασμούς. Καθίστε κάτω από την κληματαριά, απολαύστε το ροζέ κρασί ή το τσίπουρο του Πιέρρου και βρείτε κάποιον που δεν πίνει, για να οδηγήσει στην επιστροφή. Είναι απ' αυτές τις μέρες και νύχτες που δεν θέλουμε να τελειώσουν ποτέ.
