Ένα ποίημα του Σεργκέι Βοροζίνοφ, για το πρωί της Δευτέρας
Πολλά χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση
APRES LE DELUGE
Υγρά είναι ακόμη τ' άθάνατα χείλια.
Ο ήλιος γυάλινος: μια άδεια μποτίλια
κονιάκ που κατέβασε ένας μεθυσμένος
θεός. Τα περιστέρια υπερασπίζονται με σθένος
ό ,τι εχει απομείνει από τα ύψη
(πού και πού πέφτουν κάποιοι γύψοι).
Ένα παγόνι πατάει στα νερά
ανοίγοντας μιά σκατωμένη ουρά.
Στις πόρτες των ταξί στητές οι πόρνες
μασούν φυστίκια και χτυπούν τις κόρνες.
Λάμπουν πετράδια στα δάχτυλα του σκότους.
Οι άνεμοι έπιστρέφουν στον ασκό τους.
Μόσχα, Νοέμβριος 1990
_______
Ποίημα ενός σχετικά άγνωστου Ρώσου ποιητή που είχε μεταφράσει από τα ιταλικά και δημοσιεύσει στο περιοδικό Αντί ν.539 ο Νάσος Βαγενάς
