Στα μέρη που με πήγαινε ο πατέρας μου...
Πόδι τουρίστα δεν έχει πατήσει εδώ... Ούτε βοσκοί. Μόνο οι κυνηγοί έρχονται για να ρεμβάσουν και να σκοτώσουν.
Τα σκοτωμένα τρυγόνια μού έφερναν αναγούλα. Τα σκάγια στο πέτο, το αίμα που έπηζε στο μάτι του πουλιού.
Αλλά μού άρεσε αυτή η ανείπωτη ομορφιά. Διαισθανόμουν ότι τα εύθυμα κτήνη που έπιναν ούζο στις κουμαριές, στηριγμένοι στο δίκαννο, ήταν αυτοί που μού έδιναν τη ζωή και μού την έπαιρναν. Σαδιστικά. Δια Χριστόν διπολικοί.
Αλλά η θάλασσα ήταν καλή. Ο αέρας ποτέ δεν με πρόδιδε. Το σκυλί με αγαπούσε. Έτσι, πήγαινα. Κι εγώ. Στο κυνήγι.
Βρήκα σήμερα τα φυσέκια τους. Τα μπουκάλια του νερού. Γόπες.
Και τη θάλασσα.
