Τη δεκαετία του '60, αλλά και μετά, τα λογοπαίγνια με το όνομα της -killer (σ.σ.: φονιάς)- δεν προκαλούσαν γέλιο ακριβώς. Το όμορφο κορίτσι που σύχναζε σε κοσμικά πάρτι και πληρωνόταν για τη συνοδεία της, δεν ήταν άλλη μία βρετανίδα «πεταλούδα». Ήταν η γυναίκα που έμελλε να συνδέσει το όνομα και την εικόνα της με τον πολιτικό θάνατο όχι μόνο του Τζον Προφιούμο, αλλά και γενικότερα ιδεών και μοτίβων που κυριαρχούσαν μέχρι τότε στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Ίσως ήταν το πρώτο πικρό μάθημα για τους πολιτικούς σε όλον τον κόσμο για το τι ακριβώς συμβαίνει όταν οι ροζ ιστορίες γράφονται από αξιωματούχους σε θέσεις - κλειδιά, παράλληλα, όμως, ήταν και ένα μάθημα που κανείς δεν θέλησε να διαβάσει και η κατοπινή ιστορία το απέδειξε με κρότο. Ποιοι, όμως, ήταν οι βασικοί πρωταγωνιστές αυτού του σκανδάλου που συγκλόνισε τη Βρετανία και η τελευταία σελίδα του γράφτηκε με το όνομα της Κίλερ;
Ήταν η γυναίκα που έμελε να συνδέσει το όνομα και την εικόνα της με τον πολιτικό θάνατο όχι μόνο του Τζον Προφιούμο, αλλά και γενικότερα ιδεών και μοτίβων που κυριαρχούσαν μέχρι τότε στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Πίσω στον χρόνο, στις αρχές των '60s, συναντάμε τον τότε υπουργό Πολέμου Τζον Προφιούμο, από την παράταξη των Συντηρητικών, μορφωμένο, αξιοσέβαστο, έναν άνθρωπο κύρους, που όμως σε μια ώριμη δεκαετία της ζωής του και μετά από χρόνια γάμου, εμφανιζόταν λίγο πιο πρόθυμος για λίγη αθώα διασκέδαση. Η ευκαιρία για κάτι τέτοιο βρέθηκε -ύποπτα εύκολα- στο πρόσωπο της νεαρής και όμορφης Κριστίν Κίλερ. Τότε, η κοπέλα ήταν γνωστή για τις αισθησιακές εμφανίσεις της σε δημοφιλή καμπαρέ, για τις προσπάθειες της να εισέλθει στον χώρο του θεάματος, αλλά και για τις φήμες που την ήθελαν συνοδό πολυτελείας με δηλωμένο ατζέντη. Ο λόγος για τον Στίβεν Γουάρντ.
Πλούσιος και διάσημος, με επίσης πλούσια ατζέντα στην λονδρέζικη κοινωνία του 1961, ο Γουάρντ είχε ως... χόμπι τις γνωριμίες μεταξύ επιφανών Βρετανών με νεαρές και όμορφες γυναίκες. Το πάρτι που θα διοργάνωνε στο Μπέρκσαϊρ την ίδια χρόνια, θα ήταν το πάρτι που θα έφερνε κοντά τον Προφιούμο με την Κίλερ. Ασχέτως που ο πολιτικός ήταν ήδη παντρεμένος με την ηθοποιό Βαλερί Χόμπσον, δεν θα μείνει ασυγκίνητος από την εντυπωσιακή Κίλερ. Το ειδύλλιο θα εξελιχθεί σε μία καθαρά σαρκική, ωστόσο παθιασμένη σχέση που θα φιλοξενείται σε διάφορες πολυτελείς κατοικίες της εξοχικής Αγγλίας.
Αυτή η σχέση θα τερματιστεί λίγες εβδομάδες μετά με απόφαση του Προφιούμο, ο οποίος μόλις εισερχόταν στη δίνη που θα έβαζε τέλος στην πολιτική του καριέρα. Γιατί ο κραταιός υπουργός αγνοούσε μερικά βασικά στοιχεία για την προσωπική ζωή της εφήμερης αγαπημένης του: όπως ότι την ίδια περίοδο εκείνη διατηρούσε ερωτικές σχέσεις και με τον Γιεβγκένι Ιβανόφ, στρατιωτικό ακόλουθο στην πρεσβεία της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν το 1962 η Κίλερ θα βρεθεί στα tabloids όχι ως μαιτρέσα, αλλά ως νεόκοπη κατάσκοπος.
Όταν οι εφημερίδες, αρχικά εμμέσως και μετά με μανία άρχισαν να κατηγορούν τον Προφιούμο για προδοσία, αφήνοντας υπονοούμενα ότι στο κρεβάτι της Κίλερ είχαν διαρρεύσει κρατικά μυστικά με κατεύθυνση τη Μόσχα, τότε άρχισαν να συνδέονται και οι γωνίες του καταστροφικού τριγώνου.
Βέβαια, χρόνια μετά η ίδια η Κίλερ στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «Επιτέλους η αλήθεια» θα υποστήριζε ότι ο πραγματικός κατάσκοπος ήταν ο Γουάρντ που δρούσε για λογαριασμό της Σοβιετικής Ένωσης και που της είχε ζητήσει να αντλήσει πληροφορίες από τον Προφιούμο για τη θέση των πυρηνικών κεφαλών στη Δυτική Γερμανία. Στο ίδιο αυτό αποκαλυπτικό βιβλίο η Κίλερ παρουσίασε τον εαυτό της ως το μόνο θύμα, καθώς ο Γουάρντ κατά τους ισχυρισμούς της την είχε απειλήσει ακόμη και με θάνατο: θα έμενε ζωντανή αν αντλούσε τις πληροφορίες που της ζητούσε και φυσικά αν κρατούσε το στόμα της κλειστό.
Το πίστευε άλλωστε μέχρι το τέλος της ότι υπήρξε ένα παιχνίδι του mediaκού κατεστημένου που σε συνεργασία με τη βρετανική κυβέρνηση προσπαθούσαν να κουκουλώσουν τα κενά στη βρετανική ασφάλεια, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα. Η κοινή γνώμη εκείνες τις μέρες λάτρευε να διαβάζει τις πικαντικές λεπτομέρειες των συνευρέσεων της με τον υπουργό, ξεχνώντας το πραγματικά ουσιώδες αυτής της υπόθεσης. Μόλις το 2013, ωστόσο, μπήκε στη διαδικασία να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης της σ' αυτό το ιστορικό σκάνδαλο.
«Ήμουν κατάσκοπος και δεν είμαι περήφανη γι' αυτό. Η αλήθεια είναι ότι πρόδωσα τη χώρα μου», δήλωσε η ίδια. Και συμπλήρωσε: «Προσπάθησα να το σταματήσω. Ομως ήμουν πολύ φοβισμένη. Τώρα που για πρώτη φορά ομολογώ τις πράξεις μου, νιώθω απελευθερωμένη από ένα πολύ μεγάλο συναισθηματικό φορτίο», είχε δηλώσει τότε.
Όταν η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο, ο Προφιούμο υπέπεσε σε ακόμη ένα κομβικό λάθος (το οποίο λίγα χρόνια μετά θα επαναλάμβανε με την ίδια αποτυχία ο Μπιλ Κλίντον): όταν βρέθηκε ενώπιον της Βουλής των Κοινοτήτων το 1963, αντί να παραδεχθεί την αλήθεια και να αναλάβει την πολιτική ευθύνη, διέψευσε τη σχέση με την Κίλερ, μία σχέση που θα αναγκαζόταν να παραδεχθεί 2,5 μήνες αργότερα. Τότε δήλωσε και την παραίτηση του, με τα φώτα να στρέφονται για μήνες πότε σ' αυτόν και πότε στην πέτρα του σκανδάλου που είχε καταφέρει να θρυμματίσει τόσο την οικογενειακή του ζωή, όσο και τη λαμπρή πολιτική του καριέρα.
Την 25η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους η κυβέρνηση διέταξε τη διεξαγωγή επίσημης έρευνας για την υπόθεση, την οποία και ανέλαβε ο Λόρδος Ντένινγκ. Το πόρισμα αυτής της έρευνας και η δημοσιοποίηση του κράτησε τους βρετανούς άγρυπνους που έσπευσαν να ενημερωθούν από τις βραδινές εφημερίδες της εποχής για τα στοιχεία που θα αποκάλυπτε. Προς μεγάλη απογοήτευση του αναγνωστικού κοινού ο Ντένινγκ εμφανιζόταν να κατηγορεί την κυβέρνηση για καθυστερημένη αντίδραση, χωρίς όμως να μπορεί να προσάψει καμία ευθύνη για παραβίαση της εθνικής ασφάλειας.
Η Κίλερ όλο αυτό το διάστημα βρισκόταν στην επιφάνεια: όταν παραιτήθηκε και ο συντηρητικός πρωθυπουργός Χάρολντ ΜακΜίλαν, με την υγεία του κλονισμένη εξαιτίας του σκανδάλου, η χορεύτρια φορτωνόταν το «ξήλωμα» ενός ακόμη πολιτικού από το βάθρο. Κι όταν μία εβδομάδα μετά αυτοκτόνησε ο Γουάρντ που είχε οδηγηθεί σε δίκη, κατηγορούμενος για έσοδα από ανήθικες δραστηριότητες, εθεωρείτο πλέον femme fatale, μια γυναίκα που ο βίος της είχε απειλήσει ήδη μια ολόκληρη κυβέρνηση και την αξιοπιστία μιας ολόκληρης χώρας.
Το κορίτσι που ελαφρά τη καρδία βρέθηκε στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου να παίζει επικίνδυνα παιχνίδια κρίθηκε ένοχη για ψευδορκία και εξέτισε ποινή φυλάκισης εννέα μηνών. Όμως λέγεται ότι αυτή η δίκη και η φυλακή απλώς την έσωσαν από μια άλλη σκοτεινή υπόθεση που έλαβε χώρα στο σπίτι της και στοίχισε τη ζωή ενός ανθρώπου... Παρά τη φήμη της, παρά τις προσπάθειες της και την προθυμία της δεν κατάφερε να κάνει καμία καριέρα σε κανένα είδος τέχνης. Η μεγαλύτερη επιτυχία της που έκανε ποτέ ήταν το ότι συμμετείχε στο βίντεο κλιπ του Μπράιαν Φέρι "Kiss and tell". Η ζωή της, όμως, έγινε ταινία, μόνο που πρωταγωνίστησαν άλλοι. Για την ακρίβεια, στο Scandal του 1989 πρωταγωνιστούσαν οι Τζον Χαρτ, Τζόαν Γουάλεϊ και Μπρίτζετ Φόντα.
Μετά την αποφυλάκισή της έκανε δύο αποτυχημένους γάμους, δύο παιδιά και για χρόνια προσπαθούσε να συντηρηθεί από τα media που την κακοποίησαν. «Δεν ζούσα, επιβίωνα» είχε δηλώσει. Πέθανε μοναχικά, ενώ ο γιος της, Σέιμουρ Πλατ δήλωσε στον Guardian ότι η μητέρα του πρακτικά δεν συνήλθε ποτέ από τις συνέπειες αυτού του σκανδάλου στη ζωή της.
σχόλια