Ηρωίνη στα μαλλιά
Ιστορίες από το χωριό
Εκεί που τρώγαμε σήμερα, στο νησί, ειπώθηκαν ανέμελα δυο πράγματα, όχι και τόσο συνηθισμένα. Τα καταγράφω γιατί κανένας άλλος δεν ασχολείται. Για πολλούς αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται ασήμαντοι. Όχι για μένα. Εδώ, είμαστε όλοι το ίδιο.
1.
Ο έμπορος ναρκωτικών, με τον οποίο παίζαμε παιδιά, πέθανε τις προάλλες στα 60 του. «Σάπιος από καρκίνο». Χρήστης αυτός, χρήστες και οι κόρες του. Την πιο μικρή, τη βλέπουν στο ποτάμι, σε ένα στενό, να «δίνει στα κοπέλια». Στο πίσω δωμάτιο του σπιτιού της, μαζεύονται «φίλοι κι αδέρφια» και φτιάχνονται τα βράδια. Ξέρουν όλοι.
Η μπίζνα ξεκίνησε από τη μάνα. Έκρυβε την ηρωίνη μέσα στο κότσο των μαλλιών της. Έκανε ότι τακτοποιεί τα μαλλιά της και σού έδινε το φακελάκι. Είχε πάει και στην Αθήνα. Έβαζε τα χάπια μέσα σε κούκλες της el greco και τις πούλαγε σε πιάτσες !
2.
Η Κ. μια μέρα έσκαψε ένα λάκο και έθαψε το 12χρονο παιδί της ως το λαιμό. Για τιμωρία. Το άφησε έκει όλη τη νύχτα- και το σκυλί δεμένο δίπλα.
Ο κήπος όπου το έθαψε, ήταν ο καλύτερος στα Γύφτικα. Εκεί είδα πρώτη φορά ηλιοτρόπια και ιβίσκους. Είχε θόλους από γιασεμιά, χρυσάνθεμα σε ποικιλίες, τριανταφυλλιές, γαρύφαλλα, μουσμουλιές μεγάλες, γραντούκες σε τενεκέδες, σκυλάκια, αισχυντηλές μιμόζες που τις άγγιζες και κλείνανε, άσπρα κρίνα κάλες και μωβ της Παναγίας, φυλλόδεντρα και κληματαριά.
Στη μέση του κήπου υπήρχε (και υπάρχει) ένα λιόμενο, της Αρωγής. Την πόρτα της εισόδου τυλίγει μια αράχνη.
Χρόνια μετά, είδα το θαμμένο παιδί να φυλάει σκοπιά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Με αναγνώρισε. Μου μιλούσε προσπαθώντας να μείνει ακίνητος. Τότε δεν ήξερα ότι ήταν θαμμένος.
Πέθανε στα 50 του.
