5 -όντως- σπουδαία βιβλία για το Βυζάντιο

5 -όντως- σπουδαία βιβλία για το Βυζάντιο Facebook Twitter
Τι είναι η βυζαντινή πρωτεύουσα, αν όχι το πρώτο δείγμα διάρθρωσης κρατικού μηχανισμού –με κανόνες, θεσμούς, αξιώματα και γραφειοκρατία!- που θα «χτίσουν» τη χιλιόχρονη ιστορία της, ως εύλογη εξέλιξη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας;
2

Μια τρανταχτή υπογραφή που συνοδεύεται από ακαδημαϊκό τίτλο, ένας ονομαστός εκδοτικός οίκος, καλό μάρκετινγκ και κυρίως η επιδειξιμανία κάποιων αναγνωστών, είναι αρκετά για να κάνουν ένα μέτριο, προχειρογραμμένο σύγγραμμα viral. Όταν αυτό αφορά το ευαίσθητο θέμα που λέγεται Βυζάντιο, η επιτυχία και το μπέρδεμα ας θεωρούνται σίγουρα.

Η ιστορική γραμμή που συνδέει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία με το τέλος της Παλιάς Ρώμης, την άνθιση της Νέας και τη σύνδεση της με την Κωνσταντινούπολη κι από εκεί με το δυτικό στοιχείο μέσω των Βενετών, ακόμη υποδαυλίζει θεωρίες συνωμοσίας και εθνικιστικές υστερίες. Η τραγωδία της Άλωσης, ακόμη συντηρεί θρησκευτικούς θρύλους, δοξασίες και ως επί το πλείστον εμπνέει χριστιανικά παραμύθια, που κάποτε ευτελίζουν με τις ακρότητές τους το ιστορικό γεγονός.

Λογικό, εν μέρει. Η θεμελίωση, η οργάνωση και η εξέλιξη της βυζαντινής πρωτεύουσας, ενός στοιχήματος του ιδρυτή της, με σαφείς αναφορές στους παράγοντες που καθόρισαν την ύπαρξη και τον ρόλο της Κωνσταντινούπολης στη διαχρονία της, τόσο σε ό,τι αφορά την κρατική οργάνωση και τις πολυεπίπεδες μεταρρυθμίσεις, όσο και σε ό,τι αφορά τις καθοριστικές σχέσεις με τον χριστιανισμό και τον μείζονα ρόλο της ελληνικής και πνευματικής πολιτικής παράδοσης στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του βυζαντινού κράτους, πάντα θα ενδιαφέρουν τόσο τους (Έλληνες) αναγνώστες όσο και τους ιστορικούς μελετητές.

Έχει σπουδαία πράγματα να ομολογήσει το Βυζάντιο ακόμη και για τη σημερινή ζωή και τις συνήθειες μας, σπουδαίες ιστορικές αλήθειες που σίγουρα δεν ξεπετιούνται σε πολυδιαφημισμένα βιβλία, εκλαϊκευμένης, αλλά κάποτε ρηχής επιστήμης.

Χτισμένη πάνω στα χνάρια του ρωμαϊκού της σκελετού, η Κωνσταντινούπολη από το 330 έως την αποπεράτωση του Ναού της Αγίας Σοφίας, περίπου 30 χρόνια μετά, πήρε να εμφανίζει όλα τα χαρακτηριστικά ενός αστικού κέντρου που αναπτύσσεται μαζί με τις ανάγκες των κατοίκων και τις φιλοδοξίες του ιδρυτή, των διαδόχων του και των αξιωματούχων της.

Οι πρώτες – οι ανάγκες για οργανωμένο ανεφοδιασμό της πόλης και μάλιστα σε μία περίοδο που πολλά θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διαλυτικά ως προς αυτή την οργάνωση – μοιάζουν ωσάν να υπαγόρευαν το όραμα μιας πόλης – κράτους, μεγαλύτερης από την παρακμάζουσα Ρώμη, ισχυρότερης από την Αλεξάνδρεια ή την Αντιόχεια, ενός πραγματικού οχυρού ασύγκριτης ισχύος, εύρυθμης, αξιόπιστης και έμπλεης νοημάτων και συμβολισμών πολιτικής και πολιτειακής λειτουργίας.

Όμως, η φιλοδοξία του ιδρυτή της να διεκδικήσει ανοιχτά τα νόμιμα δικαιώματα διαδοχής του στην εξουσία, να συνεχίσει την αντίληψη για μια αυτοκρατορία που αποτελεί οικογενειακό κληροδότημα μετατρέπει την Κωνσταντινούπολη σε φυσική συνέχεια του imperium romanum, μια αυτοκρατορία που με πρότυπο και κεφαλή τη Ρώμη αξιώνει παγκόσμια κυριαρχία.

Τι είναι η βυζαντινή πρωτεύουσα, αν όχι το πρώτο δείγμα διάρθρωσης κρατικού μηχανισμού –με κανόνες, θεσμούς, αξιώματα και γραφειοκρατία!- που θα «χτίσουν» τη χιλιόχρονη ιστορία της, ως εύλογη εξέλιξη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας;

5 -όντως- σπουδαία βιβλία για το Βυζάντιο Facebook Twitter
Tο υγρό πυρ ήταν το μυστικό όπλο του Βυζαντίου.

Έχει σπουδαία πράγματα να ομολογήσει το Βυζάντιο ακόμη και για τη σημερινή ζωή και τις συνήθειες μας, σπουδαίες ιστορικές αλήθειες (πέρα από τους θρύλους και τις δοξασίες που μας έχουν πείσει ότι το Βυζάντιο είναι τμήμα της εθνικής μας κληρονομιάς) που σίγουρα δεν ξεπετιούνται σε πολυδιαφημισμένα βιβλία, εκλαϊκευμένης, αλλά κάποτε ρηχής επιστήμης.

Ευτυχώς, θα υπάρχουν πάντα τα λιγότερο διαφημισμένα στο ευρύ κοινό, που σίγουρα αξίζουν τον κόπο και κυρίως απαντούν με στοιχεία και ντοκουμέντα στο «γιατί» τέλειωσε «το Βυζάντιο», αφήνοντας πίσω του κληρονομιά, πέρα από τις ενδοξολογίες και την κούφια περηφάνια.

Και να κάποια από αυτά, βασισμένα σε πολυετείς έρευνες, μελέτες και διασταύρωση του υλικού που οι συγγραφείς τους άντλησαν με επιμονή, κυρίως από τα σωζώμενα αρχεία της περίφημης βυζαντινής γραφειοκρατίας.

«Βυζάντιο – Η Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης»

Cyril Mango, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (2013)

Οι λαοί και οι γλώσσες, η πόλη στην άνοδο και την παρακμή της, οι συνήθειες των πολιτών σπουδαίες και ταπεινές, ο μοναχισμός, η λογοτεχνία και η εκπαίδευση, η αρχιτεκτονική και ο άυλος κόσμος μέσα από τα μάτια των «Ρωμαίων» ή των «Χριστιανών»: όλη η τότε ζωή στην Augusta Antonina ή Νέα Ρώμη ή Άνθουσα ή Flora Roma ή απλώς Βυζάντιο εδώ απλώνεται σε γλώσσα κατανοητή, με φιλικές παραπομπές για όποιον θέλει να εντρυφήσει λίγο παραπάνω.

Επίσης, ας μην ξαφνιαστεί ο καλοπροαίρετος αναγνώστης, αν διαπιστώσει ότι η λέξη «Βυζαντινός» ως χαρακτηρισμός δηλωτικός της καταγωγής κάποιου είναι μάλλον γέννημα της Αναγέννησης και ότι τελοσπάντων κυρίως σε κράτος αναφερόμαστε, όταν μιλάμε για το Βυζάντιο και όχι σε αυτοκρατορία...

«Βυζάντιο και Βενετία: Μελέτη των Διπλωματικών και Πολιτιστικών Σχέσεων» 

Donald M. Nicol – Εκδόσεις Παπαδήμα (2015)

Να μια εξαιρετική αφήγηση για τις πραγματικές σχέσεις του Βυζαντίου με τη Βενετία, αυτό το κράτος το φαινομενικά μικρό, το ανύπαρκτο, το χτισμένο πάνω στη θάλασσα. Αν το προηγούμενο βιβλίο είναι μια εισαγωγή στην έκπληξη, αυτό εδώ, πρακτικά περιγράφει κυριολεκτικά σε επεισόδια την πορεία μιας... φιλίας που ήταν παγίδα και συμφέρον μόνο.

Η Βενετία ως επαρχία, ως προτεκτοράτο, ως σύμμαχος, ως συνεταίρος και δανειστής και τελικά ως ιστορικό σαράκι του Βυζαντίου, περιγράφεται με λεπτομέρεια και ντοκουμέντα από την Πρώτη έως την Τέταρτη Σταυροφορία κι από εκεί στο κατώφλι των Τούρκων.

«Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός»

Φαίδων Κουκουλές, Τόμοι Α- Ε, Collection de l'Institut Francais D' Athenes, Εκδόσεις Παπαζήση (ανατύπωση), 1948

Μνημειώδες έργο, του διακεκριμένου βυζαντινολόγου και πανεπιστημιακού δασκάλου, εξάτομο, λεπτομερές, πολύτιμο. Όλη η ζωή των κατοίκων του Βυζαντίου, οι συνήθειες, οι διάλεκτοι, οι ενδυμασίες, τα τραγούδια, η μουσική, η διασκέδαση, ο πολιτισμός και η πολιτική τους, εκτείνονται σε έξι εμπεριστατωμένους και έμπλεους έρευνας τόμους.

Εδώ οι εκπλήξεις έρχονται κυρίως από τα κοινά που μπορεί να εντοπίσει κανείς στην ιδιοσυγκρασία και τη νοοτροπία των «Βυζαντινών» με τους Νεοέλληνες, αλλά και πάλι μια προσοχή στη σύγκριση δεν βλάπτει.

Για όποιον ακόμη ενδιαφέρεται για την παρακαταθήκη του Βυζαντίου στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία ας αναζητήσει, δυστυχώς μόνο στα αγγλικά:

"The Byzantine Legacy in the Orthodox Church", John Meyendorff, St Vladimirs Seminary (2000), καθώς και το "Church & learning in the Byzantine Empire", J. M Hussey, Russell & Russell Inc. (1963).

Βιβλίο
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
bernhard schlink

Πίσω ράφι / «Φανταζόσουν ότι θα έβγαινες στη σύνταξη ως τρομοκράτης;»

Το μυθιστόρημα «Το Σαββατοκύριακο» του Μπέρνχαρντ Σλινκ εξετάζει τις ηθικές και ιδεολογικές συνέπειες της πολιτικής βίας και της τρομοκρατίας, αναδεικνύοντας τις αμφιλεγόμενες αντιπαραθέσεις γύρω από το παρελθόν και το παρόν.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ