Αγόρασα πριν λίγες μέρες την ταινία «Stoned» που γύρισε το 2005 ο μουσικόφιλος κινηματογραφιστής Stephen Woolley, βοηθός του Neil Jordan σε όλες τις διακεκριμένες δουλειές του. Εξαιρετική βιογραφία, βασισμένη στο βιβλίο του Geoffrey Giuliano, σύμφωνα με το οποίο, τον ιδρυτή των Rolling Stones δολοφόνησε ο Frank Thorogood, ο χτίστης της βίλας του.
Ο Thorogood είχε περάσει αρκετό καιρό μαζί με τον Jones, δεχόμενος τις προσβολές του - απόρροια του εκρηκτικού χαρακτήρα του και ερχόμενος σε επαφή με το LSD και τις ναρκωτικές ουσίες που του πάσαρε ο αυτοκαταστροφικός Βρετανός μουσικός.
Ο Brian Jones βρέθηκε νεκρός στον πάτο της πισίνας του σπιτιού του το βράδυ της 2ης Ιουλίου του 1969. Κι αν η επίσημη ανακοίνωση του θανάτου του ήταν απλή και λιτή («η κακιά στιγμή»), οι τοξικολογικές εξετάσεις έδειξαν πόσο βεβαρυμένα ήταν από τις καταχρήσεις το συκώτι και η καρδιά του.
Μου άρεσαν πολύ η αναπαράσταση των sixties -ο σκηνοθέτης φάνηκε να έχει μεγάλη αγάπη για την εποχή-, η μίξη ψηφιακού και χημικού σινεμά, καθώς και οι ερμηνείες του Leo Gregory ως Brian Jones, του Paddy Considine ως Frank Thorogood και της σέξι Monet Mazur ως Anita Pallenberg - το κορίτσι του Jones, που τον «έφτυσε» για τον Keith Richards, επί χρόνια κολλητή της Marianne Faithfull.
Αυτό που δεν μου άρεσε, γνωρίζοντας κιόλας πόσο... τζόρες είναι οι ζάπλουτοι Stones με τα δικαιώματα της μουσικής τους, ήταν ότι ακριβώς έλειπαν οι Stones!
Ο Woolley, για να μη μπλέξει με δικαστικές διαμάχες, προτίμησε να υπάρχουν στο soundtrack της ταινίας του ορίτζιναλ ηχογραφήσεις των Jefferson Airplane, Traffic κ.ά., ενώ το κομμάτι των Rolling Stones καλύφθηκε με διασκευές σε παλιά blues -που είχαν ηχογραφήσει και οι ίδιοι στο ξεκίνημα τους- διασκευασμένα όμως από τους White Stripes.
Ο Brian Jones βρέθηκε νεκρός στον πάτο της πισίνας του σπιτιού του το βράδυ της 2ης Ιουλίου του 1969. Κι αν η επίσημη ανακοίνωση του θανάτου του ήταν απλή και λιτή («η κακιά στιγμή»), οι τοξικολογικές εξετάσεις έδειξαν πόσο βεβαρυμένα ήταν από τις καταχρήσεις το συκώτι και η καρδιά του.
Λίγα χρόνια πριν, τον Μάιο του 1962, είχε ιδρύσει το συγκρότημα των Rolling Stones με τον Mick Jagger, τον Keith Richard και άλλους μουσικούς προτού καταλήξουν στο οριστικό σχήμα. Επρόκειτο για το μαύρο πρόβατο των Stones, προσωπικότητα άναρχη και παραβατική, με συχνές συλλήψεις λόγω ναρκωτικών ουσιών και έντονους καυγάδες.
Στην καλλιτεχνική του ζωή, υπήρξε ένας πολυτάλαντος μουσικός: Αναγνωρίσιμος ο ήχος της κιθάρας του στα τρία άλμπουμ των Rolling Stones, «Aftermath» (1966), «Between the buttons» (1967) και «Their satanic majesties request» (1967), αλλά και η συμμετοχή του στις ηχογραφήσεις των «Paint it black» (σιτάρ), «Let's spend the night together» (όργανο), «She's a Rainbow» (mellotron) και σε πολλά ακόμη κομμάτια ως ρυθμικός κιθαρίστας, φυσαρμονικίστας και βοκαλίστας.
Η αποχώρηση του από το συγκρότημα και η αντικατάσταση του από τον Mick Taylor σ' αυτό, είχε γίνει στις 9 Ιουνίου του 1969, λίγες εβδομάδες πριν τον απροσδόκητο θάνατο του.
Ένα θάνατο που έκανε τον Pete Townsend των Who και τον Jim Morrison των Doors να γράψουν ποιήματα στη μνήμη του, όπως και τον Jimi Hendrix να του αφιερώσει τραγούδι από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Δύο μέρες μετά το χαμό του, οι Rolling Stones του αφιέρωσαν το περίφημο free concert τους στο λονδρέζικο Χάιντ Παρκ με τον Jagger να διαβάζει στο άνοιγμα της συναυλίας ένα απόσπασμα από το ποίημα «Adonais» του Percy Shelley, γραμμένο για τον θάνατο του φίλου του, επίσης ποιητή John Keats.
Η τραγική ειρωνεία είναι πως ο Brian Jones, ο Jimi Hendrix και ο Jim Morrison έμελλε να είναι τα Νο 10, 13 και 16 μέλη του περίφημου «27 Club», του «club» δηλαδή που ακόμα συμπεριλαμβάνει όλους τους μουσικούς - καλλιτέχνες, οι οποίοι έχασαν και χάνουν τη ζωή τους στην ηλικία των 27 ετών (ανάμεσα τους, η Janis Joplin, ο Alan Wilson των Canned Heat, ο Dave Alexander των Stooges, ο Kurt Cobain των Nirvana, η Amy Winehouse κ.ά.).
Τι σχέση μπορεί νά 'χουν τώρα ο Brian Jones με τον Μάνο Χατζιδάκι; Καμία εκ πρώτης όψεως! Κι όμως! Με αφορμή τη σημερινή επέτειο των 49 χρόνων από το θάνατο του Βρετανού rocker, θυμήθηκα πως το γεγονός δεν είχε αφήσει αδιάφορο τον Έλληνα συνθέτη, όταν εκείνος το ίδιο διάστημα δούλευε στο Λονδίνο το soundtrack της ταινίας «Heroes» του Ζαν Νεγκουλέσκο.
Για του λόγου το αληθές, μάλιστα, υπάρχει και ένα κείμενο του Χατζιδάκι για τον Jones, όπως το διάβασε ο ίδιος από το Τρίτο Πρόγραμμα, κάποτε που παρουσίασε για πρώτη φορά στο ελληνικό ραδιόφωνο την ανέκδοτη μουσική του για την ταινία του Νεγκουλέσκο! Έχω το ηχογράφημα και παραθέτω το σχετικό απόσπασμα, αφού -κατά τη γνώμη μου- παρουσιάζει ενδιαφέρον:
«... Έτσι βρέθηκα στην Kings Road μιαν άνοιξη στο Λονδίνο. Το Λονδίνο και η Kings Road ζούσαν τον τελευταίο χρόνο ενός Blow Up με πολύχρωμα κουρέλια, φανταστικούς αντικέρ, αισθητικούς και μη. Με τραγούδια του Donovan και των Rolling Stones, ακριβώς όταν ένας απ' αυτούς πέθανε από κέφι στην πολυτελή πισίνα του σπιτιού του και τα κοριτσόπουλα της Ευρώπης και της Αμερικής κλαίγανε ρυθμικά το θάνατο του.
»Μέσα σ' αυτή την αναρχία της αγγλικής πρωτεύουσας, ο Αργυράκης κι εγώ, διδάσκαμε μαθήματα αμερικανοελληνικού πολιτισμού σε νέους που διψούσαν να έρθουν σε επαφή με γνήσιους και εξωτικούς πολιτισμούς - τον δικό μας, παραδείγματος χάρη, Και μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα, ήταν περίεργο το αίσθημα του έγχρωμου χιπισμού που ζούσα με τους φίλους μου στο Chelsea του Λονδίνου...
Πόσο όμορφη ακούγεται μέχρι σήμερα η φράση αυτή του Χατζιδάκι για τον Brian Jones: "Πέθανε από κέφι"! Καμία σχέση με τον Mick Jagger, που ερωτηθείς το 1995 για τον νεκρό συνοδοιπόρο του, τον είχε χαρακτηρίσει "δύσκολο, ζηλιάρη και χειριστικό άτομο"».
Ο Χατζιδάκις, πάλι, συνεπαρμένος από τον αλήτικο και μποέμικο τρόπο ζωής των rock μουσικών στα sixties, αναγνωρίζοντας τους οπωσδήποτε καλλιτεχνική αξία, θέλησε να είναι πιο γενναιόδωρος και «ποιητής» απέναντι του. «Αν τον είχα συναντήσει νωρίτερα κάπου, τυχαία, ο Brian Jones θα ήταν ο Κύριος Νολλ του Χαμόγελου της Τζοκόντας» λέγεται πως ήταν τα λόγια του Χατζιδάκι στον ηχολήπτη της εκπομπής εκείνης στο Τρίτο.
σχόλια