Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Έϊμπελ Φεράρα, ένας δημιουργός με μπερδεμένο κινηματογραφικό μητρώο, άνιση φιλμογραφία και μια σαφή προδιάθεση να προκαλεί με την επιλογή των θεμάτων του και τον χειρισμό του, πραγματεύεται το τελευταίο 24ωρο του Πιέρ Πάολο Παζολίνι, φτάνοντας μέχρι το βράδυ της ακόμη ανεξιχνίαστης δολοφονίας του, δίνοντας μια απλή, αναπαραστατική ερμηνεία- ο ίδιος αρνήθηκε πως είπε πως θα αποκάλυπτε τον πραγματικό δολοφόνο, υποστηρίζοντας πως οι δηλώσεις του πριν από το φεστιβάλ παρερμηνεύτηκαν εντελώς. Σκοπός του στο Παζολίνι είναι να συλλάβει το πνεύμα του πολύπλευρου μαχητή της Τέχνης (που προτιμούσε να αναγράφεται το επάγγελμα συγγραφέας στο διαβατήριο του, όπως λέει σε μια μακροσκελή του συνέντευξη περίπου στο μέσον της ταινίας) κάτι που καταφέρνει μέσα από τα έντονα βλέμματα του Γουίλεμ Νταφόου, που του μοιάζει, και κυρίως, του "φέρνει" σε στοχαστικούς και ανήσυχους διαλόγους και καθημερινές κινήσεις, και από την μυθοπλαστική ανάπτυξη των δυο ανολοκλήρωτων σχεδίων του Παζολίνι, που προσπαθούν φιλότιμα να αναπαράγουν το στιλ και την αρχική πρόθεση και λειτουργούν ως φαντασιακές παρενθέσεις στην γραμμική αφήγηση.
Λίγο θρίλερ και αρκετά φόρος τιμής στο δημιουργό του οποίου το έργο και ο λόγος αντιτάχτηκαν σφοδρά με το καθεστώς και την μπουρζουαζία, το Παζολίνι δεν απογειώνεται ποιητικά, αλλά παρακολουθεί τον ήρωα σε μια απόσταση ασφαλείας, αφήνοντας κυρίως τα γεγονότα και την εποχή να φτιάξουν την ατμόσφαιρα. Μετά την προβολή στη Sala Grande, ακούστηκαν πολλά χειροκροτήματα (κανονικά κι όχι χλιαρά, όπως έγραψαν μερικά ιταλικά μέσα ενημέρωσης) και στη συνέντευξη τύπου, ιδιαίτερο χειροκρότημα έλαβε ο μόνιμος πρωταγωνιστής του και επί πολλά χρόνια σύντροφος του, Νινέτο Ντάβολι, ο οποίος κάλεσε το κοινό να δει την ταινία γι' αυτό που είναι και που δείχνει, καθώς και η σεβάσμια, 83 ετών πλέον, Αντριάνα Άστι, πρώην σύζυγος του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και ηθοποιός του Παζολίνι στην πρώτη του ταινία, το Ακατόνε.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Ιταλός σκηνοθέτης Μάριο Μαρτόνε έφερε στην οθόνη, και τη Mostra, την ταινία Il Giovane Favoloso, το πορτρέτο ενός ποιητή του 19ου αιώνα, του Τζιάκομο Λεοπάρντι, ο οποίος έγραψε ποιήματα κόντρα στις συνθήκες και τις τάσεις που επικρατούσαν εκείνη την εποχή (ο πατέρας του τον προόριζε για ιερέα αλλά εκείνος τα έβαλε με την Καθολική Εκκλησία) και πέθανε νέος, όπως και ο Παζολίνι. Όπως ο Παζολίνι προέβλεψε την υπαρξιακή παγκοσμιοποίηση, έτσι και ο Λεοπάρντι προφήτεψε το τέλος της εποχής του. Φιλάσθενος από νέος, ευρυμαθής και αμφιβητίας, ο Λεοπάρντι γεννούσε στίχους με τη θέρμη και την αγωνιώδη έκσταση ενός ανθρώπου που ήξερε πως η ζωή του θα ήταν σύντομη. Ο Μάριο Μαρτόνε συνέθεσε μια ολοκληρωμένη βιογραφία με φλυαρία, αναγκαζόμενος να υποκύψει στη σύμβαση της μεταφοράς του έργου ενός διανοούμενου μέσα από τα, πολλά, δικά του λόγια. Ο πρωταγωνιστής Έλιο Τζερμάνο, όπως αντίστοιχα και ο Νταφόου ως Παζολίνι, μας ταξιδεύει πειστικά στο πυρετώδες σύμπαν, επιτυγχάνοντας στο διάλογο του με τη φύση, που τόσο εξύμνησε ο Λεοπάρντι.
To trailer του φιλμ "Παζολίνι"
σχόλια