10 τρίβια για τον σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ

10 τρίβια για τον σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ Facebook Twitter
4

  •  Ο Ρίντλεϊ Σκοτ ξεκίνησε σχετικά μεγάλος να σκηνοθετεί ταινίες μεγάλου μήκους: ήταν 40 όταν γύρισε το Duellists.
  • Εδώ και χρόνια, είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκηνοθέτης στον οποίο τα στούντιο εμπιστεύονται ταινίες με προϋπολογισμό άνω των 100 εκατομμυρίων δολαρίων- ενίοτε και δυο φορές περισσότερο. Το Exodus: Gods and Kings στοιχίζει 125 εκατομμύρια και ο Σκοτ μόλις έκλεισε τα 77 του χρόνια. (Ο Κλιντ Ίστγουντ είναι μεν γηραιότερος, αλλά τα μπάτζετ του είναι σαφώς πιό νοικοκυρεμένα)

  • Απαντώντας στην κριτική για το κυρίως "λευκό" κάστινγκ του Exodus, ο Σκοτ δήλωσε πως προσέλαβε ηθοποιούς διαφορετικών εθνικοτήτων, Άραβες, Ισπανούς και Ιρανούς, για να αποδώσει την ποικιλία της αιγυπτιακής κουλτούρας
  • Αν και δημιουργός δυο από τις πλέον ολοκληρωμένες ταινίες επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών, το Alien και το Blade Runner, ο Σκοτ δεν είναι φαν του sci-fi.
10 τρίβια για τον σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ Facebook Twitter
O σκηνοθέτης, με την Σιγκούρνι Γουίβερ
  • Για το Alien, ήταν η πέμπτη επιλογή της Fox. Ακόμη και ο Ρόμπερτ Άλτμαν προηγείτο στη σχετική λίστα των υποψηφίων.
  • Επέλεξε τη Σιγκούρνι Γουίβερ για το ρόλο της Ρίπλεϊ λίγες ημέρες πριν την έναρξη των γυρισμάτων, κάνοντας ένα τεστ στα ημιτελή σκηνικά.
  • Του ζητήθηκε να αναλάβει το I Am Legend αλλά δεν μπορούσε να υποταχθεί σε προϋπολογισμό κάτω των 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Αντ' αυτού, σκηνοθέτησε τον Μονομάχο. Θεωρεί πως έκανε την καλύτερη κίνηση της καριέρας του.
10 τρίβια για τον σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ Facebook Twitter
Στα γυρίσματα του Μονομάχου
  • Το 2003 χρίσθηκε Sir.
  • Και τα τρία παιδιά του ασχολούνται με το σινεμά και τη διαφήμιση. Αφιέρωσε το Exodus στη μνήμη του αδελφού του, σκηνοθέτη Τόνι Σκοτ, με τον οποίο είχε ιδρύσει την εταιρεία του Scott Free.
  • Κοιμάται σχεδόν πάντα το μεσημέρι, έστω και λίγο, όπου και να είναι, ότι και να κάνει, όσο απαιτητική και να είναι η ταινία που γυρίζει.
10 τρίβια για τον σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ Facebook Twitter
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Oscar Stories: Οσκαρικό σκάνδαλο, χωρίς ελαφρυντικά

Pulp Fiction / Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Οσκαρικό σκάνδαλο, χωρίς ελαφρυντικά

Οι οσκαρικές φιλοδοξίες του Netflix για το Emilia Pérez έπεσαν στο κενό, καθώς η πρώτη τρανς υποψήφια στην ιστορία του θεσμού κατηγορείται για πολιτική ανορθογραφία και εξοστρακίζεται.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Πώς μια ιστορική πρωτιά μετατράπηκε σε ιστορικό εφιάλτη

Οθόνες / Κάρλα Σοφία Γκασκόν: Πώς μια ιστορική πρωτιά μετατράπηκε σε ιστορικό εφιάλτη

Το να είσαι τρανς είναι ζήτημα προσωπικής ταυτότητας, όχι πολιτικών πεποιθήσεων. Και το να προϋποθέτουμε ότι τα τρανς άτομα είναι μονολιθικά στις απόψεις τους ή ανίκανα να έχουν συντηρητικές ή αντιδραστικές απόψεις, είναι απλά παράλογο.
THE LIFO TEAM
Μαύροι Πίνακες: Σίριαλ κίλερ κουλτουριάρης, αστυνομικοί ευφυέστατοι

Νέα στήλη/ Κριτική τηλεόρασης / Μαύροι Πίνακες: Σίριαλ κίλερ κουλτουριάρης, αστυνομικοί ευφυέστατοι

Κριτική της Πόπης Διαμαντάκου για το αστυνομικό θρίλερ του Star, για μια ελληνική παραγωγή που προσπαθεί να ανεβάσει τον πήχη και να συγκριθεί με ξένες παρόμοιες.
ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ
«Θολός βυθός», μια ταινία για τις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης

Οθόνες / Οι παιδουπόλεις της Φρειδερίκης γίνονται ταινία

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ατζακά, η νέα ταινία της Ελένης Αλεξανδράκη «Θολός Βυθός» είναι μια βουτιά στις ζωές των παιδιών που έγιναν έρμαια της προπαγάνδας και πιόνια σε έναν πόλεμο που δεν καταλάβαιναν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Στη Νέα Υόρκη με τον Γκόντφρεϊ Ρέτζιο

Εικαστικά / Το θρυλικό «Koyaanisqatsi» αναβιώνει στη Νέα Υόρκη μέσω της τεχνητής νοημοσύνης

Το ψηφιακό έργο του Τζον Φιτζέραλντ «The Vivid Unknown», μια από τις φετινές συμμετοχές του Ιδρύματος Ωνάση στο φεστιβάλ «Under the Radar», συνομιλεί εκ νέου με την εμβληματική ταινία του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο.
ΒΑΡΒΑΡΑ ΔΟΥΚΑ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ξεχωριστές οικιακές προβολές, από το διαχρονικό μυστήριο του «Ονόματος του Ρόδου» ως τον ξεσηκωτικό χορό του «Αnother Round» κι από τις weird κωμικές αναζητήσεις του «Chevalier» ως το τρυφερό ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Σπανό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Μουσική / 67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Η Beyoncé έδειξε να εκπλήσσεται όταν άκουσε το όνομά της από τα χείλη τής πάλαι ποτέ country artist και νυν βασίλισσας της pop, Τέιλορ Σουίφτ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έμειναν έκπληκτοι από μια γυμνή εμφάνιση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Leon of Athens

Μυθολογίες / Ένα Dogville με Vanilla sky: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Leon of Athens

Εκτός από το «Dogville» του Τρίερ, ο τραγουδοποιός θυμάται πού, πότε και με ποιους έχει δει τις αγαπημένες του ταινίες. Θυμάται επίσης ότι, αν και στην αρχή βαρέθηκε τη «Συνεκδοχή» του Κάουφμαν, εκ των υστέρων συνειδητοποίησε πως η ταινία μιλάει για τους αξεδιάλυτους εφιάλτες μας.
Inland Empire, Κάψε το μετάξι

Pulp Fiction / Inland Empire: Μυστηριώδες και σκοτεινό, όσο αξίζει σε έναν Λιντς

Μία ακόμη παραβολή για τον απόηχο του Χόλιγουντ -πιο υποκειμενική και σουρεαλιστική από εκείνη του Mulholland Drive-, το γλυκόπικρο κλείσιμο του ματιού ενός δημιουργού που τα έκανε όλα μόνος του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Μυθολογίες / «Ήτανε πέναλτι, κύριε Πάνο;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Από μια εισπρακτική αποτυχία και απαγορευμένη ταινία του 1932, μέχρι την ωμή βία της Pieta (που δεν ξέρει γιατί την έχει δει επανειλημμένα) και την cult σουρεαλιστική ματιά του Τσιώλη, η σκηνοθέτρια μας χαρίζει μια σπάνια σινεφίλ λίστα που συνδυάζει θράσος και ανθρωπισμό.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε το δρόμο για τα Όσκαρ 

Daily / Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε τον δρόμο για τα Όσκαρ

Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους είναι αυτή η εκπληκτική ταινία που εκθέτει με αποκαλυπτικό τρόπο τη μεταχείριση της αφρόκρεμας της τζαζ μουσικής ως «βιτρίνας» για την καθαίρεση και τη δολοφονία του ηγέτη της ανεξαρτησίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
125 λεπτά με την Πόπη Διαμαντάκου/ Πόπη Διαμαντάκου: «Δεν με αγγίζουν οι επιθέσεις, δεν κάνω δημόσιες σχέσεις, δεν γλείφω»

Media / «Δεν υπάρχει τηλεκριτική σήμερα, όλα είναι δημόσιες σχέσεις»

Η γνωστή τηλεκριτικός Πόπη Διαμαντάκου μιλά στη LiFO για τη μακρά επαγγελματική της διαδρομή, την τηλεόραση του χθες και του σήμερα και απαντά για πρώτη φορά στα επικριτικά σχόλια που προκαλούν κατά καιρούς τα κείμενα της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Χαίρομαι ιδιαίτερα με σχόλια που προδίδουν σινεφιλικό πάθος και διεκδίκηση με όρους αισθητικής και προσωπικού γούστου.Όντως ο Ρίντλεϊ Σκοτ συνιστά μια ιδιαίτερη περίπτωση: visual παραμυθάς χωρίς την παιδικότητα του Σπίλμπεργκ, αλλά με κάποιο κυνισμό στα σενάρια που σκηνοθετεί, και την ίδια στιγμή, ευαισθησία σε λεπτομέρειες που ισορροπούν την ψυχρότητα του γενικότερου χειρισμού. Ο ίδιος δηλώνει σχεδιαστής ταινιών, και, όντως σε επίπεδο art direction, όλες του οι ταινίες σκίζουν. Έχει δε καταφέρει να χρησιμοποιήσει υπέρ του την ψηφιακή τεχνολογία, εξαργυρώνοντας την οξυδέρκεια του ως διαφημιστής. Οι κακές ταινίες που έχει γυρίσει είνια πράγματι αρκετές- ειδικά για έναν σκηνοθέτη που έχει υπογράψει και αρκετές καλές. Αυτό δείχνει οτι είναι τόσο καλός όσο το υλικό του και πάνω απ' όλα, έχει μια έφεση στη δουλειά, και όχι στην υστεροφημία. Πάντως υπογραφή, δηλαδή προσωπικότητα, διαθέτει
Είναι εκνευριστικά υπερεκτιμημένος! Ένας μπολκμπαστεράς είναι,ρε παιδιά,ο οποίος προσδίδει μία αξιοζήλευτη και παραπλανητική σοβαροφάνεια στις ταινιες του και μας ξεγελά! Περίπου πέντε (απλώς)καλές ταινίες και μετά το χάος της μετριότητας! Τί να πρωτοθυμηθώ; Το προπαγανδιστικό gi jane; Το μιλιταριστκό black hawk down; Ή αυτή η χαζομάρα,ο μονομάχος; Η πιο εξοργιστική ανοησία του χολυγουντ! Γελούσα(για να μην κλάψω) σ' όλη την διάρκεια της προβολής! Το Hannibal; Το ξεχάσατε; 30 επίπεδα κάτω απ΄την σιωπή των αμνών!! Ακόμη και ο Ρατνερ του κόκκινου δράκου τον ξεπέρασε!! Τέτοια κατάντια!! Για να μην αναφέρω τον χοντρό robin hood του Russell Crowe! Πεθύμησα τον Mel Brooks!Δεν έχει κανένα προσωπικό άγγιγμα στις ταινίες του: την μισή του φιλμογραφία θα μπορούσε να την γυρίσει ο οποιοσδήποτε σοβαρός και ικανός επαγγελματίας του είδους. Μπορείς να δεις μία ταινία,χωρίς να γνωρίζεις πως την γύρισε αυτός και να πεις:"Α!Του Ridley Scott είναι!";Όχι,βέβαια! Αυτό που συμβαίνει με δημιουργούς,όπως Gilliam, Burton.Lynch,Cronenberg,Kubrick,Kieslowsky,Tar και τόσους άλλους,τους οποίους αναγνωρίζεις από το στυλ,αλλά και την θεματολογία,δεν ισχύει για τον Riddley Scott.Και η ειρωνεία συνεχίζεται: αυτό που δεν ισχύει για τον ένα αδελφό,ισχύει για τον έτερο,τον Tony Scott!! Αυτός μάλιστα! Αυτός έχει προσωπικό στυλ,μπορείς να δεις ταινία του(χωρίς να το γνωρίζεις) και να πεις:"Α,του Tony Scott είναι!"Επειδή αυτός ΕΧΕΙ προσωπικό στυλ,το οποίο διέπει όλη του την φιλμογραφία και εντοπίζεται κυρίως στους τεχνικούς τομείς,όπως μοντάζ και φωτογραφία,όπου βλέπουμε τους ίδιους φρενήρεις ρυθμούς στις εναλλαγές πλάνων,τα ίδια χρώματα κ.λ.π. Eίναι δε τόσο καλύτερος από τον Ridley σ' αυτό το κομμάτι,ώστε "ανάγκασε" τον τελευταίo να τον αντιγράψει υφολογικά και στυλιστικά σε δυο τουλάχιστον ταινίες,gi jane και black hawk down,όπου,κυριολεκτικά,είναι σαν να βλέπεις Tony κι όχι Ridley!
Εντάξει, γούστα είναι αυτά και κανείς δεν αρνήθηκε ότι ο Σκοτ είναι blockbusterας, αλλά Alien και Blade Runner είναι δύο από τις καλύτερες ταινίες του είδους. Για το Gladiator επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο κράξιμο. Νομίζω ότι στο είδος του ήταν επίσης πολύ καλό: Πολύ καλή σκηνοθεσία, μουσική υπόκρουση, δυνατές μάχες, πολύ ωραίος Joachin Phoenix. Αρκετά epic, όπως περιμένουμε νομίζω από μια τέτοια ταινία
Παίζει να είναι ο #1 σκηνοθέτης που θα ξεχνούσαμε στην ερώτηση "πες μας πέντε-έξι μεγάλους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ" Σπάνια περίπτωση μπλοκμπαστερά με προσωπική γραφή και ύφος.