Πολλά χρόνια πίσω θυμάμαι τον Ταμπαχανιώτη Μπάμπη Γκολέ στην ταβέρνα ''Απόβραδο'' της Καλλίπολης του Πειραιά. Βρισκόταν με την παρέα του κι εκείνος, δεν επρόκειτο να τραγουδήσει. Σε κάποια φάση, όμως, όπως συνήθως γίνεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, βγήκαν τα μπουζούκια κι οι κιθάρες. Είπε το ''Μού'φαγες όλα τα δαχτυλίδια'' του Μητσάκη με μια φωνή στεντόρεια, δυνατή, της οποίας τα ''γυρίσματα'' γλύκαναν αμέσως όλους τους θαμώνες. Ακολούθησαν κι άλλα τραγούδια πολλά ενόσω ο ταβερνιάρης - Νιάου τον φωνάζαμε - πηγαινοερχόταν με πιατέλες μπακαλιάρο-σκορδαλιά.
Εκείνο το βράδυ, καθώς όλοι είχαμε γίνει μία παρέα, συνομίλησα με τον Γκολέ. Πρώτα απ' όλα του είπα πως μην έχοντας ιδιαίτερη σχέση με τη λαϊκή μουσική, τον μπέρδευα με τον αρκετά νεότερο του, Μπάμπη Τσέρτο, που τότε έκανε πάταγο με την αναβίωση του τραγουδιού ''Πίνω και μεθώ''. Του είπα ακόμη πως σαν φιγούρα φέρνει του Μπαγιαντέρα, ο οποίος υπήρξε εξαιρετικός μελωδός του ρεμπέτικου.
Ο Γκολές χαμογελούσε μ' όλα αυτά κι εγώ ένιωθα πως του έπαιρνα συνέντευξη πολύ πριν ασχοληθώ επαγγελματικά με το σπορ. Έμαθα, πράγματι, αρκετά πράγματα για την περίπτωση του, αρκετά ώστε σήμερα να μη χρειάζεται να ψάχνω βιογραφικά στοιχεία με αφορμή τη δυσάρεστη είδηση του θανάτου του...
Το 1982 ποιος θα τολμούσε να ''πειράξει'' αισθητικά τα ρεμπέτικα, με τα οποία αναστέναζε η Πλάκα ολόκληρη και η μάζα ανακάλυπτε στα ρεμπετάδικα ένα νέο τύπο διασκέδασης;
Πώς ξεκίνησε έφηβος να τραγουδάει σε καφενεία στην Πάτρα των αρχών της δεκαετίας του 1960. Πώς είχε την τύχη να δει ζωντανά τραγουδιστές - σημερινούς θρύλους του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού. Κι επίσης, πώς από πολύ μικρός άρχισε να παίζει κιθάρα και ούτι και κυρίως να την ψάχνει με τους δίσκους 78 στροφών για να είναι σε θέση χρόνια αργότερα να επαναφέρνει στο προσκήνιο με τη δική του δυναμική ξεχασμένα αριστουργηματικά τραγούδια.
Διόλου τυχαίο που σε ηλικία 35 ετών, έβγαλε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο ''Τσάρκα στα παλιά'' και - με τι άλλο; - επανεκτελέσεις ρεμπέτικων τραγουδιών, μένοντας πιστός στη λαϊκή ορχήστρα με τα τρίχορδα α λα παλαιά. Άλλωστε το 1982 ποιος θα τολμούσε να ''πειράξει'' αισθητικά τα ρεμπέτικα, με τα οποία αναστέναζε η Πλάκα ολόκληρη και η μάζα ανακάλυπτε στα ρεμπετάδικα ένα νέο τύπο διασκέδασης;
Αυτό ήταν κάτι που δεν άρεσε του Γκολέ. Κατά ομολογία του ίδιου, με δυσκολία αποδεχόταν τον μικροαστό που πήγαινε στα ρεμπετάδικα να εκτονωθεί εκ του ασφαλούς με χασικλίδικα άσματα. Σαν έναν συμφοιτητή που καθόταν δίπλα μου στην ταβέρνα και λίγο πριν είχε προγκήξει μία άλλη συμφοιτήτρια μας, η οποία άκουγε φανατικά ψυχεδέλεια ''χωρίς νά'χει φάει ούτε ένα...τριπάκι στη ζωή της''.
Την ίδια περίοδο που βγήκε ο πρώτος του δίσκος, ο Γκολές συνυπήρξε με τα περίφημα Παιδιά από την Πάτρα και την αναβίωση του λαϊκού τραγουδιού της δεκαετίας 1955 - 65 στο κέντρο ''Χάραμα'' της Πάτρας. Κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό, τα Παιδιά από την Πάτρα προτού υπάρξουν ως συγκρότημα είχαν θητεύσει Κι από κει, στην Αθήνα, με τον Μπάμπη Τσέρτο και την Κατερίνα Σκορδαλάκη στο πλάι του να τραγουδούν από μικρασιάτικα και Καζαντζίδη μέχρι Τώνη Μαρούδα και άλλα κομμάτια του ελαφρού ρεπερτορίου.
Άλλαξε πολλές εταιρείες ο Γκολές κατά την περιπλάνηση του στη δισκογραφία, δεδομένου του είδους που υπηρετούσε και του φολκλόρ, στο οποίο μοιραία ξέπεσε το τραγούδι του εκεί, γύρω στις αρχές του 2000: Εκείνη ακριβώς την περίοδο, ωστόσο, θυμάται κάποιους δίσκους του που είχαν βγει από την Eros Music του Στέλιου Φωτιάδη μετά τη θητεία του στην EMI και τη Lyra, αλλά και τη συνεργασία του με τους αδερφούς Φαληρέα τις προηγούμενες δεκαετίες. Τελευταία του δισκογραφική κατάθεση ήταν η συλλογή ''Όμορφα και όχι λησμονημένα'' το 2009 από την ανεξάρτητη εταιρεία Καθρέφτης Ήχων Αληθινών του Μωυσή Άσερ.
Ο παραγωγός Άγγελος Σφακιανάκης, θαυμαστής του Γκολέ και γνώριμος του από το 1979, θυμάται σήμερα τα εξής:
Τα προγράμματα του Μπάμπη ήταν επιμορφωτικά, δεν υπήρχε περίπτωση δηλαδή να πας να τον ακούσεις στα ίδια κάθε βράδυ, αφού σίγουρα θα έλεγε και 4 - 5 τελείως άγνωστα τραγούδια, δικές του ανακαλύψεις. Κι επειδή βαριόταν αφόρητα να επαναλαμβάνεται, όταν ο κόσμος του ζητούσε τη ''Γυφτοπούλα'', που επίσης είχε κάνει μεγάλη επιτυχία η Γλυκερία, εκείνος δεν του έκανε το χατήρι. Το 1992 μεσολάβησα για να γίνει ο δίσκος του, ''Το δέκα το καλό'', στη Lyra. Έτοιμη παραγωγή, δική του. Τρία χρόνια μετά βάλαμε μπροστά το ''Παλιό μεράκι - Αφιέρωμα στον Σταύρο Τζουανάκο''. Μια μέρα ήρθε ο Μπάμπης για πρόβα και μού'φερε ένα κακόηχο παλιομπούζουκο. Δεν ενδιαφερόταν καθόλου για το τεχνικό σκέλος της δουλειάς του, την ψυχή του μόνο ήθελε να καταθέτει στο τραγούδι. Αναγκάστηκα και έφερα εγώ μπουζούκι, έχοντας χαραμίσει ένα ολόκληρο εξάωρο χωρίς να γίνει δουλειά. Μεγάλος καλλιτέχνης, πρωτοπόρος που έπαιξε πρώτος τραγούδια του Γούναρη και του Μαρούδα μαζί με τα αμιγώς ρεμπέτικα και που ακόμη κι η σχολή της Θεσσαλονίκης με τον Αγάθωνα στην αναβίωση του ρεμπέτικου σίγουρα τού χρωστάει πολλά...
Άλλος ένας αυθεντικός λαϊκός καλλιτέχνης έφυγε για το μεγάλο ταξίδι. Ένας άνθρωπος που αγάπησε το ρεμπέτικο τραγούδι και το υπηρέτησε ευσυνείδητα, πιστά και ολόψυχα. Ο Μπάμπης Γκολές ήταν 68 ετών και η κηδεία του γίνεται σήμερα από τον ιερό ναό της Παναγίας Αλεξιώτισσας στην Πάτρα.
σχόλια