Στις 14 Φεβρουαρίου του 2005, τρεις πρώην εργαζόμενοι της PayPal έφτιαξαν ένα site όπου κάποιος θα μπορούσε εύκολα να βρίσκει βιντεάκια, χωρίς να χάνει δευτερόλεπτα στο google. Το site πήγε καλά.
Πέραν όλων των άλλων, το YouTube έγινε και μια πολύτιμη πηγή για τους μουσικόφιλους.
Ακριβώς 10 χρόνια μετά, με αφορμή την επέτειο, ζητήσαμε από ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική από διαφορετικά πόστα, να σκεφτούν ένα τραγούδι που δεν θα είχαν ακούσει ποτέ αν δεν υπήρχε το YouTube και να γράψουν ένα κειμενάκι γι' αυτό.
Χάρης Συμβουλίδης
Mουσικοκριτικός, αρχισυντάκτης avopolis.gr
Emmylou Harris & Mary Black – "The Green Rolling Hills Of West Virginia"
Επισκέφθηκα τους Πράσινους Λόφους της Δυτικής Βιρτζίνια πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, εντελώς τυχαία: κάτι άλλο έψαχνα να βρω στο YouTube, το είδα στη λίστα με τις προτάσεις δεξιά και λίγο ο τίτλος (που μου άρεσε), λίγο η εκτίμηση στην Emmylou Harris, με έπεισαν να κάνω το κλικ. Έκτοτε το τραγούδι έχει γίνει ένα πολύτιμο προσωπικό καταφύγιο, στο οποίο επιμένω να ξαναγυρνώ μέσω YouTube (και όχι CD), ώστε να μπορώ να βλέπω την Emmylou Harris να το ερμηνεύει με τα μάτια κλειστά και μ' εκείνη την αγέρωχη country γοητεία, που την έκανε τόσο όμορφη, παρά τα 48 της χρόνια (τότε, το 1995). Κι ενώ δεν είμαι από όσους απαξιώνουν τα περιοδικά –τα οποία τόσα ωραία πράγματα μας έμαθαν– έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι δεν θα μάθαινα για αυτήν την εκπληκτική ιρλανδοαμερικάνικη σύμπραξη δίχως το YouTube. Γιατί, καλώς ή κακώς, το «χάος» του ίντερνετ δεν έχει τα αναγκαστικά σύνορα του μουσικού τύπου.
Φοίβος Δεληβοριάς
Tραγουδοποιός
«Το Πουλάκι Τσίου» (Greek version)
Τρελαίνομαι για το ΥouΤube. Μ' ενθουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο κερδίζει τόσα πολλά από την πεθαμένη τη μουσική. Ωραίες ήταν οι πολυεθνικές και ο τρόπος τους να ευθυγραμμίζουν την λίγη ελευθερία μας, αυτή τη στιγμή όμως έχουμε (μες στο κελί μας) τον μεγάλο, τον μοναδικό, τον απόλυτα φτηνιάρη παίκτη. Που καταστρέφει στο όνομα του «δωρεάν» την όποια φροντίδα στην εικόνα και στον ήχο χαρίστηκε ποτέ στο έργο κάποιου ανθρώπου από μια μικρή αφοσιωμένη ομάδα (μουσικών, ηχοληπτών, παραγωγών). Και κερδίζει πακτωλούς χρημάτων απ' τον ακριβό κόπο τους - χωρίς να τους αποδώσει ποτέ τίποτα. Κυρίως δε, κάνει απολύτως μη προσβάσιμη την όποια εμπειρία αποζητούσαμε μέσα απ' τη μουσική, όταν αυτή ακόμα υπήρχε. Για να μην είμαι άδικος ωστόσο, υπάρχει ένα τραγούδι που μόνο μέσω του youtube θα ανακάλυπτα - και που με συνέδεσε ανεπανάληπτα με 16.000.000 αληθινούς φίλους. Αναρωτιέμαι μόνο αν το τραγούδι θα μου άρεσε εξίσου, χωρίς εκείνο το θαυμάσιο διαφημιστικό που προηγείτο (ακόμη ευλογώ την απόφασή μου να μην πατήσω skip και να το δω ολόκληρο).
Παναγιώτης Χούντας
Hχολήπτης, παραγωγός (In a Jam Studios, 105,5 Στο Κόκκινο)
Αφροδίτη Μάνου - «Έγειραν τα Μάτια σου»
Αργά ένα βράδυ ή νωρίς ένα πρωί από αυτά που μένω ξύπνιος μαζεύοντας το μυαλό μου, μπήκα στο YouΤube, που εκείνη τη στιγμή λειτούργησε ως χρονομηχανή. Πίσω στο 1972, ο Σταύρος Ξαρχάκος παρουσιάζει το «Διόνυσε Καλοκαίρι μας», δίσκο που αγνοούσα αν και ήξερα ένα-δύο τραγούδια του, όπως το «Αυτό τον Κόσμο τον Καλό» και το «Γυρνάν Αμίλητα Παιδιά». Από αυτή την πρωτοποριακή για την εποχή δισκογραφική δουλειά, εγώ κόλλησα στο «Έγειραν τα Μάτια σου». Τι να πω; Εξαιρετική ενορχήστρωση (σιτάρ εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, μαζί με σαντούρι!), εξαιρετική παραγωγή και εξαιρετική ερμηνεία από την Αφροδίτη Μάνου.
Δημήτρης Πάντσος
DJ, δημοσιογράφος
s & momo-chan – "Opa nina (Sikw xorepse koukli mou)"
Έσκασε ένα βράδυ στο inbox μου σαν ζαλισμένος ιός (έχω φίλους που ξέρουν πώς να με φροντίζουν) και από τότε έχει κάνει τη ζωή μου καλύτερη. Όταν το μυαλό μου σκοτίζεται, ανατρέχω σε αυτό και αμέσως όλα ξεσκοτίζονται. Δεν ξέρω ποιοι είναι, από πού στην πραγματικότητα είναι και κυρίως γιατί φοράνε αυτά που φοράνε στο κεφάλι τους. Επίσης δεν ξέρω αν αυτό το μεταβαλκάνιοτζιψιτζαπανιζκαρναβαλ μουσικό ιντερλούδιο προϋπήρχε ως μουσικό είδος, ή κάποιος το εφηύρε για την περίσταση. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως όταν άκουσαν τον Καζαντζίδη, αυτοί οι τύποι την άκουσαν περισσότερο από όσο την ακούω εγώ συνήθως- και γι αυτό θα τους εκτιμώ για πάντα.
Κατερίνα Τέλιου
Ραδιοφωνική παραγωγός (musicsociety.gr)
Σταυρούλα Μανωλοπούλου, Βαγγέλης Κορακάκης – «Σιγά τις μαχαιριές»
Η επιστροφή από το χειμερινό πάλκο του Βαγγέλη Κορακάκη ήταν γραφτό να πυροδοτήσει το νυχτερινό domino effect που βιώνει κάθε λάτρης της λαϊκής μουσικής με ζωντανό rooter για κατοικίδιο: Η ώρα τέσσερις το πρωί, ένα τελευταίο, σπιτίσιο ποτό συνοδεύει την παραδοχή ότι οι τραγουδίστριες που επιλέγει ο συνθέτης είναι πάντοτε εξαιρετικές. Η εκ νέου αναζήτηση μιας από εκείνες τις φωνές καταλήγει σε μια τηλεοπτική λήψη, με τη Σταυρούλα Μανωλοπούλου να ερμηνεύει σπαραχτικά ένα τραγούδι που «κυκλώνει» το γυναικείο παράπονο με τρόπο μαγικό. Είναι το «Σιγά τις μαχαιριές» του Γιάννη Βέλλα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Δυο ακόμη ποτά και η Μανωλοπούλου στο repeat, για το πέρασμα στην πρώτη εκτέλεση: Εύα Στυλ και Βούλα Γκίκα, δυο κόσμοι, η ελαφρά και η λαϊκή μουσική, σε θαυμαστή ένωση, στο studio της Odeon Ελλάδος, πίσω στο 1959.
Hot tip: Ακούστε το νυχτερινή ώρα, προχωρημένη.
Π.Ε. Δημητριάδης
Τραγουδοποιός (Κόρε. Ύδρο., Τα Παιδιά της Παλαιότητας)
Gigliola Cinquetti – "Alle Porte Del Sole"
Ήταν η σχολική χρονιά 2010-2011. Όταν τελείωνα το μάθημά μου πήγαινα στα ιταλικά, στο τότε Κέντρο Εκπαίδευσης Ενηλίκων, που στεγαζόταν στο ίδιο σχολείο. Η δασκάλα μας, η Βάσια, συχνά μας έφερνε τραγούδια με κενά στους στίχους, που έπρεπε να συμπληρώσουμε ακούγοντας το τραγούδι. Ήταν όλα σύγχρονα ιταλικά τραγούδια. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, περιηγούμενος στο youtube, έπεσα σ' αυτό το βίντεο. Είχα μια αίσθηση μεγάλης προσωπικής ανακάλυψης όταν το άκουσα, σαν να είχα βρει το απόλυτο τραγούδι. Το άκουγα συνέχεια και είχα μάθει όλους τους στίχους απ' έξω, το τραγουδούσα μόνος μου, το διέδιδα. Είχα ερωτευτεί την τραγουδίστρια, την Ιταλία, μια συμμαθήτριά μου, το σύμπαν ολόκληρο. Ήταν μια από τις σπάνιες συναντήσεις μου με το ιδανικό, που σχεδόν μόνο το τραγούδι μού έχει προσφέρει.
Τι είναι το youtube για μένα;
Η συνταξούλα μου.
Είμαστε εντάξει;
σχόλια