Με αφορμή την συμπλήρωση 350 χρόνων από το θάνατο του Ρέμπραντ το Rijksmuseum στο Άμστερνταμ χαρακτήρισε το 2019 ως «έτος του Ρέμπραντ» και τους επόμενους μήνες οργανώνει μια σειρά από εκθέσεις και εκδηλώσεις για να γιορτάσει το έργο του σπουδαίου ζωγράφου και χαράκτη της «χρυσής εποχής» της Ολλανδίας, ενός από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες όλων των εποχών.
Το Rijksmuseum έχει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Ρέμπραντ στον κόσμο, με μερικούς από τους πιο γνωστούς του πίνακες να είναι από τα βασικά του αξιοθέατα, όπως η Νυχτερινή Περίπολος, οι Σύνδικοι της συντεχνίας των υφασματεμπόρων, τα γαμήλια πορτρέτα των Marten Soolmans και Oopjen Coppit, η Εβραία νύφη, συνολικά 22 έργα, με πιο πρώιμο το αυτοπορτρέτο του σε νεαρή ηλικία μέχρι το όψιμο πορτρέτο του ως Απόστολος Παύλος.
Στις εκθέσεις που διοργανώνει, εκτός από τα μόνιμα εκθέματα που περιέχουν πίνακες από όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας και έναν μεγάλο αριθμό από σχέδια, με όλα τα διαφορετικά στυλ που ζωγράφισε ανά εποχή, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν και τα πιο όμορφα από τα χαρακτικά του έργα (που συνολικά είναι 1300!). Τα συγκεκριμένα έργα που έχουν τυπωθεί τον 17ο αιώνα και παρουσιάζουν μία διαφορετική πλευρά του σπουδαίου καλλιτέχνη είναι εξαιρετικά ευαίσθητα και σπάνια εκτίθενται στο κοινό.
Παρατηρώντας κανείς την εξελικτική του πορεία μπορεί να καταλάβει πώς από τον ντελικάτο τρόπο που ζωγράφιζε στα νεανικά του χρόνια πέρασε σε μία πιο τραχιά, πειραματική τεχνική, χρησιμοποιώντας με ευφυή τρόπο τα χρώματα και τον τρόπο που το «φως» τονίζει τα πρόσωπα και δίνει ένταση στις σκηνές.
Ο Ρέμπραντ ήταν ένας χαρισματικός ζωγράφος που στα έργα του αφηγείται ολόκληρες ιστορίες και στην έκθεση του μουσείου οι «αφηγηματικοί» του πίνακες παρουσιάζονται τελευταίοι, μετά τα αυτοπορτρέτα του και τους πίνακες που απεικονίζουν το περιβάλλον που ζούσε και τους ανθρώπους της οικογένειάς του, τους γνωστούς του, ακόμα και πρόσωπα που συναντούσε καθημερινά, όπως ζητιάνους, υπαίθριους μουσικούς, ηθοποιούς, περιπλανώμενους. Παρατηρώντας κανείς την εξελικτική του πορεία μπορεί να καταλάβει πώς από τον ντελικάτο τρόπο που ζωγράφιζε στα νεανικά του χρόνια πέρασε σε μία πιο τραχιά, πειραματική τεχνική, χρησιμοποιώντας με ευφυή τρόπο τα χρώματα και τον τρόπο που το «φως» τονίζει τα πρόσωπα και δίνει ένταση στις σκηνές.
Ο Ρέμπραντ Χάρμενσοον φαν Ράιν (1606-1669) γεννήθηκε στο Λέιντεν της Ολλανδίας και ήταν το δεύτερο νεότερο από τα δέκα παιδιά του Χάρμεν φαν Ράιν και της Κορνηλίας (Νεέλτχεν) φαν Ζόιτμπρουκ. Ο πατέρας του ήταν μυλωνάς και συνιδιοκτήτης, από το 1589, ενός μύλου που έφερε το επώνυμό του, στην όχθη του Ρήνου, ενώ η μητέρα του ήταν κόρη εύπορου φούρναρη. Μόλις τέλειωσε το λατινικό σχολείο της πόλης, όπου διδάχθηκε λατινικά, ελληνικά, κλασική λογοτεχνία και Ιστορία, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν, ωστόσο δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του γιατί άρχισε να εκπαιδεύεται ως ζωγράφος. Αρχικά μαθήτευσε στο πλευρό του διακεκριμένου Ολλανδού ζωγράφου Γιάκομπ φαν Σβάνενμπουρχ και αργότερα δίπλα στον φημισμένο ζωγράφο Πίτερ Λάστμαν, που εργαζόταν στο Άμστερνταμ. Όταν επέστρεψε στο Λέιντεν άνοιξε το δικό του εργαστήριο, που μοιραζόταν με τον ζωγράφο Γιαν Λίφενς, κάνοντας χαρακτικά και πολλούς πίνακες με βιβλικές σκηνές, αποκτώντας ένα δικό του στυλ, με έντονα χρώματα, που τον έκανε περιζήτητο.Το 1631 μετακόμισε στο Άμστερνταμ όπου άρχισε να ζωγραφίζει πορτρέτα επί παραγγελία και παράλληλα Ρέμπραντ συνέχισε να φιλοτεχνεί ιστορικά θέματα, δανεισμένα κυρίως από τη Βίβλο και την κλασική αρχαιότητα. Στους πολυάριθμους μαθητές του εκείνης της περιόδου περιλαμβάνονται οι Ferdinand Bol, Govert Flinck και Carel Fabritius. Είναι η εποχή που ο τρόπος που ζωγράφιζε έγινε πιο προσωπικός, με πιο χαλαρές πινελιές που τόνιζαν περισσότερο το δράμα στους πίνακές του.
Το 1634 παντρεύτηκε την Saskia Uylenburgh με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Τίτο. Ένα χρόνο μετά η γυναίκα του πέθανε από φυματίωση, γεγονός που τον επηρέασε πολύ ψυχολογικά και καλλιτεχνικά. Λίγα χρόνια αργότερα απέκτησε και μια κόρη με την Hendrickje Stoffels. Παρόλο που ήταν ένας από τους πιο αναγνωρισμένους ζωγράφους στην εποχή του, τα συσσωρευμένα χρέη τον ανάγκασαν να πουλήσει το σπίτι του και σταδιακά έχασε και όλη του την περιουσία. Πέθανε το 1669 και τον έθαψαν στον Westerkerk (τον Δυτικό Ναό) του Άμστερνταμ.
