Η συνάντηση με τους Misuse έγινε σε μια δίπατη μονοκατοικία στη Νέα Σμύρνη σε ένα οικόπεδο δύο στρεμμάτων, σαν σπίτι στο χωριό. Ο πίσω κήπος, που θυμίζει το σκηνικό από το Θησαυρό του μακαρίτη και είναι γεμάτος μανταρινιές, φιλοξενεί την Μπουμπού, έναν υπέρβαρο σκύλο που περιφέρεται βαριεστημένα, μια αποθήκη με υλικά κηπουρικής και ένα «παροπλισμένο» κοτέτσι. Νομίζεις ότι έχεις επισκεφτεί κάποιο εξοχικό. Στον πάνω όροφο βρίσκεται το στούντιο που ηχογράφησαν το ντεμπούτο άλμπουμ και το απόγευμα της συνέντευξης έκαναν τις τελευταίες πρόβες πριν το live τους στο Κύτταρο. Η ατμόσφαιρα εκρηκτική, όχι μόνο από τις προετοιμασίες, αλλά γιατί αυτή θα είναι η τελευταία εμφάνισή τους πριν φύγει ο Δημήτρης (ο ένας από τους δυο κιθαρίστες) για φαντάρος. «Αυτή είναι η κατάρα του ελληνικού γκρουπ», λένε μεταξύ αστείου και σοβαρού, «ο στρατός και τα μεταπτυχιακά, που πάνε τα σχέδιά σου πολύ πίσω». Κι η αλήθεια είναι ότι για τα μέλη ενός ξένου γκρουπ οι συνθήκες και οι προοπτικές είναι... διαφορετικές. Τουλάχιστον δεν έχουν το στρατιωτικό...
Οι Misuse είναι από τα πιο γνωστά αθηναϊκά γκρουπ των τελευταίων χρόνων, με αρκετές ζωντανές εμφανίσεις και συμμετοχές σε συλλογές, που όμως άργησαν πολύ να ετοιμάσουν το προσωπικό άλμπουμ τους. «Χρειάστηκαν 7 χρόνια για να καταφέρουμε να κυκλοφορήσουμε τον πρώτο δίσκο μας» σχολιάζουν, πέρασε τόσος καιρός χωρίς να καταλάβουμε τίποτα. Τουλάχιστον είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα. Συμβαίνει σε πολλές μπάντες, μέχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος δεν αντέχουν να τον ξανακούσουν. Ευτυχώς, σε μας δεν συμβαίνει αυτό».
Το σχήμα που στήθηκε στις κρεβατοκάμαρες δυο φίλων -γνωρίστηκαν στη συναυλία των Sonic Youth!- και άρχισε να μετασχηματίζεται σε γκρουπ με την προσθήκη των υπόλοιπων μουσικών πέρασε πολλά μέχρι να φτάσει στην τωρινή σύνθεση. Σήμερα τους Misuse αποτελούν πέντε μέλη και ο ήχος τους έχει εμπλουτιστεί με βιολί, βιόλα, τσέλο, πιάνο, Hammond, τσελέστα, βιμπράφωνο και ένα vintage Oberheim synth, και από το post rock του ξεκινήματος έχει γίνει περισσότερο σκληρός και σύνθετος. «Λόγω του ότι είμαστε instrumental μπάντα και παίζουμε μακρόσυρτα κομμάτια και εξάρσεις, εύκολα μπορεί να μας κατατάξει κανείς στο post rock», εξηγούν, «έχουμε όμως πολλά progressive και heavy στοιχεία».
Μιλάνε για τον αρχικό ντράμερ του γκρουπ που σκοτώθηκε σε δυστύχημα -στον οποίο αφιερώνουν το δίσκο- για τα πρώτα τζαμαρίσματα και τα πρώτα live. «Έχουμε παίξει σε κάθε συναυλιακό χώρο της πόλης», μου λένε, «εκτός από το Ρόδον. Είχαμε την τύχη να ανοίξουμε το live των Mogwai στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού με μπίρες, δικό μας καμαρίνι και τοστ, συνθήκες που δύσκολα σου τυχαίνουν ως ελληνικό γκρουπ. Είναι μεγάλο θέμα το live, και το νταβατζιλίκι στο θέμα του support στην Ελλάδα είναι άνευ προηγουμένου. Απλά όλοι το έχουν δεχτεί. Αν παίξεις με ένα μεγάλο γκρουπ που το γουστάρεις πολύ, το θεωρείς και λίγο τιμή σου, αλλά όταν σου λένε πλήρωσε 200 ευρώ για να μεταφέρεις τα όργανά σου είναι μάλλον κοροϊδία. Δεν περιμένεις να βγάλεις λεφτά από τα CD, το θέμα είναι πια στα live, εκεί κρίνεται η δυναμική μιας μπάντας. Και στο εξωτερικό η κύρια πηγή εσόδων είναι οι ζωντανές εμφανίσεις».
Μιλάνε για τις δυσκολίες που έχει ένα συγκρότημα με τα στούντιο ηχογράφησης, τις ακριβές τιμές και τις ατέλειωτες ώρες που χρειάζονται για να φτιάξεις ένα άλμπουμ. «Είναι πολύ σημαντικό να έχεις το δικό σου χώρο» λένε. «Κάποτε ήρθαμε στο στούντιο στις 6 το απόγευμα και φύγαμε στις 5μισι το πρωί, πού μπορείς να το κάνεις αυτό; Σε ποιο στούντιο; Χρειάζεσαι 20 ευρώ την ημέρα για το πιο φτηνό στούντιο, βάλε κι ένα 6μηνο ηχογραφήσεων και θα δεις πόσο στοιχίζει. Μιλάμε για 400 ώρες».
«Θα μας άρεσε πάρα πολύ να κάναμε κάτι με εικόνα», προσθέτουν, «να ντύναμε μια ταινία, επειδή έχουμε άμεση σχέση, ο ήχος μας είναι πολύ κινηματογραφικός. Τι άλλο θα θέλαμε; Live μεγαλύτερου εύρους, αυτό που ονειρεύονται όλοι, να πάμε στο εξωτερικό. Θα μας ενδιέφερε επίσης μια περιοδεία στην Ελλάδα, γιατί έχουμε παίξει ελάχιστα εκτός Αθηνών. Μετά από 7 χρόνια που υπάρχουμε σαν μπάντα, τα πράγματα έχουν γίνει πιο εύκολα για live στην Αθήνα, επειδή οι χώροι είναι περισσότεροι. Τι σημαίνει για μας επιτυχία; Έχουμε κάποια standard, επιτυχία είναι να ξεπερνάμε αυτά τα standard κάθε φορά»...
σχόλια