Μέχρι πρόσφατα συνεργαζόσασταν με το «Entertainment Weekly». Πώς περνούσατε με τόση άνεση από την ποπ κουλτούρα στη σκοτεινή πλευρά της ζωής, που είναι κεντρικό σημείο της λογοτεχνίας σας;
Ήταν γοητευτικό το γεγονός ότι μπορούσα να εγκαταλείψω τον πραγματικό κόσμο και τη διάχυτη ποπ κουλτούρα και να βουτήξω στη βρομιά του μαύρου μυστηρίου. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στην ποπ κουλτούρα στα Σκοτεινά Αντικείμενα. Ήταν μια υπέροχη, αλλά περίεργη απόδραση.
Ο Στίβεν Κίνγκ δήλωσε για εσάς: «Θα ήταν άδικο να χαρακτηρίσω το πρώτο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν απλώς φανταστικό. Έχω περίπου τριάντα χρόνια να διαβάσω ένα τόσο ανατρεπτικό ψυχολογικό θρίλερ». Τι επίδραση είχε η υποστήριξή του;
Ήταν υπέροχο. Πολλοί αναγνώστες μού είπαν ότι αγόρασαν το βιβλίο μου λόγω όσων είπε ο Στίβεν Κίνγκ - άλλωστε τον θαυμάζουν πάρα πολύ. Και πραγματικά με συναρπάζει να βλέπω το όνομά του σε ένα από τα βιβλία μου. Αυτός ο συγγραφέας, που τον είχα ως είδωλο μεγαλώνοντας, ουσιαστικά εγγυάται για μένα στους αναγνώστες.
Ποιες είναι οι λογοτεχνικές σας επιρροές
Οι Kate Atkinson, Richard Price, Joyce Carol Oates, Joy Williams, Dennis Lehane, Margaret Atwood και οπωσδήποτε, αλλά οπωσδήποτε, ο Ross Macdonald.
Ποια φάση της συγγραφής απολαμβάνεται περισσότερο;
Όλα μού φαίνονται δύσκολα στην φάση του πρώτου κειμένου. Είμαι γεμάτη αμφιβολία και φόβο, καθώς προσπαθώ να ολοκληρώσω αυτήν τη φάση. Από τη στιγμή που θα ολοκληρώσω το πρώτο γενικό κείμενο -και η αλήθεια είναι ότι τα βιβλία μου αλλάζουν δραματικά μετά το αρχικό σχεδίασμα- νιώθω αρκετά άνετη και ήρεμη. Από αυτό το σημείο και μετά το διασκεδάζω πραγματικά. «Παίζω» περισσότερο με τα θέματα, προσπαθώ να βρω τον τέλειο τόνο για κάθε ήρωα, σαν να παίζω τζαζ.
Στο Σκοτεινό Τόπο υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία με τα παραμύθια. Είναι σκόπιμο αυτό;
Μα και βέβαια. Αυτές είναι οι πρώτες ιστορίες που ακούμε και έχουν το βαθύτερο αντίκτυπο. Αυτά τα θέματα μένουν μαζί μας για πάντα: εκδίκηση, απάτη, καλοσύνη, ατυχία. Σε αυτό οφείλεται εν μέρει το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες κακές γυναίκες στα βιβλία μου: τα παραμύθια έχουν την τόλμη να παρουσιάζουν διαβολικές, επικίνδυνες γυναίκες. Τις αγαπούσα ως παιδί και, όταν παίζαμε, δεν ήθελα ποτέ να είμαι η πριγκίπισσα. Ήθελα πάντα να είμαι η μάγισσα, γιατί εκείνη είχε πολύ περισσότερο ενδιαφέρον.
Γιατί επιλέξατε τις Μεσοδυτικές Πολιτείες ως σκηνικό για το Σκοτεινό Τόπο;
Εκεί μεγάλωσα και εξάλλου αγαπώ τις μικρές πόλεις. Είναι ιδανικός τόπος για φόνο, επειδή μου αρέσει η αίσθηση της απομόνωσης που αποπνέουν. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει ή να επανεφεύρει τον εαυτό του. Η ενδοχώρα των ΗΠΑ ακούγεται ότι είναι μπανάλ, στωική και βαρετή. Στην πραγματικότητα, ισχύει το ακριβώς αντίθετο - μια σειρά από άγνωστους φόνους έγιναν ακριβώς εκεί.
Γιατί οι ήρωές σας στο Σκοτεινό Τόπο είναι παιδιά ή έφηβοι;
Η παιδική ηλικία είναι μια θλιβερή περίοδος: οτιδήποτε κακό συμβεί όσο είσαι παιδί δημιουργεί βιώματα που σε συνοδεύουν σε όλη σου τη ζωή. Θυμάμαι πολύ καλά την παιδική μου ηλικία - τις υπέροχες ελευθερίες και τους ασήμαντους περιορισμούς που έχεις όταν είσαι παιδί. Τα παιδιά είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα και περίπλοκα απ' ό,τι πιστεύουμε.
Είστε απολύτως αφοσιωμένη στα «σκοτεινά» μυθιστορήματα; Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Το επόμενό μου βιβλίο είναι ένα θρίλερ σχετικά με ένα παντρεμένο ζευγάρι - η γυναίκα εξαφανίζεται στην πέμπτη επέτειό τους. Μου αρέσει πολύ η λογοτεχνία του μυστηρίου, επειδή μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα μ' αυτό το είδος. Το μυστήριο είναι ένας υπέροχος τρόπος για να προωθήσεις μια ιστορία που δεν αφορά μόνο ένα φόνο αλλά εκατομμύρια διαφορετικά πράγματα: αγάπη, αγανάκτηση, θυμό, φτώχια, ελπίδα.
Τι σας τρομάζει;
Έχω μια έντονη φοβία πως θα κάνω ένα τραγικό λάθος που δεν μπορώ να επανορθώσω με κανέναν τρόπο. Αυτό είναι ένα θέμα που επανέρχεται στο Σκοτεινό Τόπο: μικρά, κακά λάθη που εξελίσσονται σε τραγωδία.
σχόλια