Η πρώτη σελίδα

Η πρώτη σελίδα Facebook Twitter
0
Τιμπουρδέλο είστε εσείς οι δημοσιογράφοι,ρε παιδάκι μου, σου λέει ο άλλος... Ποιοιόμως είμαστε εμείς, αδελφέ; Οι τηλεοπτικοίαστέρες που βυσσοδομούν δεξιά κι αριστεράστα κανάλια, ή οι απλήρωτοι που βολοδέρνουνμε τα μπλοκάκια στα έντυπα, ανήμποραθύματα της επέκτασης του λεγόμενου«outsourcing» και των«ευέλικτων μορφών απασχόλησης»;...Τι ωραίους ευφημισμούς (και κραυγαλέαοξύμωρα) έχουν πατεντάρει και μας ταμπουκώνουν για να τα κάνουμε γαργάρα.

«Ποδοσφαιροποίησητης δημόσιας ζωής» λέει ο κάθε άσχετοςγια να δώσει έμφαση στη νοσηρότητα πουστάζει από τις τέσσερις πλευρές τηςοθόνης.

«Πούείναι ο πάτος» έλεγε η μαρκίζα πάνωαπό ένα νυχτερινό πάνελ με κονφερανσιέτον Ευαγγελάτο και βασικό γκεστ σταρτον Χίο (που μια φορά του είχε πει οΠουλικάκος -καλή του ώρα- «ανακριτήςείσαι, ρε;»). Προφανώς δεν υπάρχειπάτος, οπότε ας κουλάρουμε. Α, ναι! Τώραπου το θυμήθηκα... Déjàvu! Είδα και τον ΣπύροΧατζάρα, τον «Τζεφ» (από τον τύποτης Δυναστείας που του έμοιαζε ήταν τοπαρατσούκλι), αυτήν τη μορφή της κρατικήςτηλεόρασης την πρώτη ηρωική περίοδοτου ΠΑΣΟΚ και του αυριανισμού κατόπιν,ένα βράδυ να κάνει εκπομπή στο BlueSky, να κάνει εκπομπή μεθέμα το περιβόητο σκάνδαλο Siemensκαι τις ευθύνες της κυβέρνησης Σημίτη(!).

Καιμέσα στην αναμπουμπούλα έχουν γίνει«παίκτες» και τα διάφορα ανώνυμαπαρα-μιντιακά μπλογκ με την πειρατικήαντίληψη (ω, τι ωραίο πλιάτσικο!).

Όλοιέχουν δίκιο, κι όλοι έχουν άδικο, κι όλοιμοιάζουν αβοήθητοι και εγκλωβισμένοι.Η κατάσταση είναι πλέον πέραν τηςπαρωδίας και γι' αυτό δεν υπάρχει καισύγχρονη κωμωδία, σάτιρα σχετική πουνα ‘χει πλάκα - το internet,ελλείψει νέων σχολιαστών/κωμικών, έχειπήξει στα αποσπάσματα από παλιούςδίσκους του Χάρρυ Κλυνν. Και τι πλάκαδηλαδή να κάνεις από όλη αυτή τη δυσοίωνηακολουθία φαιδρών προσώπων που χορεύεικαθημερινά γιάνκα μπροστά μας; Τι πλάκανα κάνεις με τις προσωπικότητες του Θεκαι του Μα, κλασικές φιγούρες αυτού πουο Σλοβένος φιλόσοφος/ποπ σταρ ΣλαβόιΖίζεκ (ο «γίγας της Λιουμπλιάνα»,όπως τον λένε, αναφορά που μου θυμίζειπάντα τον Γίγα της Κυψέλης με τον Ρίζο)αποκαλεί «ο σύγχρονος παθολογικόςνάρκισσος», ο καπάτσος, δαιμόνιος,ριζοσπάστης κομφορμιστής που ενδιαφέρεταιμόνο για το πονηρό κι αποτελεσματικόνταραβέρι, για τους «κανόνες τουπαιχνιδιού». Αλλά κι αυτοί που τουςέχουν κάνει πρότυπα -όλοι οι τριαντάρηδες,σαραντάρηδες (κυρίως), πενηντάρηδεςpost-yuppies πουθέλουν να γίνουν σούπερ ντούπερ στελέχη,αλλά και η παλαιά μικροαστική υπαλληλίαπου θέλει να διατηρήσει τα κεκτημένατης, αλλά να παίζει και στο βλαχο-μπονβιβέρ και τραμπουκο-χαβαλέ κόλπο πουξεκίνησε από την εποχή του bigbang στο Χρηματιστήριο- απότην ίδια στόφα δεν είναι; Οι «αλήτες,ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» φταίνεδηλαδή για την «κοινωνική έκπτωση»αυτής της ανερχόμενης μεσαίας τάξης;

Καιμέσα στο χαμό, εκοιμήθη και ο Αρχιεπίσκοποςκαι άρχισαν να κυκλοφορούν στουςυπολογιστές των εφημερίδων και τωνπεριοδικών επείγοντα δελτία Τύπου όπωςτο παρακάτω: «Ανακοίνωση: Λόγω τηςκοιμήσεως του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου,η παρουσίαση του νέου cdτης Ελένης Λεγάκη σας ενημερώνουμε ότιθα πραγματοποιηθεί στον προεπιλεγμένοχώρο στο λιμάνι του Πειραιά στην είσοδοΕ9 στο καράβι "Άγιος Γεώργιος" στοσαλόνι "Αιγαίο" την Πέμπτη 7/2/2008 (σ.σ.την ημέρα δηλαδή που γίνεται η εκλογήτου νέου Αρχιεπισκόπου - η γκαντεμιάτης Ελένης Λεγάκη δεν παίζεται) και ώρα19:00. Πάρκινγκ μέσα στο πλοίο».

Τώραπου τελείωσε το πένθος μπορούμε να πούμεότι ο «παμμακάριστος» έκανε τόσηφασαρία, θόρυβο και κακό όσο λίγοιάνθρωποι μόνοι τους, και μας πήγε πίσωσε κρίσιμες εποχές (αλλά και πότε δενείναι κρίσιμη εποχή γι' αυτήν τη χώραπου μοιάζει όχι με φρενοκομείο -καλά θαήτανε- αλλά με τεράστιο επείγονπεριστατικό;), με αποτέλεσμα όχι μόνονα παραμένει τεράστιο ταμπού ο διαχωρισμόςΕκκλησίας και κράτους, όχι μόνο τουπουργείο Παιδείας να είναι ακόμα «καιΘρησκευμάτων», αλλά να βλέπεις στοδρόμο και κάτι ζαβά πιτσιρίκια με emoκουρέματα να σταυροκοπιούνται μπροστάαπό τις εκκλησίες.

Νατην πεις, φίλε, που ξεσπαθώνεις εναντίονδικαίων και αδίκων του «κλάδου»,σ' αυτούς τους (αυτο)αποκαλούμενουςσοβαρούς, εκσυγχρονιστές και κοσμοπολίτεςδημοσιογράφους που κατ' ιδίαν λένε ταπιο «ασεβή» για το μακαρίτη,ανακουφισμένοι από την απώλεια, ενώδημόσια μιλάνε και γράφουν για μιασημαντική προσωπικότητα του δημόσιουβίου - αυτό μάλιστα, το καταλαβαίνω...

Shortcut
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ