Κινηματογράφος Άστρον
Κηφισίας 37
Δημιούργημα του ακαδημαϊκού Σόλωνα Κυδωνιάτη, ενός από τους καλύτερους αρχιτέκτονες της εποχής, που χτίστηκε τον Απρίλιο του 1956. Ο κινηματογράφος Άστρον, ο πρώτος των Αμπελοκήπων, εισήγαγε μια σημαντική καινοτομία, αναβαθμίζοντας τον εξώστη: οι διακεκριμένες θέσεις στο Άστρον βρίσκονταν εκεί, όταν στους υπόλοιπους κινηματογράφους της εποχής τα εισιτήρια στον εξώστη ήταν φθηνότερα, μαζεύοντας έτσι κόσμο από τα λαϊκά στρώματα. Αρχικά, ο κινηματογράφος θα ονομαζόταν Ciné Venus, φαίνεται όμως ότι το περιστρεφόμενο αστέρι που τοποθετήθηκε στην είσοδο, το οποίο ήταν ορατό και από το Παγκράτι, ενέπνευσε το τελικό όνομα Άστρον. Τα άλλα χαρακτηριστικά του στοιχεία ήταν η πολυτελής μαρμάρινη σκάλα με τον επιβλητικό καθρέφτη κατά την άνοδο και το εντυπωσιακό φουαγέ των 130 τ.μ.
Εργοστάσιο Ελληνικής Εριουργίας
Πατησίων
Το εργοστάσιο κτίστηκε το 1914 και επιλέχθηκε η περιοχή στο τέλος της Πατησίων λόγω του ομαλού εδάφους (γεμάτο αμπέλια και κήπους), του άφθονου νερού από το ρέμα του Ποδονίφτη και της γειτνίασης με τη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Κηφισίας. Αποτελούνταν από έξι πτέρυγες που περιλάμβαναν το μηχανοστάσιο, αίθουσα μηχανών για το πρώτο και το τελευταίο ξάσιμο, αίθουσα με κλωστικά μηχανήματα για το πρώτο κλώσιμο, διπλοστρεπτικές μηχανές «τέλειου κλωσίματος», τμήμα παρασκευής στημόνων, φινιστήριο και αίθουσες γυναικείων και ανδρικών υφασμάτων. Αργότερα χτίστηκαν καινούργιες εγκαταστάσεις ακριβώς δίπλα από το αρχικό εργοστάσιο, με παράλληλες πτέρυγες με οδοντωτή οροφή και ανοίγματα προς τον Βορρά. Το νέο κτίριο είχε εμβαδόν 1.800 τ.μ. Το κτίριο κάηκε έπειτα από σφοδρή πυρκαγιά που ξέσπασε το 1950.
Παλαιό κτίριο του Ελληνικού Ωδείου
Φειδιου 3
Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα σπίτια του κέντρου της Αθήνας που βρίσκεται εκτός της Πλάκας. Στο ταλαιπωρημένο του κουφάρι διασώζεται ακόμα η ιδιωτική αρχιτεκτονική της πρώτης «βαυαρικής» δεκαετίας του 1830, όπως σχεδιάστηκε από τον Βιεννέζο Carl Roesner. Υπήρξε κατοικία του πρώτου Αυστριακού πρέσβη στην Αθήνα και φιλοξένησε λαμπρούς χορούς τη δεκαετία του 1840. Στη συνέχεια αποτέλεσε κατοικία του Ε. Τοσίτσα, υποθηκοφυλακείο, ωδείο (1899-1919) υπό τη Βαυαρή πιανίστρια Lina von Lottner και, τέλος, στέγη του «Ελληνικού Ωδείου» (1919-1966).
Οικία Λαπαθιώτη
Κουντουριωτου 23 & Οικονομου 30, Εξαρχεια
Το σπίτι όπου έζησε και έδωσε τέρμα στη ζωή του ο ποιητής του Μεσοπολέμου, Ναπολέων Λαπαθιώτης. Το διώροφο νεοκλασικό αρχοντικό αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής από τα πρώτα έτη βασιλείας του Γεωργίου Α': οικοδομήθηκε στις αρχές του 1870 και διέθετε εξώστη με μαρμάρινα φουρούσια, σφυρήλατα κιγκλιδώματα, αέτωμα στη στέψη με επιζωγραφισμένο τύμπανο, παραστάδες κορινθιακού ρυθμού, εσωτερική αυλή και χαγιάτι με εξωτερική σκάλα. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος είχε γράψει για το σπίτι όπου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του σε νεαρή ηλικία: «Απ' τα κεντρικά μας σπίτια να βρεθούμε σε μια ερημιά –γιατί το μέρος ήταν ερημιά για τη μικρή πρωτεύουσα της εποχής εκείνης– μας στοίχισε παρά πολύ! Μια πρώτη μας επίσκεψη σ' αυτό μου έδωσε την εντύπωση μεγάλης καταδίκης».
Πύργος Θήρας
Θηρας 54, πλατεία Αμερικής
Πρόκειται για ένα σπάνιο δείγμα νεογοτθικού στυλ στην Ελλάδα. Τοποθετημένο σε μια κατάφυτη ιδιοκτησία, στην εποχή του υπήρξε εξοχική βίλα. Είναι ένας πύργος με τα όλα του: φρουριακού τύπου αρχιτεκτονική, πολεμίστρες, στηθαία, εμβλήματα κ.ά. Κτισμένο το 1914, ιδιοκτησία της αρχοντικής κεφαλονίτικης οικογένειας Τυπάλδου (Tipaldus) της Χρυσής Βίβλου με ρίζες από τη Νάπολη της Ιταλίας, ακατοίκητο από το 1993, χαρακτηρισμένο διατηρητέο το 2008, έχει υποστεί σημαντικές ζημιές από σεισμούς, καιρικά φαινόμενα αλλά και ανθρώπινες εισβολές. Μπαίνοντας, βρίσκεσαι σε έναν μεγάλο χώρο υποδοχής με μοναδικό παρκέ και τα δύο οικόσημα της οικογένειας Τυπάλδου στους δύο τοίχους, το όρθιο άλογο και το λιοντάρι, αντίκρυ το ένα στο άλλο. Το δωμάτιο στα αριστερά ήταν το σαλόνι του πύργου και το δωμάτιο στα δεξιά η τραπεζαρία. Στο βάθος και δεξιά βρίσκεται η κουζίνα, καθαρά παρασκευαστικός χώρος, με δική του έξοδο στον κήπο. Ακριβώς απέναντι από την εξωτερική πόρτα δεσπόζει η μεγάλη ξύλινη σκάλα που σε μεταφέρει στο δεύτερο επίπεδο. Στο μέσο της σκάλας συναντάς ένα δωμάτιο, όπου βρισκόταν μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Φτάνοντας στο δεύτερο επίπεδο, αριστερά και δεξιά βρίσκονται τα δύο υπνοδωμάτια και η τουαλέτα. Μπροστά ακριβώς η μπαλκονόπορτα, που δεν σε βγάζει σε ένα συνηθισμένο μπαλκόνι αλλά στις πολεμίστρες του πύργου. Στο τρίτο επίπεδο βρίσκεται ένα ακόμη δωμάτιο, με την μπαλκονόπορτα να οδηγεί στις δεύτερες πολεμίστρες, στο ψηλότερο σημείο του κτιρίου.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη LIFO.
σχόλια