☛ O εθισμός, ο μαζοχισμός και τα άλλα πάθη και βίτσια που αναμοχλεύει το «House of Cards» ήταν το θέμα του άρθρου του Δημήτρη Πολιτάκη στο περασμένο τεύχος μας, και ο Periplanomenos σχολίασε: «Πάντως, η "παραβίαση του τέταρτου τοίχου" δεν συμβαίνει στο "House of Cards" όπως σε άλλες περιπτώσεις. Θα πίστευε κανείς πολύ εύκολα ότι ο Άντεργουντ αρέσκεται να κοιτάει προς μια φανταστική κάμερα και να λέει τα όσα λέει... Άλλο που τυγχάνει αυτή η κάμερα να υπάρχει όντως, αυτήν τη φορά, στον κόσμο του Κέβιν Σπέισι. Χαρακτηριστικά, τις στιγμές που αυτό συμβαίνει δεν παρευρίσκεται κάποιος άλλος (ή, τουλάχιστον, δεν παρατηρεί τον ήρωα) στον ίδιο χώρο».
Και η Nanina Zola πρόσθεσε: «Να μην παραλείπουμε τις πιο εγκεφαλικές ερμηνείες. Στο "House of Cards" η συγκεκριμένη τακτική δεν προσφέρεται για συμβατική (επίπεδη) θεώρηση».
☛ «Πού πηγαίνουν οι πρόσφυγες; » αναρωτήθηκε ο Ευγένιος Αρανίτσης. «Η προτεσταντική ηθική δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της Δύσης, είναι η ηθική του καπιταλισμού» σχολίασε ο Sk314. «Και στη Συρία καπιταλισμό είχαν, δεν ήταν νομάδες στην έρημο. Μεταξύ των προσφύγων υπάρχουν πολλοί εύποροι και σπουδασμένοι άνθρωποι που εργάζονταν όσο πιο πολύ μπορούσαν για να κερδίσουν όσο πιο πολλά γινόταν. Άρα, σε ποιον πολιτισμικό ξεριζωμό αναφέρεστε;».
Από την άλλη, ο mspamas σχολίασε: «H προτεσταντική ηθική είναι ηθική του καπιταλισμού, επειδή αυτός αναπτύχθηκε και φύτρωσε σε συγκεκριμένο περιβάλλον. Σε άλλα μέρη ο καπιταλισμός, ειδικά ο πιο ανεπτυγμένος, φυτεύτηκε με το ζόρι και σε πολλά δεν ταίριαξε ποτέ. Άλλο εκμετάλλευση, μισθωτή εργασία και τράπεζες, που σήμερα παίζουν παντού, και άλλο το γενικευμένο πνεύμα του προτεσταντισμού, η εργασιακή ηθική κ.λπ. Τα πρώτα πολλές φορές επιβάλλονται και από ανάγκη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμβαδίζουν με την κουλτούρα του λαού που τα έχει. Από κει προέρχονται και φαινόμενα όπως αυτά της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας κ.α., που ως μη προτεσταντικής κουλτούρας, δεν προχώρησαν ποτέ στην εμπροσθοφυλακή του καπιταλισμού. Το ίδιο και η Ανατολική Ευρώπη, η Λατινική Αμερική κ.λπ. Βέβαια, λίγο-πολύ όλες οι χώρες αλλοιώνονται από το καπιταλιστικό πνεύμα, αλλά ανάμεσα στο λίγο και το πολύ υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Στη Συρία είχαν "καπιταλισμό" λιγότερο και απ' όσο είχαμε εδώ. Το ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες βρίσκονται οι πιο εύποροι δεν το αλλάζει αυτό. Άλλο πλούτος και εκμετάλλευση γενικά, άλλο καπιταλισμός συγκεκριμένα. Εκμεταλλευτής και πλούσιος ήταν και ο κάθε Φαραώ και η ανώτερη τάξη του. Αλλά δεν ήταν με τον τρόπο του υποκειμένου της καπιταλιστικής κοινωνίας, με τη συγκεκριμένη ηθική, θέαση των πραγμάτων κ.λπ. Ούτε οι Σύριοι ήταν, ούτε στη Ζιμπάμπουε είναι».
☛«Μόνιμοι κάτοικοι εναντίον όλων - Από τους κατοίκους της Φιλοθέης που δεν θέλουν μετανάστες δίπλα τους, ως την Κερατέα και το Ελληνικό» λεγόταν το ρεπορτάζ του Δημήτρη Κυριαζή.
«Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων την πληρώνουν κάτοικοι φτωχών περιοχών...» σχολίασε ο/η anion_chloriou, ενώ ο Citellus citellus πρόσθεσε: «Σε άλλες χώρες, βέβαια, αλλά και σε ορισμένες πόλεις στην Ελλάδα τα σκουπίδια δεν αποτελούν πρόβλημα. Όλα είναι θέμα οργάνωσης και διαχείρισης. Ο δήμος θα μπορούσε ακόμη και να βγάζει χρήματα από μια τέτοια επιχείρηση, με ελάχιστη επιβάρυνση για τους κατοίκους. Αλλά τι λέμε, αυτό θα απαιτούσε την εμπλοκή "τεχνοκρατών", οι οποίοι, ως γνωστόν, θέλουν το κακό μας και με τα πτυχία τους καλά θα κάνουν να τυλίγουν σαρδέλες, γιατί εδώ είναι Βαλκάνια».
☛«Για την ελληνική Εκκλησία και τις ευθύνες της» έγραψε με αφορμή το προσφυγικό ο Θοδωρής Αντωνόπουλος.
«Πες τα και ξαναπές τα, τους έχει σιχαθεί ο κόσμος πια» έγραψε η eraki. «Με εξαίρεση κάτι πεθαμένες γιαγιάδες, οι υπόλοιποι ούτε να τους φτύσουμε. Δεν ντρέπονται να δίνει ο απλός κόσμος ό,τι μπορεί κι ας μην έχει, κι αυτοί, περιχαρακωμένοι στα χρυσοποίκιλτα άμφια, να σφυράνε αδιάφορα...».
Ο antirrisias, όμως, σχολίασε: «Κύριε Αντωνόπουλε, με το παραπάνω κείμενό σας αποδεικνύετε περίτρανα τα μαύρα σας μεσάνυχτα για την Εκκλησία. Ξεκαθαρίστε, παρακαλώ, πρώτα μέσα σας εάν είστε μέλος αυτής (καθώς δεν είναι μόνο οι παπάδες)... Όσοι υπερασπιζόμαστε την ελευθερία μας να αγαπούμε, παρά τα λάθη μας, Χριστό και Ελλάδα, δεν είμαστε ούτε παρωχημένοι ούτε ηλικιωμένοι μόνο. Το να εκφράζουμε την άποψή μας ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός, με αγάπη, φυσικά, προς κάθε συνάνθρωπο (έτσι μας δίδαξε, κύριε, ο Κύριός μας), αλλά μη αποδοχή της θρησκείας του, είναι δικαίωμά μας. Εάν δεν σας αρέσει, να σηκωθείτε να φύγετε σε μουσουλμανικές χώρες, για να νιώσετε καλύτερα την ανωτερότητα του χριστιανισμού. Έχω να σας πω κι άλλα, πάντα με αγάπη, που όμως δεν αποφεύγει την αλήθεια...».
