● Το Παλαιό Φάληρο για μένα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Παρόλο που τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα είχα περάσει στη γειτόνισσα Καλλιθέα, το Φάληρο ήταν μια περιοχή που ως πιτσιρίκια αποφεύγαμε, ίσως γιατί υπολειπόταν σε νυχτερινή ζωή σε σχέση με τη Νέα Σμύρνη, στην οποία κατοικοεδρεύαμε στην εφηβεία μας. Στην ενήλικη ζωή μου, και μετά από περιήγηση σε διάφορες γειτονιές των βορείων προαστίων, όταν τυχαία βρέθηκα σε μια γειτονιά του, εδώ που μένω πια, ήταν σαν να βρήκα το φως μου! Γειτονιά με την κλασική, παλιομοδίτικη έννοια του όρου, συνδυασμένη με ωραία νεοκλασικά σπίτια με αυλές, διάσπαρτα σε κάθε στενό, άφθονο πράσινο, απίστευτη ησυχία και πρόσβαση, μέσα σε δυο λεπτά, όπου και να είσαι, στην πιο όμορφη παραλιακή μετώπη της Αθήνας!
● Η ιστορία του Παλαιού Φαλήρου είναι λίγο πολύ γνωστή: στην αρχαιότητα ήταν το πρώτο λιμάνι της Αθήνας, πριν ακόμα πάρει τα σκήπτρα ο Πειραιάς. Στις αρχές του 20ού αιώνα εύπορες οικογένειες αρχίζουν και χτίζουν αρχοντικά κι επαύλεις κοντά στη θάλασσα κι έτσι σταδιακά μετατρέπεται σ’ ένα προάστιο με τις εξοχικές κατοικίες των πλουσίων. Τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, όμως, τον απέκτησε χάρη στους Κωνσταντινουπολίτες που έφτασαν εδώ γύρω στο 1974, μάλλον γιατί ένιωσαν σαν να βρίσκονται ξανά στον Βόσπορο.
● Το πιο όμορφο κομμάτι της πόλης είναι αυτό που οριοθετείται από τις λεωφόρους Αμφιθέας - Αχιλλέως - Ποσειδώνος. Αν και η ρυμοτομία είναι εξαιρετική, κάποιος που πρωτοέρχεται, μπερδεύεται. Ίσως φταίει που τα ονόματα των δρόμων ξεπηδούν από την ελληνική μυθολογία: η Ναϊάδων αγκαλιάζει τη Νηρηίδων, η Αφροδίτης συναντά την Άρεως, την Πρωτέως, την Άτλαντος, τη Μουσών. Κάθε διαδρομή κι ένα ταξίδι στον μύθο!
● Τις καλοκαιρινές μέρες, νωρίς το πρωί, μ’ αρέσει να κάνω χάζι τις περιποιημένες Φαληριώτισσες -οι περισσότερες είναι Πολίτισσες- που με φιλαρέσκεια και νάζι κατηφορίζουν σιγά-σιγά για τα πρωινά τους ψώνια, αλλά, κυρίως, για τη βουτιά τους στον Μπάτη. H μεγαλύτερη, όμως, απόλαυση είναι ότι επιτέλους είμαι σε μια γειτονιά ανθρώπων: χρειάζομαι τουλάχιστον πέντε λεπτά για να χαιρετηθώ με τις γειτόνισσες, ν’ ανταλλάξουμε τα νέα μας, να χαζέψουμε τους κήπους τους ή να με σταυρώσουν, όταν έχουν καιρό να με δουν.
● Ο φίλος μου ο Spy λέει ότι θα ήθελε το Παλαιό Φάληρο να ήταν λίγο πιο «ζωντανό». Δεν συμφωνώ, και για να του το αποδείξω του προσφέρω απίστευτες νοστιμιές απ’ τα τοπικά ντελικατέσεν που ειδικεύονται σε γαστριμαργικές δημιουργίες απ’ όλη την Ανατολή, με ιδιαίτερη προτίμηση στον «Μπενίτο», ή τον μυώ στην πολίτικη κουζίνα του «Παντελή» ή τον πάω στο Ciné Φλοίσβος για ταινίες κάτω από τ’ αστέρια, με θαλασσινή αύρα, μπιρίτσες και σουβλάκια. Και όταν θέλει κάτι παραπάνω, με το τραμ βρισκόμαστε σε 10 λεπτά στο κέντρο της Αθήνας, αφού η απόσταση είναι μόλις 9 χιλιόμετρα!
σχόλια