Κάθομαι (όπως λέγανε τη δεκαετία του 1960) στον Βύρωνα, στην περιοχή της Νέας Ελβετίας.
- Στον Βύρωνα ήρθα ως μετανάστης όταν ήμουνα 40 ημερών, δηλαδή τον Μάιο του 1971. Οι δυο ψηλοί τύποι που ήταν μαζί μου ήταν να διαλέξουν ανάμεσα σε Αστόρια (Νέα Υόρκη)και Ν. Ελβετία. Επέλεξαν το δεύτερο. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως να ήταν το όνομα. Ας είναι! Πολλές φορές αναλογίζομαι πώς θα ήταν η ζωή μου ως Νεοϋορκέζου, αλλά σίγουρα δεν ξεχνάω πώς υπήρξε η ζωή μου μεγαλώνοντας στα στενά της προσφυγικής μου γειτονιάς, με τους ανοιχτόκαρδους ανθρώπους, στην πλατεία Βυζαντίου και στα Νταμάρια όπου τώρα είναι το περίφημο Θέατρο Βράχων.
- Στη γειτονιά μου μπορείς να πεις ότι υπάρχει μια πολύ ιδιαίτερη «μαγιά» ανθρώπων που δύσκολα βρίσκεις στην Ελλάδα, άνθρωποι εργατικής τάξης με ανώτερη παιδεία.
- Ο Βύρωνας είναι παιδί του Υμηττού, ένα βουνό που «φωνάζει» για να γίνει Εθνικός Δρυμός. Πριν από λίγα χρόνια, ο υπουργός Σιούφας ήθελε να τον τρυπήσει και να περάσει αυτοκίνητα μέσα του, αλλά γνώρισε σθεναρή αντίσταση από τους Βυρωνιώτες. Σε τέτοια μέρη, λοιπόν, η άνοιξη σε «χτυπάει» λίγο παραπάνω. Μαθαίνεις να αναγνωρίζεις τις μυρωδιές της. Εκεί είναι και η τοποθεσία του Κουταλά, σε λιγότερο από 10 λεπτά περπάτημα, ένα πάρκο μέσα στο δάσος όπου κάναμε και κάνουμε πικνίκ.
- Yπάρχουν δύο όμορφα μπαρ στον Βύρωνα, το La Ronda, ρομαντικό, παλαιού τύπου καφέ μπαρ, με μπόλικο καπνό και φιλοξενία σαλονιού, και το «Ρολόι», που το «παλεύει» αξιοπρεπώς και με ωραία κοκτέιλ. Το πρώτο μισό της δεκαετίας του '90 όμως η περιοχή είχε τον πιο αβανγκάρντ κόσμο σε ολόκληρη της Αθήνα και υπήρχε ένα μπαρ, το Privé, στην πλατεία Φατσέα, όπου χόρευες με Stone Roses και Charlatans και συναντούσες κόσμο από όλη την πόλη. Μετά ήρθαν τα ναρκωτικά στην πλατεία. Same old story!
- Δυστυχώς, τώρα πια έχουν απομείνει ελάχιστα δείγματα προσφυγικών σπιτιών. Θα ήθελα να δω τον δήμαρχο Χαρδαλιά να κρατάει ένα από αυτά για να θυμόμαστε πώς ζούσαμε μέχρι και πριν από 20-25 χρόνια.
- Ο Βύρωνας υπήρξε «μάνα» πολλών σπουδαίων συγκροτημάτων της αθηναϊκής ροκ και indie σκηνής, κυρίως τη δεκαετία του '90 και του '2000. Ανέκαθεν μια ροκ περιοχή, με πιο ενδιαφέροντα και «καλλιτεχνικό», αλλά και με πιο αυθεντικά «λαϊκό» κόσμο από το γειτονικό Παγκράτι. Είχα κι εγώ μπάντα, φυσικά, τους Sound Devise, και η «κολλητή» μας μπάντα ήταν επίσης γείτονες, οι Κissamatic Lovebubbles!
- Νομίζω ότι στον Βύρωνα ταιριάζει πολύ το τραγούδι «Sweetness and Light» των Lush.
- Αυτό που θα ήθελα να δω στον Βύρωνα είναι τον Υμηττό Εθνικό Δρυμό και, όπως είπα παραπάνω, τον δήμο να αναδεικνύει ένα προσφυγικό σπίτι ως φόρο τιμής στο (πρόσφατο) παρελθόν της περιοχής.
- Αν είχα τη δυνατότητα να αλλάξω κάτι, θα έκανα τον Υμηττό εθνικό δρυμό, όπως είπα και πιο πάνω. Θα ήθελα επίσης να ολοκληρωθεί επιτέλους το κολυμβητήριο που μας τάζουν τόσα χρόνια και μόλις ανακάλυψα ότι έχει ξεκινήσει να κατασκευάζεται. Θα φοράω μαγιό, σαγιονάρες και,με την πετσέτα στον ώμο, βουρ προς το βουνό. Σούπερ!
σχόλια