Μένω στο Πολύγωνο τα τελευταία 20 χρόνια περίπου και είμαι ένας Κομοτηναίος της διασποράς, ως εκ τούτου η γειτονιά μου δεν είναι η γενέθλια γη. Παρ' όλα αυτά αγαπηθήκαμε και η σχέση μας βρίσκεται σε σημείο που θα ζήλευαν πολλά ζευγάρια. Είναι μια γειτονιά ενδιαφέρουσα, που συνδυάζει το αστικό τοπίο με βουνό, το τσιμέντο με το πράσινο.
- Ο φίλος μου ο Νίκος με τη γυναίκα του τη Φρόσω, που διατηρούν μαγαζί με ψιλικά, αποτέλεσαν τον πρώτο φάρο και τις πρώτες οδηγίες επιβίωσης όταν ήρθα στην Αθήνα και στη γειτονιά. Πού θα βρω τι, μέχρι και σε ποια εφορία ανήκω και πού βρίσκεται. Είναι και η διεύθυνση που δίνω όταν ξέρω πως δεν θα με πετύχει εύκολα ο κούριερ, μια κι εγώ λείπω συχνά από το σπίτι.
- Γλυκά αγοράζω από την Αθηναία, ντόνατ από την donutέλα, παρά την προσπάθειά μου να τα αποφεύγω. Χαρακτηριστικά της γειτονιάς είναι τα κλασικά καφέ για δικηγόρους απέναντι από τα δικαστήρια, όπου τελευταία, με τις συλλήψεις της Χρυσής Αυγής, είχε πολλή πλάκα να βλέπεις κυρίες με ταγέρ και κουστουμαρισμένους κυριλέδες δικηγόρους και στο διπλανό τραπέζι να κάθονται να πίνουν καφέ χρυσαυγίτες με αλυσίδες και μπότες βέρμαχτ.
- Νομίζω ότι το πάρκο πάνω από τα δικαστήρια είναι ένα αναπάντεχο δώρο στους κατοίκους, και από πλευράς μικροκλίματος αλλά και αισθητικά, μια και εμβολίζει τον αστικό ιστό με μια ορεινή πευκώδη ανάσα.
- Mε μια βόλτα στα πεύκα μέσα στο δασύλλιο μεταφέρεσαι αυτομάτως στο βουνό, τόσο σε εικόνες και μυρωδιές όσο και σε ήχους, αφού απομονώνεσαι εντυπωσιακά από την πολύβουη, αυτοκινητοκρατούμενη Αθήνα. Προσωπικά, είτε πάω για βόλτα είτε για τρέξιμο, ξεχνιέμαι, σε σημείο που να νομίζω ότι βρίσκομαι στα βουνά της Ροδόπης.
- Η πρώην Σχολή Ευελπίδων, όπου στεγάζονται τα δικαστήρια σήμερα, είναι σίγουρα ένα εμβληματικό κτίριο, έργο του Ερνστ Τσίλερ. Από κει και μετά, υπάρχει μία πολυκατοικία σαν όλες τις άλλες, μόνο που είναι βαμμένη ροζ. Δεν ξέρω τίποτε άλλο, γιατί και πώς, αλλά αποτελεί μία ενδιαφέρουσα έκπληξη στον οπτικό ορίζοντα του μπαλκονιού μου.
- Ο «Αιμίλιος» διατηρούσε το μανάβικό του απέναντι από το μεγάλο σούπερ μάρκετ. Ήταν πολλά χρόνια εκεί, ώσπου το σούπερ μάρκετ έβαλε και λαχανικά. Το πάλεψε, άντεξε μερικά χρόνια να πουλάει παράλληλα μαϊντανούς κι αυτός, ώσπου ήρθε κι η κρίση και μια μέρα είδαμε το μαγαζί κλειστό και μια ταμπέλα που ευχαριστούσε τη «γειτονιά» και τους πελάτες που τον στήριξαν τόσα χρόνια. Ευτυχώς, προσλήφθηκε στο σούπερ μάρκετ, και αυτό για λίγο διάστημα, λόγω του ότι θα βγει στη σύνταξη.
- Ένα από τα καλύτερα ονόματα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Εστιατόριο απέναντι από τα δικαστήρια: «Φάτε ισόβια».
- Στη γειτονιά συχνάζει ένας νεαρός από τη Νιγηρία (νομίζω). Τον βρίσκεις κάθε μέρα, όλη μέρα, έξω από το σούπερ μάρκετ. Σε χαιρετά πάντα και βοηθά τον κόσμο που ψωνίζει, κι έτσι βγάζει το ψωμί του. Τον γνωρίζει κυριολεκτικά όλη η γειτονιά και τον συμπαθεί. Μια φορά τον αναζητούσε η Αστυνομία, προφανώς επειδή δεν έχει χαρτιά, και όλη η γειτονιά είχε βγει στα μπαλκόνια και φώναζε «μην τον πειράξετε».
σχόλια