● Πρωτοήρθα εδώ το 1995, για την παρουσίαση του δίσκου των Active Member, «Το μεγάλο κόλπο». Εκείνο το καλοκαίρι, μέχρι τα πρώτα κρύα του Σεπτέμβρη, ο Μιχάλης (a.k.a. B.D.Foxmoor) είχε αναλάβει τη διπλανή ταβέρνα, καθότι σεφ. Παραδίπλα, δυο βήματα απ’ τη θάλασσα, είναι ακόμα αφημένο το μπροστινό βαγόνι απ’ το παλιό τραμ. Άλλωστε, η γραμμή Πειραιάς-Πέραμα ήταν η τελευταία στην Αθήνα που σταμάτησε τη λειτουργία της το 1977. Αυτό το βαγόνι για ένα φεγγάρι είχε γίνει καφέ.
● Στο Πέραμα μπαίνεις και βγαίνεις μόνο από έναν δρόμο- αυτό και μόνο το κάνει υποψήφιο γκέτο, αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι. Απ’ το Ικόνιο περνάς τα καζάνια της Shell, τις στροφές και ακολουθείς τη θάλασσα. Στις στροφές αυτές είχε σκοτωθεί και ο ρεμπέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Η μεγάλη ευθεία είναι η λεωφόρος Ειρήνης. Στην κάτω της μεριά, όπου δηλαδή ήταν κάποτε και οι γραμμές του τραμ, είναι ο πεζόδρομος που φτάνει μέχρι το τέρμα, απ’ όπου φεύγουν τα καράβια για Σαλαμίνα.
● Κάποια περίοδο, αρχές του 2001, είχαμε φτιάξει έναν πυρήνα που μάζευε κόσμο απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της Αθήνας. Ξεκινήσαμε με το πρώτο χιπ χοπ δισκάδικο, το Intrο, στη Σολωμού. Σπάνια βινύλια και CDs, αυθόρμητες κουβέντες ως τ’ αξημέρωτα με DJ set και stand up comedy. Δίπλα είχαμε ανοίξει την Κοσμογωνιά, ένα καφέ. Και παραδίπλα το Πράξια, έναν αυτόνομο χώρο με δανειστική βιβλιοθήκη, συζητήσεις και προβολές. Απέναντι στήσαμε το βιβλιοπωλείο Χρονορωγμή. Όλα αυτά έχουν κλείσει, ωστόσο υπάρχει ακόμα το Πέρασμα, το στούντιο ηχογραφήσεων του B.D. Foxmoor, όπου φτιάχτηκαν πολλοί δίσκοι απ’ το μηδέν, και φυσικά η 8ctagon, το ανεξάρτητο label μας.
● Μένοντας λίγο καιρό στο Πέραμα, μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι που μεγάλωσαν εδώ είναι πιο προσεκτικοί σε σχέση με το κέντρο της Αθήνας. Πάντα κάποιος είναι γνωστός κάποιου και άρα πρέπει να προσέχει κανείς τι λέει - όπως στην επαρχία. Τουλάχιστον, λέμε «καλημέρα» και υπάρχει ξώπετση ευγένεια.
● Το Πέραμα έχει θερινό σινεμά - παλιότερα είχε 3 ή 4 τέτοια και αμέτρητα πεύκα που δεν σε άφηναν να δεις τον ήλιο. Χαρακτηριστικός τόπος συνάντησης είναι και η Πρόνοια, με τις παιδικές χαρές, το κλειστό γυμναστήριο, τα γήπεδα μπάσκετ, τον στίβο. Και φυσικά τα ναυπηγεία, κρυμμένα πίσω από θεόρατους τοίχους.
● Απ’ το μπαλκόνι μου βλέπω μια χαραμάδα θάλασσας, πολλούς ακάλυπτους εξαώροφων πολυκατοικιών και σκυλιά σε ταράτσες. Κρίμα. Το Πέραμα, σκαρφαλωμένο απ’ τη θάλασσα στο βουνό, θα μπορούσε να είναι η ομορφότερη συνοικία της Αττικής.
● Τον καλύτερο καφέ τον πίνω στου Πόλυ, απέναντι απ’ τα καραβάκια για Σαλαμίνα, και για κάνα μεζεδάκι πάω στο Καφενέων. Δίπλα, στην Κώστα Βάρναλη, η Φιλιώ άνοιξε το Somatics, έναν μοναδικό χώρο για κινησιοθεραπεία Feldenkrais και Ρilates.
σχόλια