Βασιλιάς της Κωμωδίας

Βασιλιάς της Κωμωδίας Facebook Twitter
Τζορτζ Κάρλιν
0

Δεν το'χουμε με την «όρθια κωμωδία» (standup comedy), είναι γεγονός. Κάτι πήγε ναξεκινήσει παλιά ο Χάρρυ Κλυνν, που είχεεπιστρέψει εκπαιδευμένος από τηνΑμερική, αλλά σύντομα το μετάλλαξε επίτο ελληνικότερο και λαϊκότερο. Μετά τοχάος... Λίγος Πανούσης και κάτι ομαδούλεςπεριορισμένης ατζέντας που μεταφράζουνάγαρμπα και κακόγουστα αυτό που μάθαμεκάποτε να αποκαλούμε «αμερικάνικοχιούμορ», χωρίς να καταφέρουμε όμωςνα το μεταφράσουμε στη δική μας γλώσσα,αντίληψη και κοινωνικοπολιτικήπραγματικότητα. Επίμονα συντηρητικήχώρα ακόμα σε μεγάλο βαθμό η δική μας,δεν καταπίνει εύκολα την ασέβεια καιτο μηδενισμό του «stand up». Ακόμα καικάτι αθώα επιθετικό να έβγαινε να πεικάποιος φέρελπις ντόπιος stand up κωμικός(π.χ. «Προτείνω να ενεργοποιηθεί ξανάο 4.000 και να κουρέψουν όλα τα emo γουλίστο Σύνταγμα»), θα του την έπεφτανόλοι: γονείς, νεολαίοι, αριστεροί, δεξιοί κλπ.

Ο ΤζορτζΚάρλιν είχε να αντιμετωπίσει κυρίωςτις αντιδράσεις της λεγόμενης χριστιανικήςΔεξιάς στην πατρίδα του («Δεν είναικωμικό το γεγονός ότι οι περισσότεροιαπό όσους διαδηλώνουν υπέρ του "δικαιώματοςστη ζωή", δηλαδή εναντίον των αμβλώσεων,είναι συγχρόνως και φανατικοί υπέρμαχοιτης θανατικής ποινής; Οι ίδιοι είναιπου απαγορεύουν τα ψεύτικα όπλα για ταπαιδάκια και επιτρέπουν τα αληθινά»).Αλλά οι παραστάσεις του φυσικά δενάφηναν τίποτε όρθιο. Κάποια στιγμήκατάφερε να γίνει και ο ίδιος μιασημαντική υποσημείωση στη νομική ιστορίατης χώρας -κάτι για το οποίο ήταν πάνταδιεστραμμένα υπερήφανος- αφού εκστόμισεμε πολύ εμφατικό τρόπο στον αέρα τις«επτά λέξεις που δεν μπορείς να πειςστην τηλεόραση» (shit, piss, fuck, cunt,cocksucker, motherfucker, tits - δεν χρειάζεταιμετάφραση νομίζω) και στη συνέχεια τοΑνώτατο Δικαστήριο τον δικαίωσε. Το2004 επίσης, μετά από μια μακρόχρονηκαριέρα στο κύκλωμα των performers στο ΛαςΒέγκας, αποφάσισε ότι δεν αντέχει άλλοτην παθητική ηλιθιότητα του συγκεκριμένουκοινού και τους την είπε στα μούτρατους: «Κατ' αρχάς σκέψου το πνευματικόεπίπεδο των ατόμων που πάνε διακοπέςστο Βέγκας. Να ταξιδεύεις εκατοντάδεςή και χιλιάδες μίλια για να προσφέρειςοικειοθελώς τα λεφτά σου σ' ένα χυδαίοκερδοσκοπικό οργανισμό είναι δείγμανοητικής καθυστέρησης». Φυσικάαπολύθηκε αυτομάτως. Ο αγαπημένος τουστόχος πάντως -φυσιολογικό για κάποιονπου «βρήκε τον εαυτό του» στη δίνητης αντικουλτούρας των ‘60's- ήταν τοαδιέξοδο, αχάριστο και μάταιο πολιτικόσύστημα: «Σταμάτησα να ψηφίζω ότανσταμάτησα τα ναρκωτικά. Στο μυαλό μουκαι οι δύο αυτές δραστηριότητες αφορούνσυμπεριφορές όπου κάποιος πλανάταιπλάνη οικτρά».

Ο Κάρλιντην είχε διαρκώς στημένη και με γεμάτοντουφέκι στην «παράξενη κουλτούρα»-όπως την αποκαλούσε- της χώρας του, αλλάείχε χρόνο εκτός σκηνής και για πιοτρυφερές παρατηρήσεις περί των ανθρώπινωνσχέσεων: «Αν το κάνουν οι δύο σωστοίάνθρωποι για τους σωστούς λόγους, τότεο γάμος είναι ένας υπέροχος τρόπος γιανα γνωρίσεις τη ζωή. Το σεξ χωρίς αγάπηέχει τη θέση του, συχνά περίοπτη, σ'αυτήν τη ζωή, αλλά όταν μπορείς να τοσυνδυάσεις με βαθιά αφοσίωση και σεβασμόκαι φροντίδα, τότε είναι εννιά χιλιάδεςφορές καλύτερο». Αυτά στις συνεντεύξειςτου, γιατί όταν έπιανε το μικρόφωνο οκωμικός που υπήρξε συνοδοιπόρος καιθαυμαστής του Λένι Μπρους αλλά και«πατρική φιγούρα» για όλους όσουςακολούθησαν μέχρι σήμερα (και κάνουνκαριέρα στο Χόλιγουντ), εστίαζε κυρίως(με ξεκαρδιστικό χιούμορ πάντα) στηνκαρδιά του κτήνους. («Υπάρχουν κάποιεςνύχτες που οι λύκοι σιωπούν και μόνο τοφεγγάρι ουρλιάζει» είχε πει κάποτεεπί σκηνής, προσθέτοντας μια άγριαπινελιά λυρισμού στο νούμερό του). Ιδούμερικοί από τους τίτλους των σκετς πουαποτελούσαν το τελευταίο «σπέσιαλlive σώου» που έκανε για το τηλεοπτικόκανάλι HBO: Ένας Σύγχρονος Άνθρωπος,Ακραία Ανθρώπινη Συμπεριφορά , Η Πυραμίδατων Καταδικασμένων, Το Τηλεοπτικό Κανάλιγια Αυτόχειρες, Ηλίθιοι Αμερικάνοι,Αυτό- Ερωτική Ασφυξία.

Ο Κάρλινήταν ένας πρόσχαρος πεσιμιστής (οξύμωρο;Ο ίδιος λάτρευε να μισεί τα οξύμωρα) καιστενοχωριόταν βαθιά όταν τον εκλάμβανανως κυνικό σκοταδόψυχο: «Παρακαλώ μηθεωρήσετε ότι οι απόψεις μου έχουν νακάνουν με κυνισμό. Οι πραγματικά κυνικοίάνθρωποι είναι αυτοί που σου λένε, μηνανησυχείς καθόλου, όλα θα πάνε καλά».

Αυτό πουήταν συγκινητικό τις μέρες που ακολούθησαντο θάνατό του από καρδιά πριν δύοεβδομάδες (ήταν το τρίτο και μοιραίοκαρδιακό επεισόδιο μιας έντονης ύπαρξης)ήταν η κατακλείδα της διαθήκης του (όπωςδημοσιεύτηκε στο προσωπικό του site) πουαφορούσε την post mortem διαχείριση τουσώματος αλλά και του πνεύματός του:«Επιθυμία μου είναι το σώμα μου νααποτεφρωθεί. Το πού θα ριχτούν οι στάχτεςμου (θάλασσα, στεριά, αέρας) θα καθοριστείαπό την οικογένειά μου (σύζυγος καικόρη), η οποία γνωρίζει τις προκαταλήψειςκαι τη φιλοσοφία μου σε θέματα γεωγραφίαςκαι πνευματικότητας. Δεν επιθυμώ σεκαμιά περίπτωση οι στάχτες μου νακρατηθούν από κανένα ή να θαφτούν σεσυγκεκριμένη τοποθεσία.

Δεν επιθυμώδημόσια τελετή οιασδήποτε μορφής. Δενεπιθυμώ καμία θρησκευτική τελετήοιασδήποτε μορφής. Θα προτιμούσα μιασυγκέντρωση φίλων στο σπίτι μου,επιλεγμένων από την οικογένειά μου. Ηακριβής φύση αυτής της συγκέντρωσης θακαθοριστεί επίσης από την οικογένειάμου (σύζυγος και κόρη). Θα πρέπει πάντωςνα είναι εξαιρετικά ανεπίσημη, η μουσικήπου θα ακούγεται θα πρέπει να είναιrhythm and blues, και θα πρέπει οι καλεσμένοινα γελούν πολύ. Αόριστες αναφορές σεπνευματικά ζητήματα θα πρέπει να είναιαποδεκτές και να ενθαρρυνθούν».

Για όποιονενδιαφέρεται να δει τον Τζορτζ Κάρλινστη σκηνή υπάρχει ένα ωριαίο σόου πουείχε κάνει για το HBO το 1988 (με τίτλο Whatam I doing in New Jersey) που μπορεί να τοπαρακολουθήσει κανείς ολόκληρο στοsite του περιοδικού «Vanity Fair»(Vanityfair.com).

Shortcut
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ