Σάββατο βράδυ στο EastEnd, περιοχή που είχε καιέχει πάντα μια καλοδεχούμενη αυτονομίασε σχέση με το χαμό και τα πλήθη του WestEnd. Το πολιτισμικό μπάχαλοτης μεγαλύτερης Δυτικής μητρόπολης τουκόσμου είναι φανερό κι εδώ, και η τσίτα- σήμα κατατεθέν του Λονδίνου, πουεμφανίζεται άλλοτε ως πυρετώδηςδημιουργικότητα κι άλλοτε ως αλκοολικήβία- είναι αισθητή στην ατμόσφαιρα μαζίμε την αφόρητη υγρασία. Καπνίζουμε έξωαπό το μπαρ Indo -το πιο«αθηναϊκό» και «εύκολο» απότα στέκια που ξενυχτάνε-, ενώ απέναντιστέκει επιβλητικό το μεγάλο τζαμί τουΑνατολικού Λονδίνου. Πιτσιρικάδες στοδρόμο φοράνε μάσκες και στολέςξεχειλώνοντας τον εορτασμό του Halloweenτρεις μέρες μετά την επίσημη ημερομηνία(31 Οκτωβρίου) της αμερικάνικης γιορτής,που τα τελευταία χρόνια έχει μπει επίσημακαι στο βρετανικό εορτολόγιο. Οι«συμμορίες» των νεαρών μουσουλμάνωντρίτης γενιάς απουσιάζουν από το πλάνο,περιπολώντας τους δικούς τους δρόμουςπου επεκτείνονται σ' όλη την περιοχήτου Brick Laneκαι του Whitechapel, εκεί όπουκάποτε οργίαζε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτηςκαι σήμερα κατοικούν κυρίως Πακιστανοί(ακόμα και τέταρτης γενιάς), ενώ τατελευταία χρόνια έχουν εισβάλλει καιπολλοί «τρέντουλες», αναζητώνταςφτηνότερη στέγη και επαγγελματικό χώρο.Πρόκειται για το γνωστό urbanπείραμα που συμβαίνει σ' όλες τιςμεγάλες μητροπόλεις, με ανάμεικτααποτελέσματα. Χημεία όμως μεταξύ τόσοετερόκλητων φυλών ταξικά και πολιτισμικάδύσκολο να υπάρξει, ειδικά υπό τιςπαρούσες συνθήκες πόλωσης και τηνεπικράτηση στις νεότερες γενιέςμουσουλμάνων των πιο έντονων στοιχείωντου ισλαμισμού, κάτι που δεν χαρακτήριζετους γονείς των περισσότερων...
Το κλίμαήταν έτσι κι αλλιώς ιδιαίτερα φορτισμένοαυτές τις μέρες, μετά την άρνηση τουδιευθυντή της Αστυνομίας σερ Ίαν Μπλερνα παραιτηθεί παρά το επιβαρυντικόπόρισμα που βγήκε αυτές τις μέρες σχετικάμε τις ευθύνες, τις παραλείψεις και τηνανικανότητα που οδήγησαν στη δολοφονίαενός αθώου Βραζιλιάνου κάτοικου τουΛονδίνου, τον οποίο άνδρες της αντιτρομοκρατικής εκτέλεσαν εν ψυχρώ(επτά σφαίρες στο κεφάλι εξ επαφής) στονυπόγειο του Λονδίνου, επειδή θεώρησανότι επρόκειτο για βομβιστή, τις μέρεςφόβου και παράνοιας που ακολούθησανμετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα τουΙουλίου του 2005. Την ίδια στιγμή,κυκλοφορούσαν όλοι στην πόλη (και ο ΊανΜπλερ μπροστά στις κάμερες) με τηλουλουδένια κονκάρδα στο πέτο, σύμβολοτης εθνικής εορτής που κάθε χρόνο τέτοιαεποχή μνημονεύει τη σύλληψη του Καθολικούτρομοκράτη Γκάι Φοκς, ο οποίος το 1605προσπάθησε να ανατινάξει ανεπιτυχώςτο Κοινοβούλιο. Κι όπως γράφει στοτελευταίο τεύχος του «Economist»,στους Βρετανούς μοιάζει να διαφεύγειεντελώς η ειρωνεία του εορτασμού αυτήςτης επετείου σε μια περίοδο που οθρησκευτικός φανατισμός έχει πάρει ταπάνω του σε όλο τον κόσμο. Και όχι μόνοστις μουσουλμανικές κοινότητες, φυσικά:«Το 1960, ο Τζον Κένεντι ικέτευσε σχεδόντους Αμερικανούς να μη λάβουν υπόψητους το γεγονός της Καθολικής τουανατροφής. Σήμερα, ένας ξαναγεννημένοςΧριστιανός ολοκληρώνει τη θητεία τουστο Λευκό Οίκο και η πιο πιθανήαντικαταστάτριά του τονίζει όπου βρεθείκι όπου σταθεί ότι προσεύχεται τακτικά.Στην Τουρκία κυβερνούν οι Ισλαμιστές.Οι εθνικιστές Ινδουιστές είναι πολύπιθανό να κερδίσουν τις επόμενες εκλογέςστην Ινδία. Όλο και πιο πολλά παιδιά στοΙσραήλ και την Παλαιστίνη πηγαίνουν σεθρησκευτικά σχολεία. Αν συνεχιστεί ηπαρούσα τάση, η Κίνα θα γίνει η μεγαλύτερηχριστιανική χώρα του κόσμου, αλλά ίσωςκαι η μεγαλύτερη μουσουλμανική...»
Εδώ ο ΤόνιΜπλερ μετά το πέρας της θητείας τουαναβαπτίστηκε δημοσίως Καθολικός(αποδεικνύοντας πανηγυρικά σε όσουςείχαν αμφιβολίες ότι η σύμπλευσή τουμε τον Μπους δεν ήταν μόνο μια στρατηγικήεπιλογή - ο άνθρωπος την είχε ακούσεικανονικά και θέλει να γίνει σταυροφόρος)και δεν βρέθηκε ένας... Χριστιανός νατον μαζέψει με την απόχη και να τονστείλει για εντατική ψυχοθεραπεία.
Ό,τι και ναγράφει ο συγγραφέας της Περί ΘεούΨευδαίσθησης Ρίτσαρντ Ντόκινς και όλοιοι άλλοι σύγχρονοι γκουρού τουαγνωστικισμού, η θρησκευτική έξαρσημοιάζει μη αναστρέψιμη. Όπως έγραψε κιο Πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντσε μια ανοιχτή επιστολή του προς τονΜπους: «Είτε μας αρέσει είτε όχι, οκόσμος στρέφεται όλο και περισσότεροπρος την πίστη στον Μεγαλοδύναμο».
Εκεί στράφηκα κι εγώαναζητώντας λίγη παρηγοριά στη φοβερήταλαιπωρία που βίωσα για άλλη μια φοράστο καθαρτήριο του Heathrowκατά την επιστροφή, αλλά μάταια. Καμίαανταπόκριση. Άρχισα τότε τις χριστοπαναγίεςπρος τους σεκιουριτάδες στα ελληνικά,αψηφώντας την πινακίδα που γράφει ότιαπαγορεύεται αυστηρά η «λεκτική βία»στους χώρους του αεροδρομίου και οιπαραβάτες θα αντιμετωπίζονται ως ενδυνάμει τρομοκράτες...
σχόλια