Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις για Βαρκελώνη; Πες μας λίγα λόγια για τη ζωή σου και τις δράσεις σου εκεί.
Όταν έφυγα το 2004 δεν ήξερα για ποιον λόγο το έκανα ακριβώς – κυρίως για την εμπειρία της ζωής στο εξωτερικό, την οποία είχα γευτεί σε μικρή δόση κατά την παραμονή μου στο Λονδίνο για μερικούς μήνες. Είχα φτάσει σε ένα δημιουργικό και συναισθηματικό αδιέξοδο στην Αθήνα και είχα πείσει τον εαυτό μου ότι η πόλη μου δεν μπορούσε να μου προσφέρει αυτά που χρειαζόμουν ή απλώς εγώ δεν ήμουν σε θέση να τα αδράξω. Το σίγουρο είναι ότι χρειαζόταν επειγόντως να πετάξω από τη φωλιά, να φάω τα μούτρα μου, να βρω στόχους και να ενηλικιωθώ. Δεν νομίζω ότι το πέτυχα εκατό τοις εκατό, αλλά σίγουρα κέρδισα πολλά από αυτήν τη μετακόμιση. Έκανα και κάνω πολλά και διάφορα στη Βαρκελώνη προκειμένου να επιβιώσω και να εξελιχθώ. Αυτήν τη στιγμή, εκτός από τις μουσικές μου δραστηριότητες, συναυλίες και ηχογραφήσεις, είμαι διοργανωτής συναυλιών για συγκροτήματα της εγχώριας indie σκηνής, παίζω μουσική σε μπαρ και κλαμπ, γράφω για ένα website και ετοιμάζω το δεύτερο βιβλίο μου, στα ισπανικά και αυτό, όπως και το πρώτο, ζωγραφίζω. Και, φυσικά, κάνω και πολλές δουλειές του ποδαριού!
Στις συναυλίες απογυμνώνω τα πιο μύχια συναισθήματά μου κι εκτίθεμαι στην κριτική του κοινού, αλλά ταυτόχρονα μετατρέπω τους κάθε λογής πόνους σε δημιουργία.
Τι σου αρέσει να κάνεις όταν επιστρέφεις στην Αθήνα;
Το αγαπημένο μου πράγμα είναι βέβαια οι μαζώξεις στα σπίτια των φίλων, όπου μοιάζει σαν να μην έχει περάσει ο χρόνος και να έφυγα μόλις χθες. Τα γέλια που μοιραζόμαστε είναι σίγουρα μία από τις κινητήριες δυνάμεις της ζωής μου. Εκτός από αυτό, λατρεύω τις βόλτες, να ανακαλύπτω ξανά την πόλη μου, που τόσο έχω αγαπήσει και μισήσει. Σε αυτή την επίσκεψη βάλθηκα να βρω τα λιγοστά σπίτια από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και κατάφερα να δω αρκετά από αυτά, στριμωγμένα συνήθως σε γωνιές της Πλάκας. Επίσης, ανέβηκα με τους γονείς μου και τον μεγάλο μου ξάδελφο στα Τουρκοβούνια, στον συνοικισμό Παπανδρέου, για τη θέα αλλά, για ν' ακούσω τις παιδικές ιστορίες του μπαμπά μου και του Γιάννη που είναι γέννημα-θρέμμα της Άνω Κυψέλης και για να φανταστώ τη ζωή σε αυτά τα αστικά, αυθαίρετα δομημένα και ανεμοδαρμένα ύψη τις δεκαετίες του '50, του '60 και του '70. Από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες είναι οι μπαρότσαρκες. Λατρεύω τα μπαρ της Αθήνας, έχουν μια ενέργεια άλλων καιρών, μακριά από το αποστειρωμένο περιβάλλον που κυριαρχεί αλλού. Και σκέψου ότι όταν έφυγα υπήρχε ένα μόνο μπαρ που μου άρεσε, το Ποπ. Τώρα υπάρχουν τόσο πολλά.
DJ sets ή live εμφανίσεις;
Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Στις συναυλίες απογυμνώνω τα πιο μύχια συναισθήματά μου κι εκτίθεμαι στην κριτική του κοινού, αλλά ταυτόχρονα μετατρέπω τους κάθε λογής πόνους σε δημιουργία. Στα DJ sets παίζω τη μουσική που θέλω να ακούσω την εκάστοτε στιγμή κατά κύριο λόγο και μετά από δυο ποτηράκια και τη μουσική που θεωρώ ότι θα κάνει το κοινό μου να έρθει στη διάθεση να χορέψει και να φλερτάρει, αλλά και να αναπολήσει, να σκεφτεί, να ξαφνιαστεί ευχάριστα. Ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος που άκουσες τελευταία; Το «Siesta» των Zebras είναι εκπληκτικό.
Στο site σου είδαμε και διάφορα σχέδια και κόμικς. Μίλησέ μας για τις εικαστικές δράσεις σου.
Πάντοτε ζωγράφιζα, κυρίως κάνοντας κάτι άλλο παράλληλα, μιλώντας στο τηλέφωνο ή πασχίζοντας μάταια να συγκεντρωθώ και να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχω συγκεντρώσει έναν διόλου ευκαταφρόνητο όγκο έργων που έχω εκθέσει ατομικά σε Αθήνα, Βαρκελώνη, Βερολίνο, Μαδρίτη και Νέα Υόρκη, ενώ έχω συμμετάσχει και σε διάφορες συλλογικές εκθέσεις στις προαναφερθείσες πόλεις – και στο Λονδίνο. Πριν από κάποια χρόνια εξέδωσα ένα εικονογραφημένο βιβλίο με τον τίτλο El Calamor y otros mitos de la intimidad στην Ισπανία. Επίσης, έχω κάνει εικονογραφήσεις για περιοδικά, βιβλία, fanzines, flyers, ιστοσελίδες και δίσκους. Συνεχίζω να ζωγραφίζω, άλλοτε πυρετωδώς και άλλοτε με το πάσο μου.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου σύγχρονος εικαστικός καλλιτέχνης;
Ο Scorpion Dagger και ο Antoni Hervas είναι εκπληκτικοί, ο καθένας με τον τρόπο του.
Μελλοντικά σχέδια;
Φέτος θα βγάλω τον τρίτο μου δίσκο ως Evripidis and his Tragedies με τον τίτλο «Futile games in space and time». Επίσης, ηχογραφώ με το πιο ηλεκτρονικό μου γκρουπ EVIL και ετοιμάζω και κάποια τραγούδια στα ισπανικά. Παράλληλα, ετοιμάζω το επόμενο βιβλίο μου στα ισπανικά, μεταφράζω το προηγούμενό μου στα αγγλικά και στα ελληνικά και γράφω σιγά-σιγά στο μουσικό μου μπλογκ evripidisandhistragedies.tumblr.com για τραγούδια που σημαίνουν κάτι ξεχωριστό για μένα – και είναι τόσο πολλά! Ελπίζω να είμαι καλά και να μπορέσω να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα πράγματα που δίνουν νόημα στη ζωή μου.
Στις 28/1 ο Ευριπίδης εμφανίζεται ζωντανά στο six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι), στις 29/1 αναλαμβάνει τα decks στo Kazu (Μαυρομιχάλη 3, Εξάρχεια) , στις 30/1 στην Cantina Social (Λεωκορίου 6, Μοναστηράκι) και στις 2/2 στον Κύριο (Δορυλαίου 4, πλατεία Μαβίλη).
σχόλια