Λιβανέζικο στην Κηφισίας

Λιβανέζικο στην Κηφισίας Facebook Twitter
0

 

Λιβανέζικο στην Κηφισίας Facebook Twitter
Mandaloun

 

Στο Mandaloun. Φτάνοντας στο ολοκαίνουργιο λιβανέζικο εστιατόριο Mandaloun, ο κομψός εξωτερικός χώρος με τις design μαύρες πολυθρόνες, τα ψηφιδωτά πλακάκια και τα κηροπήγια στα εντυπωσιακά τραπέζια σε πείθει ότι στη σάλα του τίποτα φολκλόρ δεν θα βρεις. Πράγματι, η σάλα του είναι «κούκλα»: ανοιχτή κουζίνα με ξυλόφουρνο και μπακίρια, σε περίοπτη θέση κολάζ αμερικάνικων εφημερίδων κι εκεί ανάμεσα τα πρόσωπα του Ομπάμπα και του Στιβ Τζομπς. Μάλιστα, το ίδιο στυλ «ντύνει» και τους καταλόγους. Μπάρα κομψή, με το μαύρο χρώμα να κυριαρχεί, που σερβίρει αφεψήματα και υπέροχα τσάγια, μοντέρνα έπιπλα και ωραία σκεύη σερβιρίσματος. Στο φαγητό τώρα: χούμους (4,50) ωραιότατο που βουτάς μέσα του λαίμαργα τη ζεστή αφράτη πίτα, μελιτζανοσαλάτα καπνιστή (4,75), που της πάνε το ρόδι και τα καραμελωμένα κρεμμύδια, και φαλάφελ (4,75), ψητά ή τηγανητά. Τα ψητά που δοκίμασα ήταν καλοφτιαγμένα, τραγανά απέξω, και συνοδεύονταν από σος ταχίνι. Τα κίμπε (5), γεμιστός κεφτές με κρεμμύδια και μπαχαρικά που αγκαλιάζει πλιγούρι, ήρθαν τραγανά, αλλά λιγότερο ζουμερά και αρωματικά στην καρδιά τους. Μεταξύ του πεϊνιρλί και της πίτας Mandaloun (5) που προτείνει το μενού, επέλεξα την δεύτερη. Πίτα με εμφάνιση πίτσας με κομματάκια αρνί, ντομάτα, πιπεριά και καλυμμένη με τυρί. Γεύση ήσυχη, χωρίς τις εντάσεις των μπαχαρικών που αναζητάς στο είδος του φαγητού της Ανατολής. Τιμήσαμε τον καλοφτιαγμένο ζουμερό μοσχαρίσιο γύρο (8) με τζατζίκι και λαχανικά – χορταστική μερίδα, πριν περάσουμε στο βαρύ πυροβολικό που είναι τα κεμπάπ. Μεγάλη ποικιλία. Επιλέξαμε το πικάντικο, ανάλαφρο κεμπάπ από μοσχαρίσιο και αρνίσιο κιμά ψημένο ιδανικά στα κάρβουνα, με την κάψα του όσο πρέπει για να χαρίζει στον ουρανίσκο γευστικά πυροτεχνήματα. Το πιάτο συνόδευαν ψιλοκομμένα ψητά λαχανικά. Εκτίμησα το ευγενικό σέρβις και τους καλούς χρόνους που είχε η ακολουθία των πιάτων που παραγγείλαμε. Η γευστική πανδαισία αξίζει να κλείσει με έναν έξοχο, αληθινό ανατολίτικο μπακλαβά με φιστίκια Αιγίνης.

Mandaloun, λεωφ. Κηφισίας 226, Χαλάνδρι, 210 6777637

Η ταβέρνα του Παπασπύρου έγινε wine bar. Τι είναι το Μοσχόμαυρο, ο Τσαμπουρνάκος ή το Παμίδι; Δεν τα έχεις ακουστά και ούτε ξέρεις αν τρώγονται ή πίνονται. Αν σου φαίνονται άγνωστες λέξεις, η οινολόγος και σομελιέ Βένια Ρούφα αναλαμβάνει να σας ξεναγήσει στον κόσμο των ελληνικών κρασιών από αυτόχθονες ελληνικές ποικιλίες αμπέλου, με τη συνοδεία κατάλληλων μεζέδων. Όλο αυτό το παιχνίδι φαγητού και κρασιού θα το βρεις στην Οιναποθήκη, ένα καινούργιας φιλοσοφίας μαγαζί μέσα σε έναν χώρο με ιστορία από το 1934. Όταν κατεβαίνεις τις σκάλες που οδηγούν στην υπόγεια ταβέρνα Παπασπύρου, στον ιστορικό χώρο του υπογείου όπου έγραψε ο Βάρβαλης το ποίημα «Οι Μοιραίοι», είναι σαν να βάζεις τον εαυτό σου σε εκείνη την εποχή. Τα αυθεντικά στοιχεία του χώρου συνυπάρχουν με το σκοτεινό κελάρι που φιλοξενεί αποκλειστικά φιάλες με σπάνιες ελληνικές ποικιλίες κρασιού. Στο ισόγειο, πάνω στον πεζόδρομο της Ευφορίωνος, η Οιναποθήκη έχει βρει την θέση της εκεί όπου πριν από μερικά χρόνια μεσουρανούσε το μπαρ-εστιατόριο Party. Στο τραπέζι καταφτάνει ψωμί χειροποίητο που μοσχοβολά για να συνοδεύσει την τυροκαυτερή (3) που θα γευτούμε με ένα ποτήρι βιοδυναμική ρετσίνα Γεώργα. Ακολουθεί νόστιμο σπιτικό σουφλέ με ποικιλία από μυρωδικά χόρτα και ανάλαφρη μπεσαμέλ (4) που θα κάνει παρέα με το λευκό κρασί από την ποικιλία Κακοτρύγη που οινοποιεί η οικογένεια Γραμμένου στην Κέρκυρα. Νοστιμότατες είναι και οι μαγειρεμένες σουπιές (4) και τα μαυρομάτικα φασόλια σαλάτα (3,5). Το ερυθρό κρασί Φωκιανό από την Ικαρία της οινοποιίας Τσαντίρη κάνει καλή παρέα με τα λουκάνικα που μαγειρεύονται με πιπεριές Φλωρίνης (5). Ε, θα κλείσεις γλυκά με ωραία φρουτοσαλάτα με περγαμόντο και καρύδια. Πιο γλυκός ακόμα ο λογαριασμός και η ζεστή φιλοξενία.

Οιναποθήκη, Ευφορίωνος 17 & Αγ. Σπρίδωνος & Αρκτίνου 8, Καλλιμάρμαρο, 210 7569317

Για ψαράκι με παράδοση. Για ψαράκι και αγνάντεμα στη θάλασσα ο Ιωακείμ στο λιμάνι της Ραφήνας είναι ό,τι πρέπει για κοντινή απόδραση. Ένα μικρό μαγαζί που διατηρεί την αυθεντικότητά του με την πατίνα του χρόνου από το 1953, όταν το ξεκίνησε ο Μικρασιάτης παππούς, τότε που η Ραφήνα ήταν ένα ψαροχώρι. Εκτός από χταποδάκι στα κάρβουνα (11,5), ωραία χόρτα του βουνού βραστά (4) και φρέσκα τηγανητά καλαμαράκια (7,20), αξίζουν την εύνοιά σας τα χρυσοκόκκινα μπαρμπούνια που βγαίνουν από το τηγάνι τραγανά απέξω και ζουμερά μέσα κι ευωδιάζουν φρεσκάδα.

Ιωακείμ, λιμάνι Ραφήνας, 22940 23421

Με φαλάφελ για πρωινό. Ο πρωινός καφές, μόνος με την εφημερίδα ή το βιβλίο σου, μπορεί να έχει συνέχεια με παραδοσιακό πλαστό και μπορεί να εξελιχθεί σε τσιμπολόγημα κατά το μεσημεράκι με σαλάτα ζυμαρικών με κοτόπουλο ή με παραδοσιακή μπαγκέτα ή με αραβική πίτα με φαλάφελ. Αυτό το μινιόν μαγαζάκι, το «Ζάχαρη και Αλάτι», με καφέ, φαγητό φρέσκο, υγιεινό, γρήγορο και μπίρες είναι ένα νέο, εναλλακτικό στέκι. Λίγα μαύρα τραπεζάκια σιδερένια στην Καλλιρρόης με θέα τους στύλους του Ολυμπίου Διός και ένας μοντέρνος, μικρός χώρος όπου όλα ετοιμάζονται μπροστά σου. Την παραδοσιακή χορτόπιτα πλαστός (€3,50) από καλαμποκάλευρο με φέτα και μανούρι που συνοδεύεται με γιαούρτι, ντομάτα και αγγούρι δεν την πρόλαβα – γίνεται ανάρπαστη από τις πρωινές ώρες. Πήρα όμως γεύση από την αραβική πίτα με φαλάφελ. Καλοφτιαγμένα κεφτεδάκια από ρεβίθια και κουκιά που τα μουλιάζουν αποβραδίς στο νερό και αφού τα αλέσουν, τα ζυμώνουν με κρεμμύδι, μαϊντανό, κόλιανδρο και διάφορα μυρωδικά και ψήνονται στον φούρνο. Η αραβική πίτα είναι αυθεντική λιβανέζικη και αλείφεται με χούμους, που είναι ισορροπημένο στο ελαιόλαδο και στο λεμόνι, σαλάτα ταμπουλέ, φύλλα μαρουλιού, ντομάτα και φαλάφελ. Τυλίγεται απαλά και ψήνεται τόσο, όσο πρέπει για να ζεσταθεί η πίτα (€3,80) – τρώγεται απνευστί. Οι γεύσεις και οι μυρωδιές των υλικών σμίγουν σε ένα γευστικό σύνολο με αποτέλεσμα η μία πίτα να μην είναι αρκετή. Άλλωστε, έχεις και το άλλοθι ότι είναι υγιεινό το φαγητό που τρως.

Ζάχαρη και Αλάτι, Αθανασίου Διάκου 38 & Καλλιρρόης, 210 9244322

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Γεύση / Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Ένα τοπόσημο της πόλης αλλάζει ριζικά, επενδύει σε μια dream team και σε ό,τι κλασικό, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την αρχιτεκτονική του, ακόμα και τη μουσική του μερικές φορές, και περιμένει τη νέα γενιά Αθηναίων, ακόμα κι εκείνους που δεν το είχαν στο ραντάρ τους μέχρι τώρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT
Συνταγές με κουνουπίδι

Γεύση / Συνταγές με κουνουπίδι, με ένα από τα «δώρα» της χειμωνιάτικης κουζίνας

Ο σεφ Άγγελος Μπακόπουλος μοιράζεται ιδέες που έχουν το κουνουπίδι για πρωταγωνιστή, πιάτα που μπορούν να σταθούν τόσο στο καθημερινό όσο και σε ένα κυριακάτικο τραπέζι με φίλους.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Μουσουρλού μου η γλυκιά σου κουζίνα ανάβει φωτιές!

Γεύση / Ένα νέο γαστροκαφενείο στον Βύρωνα σερβίρει τη μικρασιατική παράδοση

Στη Μουσουρλού για τραγανά μύδια Κωνσταντινουπόλεως, τηγανητές πατάτες με κιμά και κασέρι, τυροκαυτερή «χτυπητή», κεμπάπ και ένα πιάτο εμπνευσμένο από τα παλιά Λαδάδικα της δεκαετίας του ’70.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ