Εξαιρετικό φαγητό στην Πλάκα. Η Πλάκα είναι μια «πονεμένη» περιοχή όσον αφορά το φαγητό. Λίγα είναι τα ποιοτικά μαγαζιά που έχουν καταφέρει να μην επηρεάζονται από τις ορδές των τουριστών. Το Mono, αν και έχει βρει τη θέση του σε ωραία γειτονιά, δίπλα σχεδόν στη Μητρόπολη, έχει αλλάξει αρκετά χέρια μέσα σε λίγα χρόνια. Τώρα, όμως, όπως όλα δείχνουν, μάλλον βρήκε την ισορροπία του με τον σεφ και ιδιοκτήτη Βασίλη 
Βασιλείου που κουμαντάρει καλά το τιμόνι του εστιατορίου. Τα τραπεζάκια στον πεζόδρομο δίπλα στα νεοκλασικά συνθέτουν θεατρικό σκηνικό και είναι μια ωραία επιλογή για τις καλοκαιρινές βραδιές στο κέντρο της Αθήνας. Και η σάλα του, που επικοινωνεί με τον έξω χώρο, είναι καλόγουστη, σου ανοίγει την καρδιά. Την όρεξη, όμως, σου ανοίγει το μενού, με τις ελκυστικές προτάσεις που ακολουθούν την εποχικότητα. Εδώ μιλάμε ή, καλύτερα, δοκιμάζουμε κουζίνα με δημιουργικότητα που δεν κουράζει. Αρχή με gemista (€6,5), το απόλυτο καλοκαιρινό πιάτο. Ήρθαν οι ντομάτες γεμιστές με ραγού καλοκαιρινών λαχανικών, που τους ταίριαζε η δροσιά της σάλτσας γιαουρτιού με φέτα, και από δίπλα φρυγανισμένα ψωμάκια, αρωματισμένα διακριτικά με σκόρδο – άψογη εκτέλεση, νοστιμιά που απολαμβάνεις σε κάθε μπουκιά. Μου άρεσε το λαδοτύρι Μυτιλήνης: έρχεται τηγανητό, στην κορυφή φιγουράρει κηρήθρα με μέλι, ενισχύεται με ρόγες σταφυλιού μαριναρισμένες με δεντρολίβανο και περασμένες από τη σχάρα και συνοδεύεται με φρυγανισμένο, χειροποίητο ψωμί (€7). Το παιχνίδι αλμυρού και γλυκού ισορροπεί τέλεια με την οξύτητα των σταφυλιών και κάνει το πιάτο ξεχωριστό. Ευφάνταστες είναι οι επτά σαλάτες του καταλόγου και η επιλογή κρίνεται δύσκολη. Η 
Summer Breeze με φρέσκα φασολάκια, κριθαράκι, ρόκα, ντομάτα, κουκουνάρι, φλοίδες παρμεζάνας και φρέσκια μοτσαρέλα με πέστο βασιλικού (€10) είναι γευστική. Μόνο καλά λόγια έχω να πω για το εξαιρετικό ριζότο Βιαλόνε Νάνο με καρπούζι, μικρόσπερμο κουκουνάρι και νιφάδες φέτας (€12): είναι ωραία χυλωμένο, ελαφρύ, εύγευστο και δροσερό χάρη στο καρπούζι. Από τα κυρίως, το αρνί σουβλάκι με κρεμμύδι και τοματίνια, μαριναρισμένο με ζαατάρ (μυρωδάτο μείγμα που χρησιμοποιούν στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής), που συνοδεύεται με κρητικό ξινόχοντρο και μελιτζάνα (€16), ήταν αξιαγάπητο. Επίλογος με τάρτα λεμονιού (€6,5), με ωραία τραγανή βάση, όσο πρέπει ξινούτσικη. Με λίγα λόγια, θα ευχαριστηθείτε τη γενναιόδωρη κουζίνα, θα απολαύσετε το κανάκεμα του σέρβις και θα επιλέξετε ωραία κρασιά από την καλοστημένη λίστα που ακομπανιάρει το μενού.
☛ Μοno, Μπενιζέλου Παλαιολόγου 4Γ, Πλάκα, 210 3226711.
Γιαπωνέζικες γεύσεις και καλή αύρα. Το καλοκαιρινό βράδυ που επιλέξαμε να δειπνήσουμε στο Τomoe, το ολοκαίνουργιο γιαπωνέζικο εστιατόριο-cocktail bar στην Κηφισιά μετρούσε μόλις δεκαπέντε μέρες λειτουργίας. Και τι σημαίνει tomoe; Είναι το ιαπωνικό σύμβολο της ισορροπίας των συμπαντικών ενεργειών. Ξεκινήσαμε τη βραδιά με ένα ωραίο κοκτέιλ διά χειρός Αχιλλέα Καραουλάνου, το Tomoe White Tea Hibiscus, με βότκα, δροσερές νότες γκρέιπφρουτ και λευκού τσαγιού, που συνόδευσε και την ωραία ποικιλία sushi με 10 κομμάτια maki, nigiri (€18,50) που σε βάζουν γευστικά στο παιχνίδι. Ακολούθησε το καλοφτιαγμένο Alaskan roll (€16) με καπνιστό σολομό, κρέμα τυριού και αυγά χελιδονόψαρου και τη σκυτάλη πήρε το πιάτο Tuna Τataki (€17), ελαφρά ψημένος τόνος με ponzu σος. Χορταστικά αποδείχθηκαν τα Ebi harumaki (€12). Πρόκειται για διάφανα φύλλα ρυζιού με γέμιση udon noodles, γαρίδες και «ζωντανά» λαχανικά που τρώγονται καλύτερα με το χέρι. Τα τσόπστικ βυθίζονται λαίμαργα στην ωραία σαλάτα Goma Wakame (€8) με τα μαριναρισμένα, τραγανά, πολύχρωμα φύκια με sesame dressing. 
Το φιλέτο μοσχάρι συνοδεύεται από καλοφτιαγμένες γλυκοπατάτες tempura, σος μάνγκο και spicy tomato (€27). Το φιλέτο θα ήθελα να είναι λεπτοκομμένο και λιγότερο ψημένο. Πετυχημένο ήρθε το καρπάτσιο σολομού με dressing πορτοκαλιού, ευωδιαστό yuzu και μυρωδικά (€12). Περάσαμε μια ευχάριστη βραδιά σε ένα ωραίο περιβάλλον, με πιάτα εξωτικά, χαμογελαστό σέρβις, ό,τι δηλαδή ζητά κανείς για την έξοδό του.
☛ Tomoe, Γορτυνίας 11 & Δαγκλή, Κηφισιά, 210 8013553.
Στο Albion! Τη βραδιά που επισκέφθηκα αυτόν το «ναό» των Β.Π. η σάλα του έσφυζε από κόσμο. Οι αναπαυτικοί καναπέδες με τις πολύχρωμες μαξιλάρες χαρίζουν αίσθηση χαλαρή και η καλόγουστη, λιτή διακόσμηση θυμίζει ωραία, καλοκαιρινή, αθηναϊκή εποχή. Το μενού ασπάζεται την ιταλική κουζίνα με ενδιαφέρουσες προτάσεις. Πίνοντας ένα δροσερό κρασί Pinot Grigio ξεκινήσαμε με μελιτζάνες καρπάτσιο, με διακριτική, γλυκιά και πλούσια σάλτσα miso, καβουρντισμένο κουκουνάρι, πεκορίνο πιπεράτο και φρέσκο θυμάρι (€10). Ένα πιάτο καλοεκτελεσμένο, με ωραίες ισορροπίες γλυκού και αλμυρού – εξαιρετική αρχή του δείπνου. 
Ακολούθησε η σαλάτα panzanella (€11). Πρόκειται για παραδοσιακή, ιταλική σαλάτα που αγαπούν να ετοιμάζουν το καλοκαίρι στην καθημερινή κουζίνα τους οι Ιταλοί. Φτιάχνεται με το μπαγιάτικο ψωμί που έχει περισσέψει, φρέσκες ντομάτες, αγγούρι, κρεμμύδι και βασιλικό. Η συγκεκριμένη που δοκίμασα είχε παξιμάδι σε μπουκιές, άγουρη ντομάτα, σπανάκι, πιπεριά κόκκινη, ελιές και αγγούρι. Δεν έβγαζε τη νοστιμιά και τη δροσιά που προσδοκούσα. Από τα ορεκτικά, το μίνι σουβλάκι Βlack Αngus με πέστο βασιλικού, θρονιασμένο πάνω σε ψιλοκομμένα μανιτάρια Πορτομπέλο με κρεμολάτα μυρωδικών (€13), ήταν γευστικό, αλλά σίγουρα θα κέρδιζε γευστικούς πόντους, αν δεν κολυμπούσε στο λάδι. Προσπέρασα τα ζυμαρικά και το ριζότο του καταλόγου, μια και το ενδιαφέρον μου μονοπώλησαν οι 12 επιλογές σε πίτσα, κόκκινη ή λευκή, που τις προτιμούν φανατικά οι θαμώνες, έτσι όπως βλέπω τα γκαρσόνια να τις πλανάρουν ανάμεσα στα τραπέζια. Η κλασική απλή πίτσα Margerita (€10) αποκάλυπτε σε κάθε μπουκιά πλούσια γεύση ντομάτας με αρωματικές νότες βασιλικού, που έδενε με την κρεμώδη γεύση από τη μοτσαρέλα. Άφησα για το τέλος τη μοσχαρίσια ταλιάτα με ορθό ψήσιμο, τραγανή ρόκα, γενναίες φλοίδες παρμεζάνας και λάδι τρούφας (€21). Για φινάλε, ωραίο σεμιφρέντο με πράσινο φιστίκι, σύκο και μπαλσάμικο (€7). Εδώ, το σκηνικό είναι ιδανικό για να μπεις σε κλίμα διακοπών.
☛ Albion, Ομήρου 6, Ν. Ψυχικό, 210 6740710.
Και στα νότια. Πολλά δράμια νοστιμιάς είχα δοκιμάσει παλιότερα στο Δράμι στην Αγία Βαρβάρα, ένα μεζεδοπωλείο που ξεκίνησε το 2005 και η αισθητική του παρέπεμπε απευθείας στα οινοπαντοπωλεία της δεκαετίας του '50. Τώρα αποφάσισαν να διαδώσουν την κουζίνα τους με τους πολίτικους μεζέδες στα νότια προάστια, με ένα καινούργιο Δράμι που άνοιξε στη Γλυφάδα. Περισσότερα, μόλις πάρω γεύση.
☛ Δράμι, Φιλικής Εταιρείας & Λαοδίκης 22, Γλυφάδα.
σχόλια