Στο τελευταίο σας βιβλίο χαρακτηρίζετε την περίοδο 2004-2009 «χαμένη». Για ποιον λόγο το κάνετε αυτό;
Ο υπότιτλος του βιβλίου μου είναι Η πολιτική της αδράνειας. Δεν υπήρξε καμιά πρωτοβουλία να προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις που ήταν αναγκαίες μετά την είσοδό μας στο ευρώ. Οι κυβερνώντες ήξεραν ότι η Ελλάδα έπρεπε ν’ αλλάξει το μοντέλο ανάπτυξης που είχε ως εκείνη τη στιγμή. Αν το άφηναν ως είχε, θα καταλήγαμε στο σημείο που βρισκόμαστε, δηλαδή σε
μια προσαρμογή της παραγωγικής δομής της χώρας στην πιο χαμηλή βάση: τουρισμός, οικοδομή και πάρα πολύ εύκολος δανεισμός.
Την περίοδο από το 2009 μέχρι το 2011, που πάλι δεν έγινε τίποτα, πολιτικά αδρανή την ονομάζουμε;
Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει είναι ότι από τη στιγμή που ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, η Ελλάδα, αντί να πάρει τα κατάλληλα μέτρα, έκανε το αντίθετο. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργήσαμε και τη διετία 2008-2009, τη στιγμή που άλλες χώρες κοίταζαν να συμμαζέψουν το ισοζύγιο των εξωτερικών πληρωμών. Η επόμενη κυβέρνηση, από το 2009 μέχρι το 2010, άργησε να καταλάβει πού βρισκόταν η χώρα. Αυτό που έχει ενδιαφέρον να συγκρατήσουμε είναι ότι η τωρινή κυβέρνηση πληρώνει το πολιτικό κόστος, διότι η σημερινή της πολιτική ανθίσταται στις προεκλογικές της υποσχέσεις. Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε δυο πράγματα: ότι η οξύτατη κρίση έχει συντομεύσει τον πολιτικό κύκλο κι ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις σε τέτοιες συνθήκες μετράνε. Ο κόσμος τις παίρνει σοβαρά υπ’ όψιν του.
Το θέμα είναι ότι η συγκυρία ευνοεί τις μεγάλες αλλαγές που, όμως, δεν γίνονται;
Δεν υπάρχει το κατάλληλο πολιτικό κλίμα. Όλες οι χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση έχουν διαφορετικό πολιτικό κλίμα. Υπάρχει μια ηπιότερη κομματική σύγκρουση με κάποιο μίνιμουμ πολιτικής συναίνεσης, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει στη χώρα μας. Επίσης, υπάρχει το ζήτημα της πολιτικής προετοιμασίας των κυβερνώντων προκειμένου να προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις. Το τρίτο και σημαντικότερο είναι η ανικανότητα του πολιτικού και του διοικητικού οργανισμού να αντεπεξέλθει. Είμαστε παντελώς απροετοίμαστοι ως κράτος να προχωρήσουμε σε αλλαγές. Δεν έχουμε καν τα εμπειρικά στοιχεία.
Θα τ’ αποκτήσουμε ποτέ;
Δεν είμαι σίγουρος αν θα τ’ αποκτήσουμε μετά από μια μεγαλύτερη κατα- στροφή ή αυτό που ζούμε τώρα είναι ο περίφημος πάτος του βαρελιού και σιγά-σιγά θ’ αρχίσει η ανασύνταξη της χώρας κι η έξοδος από την ύφεση.
σχόλια